သာသနာေတာ္၌ အဓမၼ၀ါဒီ အ၀ိနယ၀ါဒီမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ႔ျပီဆုိလွ်င္ အႏုနည္းျဖင္႔
ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။ အၾကမ္းနည္းျဖင္႔ ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။
တစ္ပါးတည္း ေျဖရွင္းရသည္လည္းရွိသည္။ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာ႔ပရိသတ္ႏွင္႔တကြ ဥပုသ္ျပဳရန္ ဥပုသ္အိမ္ထဲ၌
သီတင္းသုံးေတာ္မူလွ်က္ရွိပါသည္။ ထုိအခါ သံဃာ႔ပရိသတ္ထဲတြင္ ဒုႆီလ - သီလမဲ႔
ရဟန္းတပါး ပါ၀င္ေန၍ ျမတ္စြာဘုရားက ဥပုသ္ျပဳေတာ္မမူဘဲ ထုိင္လွ်က္သာ သီတင္းသုံး
ေနေတာ္မူပါသည္။ ဤသုိ႔ႏွင္႔ ညဥ္႔သုံးယာမ္ပတ္လုံး ကုန္ဆုံး သြားသည္႔အခါ
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က အဘိညာဥ္တန္ခုိးျဖင္႔ ၾကည္႔ေတာ္မူေသာအခါ ဒုႆီလရဟန္း
တစ္ပါးကုိေတြ႔ျမင္၍ သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။
သုံးၾကိမ္ေတာင္းပန္လွ်က္ မရေသာအခါ ဒုႆီလရဟန္းကုိ လက္ေမာင္းကုိကုိင္လ်က္
အျပင္သုိ႔ ဆြဲထုတ္ေခၚယူသြားခဲ႔ပါသည္။

အထေခါ အာယသၼာ မဟာေမာဂၢလာေနာ တံ ပုဂၢလံ ဗာဟာယံ ဂေဟတြာ
ဗဟိဒြါရေကာဌကာ နိကၡာေမတြာ…….။
(ဥေပါသထသုတ္) (အံ၊ ၃။ ၄၄/၅)

ဤ၀တၳဳကုိေထာက္လွ်င္ သာသနာေတာ္၏ ခလုတ္ဆူးေျငာင္႔မ်ား အင္အားမေကာင္းပါက
တစ္ပါးတည္းျဖင္႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းသည္႔ အစဥ္အလာ ရွိခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရေပမည္။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ သာသနာ႔ရန္ဆူးရန္ေျငာင္႔တုိ႔ အုပ္စုဖြဲ႔၍ မုိက္တြင္းနက္ေနပါလွ်င္

အင္အားသုံး၍ ေခ်မႈန္းရန္ ဘဘုရားကုိယ္တုိင္ ခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။

အခါတစ္ပါး၌ ကီဋာဂီရိဂုိဏ္းသားရဟန္းမ်ားသည္ ကုလဒူသကအေနသနမ်ဳိးစုံျဖင္႔
သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးလွ်က္ရွိရာ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္သာရိပုၾတာ ႏွင္႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္
တုိ႔ကုိေခၚ၍ “ ခ်စ္သားတုိ႔ ကီဋာဂီရိဇနပုဒ္ကုိ သြားၾက၊ သာသနာ႔ ရန္ဆူးရန္ေျငာင္႔တုိ႔ကုိ
ေမာင္းထုတ္ၾက ” ဟု ေစခုိင္းေတာ္မူပါသည္။

ထုိအခါ အရွင္သာရိပုၾတာက “ စ႑ာ ေတ ဘိကၡဴ ဖရုသာ - ျမတ္စြာဘုရား၊ အဲဒီရဟန္းေတြဟာ
ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္လွပါတယ္ဘုရား။ ဘယ္လုိပုံမ်ဳိးျဖင္႔ ႏွင္ထုတ္ရပါမလဲဘုရား ” ဟု
ေလွ်ာက္ေတာ္မူပါသည္။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက…..
“ ေတနဟိ တုေမွ သာရိပုတၱာ ဗဟုေကဟိ ဘိကၡဴဟိ သဒၶိ ံ ကစ ၦထ - ဒါဆုိရင္
ရဟန္းမ်ားစြာ ေခၚသြား အင္အားသုံးျပီး ႏွင္ထုတ္ၾက ” ဟု နည္းေပးခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးလည္း ရဟန္းမ်ားစြာေခၚသြားကာ သာသနာ႔ရန္ဆူး ရန္ေျငာင္႔တုိ႔ကုိ
အျပီးတုိင္ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း သုတ္သင္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္၊ ကုလဒူသကသိကၡာပုဒ္နိဒါန္း)
ဤ၀တၳဳကုိ သာဓကျပဳလွ်င္ အဓမၼ၀ါဒီတုိ႔ အားေကာင္းပါက အင္အားသုံး၍ ေခ်မႈန္းသည္႔
အစဥ္အလာသည္ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ႔သည္ ဆုိတာကုိ
သေဘာေပါက္ရေပမည္။

ဆုိအပ္ခဲ႔ျပီးေသာ သာဓကတုိ႔ျဖင္႔ မုိးျပာေခါင္းေဆာင္ ဦးဥာဏ ကုိ သံဃမဟာနာယက
ႏွင္႔ အာဏာပုိင္မ်ားမွ ေထာင္ခ်ျခင္းသည္ ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမႏွင္႔ ေလ်ာ္ညီစြာ
ထုိက္တန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ ဤအေၾကာင္းကုိ ထင္ရွားေစဖုိ႔
မုိးျပာဦးဥာဏ၏ သမုိင္းေၾကာင္းႏွင္႔ သူ၏လုပ္ရပ္တုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ် တင္ျပရေပမည္။

လြန္ခဲ႔သည္႔ကာလ (၂၇) ႏွစ္က ဦးဥာဏသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။ စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင္႔ ၾကြား၀ါကာ
တရားေဟာခဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယက
အဖြဲ႔ၾကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင္႔ က
စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းျမဳိ႔နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ႔သည္။

ရွင္ဥာဏ ႏွင္႔ ရွင္ဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ႔ၾကပါသည္။ တစ္ဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။
တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာန ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ
ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔ သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ တင္ၾကလ်က္
“သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ျမဳိ႔နယ္ႏွင္႔တုိင္းတုိ႔က
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိခဲ႔ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံခဲ႔၍
ေထာင္ သုံးႏွစ္ၾကခဲ႔ပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတသီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ
သိရသည္မွာ (၁၉၈၃-၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ (၉/၁၁)ျဖင္႔ တရားစြဲခံရျပီးကတည္းက
ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔ စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးက
ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္မွ်ျဖင္႔ ျပီးသြားရျခင္းပင္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

၁၉၉၁-၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒအတြင္းမွ ဂုိဏ္းသီးသန္႔ေထာင္မူျဖင္႔
ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ခဲ႔ပါသည္။

ေထာင္က်ခံျပီး ထြက္လာျပီးေနာက္တြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံလ်က္
ဂုိဏ္းထူးေထာင္ျပီး မိလိႏၵပဥွာ၀တၱဳ စသည္တုိ႔ကိုပါ ျပန္လည္ကူးယူျဖန္႔ေ၀ေၾကာင္းေတြ႔ရျပီး
(၂၀၀၂-၂၀၀၈)တုိ႔မွာ အၾကီးအက်ယ္ အင္အားၾကီးဂုိဏ္းျဖစ္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရေပသည္။

ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွ ထြက္လာျပီးကတည္းက ေထရ၀ါဒ သာသနာကုိ ရစရာမရွိေအာင္
ဖ်က္ဆီး၊ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိဖ်က္ဆီးကာ ဘုရားေဟာမဟုတ္သည္ကုိ ဘုရားေဟာ
လုပ္၊ ဘုရားရွင္ကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးစြပ္စြဲပုတ္ခတ္ကာ ၀ါဒသစ္ထူေထာင္ျခင္းသည္ ခုိင္လုံေသာ
အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေပ၏။ ပိဋကတ္က်မ္းစာတုိ႔ကုိ ဖ်က္ဆီးထားသည္မ်ားကုိ ျပည္႔ျပည္႔
စုံစုံသိလုိပါက စာေရးသူ၏ http://www.dhammaanalysis.multiply.com/ တြင္ ေလ႔လာႏုိင္
ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ ဖုိရမ္ တြင္လည္း ေလ႔လာႏုိင္သည္။

ဦးဥာဏသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာ၀င္တုိ႔ လုိက္နာရမည္႔ အနိမ္႔ဆုံးျဖစ္ေသာ ငါးပါးသီလကုိပင္
ရစရာမရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးထားေပသည္။ ပါဏာတိပါတာ - တိရိစ ၦာန္အားလုံး၏ အသက္ကုိ
သတ္ေကာင္း၏၊ အဒိႏၷာဒါနာ - အဖြဲ႔အစည္းပုိင္၊ အမ်ားပုိင္၊ အစုိးရပုိင္ ပစၥည္းခုိးေကာင္း၏။
ကာေမသု - အမ်ဳိးသမီးေက်နပ္က ကုသုိလ္ေတာင္ရ၊ မုသာ - လိမ္ေျပာေကာင္း။ သုရာ -
လူမွန္းသူမွန္းမသိ မူးကြဲေနေအာင္ မေသာက္ရင္ျပီးေရာ အရက္ေသာက္ေကာင္း၏။

ဤအခ်က္ငါးခ်က္ျဖင္႔ပင္ ပိဋကတ္ကုိဖ်က္ဆီးေသာ ျပစ္မႈ႔ျဖင္႔ ေထာင္ခ်၍ ရႏုိင္ေသာအေၾကာင္း
တရားထင္ရွားေပသည္။ ဒါကုိပင္ ၀င္႔ထန္း ႏွင္႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းျဖစ္ေသာ
ဆရာေတာ္ ဦးဇ၀န တုိ႔ မသိျခင္းေၾကာင္႔ သံဃနာယကကုိ အႏုိင္က်င္႔သည္ဟု
ဆုိေလသေလာ၊ ဦးဥာဏကုိ ေထာင္ခ်ျခင္းသည္ သံဃမဟာနာယက၏ အျပစ္လည္းမဟုတ္
အာဏာပုိင္မ်ား၏ အျပစ္လည္း မဟုတ္ေခ်၊ ဗာေလာ ဒေ႑န ဒမၼေတ - လူမုိက္ကုိ
ဒုတ္ၾကီးၾကီးျဖင္႔ ဆုံးမအပ္သည္ ဟူေသာ အဆုံးအမႏွင္႔ အညီ တတိယအၾကိမ္
ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပး၍ ဆုံးမျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္ထိ တရားခံအစစ္ အေၾကာင္းတရားအစစ္ကုိ မသိရွိၾကေသး ေသာေၾကာင္႔
၀င္႔ထန္း ႏွင္႔ ဦးဇ၀နတုိ႔က အႏုိင္က်င္႔သည္ဟု အထင္ေရာက္ေခ်သည္။
တိတၳိ၀ါဒႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ကြာျခားသည္မွာလည္း ဤသုိ႔ပင္ျဖစ္၏ တိတၳိတုိ႔၀ါဒသည္
အေၾကာင္းတရားကုိ မပယ္၊ မူလအရင္းခံေရေသာက္ျမစ္ကုိ မပယ္ဘဲ အက်ဳိးတရားကုိသာ
ပယ္သတ္တတ္ေပ၏။ ထုိကဲ႔သုိ႔ တရားခံအစစ္ အေၾကာင္းတရားအစစ္ကုိ မသိေသးသမွ်
ကာလပတ္လုံး........
သု၀ါန၀ုတၱိေနာ ပန တိတၳိယာ။
(၀ိသုဒၶိ၊ ၂။ ၁၃၈။ ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၄၇)
ခဲျဖင္႔ ပစ္သူကုိ အေရးမစုိက္ ခဲကုိသာ လုိက္ကုိက္တတ္ေသာ ေခြးမုိက္ကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္။

ဥပမာအားျဖင္႔ အိမ္ဦးခန္း၌ မစင္တက္စြန္႔ေသာ ေခြးကုိ အိမ္ရွင္က ရုိက္ရာတြင္အိမ္ရွင္၏
အျပစ္မဟုတ္။ ရုိင္းပ်ေသာ ေခြး၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ျပစ္မူက်ဴးလြန္သူကုိ ထုိက္တန္သည္႔ ဒဏ္ခ်ရာ၌ တရားစီရင္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
ဒုစရုိက္ေကာင္၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ထုိနည္းတူစြာပင္ ဓမၼကုိ ေစာ္ကားလာသူကုိ သုတ္သင္ရာ၌ သုတ္သင္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
ေစာ္ကားသူ၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶကုိ စြပ္စြဲလာ၍ ဒဏ္ခတ္ရာ၌ ဒဏ္ခတ္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
စြပ္စြဲသူ၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဒဏ္ခတ္ မခံခ်င္လွ်င္ အစကတည္းက ဗုဒၶကို မစြပ္စြဲသင္႔ေခ်၊
ဓမၼကုိ မေစာ္ကားသင္႔ေခ်၊ သာသနာကို မဖ်က္စီးသင္႔ေခ်၊


အရွင္၀ရသာမိ
www.sbay-student.org
www.dhammaanalysis.multiply.com