ဗုဒၶဘုရားရွင္အေပၚကို ေစာ္ကားေျပာဆိုထားတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္တစ္ခုကို အင္တာနက္မွာဖတ္မိၿပီး ဒီေဆာင္းပါးေလး ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားတယ္။ ျပန္လည္ၿပီးတိုက္ခိုက္ေျပာဆိုဖို႔ရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စြတ္စြဲေျပာဆိုသူရဲ႕ စကားလံုးေတြက ၾကမ္းတမ္းၿပီးေတာ့ တစ္ခုမွလည္း မမွန္ကန္လို႔ပါ။ ဗုဒၶဘာသာေတြဘက္ကလည္း ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုေတြ အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုေနၾကရင္ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွလည္း အေျဖမွန္ကို ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက ျငင္းခုန္ေနၾကတာကေတာ့ ငရဲ ရွိမရွိဆိုတာနဲ႔ နိဗၺာန္ရွိမရွိဆိုတာေတြပါပဲ။ ငရဲဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ မေရာက္ခ်င္ဆံုးေသာ ေနရာတစ္ေနရာ ျဖစ္သလို ထို႔အတူပဲ နိဗၺာန္ဆိုတာဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာတိုင္းရဲ႕ ပန္းတိုင္ပါပဲ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ေလာက္ယံုထားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကပုတ္ခတ္ေျပာဆိုခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါဟာ ဘယ္ဘာသာရယ္မွ မဟုတ္ဘဲ ဘာသာအားလံုးရဲ႕ ဥပေဒသပါ။ ေလာကမွာ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလာတာဟာ ရည္႐ြယ္ခ်က္သံုးပါး ရွိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြ သိၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ နားမလည္ေသးတဲ့ သူေတြ အတြက္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို စာေရးသူလည္း ဟိုတုန္းက သိပ္နားမလည္ မရွင္းလင္းခဲ့ပါဘူး။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားရွင္းလင္းျပသည့္ တရားေတာ္ကို နာၾကားၿပီးကတည္းက သေဘာေတာ္ေတာ္က်သြားပါတယ္၊ ဘုရားအေပၚကို ယံုၾကည္ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္လည္း ပိုပိုၿပီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္သံုးပါးက (၁) အတၱ (၂) ဟိတ (၃) သုခ တို႔ပါပဲ၊ အတၱ ဆိုတာ အက်ိဳးမ်ားဖို႔ ဟိတ ဆိုတာ အစည္းအပြားျဖစ္ထြန္းဖို႔နဲ႔ သုခဆိုတာ ခ်မ္းသာဖို႔လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးစည္းပြားအတြက္ဆိုတာ လူမ်ားစုအတြက္ပါ၊ ပါဠိလိုေတာ့ ဗဟုဇနဟိတ ဗဟုဇနသုခလို႔ပါပါတယ္။ အကုန္လံုးေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ပြင့္လာတာနဲ႔ လူေတြစည္းပြားျဖစ္သြားပါၿပီလား လူေတြခ်မ္းသာသြားပါၿပီလား ေမးစရာရွိလာပါတယ္၊ ေမးလည္းေမးပါ။ ဗုဒၶ၀ါဒကိုက ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ေ၀ဘန္စီစစ္ခံတဲ့၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္တဲ့ လူအမ်ားစု ဘာလို႔ဆင္းရဲသလဲ၊ ေမးပါ-ေမးလည္းေမးေနၾကပါတယ္။ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ထိုေမးခြန္းေတြရဲ႕ အေျဖအတြက္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ကုသမႈမွာအင္မတန္ ကၽြမ္းက်င္ေတာ္မူတဲ့ ေဆးပါရဂူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဥပမာေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေဆးပါရဂူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ထံကို လူနာလာမကုခ်င္ရင္ျဖင့္လည္း ေနပါ။ ေနလို႔ရပါတယ္၊ လာကုလွည့္ပါလို႔ မေျပာပါဘူး။ သူ႕ကို ယံုလို႔ လာၿပီးေဆးကုတဲ့ လူေတြကေတာ့ျဖင့္ သူ႕စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရပါမယ္။ ဒီအစားအစာကို မစားနဲ႔လို႔ သူကေျပာရင္ မစားဘဲ ေနရမွာပါ။ ဒီေန႔မွ ေရခ်ိဳးဆိုရင္ ထိုေန႔က်မွ ေရခ်ိဳးရပါမယ္။ စသည္စသည္ျဖင့္ သူ႕စကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ ရမွာပါ။ နားေထာင္ရဲ႕သားနဲ႔မွ ေရာဂါမေပ်ာက္ရင္ျဖင့္ ေဆးဆရာရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ျဖင့္ ေဆးဆရာရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ခ်င္တဲ့ စကားကိုၾက နားေထာင္လိုက္မယ္-ကိုယ္မကင္းႏိုင္တဲ့ အရာကိုေတာ့
နားမေထာင္ဘဲေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရာဂါမေပ်ာက္ခဲ့ရင္ ေဆးဆရာနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဆိုေတာ့ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုကေကာ ေဆးဆရာနဲ႔တူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕စကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ေနပါရဲ႕လား၊ ဘုရားရွင္က ႀကီးပြားဖို႔ရန္ေဟာထားေသာတရားေတာ္ေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္၊ လူေတြေသခ်ာလိုက္နာ က်င့္သံုးၾကပါရဲ႕လား၊ ျပန္လည္ေမးရပါလိမ့္မယ္။ လူေတြရဲ႕ စည္းပြားခ်မ္းသာကိုမဆိုထားနဲ႔ က်န္းမာေရးအေျခခံျဖစ္တဲ့ လက္သည္း ေျခသည္း ရွည္လာရင္ လွီးျဖတ္ဖို႔ရန္ဆိုတဲ့ ေသးေသးမႊားမႊားကိစၥကေလးကိုပင္ ဘုရားရွင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ေဟာခဲ့ၿပီးသားပါ။ က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမယ္ စည္းပြားကို ဘယ္လိုရွာရမယ္ စသည္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့ၿပီးသားပါ။ လူေတြအကုန္လိုက္နာၾကပါရဲ႕လား။ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈေတာ့ မျပဳလုပ္ဘဲ မခ်မ္းသာေတာ့မွ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အရာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ပညာရွိမဆန္တဲ့ စကားပဲလို႔ ဆိုရမွာပါ။

ေနာက္တစ္ခုက ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းေၾကာင့္ လူေတြ ဘာအက်ိဳးမ်ားရသလဲလို႔ ေမးလာခဲ့ရင္ (ဗုဒၶ ဘာသာ မဟုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက) ေျဖစရာက လြယ္လြယ္ကူကူေလးပဲ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းေၾကာင့္ လူေတြမွာ ပညာအလင္းလို႔ ေခၚတဲ့ ဉာဏ္စကၡဳေပၚလာရပါတယ္၊ ေျပာရရင္ အသိဉာဏ္က်ယ္လာၾကပါတယ္။ ဥပမာ ဘုရားသာမပြင့္ခဲ့ လူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေလာကႀကီးအေၾကာင္းကိုသိၾကမလဲ၊ ဒီေလာကႀကီးမွာ သက္ရွိဆိုလို႔ လူရယ္ တိရစၧာန္ရယ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ သိၾကမွာပါ။ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူလာလို႔ ထိုသက္ရွိေတြ အျပင္ ငရဲဘံုေတြ နတ္ျပည္ေတြ ျဗဟၼာေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သိလာရပါတယ္။ ေနာက္ ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္ အသက္ရွင္ရတဲ့ ၿပိတၱာဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သိလာရပါတယ္-ဒါဟာ အသိဉာဏ္က်ယ္လာတာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ငရဲစတာေတြကို ဘုရားရွင္က မရွိတာေတြကို ေဟာထားတယ္ ေျခာက္ၿပီး ေျမွာက္ၿပီး ေဟာထားတယ္လို႔ ျပန္လည္ ေမးမယ္ဆိုရင္ ေမးလို႔ရပါတယ္၊ ေမးလည္း ေမးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူလာတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္ရမည္ျဖစ္ပါတယ္.။

ထိုသမိုင္းကေတာ့ ကမၻာကလည္း ေရွးေဟာင္းအေထာက္အထား ေတြအရ အတည္ျပဳလက္ခံထားတဲ့ အရာပါ၊ ေဂါတမ ဘုရားရွင္ဟာ အမ်ိဳးကိုက ေလာကရဲ႕စည္းစိမ္မွာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မင္းမ်ိဳးကေန ေတာထြက္လာတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံအမ်ိဳးေကာင္းသားပါ။ ရွင္ဘုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္လာမဲ့သူပါ။ ရာသီအလိုက္ေနလို႔ရတဲ့ ထီးနန္းသံုးေဆာင္ရွိပါတယ္၊ စည္းစိမ္ေတြ လိုက္လံေျပာဆိုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဆံုးပါဘူး.၊ အဓိကကေတာ့ သူဟာ ဘုရင္ျဖစ္ေတာ့မယ့္သူပါ။ ထိုေလာကစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ၿပီးေတာထြက္ေတာ္ မူလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ျဖစ္လာမဲ့ အဆံုးအစြန္ေသာ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို လံုးလံုး လ်ားလ်ား စြန္႔ခဲ့တာပါ၊ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္. အဲဒါေလာက္ ကိုယ့္အက်ိဳးစြန္႔ခဲ့သူက ေနာက္ထပ္မ်ား ဘာလိုခ်င္ေသးလို႔ တစ္စံုတစ္ရာ ညာၿပီးေျပာဦးမွာလဲ၊ ေလာကမွာ ညာတယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတတ္ၾကေပမဲ့ မူလအေၾကာင္းကေတာ့ အက်ိဳးလိုလို႔ ညာၾကတာပါပဲ။ ဟိုမွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက တစ္ကယ့္စည္းစိမ္ေတြကို စြန္႔ခဲ့ၿပီးကာမွ ဘာေတြမ်ား ေနာက္ထပ္လိုဦးမွာမို႔ ညာရဦးမွာပါလဲ။ စာေရးသူက ဗုဒၶဘာသာမို႔ ဘုရားရွင္ဘက္က ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ေရးေနတာမဟုတ္ပါဘူး..။ စဥ္းစားလည္း စဥ္းစားၾကပါ။ ေတြးေတြးဆဆလည္းယူၾကပါ။ ဘုရားရွင္ေတာထြက္ေတာ္မူတုန္းကေတာ့ အရာအားလံုးကို သိတဲ့ ဉာဏ္ကို ရဖို႔ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အက်ိဳးနဲ႔ ေတာထြက္ခဲ့တာေတာ့ မွန္တယ္၊ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒီတရားေတာ္ေတြက အဲဒီဉာဏ္ကို ရၿပီးမွ ေဟာထားတာေတြပါ။ စဥ္းစားၾကမယ္ဆိုရင္ ေလာကဘက္ကၾကည့္ရင္လည္း ရွင္ဘုရင္ျဖစ္မဲ့သူ- ဓမၼဘက္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း အရာအားလံုးကို သိတဲ့ ဉာဏ္ကိုရဖို႔ ေျခာက္ႏွစ္လံုးလံုး တရားက်င့္ခဲ့သူ- ဆိုေတာ့ျဖင့္ ေနာက္ထပ္မ်ား ဘာလိုေသးသလဲ။ ထမင္းအၾကမ္း ဟင္းအၾကမ္းေလးေတြ ရဖို႔ေလာက္ကိုမ်ား ဘုရားက ညာဦးမွာပါလား.။ ေဇတ၀န္တို႔ ပုပၺာ႐ံုတို႔ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းကေလးေတြ ရဖို႔ေလာက္မ်ားဘုရားက ညာဦးမွာတဲ့လား..။

မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ရွင္းျပခ်က္မ်ား ဒီေနရာမွ အလြန္ေကာင္းလွပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ကိုယ့္ဉာဏ္မွီသေလာက္ေလးနဲ႔ပဲ စာဖတ္ သူမ်ားကို တင္ျပေနတာပါ၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု နားလည္ခ်င္ရင္ျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေခြေတြ ၀ယ္ယူၿပီး နားေထာင္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ငရဲဆိုတာကို မရွိဘဲနဲ႔မ်ား ဘာလို႔ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ရွိတယ္ေျပာမလဲ. တစ္ကယ့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမဲ့သူက မဟုတ္တာကို အဟုတ္လုပ္ၿပီး အခ်ည္းအႏွီး ဘာအတြက္ေျပာေနမွာလဲ။ မရွိတာကို ရွိတယ္လို႔ေျပာလို႔ေကာ ဘာအက်ိဳးရွိမွာမို႔ပါလဲ။ နိဗၺာန္ဆိုတာလည္း ထို႔အတူပါပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မ်က္စိမွိတ္ဟံုရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ဗုဒၶဘာသာမွာမရွိပါဘူး..။ ဒါကိုဘုရားရွင္က အေသအခ်ာ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ အခါတပါးမွာ ျမတ္စြာဘုရား ေကသမုတၱိမည္ေသာ ကာလာမ နိဂံုး႐ြာမွာ ကာလာမမ်ိဳးတို႔ကို ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စီစစ္ေ၀ဖန္ဖို႔ကို လမ္းၫႊန္ခ်က္ ဆယ္ခ်က္ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထိုလမ္းၫႊန္ခ်က္ ဆယ္ခ်က္က ေအာက္မွာပါတဲ့ အတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁။ တစ္ဆင့္စကားၾကားယံုမွ်ျဖင့္ မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၂။ ႐ိုးရာအစဥ္အလာျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၃။ ေကာလာဟာလ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၄။ ကိုယ့္၏က်မ္းစာႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၅။ စိတ္ကူးႏွင့္ မွန္းဆၿပီးေတာ့လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၆။ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ခ်က္ၾကႏိုင္ယံုမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၇။ အေၾကာင္းအက်ိဳး တည့္သည္ဟု ဆင္ျခင္ႏိုင္ယံုမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၈။ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳတင္ ထင္ျမင္ယူဆထားေသာ အခ်က္အလက္ႏွင့္ ကိုက္ညီေသာေၾကာင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၉။ တစ္စံုတစ္ရာကို လက္ခံသင့္သည္ဟု ထင္႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။

၁၀။ ေဟာေျပာေသာသူသည္ မိမိက ႐ိုေသေလးစားထိုက္သူ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း မွန္ၿပီဟုလက္မခံၾကေလနဲ႔။ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ငါ့ဘာသာမို႔ မွန္တယ္ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးကို ဘုရားက ဘယ္ေနရာမွာမွ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားဖို႔သာ တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အံ့ၾသစရာအင္မတန္ေကာင္းလွတဲ့ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ၀င္ၿပီးေလ့လာၾကပါ။ သို႔ေသာ္ တိတိက်က်ေတာ့ ေလ့လာပါ။ ဟိုလူ ဒီလူေရးထားတဲ့ စာေလးေတြကို မဖတ္ဘဲ ဘုရားရွင္ေဟာတဲ့ ပါဠိေတာ္မ်ားကို အဓိပၸါယ္ က်က်နန နားလည္ေအာင္ ေလ့လာေစခ်င္ပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ဘုရားရွင္ကို အလြန္ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ အလြန္အၾကဴး ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ဂုဏ္ျပဳထားတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္..။ ဒါဟာ ဘာသာတိုင္းလိုလိုပါပဲ။ ထိုစာေတြကို ဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္မေနဘဲနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဘုရားေဟာေတြကို ၀င္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သိပၸံနဲ႔လည္း အလြန္ကိုက္ညီပါတယ္။ ႐ုပ္ကို ခြဲျခမ္းတာေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကတည္းက ဘုရားက အရာအားလံုးကို သိတဲ့ဉာဏ္နဲ႔ ေဟာခဲ့ ေျပာခဲ့ၿပီးသားပါပဲ။ သိပ္မၾကာတတ္ေသးခင္ကမွ သိပၸံပညာရွင္ေတြက ခြဲျခမ္းႏိုင္တာပါ. ၊ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ဆင္းရဲေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မျဖန္႔ႏိုင္လို႔သာ ေရွးက်တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို လူေတြက မသိခဲ့ၾကရတာပါ။ သို႔ဆိုလွ်င္ျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔က ေျပာၾကပါလိမ့္မည္။ သူတို႔က လက္ေတြ႕ဆန္တယ္ ။ ဗုဒၶဘုရားက လက္ေတြ႕ဟုတ္လို႔လားလို႔ ေမးၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္--- ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျပန္ေမးသြားပံုေလးနဲ႔ပဲ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ ခ်င္ပါတယ္..။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လက္ေတြ႕၀ါဒီသမားေတြကို ဒီလိုေမးခဲ့ပါတယ္။ သိပၸံပညာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ဆိုတာေတြကို အေမာင္တို႔က ဘယ္တုန္းကမ်ား သြားလက္ေတြ႕လိုက္တာတုန္း.. ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားေတာ္ေတြက လက္ေတြ႕မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုရေအာင္ အေမာင္တို႔က ဘယ္တုန္းကမ်ား လာၿပီး လက္ေတြ႕မဟုတ္လိုက္တာတုန္း.. ဆိုတဲ့စကားေလးပါပဲ။

ဆံုစည္းရာ မွာ ဖိုးညိဳ တင္ခဲ့ ေသာpost ကို ကူးလာျခင္းျဖစ္သည္။။