ကႏၱာရခရီးသုိ႕ေရာက္ေသာအခါ
လမ္းမွားျခင္းေၾကာင့္ ခရီးမတြင္မူ၍ အစာေရ ရိကၡာမ်ားျပတ္လပ္ သြားၾကေလသည္။
ဤသို႕လွည့္လည္သြားလာၾကစဥ္ ပေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ေတြ႕၍ လွည္းကို ခၽြတ္ကာ
ထိုေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္၍ အနားယူၾကေလသည္။
ဘုရားေလာင္းတို႕ နားခိုရာ ပေညာင္ပင္ႀကိး၏အရြက္တို႕သည္ စိမ္းညဳိ႕ေျပျပစ္ေနသည္ကို လည္းေကာင္း၊ အခက္တို႕သည္ ေရျဖင့္ျပည့္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ျမင္ၾကရေလသည္။
ဣစာၦသယ လုိတရ ပေညာင္ပင္
ထိုအခါ ကုန္သည္တစ္ေယာက္သည္ ေညာင္ပင္ေပၚတက္၍ အေရွ႕ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ၾကည့္မိေခ်သည္။ ထိုကုန္သည္ ခုတ္ျဖတ္ရာ ေညာင္ကိုင္း၀မွ ေရမ်ားထြက္က်လာေသည္။ ေရမ်ားသည္ ေညာင္ကိုင္းမွ တစ္စက္ခ်င္း၊ ႏွစ္စက္ျခင္းစိမ့္က်ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ေရစက္ျဖင့္စုပ္ထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေရပိုက္မွထြက္လာသကဲ့သို႕ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္ ဒလေဟာထြက္က်လာျခင္းျဖစ္၏။ ေညာင္ကိုင္းမွ ေရမ်ားပန္းထြက္သည္မွာ ထန္းတစ္ရပ္စာမွ် ျမင့္ေလသည္။
ကုန္သည္တို႕သည္ ထိုေရမ်ားကို အငတ္ေျပအျဖစ္ ေသာက္လည္းေသာက္ၾက၏။ အေမာေျပအျဖစ္ ခ်ဳိးလည္းခ်ဳိးၾကေလ၏။
ထို႕ေနာက္ ေတာင္ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထုိအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ အနံ႕အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ နတ္သုဒၶါ နတ္အစားအစာမ်ား ထြက္က်လာေလ၏။ ကုန္သည္မ်ားသည္ ထိုအစားအစာမ်ားကို ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ခပ္ယူစားသံုးၾကေလသည္။
ထို႕ေနာက္ အေနာက္ဘက္ ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထိုအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ အ၀တ္အစားလွပတင့္တယ္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ နတ္မိမယ္ေလးမ်ားထြက္က်လာ၏။ ကုန္သည္မ်ား သည္ ထိုနတ္မိမယ္ေလးမ်ားႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါးၾကကုန္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ေျမာက္ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထိုအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ ရတနာခုနစ္ပါးတို႕ ထြက္ၾကလာၾကကုန္၏။ ကုန္သည္မ်ားသည္ ထိုရတနာမ်ားကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ လွည္းမ်ားျပည့္ေအာင္ က်ံဳးယူတင္ေဆာင္ထားၾကေလသည္။
ဘုရားေလာင္းတို႕ နားခိုရာ ပေညာင္ပင္ႀကိး၏အရြက္တို႕သည္ စိမ္းညဳိ႕ေျပျပစ္ေနသည္ကို လည္းေကာင္း၊ အခက္တို႕သည္ ေရျဖင့္ျပည့္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ျမင္ၾကရေလသည္။
ဣစာၦသယ လုိတရ ပေညာင္ပင္
ထိုအခါ ကုန္သည္တစ္ေယာက္သည္ ေညာင္ပင္ေပၚတက္၍ အေရွ႕ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ၾကည့္မိေခ်သည္။ ထိုကုန္သည္ ခုတ္ျဖတ္ရာ ေညာင္ကိုင္း၀မွ ေရမ်ားထြက္က်လာေသည္။ ေရမ်ားသည္ ေညာင္ကိုင္းမွ တစ္စက္ခ်င္း၊ ႏွစ္စက္ျခင္းစိမ့္က်ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ေရစက္ျဖင့္စုပ္ထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေရပိုက္မွထြက္လာသကဲ့သို႕ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္ ဒလေဟာထြက္က်လာျခင္းျဖစ္၏။ ေညာင္ကိုင္းမွ ေရမ်ားပန္းထြက္သည္မွာ ထန္းတစ္ရပ္စာမွ် ျမင့္ေလသည္။
ကုန္သည္တို႕သည္ ထိုေရမ်ားကို အငတ္ေျပအျဖစ္ ေသာက္လည္းေသာက္ၾက၏။ အေမာေျပအျဖစ္ ခ်ဳိးလည္းခ်ဳိးၾကေလ၏။
ထို႕ေနာက္ ေတာင္ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထုိအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ အနံ႕အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ နတ္သုဒၶါ နတ္အစားအစာမ်ား ထြက္က်လာေလ၏။ ကုန္သည္မ်ားသည္ ထိုအစားအစာမ်ားကို ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ခပ္ယူစားသံုးၾကေလသည္။
ထို႕ေနာက္ အေနာက္ဘက္ ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထိုအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ အ၀တ္အစားလွပတင့္တယ္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ နတ္မိမယ္ေလးမ်ားထြက္က်လာ၏။ ကုန္သည္မ်ား သည္ ထိုနတ္မိမယ္ေလးမ်ားႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါးၾကကုန္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ေျမာက္ဘက္ေညာင္ကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထိုအခါ ထိုေညာင္ကိုင္းမွ ရတနာခုနစ္ပါးတို႕ ထြက္ၾကလာၾကကုန္၏။ ကုန္သည္မ်ားသည္ ထိုရတနာမ်ားကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ လွည္းမ်ားျပည့္ေအာင္ က်ံဳးယူတင္ေဆာင္ထားၾကေလသည္။
“အရိပ္ခို အခက္ခ်ဳိး မိစာၦမ်ဳိးကုန္သည္”
ထိုသုိ႕ ေညာင္ကိုင္းခုတ္တိုင္း ထူးျခားဆန္းျပားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာရတနာမ်ား ထြက္က်လာသည့္ အခါ ကုန္သည္မ်ားသည္ ေလာဘတက္၍ လာေလေတာ့၏။ “သစ္ကိုင္းခုတ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ဤကဲ့သို႕ေသာ ရတနာ မ်ား ထြက္ေပၚလာေသး၏။ အျမစ္ကို တူးျဖတ္လွ်င္မူကား သည္ထက္ တန္ဖိုးႀကီးသည့္ ဥစၥာရတနာမ်ား ထြက္ေပၚလာေပလိမ့္ဦးမည္” ဟု ႀကံစည္ကာ ေညာင္ျမစ္တူးဖို႕ အားထုတ္ၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဘုရားေလာင္း လွည္းကုန္သည္မွဴးသည္ ထိုကုန္သည္မ်ားထံသို႕ သြား၍ လက္အုပ္ခ်ီကာ ဤသို႕ေတာင္းပန္ေလသည္။
“ဤပေညာင္ပင္ႀကီးသည္ သင္တို႕အား အဘယ္သို႕ ျပစ္မွားေလသနည္း။”
“အေရွ႕ကိုင္းက ေရကိုေပး၏။ ေတာင္ကိုင္းက ထမင္းအေဖ်ာ္ကို ေပး၏။ အေနာက္ကိုင္းက မိန္းမပ်ဳိ ကို ေပး၏။ ေျမာက္ကိုင္းက အလံုးစံုေသာ အလိုရွိအပ္ေသာ ရတနာခုနစ္ပါးကိုေပး၏”
“အႀကင္သစ္ပင္၏ အရပ္၍ေနခဲ့ဖူး၊ အိပ္ခဲ့ဖူးအံ့။ ထိုသစ္ပင္၏ အခက္ကို မခ်ဳိးရာ”
အရိပ္ေနလ်က္ အခက္ခ်ဳိးေသာသူသည္ ယုတ္မာေသာသူ မည္၏။ အေဆြခင္ပြန္းကို ျပစ္မွားတတ္ သူ မည္၏”
လွည္းကုန္သည္မွဴးက မည္သို႕ပင္ ဆံုးမတားျမစ္ေစကာမူ ကုန္သည္အားလံုးက ေလာဘတက္ေန ေသာေၾကာင့္ လွည္းကုန္သည္မွဴး၏ စကားကို မနာယူၾကေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ လွည္းကုန္သည္မွဴး လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္အမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အားမတန္၍ မာန္ေလ်ာ့လိုက္ရေလေတာ့၏။
ေလာဘကို အေတာမသတ္ႏိုင္ေသာ ကုန္သည္မ်ားလည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ရတနာမ်ား ရလိုေဇာျဖင့္ ပုဆိန္၊ ဓါးမစေသာ လက္နက္မ်ားယူေဆာင္ကာ ေညာင္ျမစ္ျဖတ္ရန္ အားထုတ္ၾကေလေတာ့ ၏။
“စမတ္ပါ၀ါႏွင့္နတ္နဂါး”
ဤေညာင္ပင္ႀကီးသည္ နတ္နဂါးတို႕ ေစာင့္ေရွာက္ေနထိုင္ရာ ပေညာင္ပင္ႀကီးျဖစ္ေလသည္။ ေက်းဇူး မသိတတ္ေသာ ကုန္သည္မ်ားအေပၚ နတ္နဂါးတို႕သည္ မ်ားစြာ အမ်က္ထြက္ေလေတာ့၏။ ထို႕ ေၾကာင့္ လွညး္မွဴးကို ခ်န္လွပ္၍ ၾကမ္းၾကဳတ္ယုတ္မာေသာ ကုန္သည္မ်ားကို တစ္ေယာက္မက်န္ သတ္ျဖတ္ ရန္ နဂါးမင္းသည္ နတ္စစ္သည္မ်ားကို ေစလႊတ္လိုက္ေလေတာ့၏။
ေက်းဇူးရွင္ကိုျပစ္မွားေစာ္ကားေသာ ကုန္သည္ငါးရာလည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ဖဲြထင္းဘ၀၊ ျပာမႈန္႕ ဘ၀သို႕ေရာက္ရွိသြားေလေတာ့၏။
ထို႕ေနာက္ ရတနာမ်ားအျပည့္တင္ေဆာင္ထားေသာ လွည္းငါးရာကို နတ္နဂါးမ်ားကိုယ္တုိင္ က၍
