HAZY LIFE

ေစတီပုထုိးပံုေတာ္မ်ား

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ရန္ကုန္

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ မြန္ျပည္နယ္

ဥမင္သံုးဆယ္ေစတီ စစ္ကိုင္း

စႏၵမုနိဘုရား မႏၱေလး

ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား မႏၱေလး

ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးဂူတြင္း ရခိုင္ျပည္


"မဟာဗုဒၶ၀င္၊စတုတၳတြဲ"-စာမ်က္ႏွာ(၅၅) ၌ ပါရွိေသာ "ဗုဒၶ"ျမတ္စြာဘုရား "ကသိဘာရဒၶါဇ ပုဏၰားႀကီး"ထံၾကြေရာက္၍ တရားေဟာေခ် ခၽြတ္ရသည့္ အေၾကာင္းကို ဖတ္ရပါသည္။

"ဗုဒၶ"ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ "ကသိဘာရဒၶါဇ ပုဏၰားႀကီး"ကၽြတ္တမ္း၀င္ မည့္အေရးကို ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ထို "ပုဏၰားႀကီး" လယ္ထြန္မဂၤလာ က်င္းပေနရာဌာန သို႔ ၾကြေရာက္ၿပီး ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူပါသည္။

"ဗုဒၶ" ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဆြမ္းလာရပ္သည္ကို "ပုဏၰားႀကီး" ျမင္ေလလွ်င္-

"ဤ ရဟန္း ေဂါတမ သည္ အကယ္၍ စီးပြားျဖစ္ထြန္းေရးအလုပ္ကိုလုပ္ခဲ႔ လွ်င္ ဇမၺဴဒိပ္ တစ္ကၽြန္းလံုး၌ လူတကာတို႔၏ ဦးေခါင္းထက္၀ယ္ ပတၱျမား ဥေသွ်ာင္သဖြယ္ျဖစ္ေပလိမ္႕မည္။ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်က္ ဤ ရဟန္းေဂါတမ
သည္ ပ်င္းရိ သည့္အတြက္ အလုပ္အကိုင္မ်ားကိုမလုပ္ေဆာင္ဘဲ လူအ မ်ား၏ လယ္ထြန္မဂၤလာသဘင္စသည္တို႔ ၌ ဆြမ္းခံ၍ စားေသာက္ၿပီး
လွ်င္ ကိုယ္ ခႏၶာ ႀကံ႕ခိုင္ေရးကိုသာ အသားေပးလ်က္ လွည့္လည္ က်က္ စားေနဘိ၏" ဟု အႀကံအစည္မွားျဖစ္ကာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို "အလုပ္လုပ္ရမွာပ်င္း၍ ရဟန္း၀တ္သူ၊ စားၿပီးအိပ္ေနသူ၊အလုပ္လက္
မဲ႔ျဖစ္သူ" ဟု စိတ္ထဲက စြပ္စြဲေလသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္လည္း သာသနာေတာ္ႏွင့္အလွမ္းေ၀းၾကသူမ်ားက ရဟန္းေတာ္မ်ားကို "ကသိဘာရဒၶါဇ ပုဏၰားႀကီး"စြပ္စြဲသလိုမ်ိဳး စြပ္စြဲတတ္ ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္"အိပ္လို ရဟန္း၊ စားလိုမွန္း၊ပုစၦန္း လုပ္ပါေလ"ဟူေသာ "က၀ိလကၡဏာသတ္ပံုသံေပါက္(ပိုဒ္ေရ-၇၂၇)"ကလည္းစားၿပီးအိပ္ေနလို လွ်င္"ရဟန္းျပဳပါ၊သကၤန္း၀တ္ပါ၊ ဘုန္းႀကီးလုပ္ပါ" ဟု တိုက္တြန္းေန သေယာင္ ထင္ရသည္။

ရဟန္း၀တ္ျခင္းသည္ ပ်င္းလို႔၀တ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ သူ႕အဆိုအတိုင္း၀တ္
သည္ပင္ထားဦး ရဟန္း၀တ္ရျခင္းသည္ မလြယ္ကူပါ။ "ဘာေၾကာင့္မလြယ္ ကူသလဲ" ဟု ေမးလာေသာ္ မလြယ္ကူလို႔ပဲဟုသာေျပာရန္ရွိပါသည္။
မလြယ္ေၾကာင္းကိုစာႏွင့္ေရးျပရံုႏွင့္ အျပည့္အစံုသိႏိုင္မည္မဟုတ္။
သိခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္၀တ္ၾကည့္မွသာဟုဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍
ပ်င္း၍ ၀တ္သည္ဆိုပါလွ်င္ ရဟန္းဘ၀သည္အပ်င္းေျပသည္။ ေပ်ာ္စ ရာေကာင္းသည္။ အလုပ္ၿငိမ္းသည္ ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။

ထိုသို႔ ဆိုလွ်င္ ေယာက္်ားတိုင္း ရဟန္း၀တ္ၾကလိမ္႔မည္။ ၀တ္ၾကပါသလား။ မ၀တ္ၾကပါ။ ထိုသို႔၀တ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ ျခင္း ကပင္ ရဟန္းဘ၀သည္ အပ်င္း မေျပေၾကာင္း၊မလြယ္ကူေၾကာင္း အေျဖေပးေနသလိုျဖစ္ေနသည္။

ရဟန္း၀တ္မည့္သူသည္ "နည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစပစၥည္းဥစၥာ
ကိုလည္းေကာင္း၊ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ကို လည္းေကာင္းစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရမည္။ အပူဒဏ္,အေအးဒဏ္,ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ,မွက္၊ျခင္၊ယင္၊ေလ၊ေနပူ၊ေျမြ၊
ကင္း၊သန္းတို႔၏ဒဏ္ကိုခံႏိုင္ရမည္။ကိုယ္မွာျဖစ္ေသာေ၀ဒနာ၊ျပင္းထန
ၾကမ္းၾကဳတ္ခါးစပ္ေသာေ၀ဒနာ၊သာယာမႈကင္းေသာ ေ၀ဒနာ၊ႏွစ္သက္
စရာမေကာင္း ေသေလာက္ေအာင္ဆင္းရဲေသာေ၀ဒနာမ်ားကိုလည္း
သည္းခံ ႏိုင္ရမည္"ဟု ဗုဒၵျမတ္စြာက ေဟာခဲ႔ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဒဏ္ မ်ားကို ခံႏိုင္ဦးမည္မဟုတ္ေသာ အသက္ႏွစ္ ဆယ္မျပည့္သူမ်ားကို ရဟန္း၀တ္ခြင့္မေပးခဲ႔။

ရဟန္းဟူသည္ "ဦးေခါင္း၊ေျခ၊လက္ႏွင့္ တစ္ကြ မ်က္စိ,နား,ႏွာေခါင္း,ပါးစပ္ ပါ မက်န္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈရွိရ၏။ မိမိစိတ္ ရွိတိုင္းျပဳမူ လႈပ္ရွား၍ မရပါ။ ခံစားခ်င္ တိုင္း ခံစားခြင့္မရွိပါ။မတင့္တယ္၊မစင္ၾကယ္မႈဟူသမွ်ကိုေရွာင္ၾကဥ္ေစာင္
ထိန္းရပါမည္။စိတ္ပိုင္းေရာ၊ရုပ္ပိုင္းပါ ယဥ္ေက်းၿပီးအဆင့္တန္းျမင့္မႈ ရွိရပါသည္။"ဤသည္မွာ ရဟန္းဘ၀ကို အက်ဥ္းရံုးၿပီးရုပ္လံုးေဖာ္ျပ လုိက္ျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ဆိုသျဖင့္ ရဟန္းဟူသမွ် ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္အေကာင္းႀကီးဟု မဆိုလိုပါ။သိကၡာပုဒ္မေစာင့္စည္းေသာ "စုန္းျပဴး"မ်ားလည္း အနည္း ငယ္ ေရာပြမ္းေနျခင္းကိုကား ၀န္ခံရပါမည္။

ထို႔ေၾကာင့္"မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)"က (တစ္ဘ၀ သံသရာ-၄၈၀) ၌ "ရဟန္းဘ၀ဆိုတာ ကေတာ႔ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားရဲ႕ လုပ္စာကို စား,၀တ္,ေန,ရလို႔ သီလမစင္ၾကယ္ရင္အပါယ္က်ဖို႔ေသခ်ာပါ
တယ္ ဒါေၾကာင့္ရဟန္း၊သာမေဏဘ၀နဲ႔ေပါ့ေပါ့ေနမယ္႔အစားလူ၀တ္ေၾကာင္ ဘ၀ျဖင့္ေနျခင္းကတြက္ေျခကိုက္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ေယာက္်ားျဖစ္ပါလွ်က္သူမ်ားလုပ္စာကိုမွီခိုၿပီးအေခ်ာင္စားေနျခင္းဟာလဲေယာက္်ားမပီသ
ရာေရာက္ပါတယ္"ဟူ၍လည္းေကာင္း။

စာေရးဆရာေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္(သြား-ဆရာ၀န္)က (ေပါ့ေပါ့ေလး မေတြးပါနဲ႔)အမည္ရ ဓမၼေဆာင္းပါးတြင္ "ရဟန္းသံဃာမ်ားအေပၚ အထင္လြဲ၊အျမင္လြဲကာ ေပါ့ေပါ့ကေလး ေျပာၾကသူမ်ားသည္ သူတို႔ ကိုယ္ႏိႈက္က ေလ႔လာမႈနည္းပါးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ရသလို သာသနာ႔၀န္ ထမ္းရဟန္းတစ္ခ်ိဳ႕၏ေနထိုင္မႈေပါ့ေလ်ာ့ေသာေၾကာင့္ လည္းအျပစ္ ဆိုဖြယ္ရာပါ၀င္ေနပါသည္" ဟူ၍လည္းေကာင္း သတိေပးၾက၊ေ၀ဖန္ ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

"အေနက်ပ္၊အေသေခ်ာင္,အေနေခ်ာင္၊အေသၾကပ္"ဟုအဆိုရွိပါသည္။
၀ိနည္းကိုမေစာင့္ေရွာက္ဘဲအပ်င္းေျပရံု၀တ္လာေသာ ရဟန္းအတြက္ ဤဘ၀ အေနေခ်ာင္၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေသေသာ
အခါ ဒုဂၢတိဘ၀ သို႔ ေရာက္ပါလိမ္႔မည္။

အခ်ိဳ႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သမထ၊၀ိပႆနာ ဘာ၀နာမ်ား က်င့္ႀကံပြား မ်ား အားထုတ္ေနပါသည္။အခ်ိဳ႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားကမူ ပရိယတၱိစာေပ မ်ားကို သင္ယူ၊ကိုယ္တိုင္ စာခ် ေပးေနၾကပါသည္။ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားအား
ဆြမ္း စသည္ ေလာင္းလွဴပါက ေလာကစည္းစိမ္မ်ားတိုးပြားရံုသာမက တမလြန္ဘ၀ ၌နတ္ရြာသုဂတိသို႔ေရာက္ရွိျခင္းႏွင့္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ထိ ပါေကာင္းက်ိဳးမ်ားရရွိႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားေပးျခင္း သည္ပင္လွ်င္ လူသားတို႔ အက်ိဳးစီးပြားကိုေဆာင္ရြက္ျခင္း၊အလုပ္ လုပ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။

ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားကိုေပးျခင္း(ျဖစ္ေစျခင္း)၊တရားထူးမ်ား
ရေစျခင္းျဖင့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏လူသားတို႔၏အက်ိဳးစီးပြားေဆာင္ရြက္
ပံုမွာ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ႔ပါ။

နိေရာဓ သမာပတ္မွ ထေတာ္မူလာ ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ ျမတ္ ႀကီးအား ဒန္ပူ၊မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ၊ ဆြမ္း လွဴဒါန္းလိုက္ရသျဖင့္ ဆင္းရဲသား ေမာင္ပုဏၰ ႏွင့္ မယ္ ဥတၱရာ တို႔မွာ ထိုးၿပီးသားထယ္ခဲ မ်ား က ေရႊတံုးမ်ားက ေရႊတံုးမ်ား ျဖစ္သြားကာ ခ်က္ခ်င္း သူေ႒းဘ၀ ေရာက္ သြားၾကပါသည္။

နိေရာဓ သမာပတ္မွပင္ထေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီး အား ေပါက္ေပါက္မ်ားလွဴဒါန္းလိုက္သျဖင့္ လယ္ေစာင့္အမ်ိဳး သမီးကေလး မွာ ထိုဘ၀မွကြယ္လြန္ေသာအခါ တာ၀တႎ သာနတ္ျပည္ေရာက္ခဲ႔ပါသည္။

သုဘူတိမေထရ္ သည္ ဆြမ္းခံၾကြရာတြင္ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း ၌ ေမတၱာ စ်န္၀င္စားရာမွ ထ ၿပီးမွ ဆြမ္းကိုအလွဴခံေလ႔ရွိပါသည္။ "ဤသို႔ ေမတၱာပြား ၍အလွဴခံသည္ရွိေသာ္ ဆြမ္းဒကာတို႔အားအက်ိဳးမ်ားေပလိမ္႔မည္"
ဟုမေထရ္ ႏွလံုးသြင္းေတာ္မူပါသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္က "လက္ဖ်စ္တစ္တြတ္မွ်လည္း ေမတၱာဘာ၀နာကိုပြား မ်ားေသာရဟန္းကို ျမတ္စြာဘုရား အဆံုးအမ ကို လိုက္နာေသာ ရဟန္း ၊ျပည္သူတို႔၏ ဆြမ္းကို အခ်ည္းအႏွီးမျဖစ္ေစမူ၍ စားသံုးေသာရဟန္းဟူ၍
ဆိုထိုက္ေၾကာင္းေဟာေတာ္မူပါသည္"(အံ၊၁။စာ-၉။အစၦရာ သဃၤာတ၀ဂၢ)

"အိပ္လို ရဟန္း၊ စားလိုမွန္း၊ပုစၦန္း လုပ္ပါေလ"ဟူေသာ "က၀ိလကၡဏာ သတ္ပံု သံေပါက္(ပိုဒ္ေရ-၇၂၇)"၏တြင္ ဆိုလိုသည့္အဓိပၸါယ္ မွာ [လူထြက္လိုေသာ]"စစ္ကိုင္းတိေလာကဂုရုေခ်ာင္းဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာ"
အားအမ်ိဳးသ မီးတစ္ဦးမွ ေလွ်ာက္ထားသည့္ "ရဟန္းမည္သည္ကား သူလွဴေသာ အ၀တ္အစား၊သူလွဴေသာ အရိပ္သခၤန္းကို သံုးေဆာင္ စားေသာက္၍ ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ရေပသည္။စာေပက်မ္းဂန္သင္လိုလွ်င္
လည္း သင္ရ၏။ မသင္လိုလွ်င္လည္း သကၤန္းႀကီးကိုေျခကန္ကာသာအိပ္လို သမွ် အိပ္ေနရသည္" ဟူေသာစကားကိုရည္ရြယ္စပ္ထားျဖင္းျဖစ္ေလသည္။

ထိုစကားရပ္၌"စားၿပီးအိပ္ခ်ည္းေနလိုလွ်င္ ရဟန္းျပဳပါ။ဘုန္းႀကီး၀တ္ပါ"ဟု တိုက္တြန္းလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ "ရဟန္းဘ၀ဟူသည္စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ဘာပူပန္မႈမွမရွိဘဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ႔ေနထိုင္ႏိုင္ေသာဘ၀မ်ိဳးျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုးဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘဲအိပ္ေနလိုလွ်င္အိပ္ေနႏိုင္ေသာဘ၀မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္"ဟုပ်င္းရိတတ္ေသာရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္စကားကုန္ေျပာဆိုထားျခင္းမ်ိဳးသာျဖစ္ေလသည္။တကယ္တမ္းတြင္မူပရိယတၱိ၊ပဋိပတၱိတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုလုပ္ၾကရမည္သာျဖစ္ေလသည္။

ရဟန္းဘ၀ဆိုသည္မွာ အလုပ္လက္မဲ႔ဘ၀မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ စားၿပီးအိပ္ေန ရေသာဘ၀မဟုတ္ပါ။ အလုပ္ရွိၾကပါသည္။ လုပ္ၾကဖို႔လည္းလိုပါသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ပရိယတၱိ၊ပဋိပတိၱ ကိုသင္ယူအားထုတ္ၾကပါသည္။ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းရက်ိဳးနပ္ေအာင္
ေမတၱာပို႔သေပးၾကရပါသည္။ဘာသာေရးစာေပ၊ က်မ္းဂန္မ်ားကိုလည္း
စြမ္းႏိုင္သမွ်သင္ၾကား၊သင္ယူ၊ေဟာၾကားရပါသည္။

"ပဗၺိဇၨိတ ဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ"ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေဟာၾကားေတာ္မူ သည့္အတိုင္း ရဟန္းဘ၀ ရရွိႏိုင္ေရးမွာ ခက္ခဲလြန္းလွပါသည္။
ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘ၀သို႔ တက္ေရာက္ႏိုင္ရန္ ရဟန္းေလာင္းပုဂၢိဳလ္ အတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား ရွိပါသည္။၎တို႔မွာ-

(၁) ႏူနာ စေသာ ေရာဂါႀကီးမ်ားမရွိရ

(၂) လူသားစစ္စစ္ ျဖစ္ရမည္။

(၃) ေယာက္်ား စစ္စစ္ျဖစ္ရမည္။

(၄) ကၽြန္အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရမည္။

(၅) ေၾကြးၿမီ ကင္းရွင္းရမည္။

(၆) မင္းခေယာက္်ားမဟုတ္ရ။

(၇) မိဘ ခြင့္ျပဳသူျဖစ္ရမည္။

(၈) အသက္(၂၀)ျပည့္ၿပီးသူ ျဖစ္ရမည္။

(၉) ကိုယ္ပိုင္သပိတ္၊သကၤန္းျပည့္စံုရမည္။

(၁၀) အျပစ္ႀကီးငယ္ကို အနီးကပ္ၾကည့္ရႈဆံုးမမည့္ ဆရာလည္းရွိရမည္ .. စသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။

ရဟန္းဘ၀ရရွိရန္ အဘယ္မွ် ခက္ခဲပါသနည္း ဆိုေသာ္ ေလးအသေခ်ၤ ႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူစဥ္ ကာလ အတြင္း ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ ရဟန္းဘ၀ (၉)ဘ၀သာ ရရွိခဲ႔ဖူးသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ သုေမဓာ ရေသ႕ဘ၀၊ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားထံ နိယ်ာတဗ်ာဒိတ္ခံယူစဥ္မွ ကႆပဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူသည္အထိ ေလး အသေခ်ၤ ႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း ကာလအတြင္း ၌-

(၁) ေကာ႑ည (၂) သုမဂၤလ (၃) သုေမဓာ (၄) သုဇာတ (၅) ဖုႆ (၆) ေ၀ႆဘူ (၇) ကကုသန္ (၈) ေကာ
ဏာဂမန (၉) ကႆပ -

ဟူေသာဘုရားရွင္တို႕လက္ထက္ ၌ သာ ရဟန္းဘ၀ျဖစ္ေၾကာင္းျပဆို ခ်က္ျဖစ္သည္။

ရဟန္းမ်ားေစာင့္စည္းရေသာ သိကၡာပုဒ္(၂၂၇)သြယ္၊အက်ယ္ ကုေဋ ကိုးေထာင္ေက်ာ္ရွိအက်င့္သီလမ်ားသည္ မလြယ္ကူလွပါ။ ဆြမ္းစားၿပီး အိပ္ေန၍မရပါ။ ပိဋကတ္စာေပ၊ပရိယတၱိ သင္ၾကားက်က္မွတ္ျခင္း
ဟူေသာ ဓႏၳဓူရ ကိုေဆာင္လွ်င္ေဆာင္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ကမၼ႒ာန္း
ဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ၀ိပႆနာဓူရ
ကို ေဆာင္ၾကရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က စာ၀ါ လိုက္ျခင္း ကို လြယ္ သည္ ဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။

အမရပူရၿမိဳ႕၊မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေတးထပ္ တစ္ပုဒ္ ကိုဖတ္ၾကည့္ေစလိုပါသည္။

"လြယ္တယ္ မထင္နဲ႕"

ရဟန္းဘ၀ အလြယ္မမွတ္ႏွင့္
တကယ္က်ပ္သကြဲ႕ ဒကာ တို႔ေရ
အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ ငါတို႔ေျပ မွာ
၀ါ လို႔ေနေအာင္ သံဃာ အမ်ား။

လုပ္ေၾကာက္ စားရဲ အလကားေနသည္
အလြဲ၊အမွားေတြ ထင္ၾကေလ၏တကား။

ကာမဂုဏ္ယုတ္ ခြာဆုတ္ကာေနာ္
စာအုပ္ကိုသာ အေဖာ္ထား။
မသမာအလုပ္ ဆိုတာ
မေတာ္ပါ ကလားရယ္လို႔
အေပ်ာ္အပါး မလိုက္ေပ။
သပိတ္ပိုက္ကာ လမ္းတကာသြားလို႔
ဆြမ္းရွာစားရ ပဲ ႏွင့္ခ်ဥ္ေပါင္ေရ။
မ၀တ၀ မွ်တေလသည္
ရသမွ်ေတြ ေသာင္းေျပာင္းေရာလို႔
ေကာင္း မေကာင္းေသာ
ဘာ ကမွ် မခ်န္ေပါင္
ပါသမွ် ပန္းကန္ေျပာင္။
စားၿပီး စာက်က္ ႏႈတ္တက္ေဆာင္တယ္
အျမဳပ္ထြက္ေအာင္ စာအံရသဗ်ေလး။

…..ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

"ရဟန္းက်င့္၀တ္၊ တစ္ပါးခၽြတ္က၊လူနတ္မႀကိဳက္၊ကဲ႕ရဲ႕ထိုက္၏" ဟူေသာအဆံုးအမ ကိုမေမ႕သင့္သလို

"ရဟနး္က်င့္၀တ္၊တစ္ပါးတက္က၊လူနတ္ဦးခိုက္၊ပူေဇာ္ထိုက္၏"
ဟူ၍ ျဖစ္ရန္လည္းအစဥ္သတိရွိရန္လိုအပ္ပါသည္။ မည္သည့္ကိစၥမဆို အရင္းအျမစ္က်နစြာ မသိပါဘဘဲႏွင့္ ေပါ့ေပါ့ကေလးအေျပာမလြယ္သင့္ပါ။

အျမင္မွား၊အယူမွား ရွိေနသည္ကို သိခဲ႔ပါလွ်င္ သိေသာသူက မသိေသာ သူအား ျပဳျပင္သြန္သင္မႈျပဳအပ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါကသူ၏" ခံယူခ်က္ မွန္ကန္သည္၊ အမ်ားက သေဘာတူလက္ခံသည္"ဟု ယူဆၿပီး မွားသည္ ထက္မွား မိုက္တြင္းနက္ သည္ထက္ နက္ရွာေပေတာ႔မည္။

အထူးသျဖင့္ သာသနာေရး ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပိုမိုဆင္ျခင္သင့္လွ၏။"၀ဇီေဗဒ ထိတိုင္းရွသည္" ဟု ဆိုရိုးစကားရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့ကေလး ေျပာ ဆိုမႈေၾကာင့္ ေလးပင္ေသာအျပစ္ႀကီးမ်ားမရၾကေစရန္ အထူးသတိခ်ပ္
သင့္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ အခ်ိဳ႕ေသာ လူ၀တ္ေၾကာင္တို႔၏ "အလုပ္လက္မဲ႔ေတြပါ"ဟူေသာ အထင္ေသးမႈေဘးမွ ကင္းရွင္းၾကေစလို ပါေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းႏွင့္ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါသည္။


မွီၿငမ္း က်မ္းကိုး-
၂၀၁၀ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလထုတ္- Dhamma Digest (ဓမၼဒိုင္ဂ်က္-ဓမၼစာေစာင္)မွ
"တကၠသိုလ္ ေသာတုဇန(မဟာဓမၼာစရိယ)"၏"အလုပ္လက္မဲ႕ေတြလား"
"အညတရ-ဘိကၡဳ"၏"ဘုန္းႀကီး၀တ္ၾကည့္စမ္းပါ"
"ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္(သြား-ဆရာ၀န္)"၏"ေပါေပါ့ေလး မေတြးပါနဲ႔"
(အထက္ပါ ေဆာင္းပါးမ်ားကို မွီျငမ္း၍ ,ျပန္လည္,မွ်ေ၀,ဓမၼဒါနျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
(ည.ည.တ)


မွတ္ခ်က္။ ။ ဤဘေလာ့ဘ္ပို႔စ္အား မဖတ္ရေသးသူမ်ား၏ ဗဟုသုတအက်ိဳးငွာ ရည္႐ြယ္၍မွ်ေ၀ဓမၼဒါနျပဳျခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ဖတ္ၿပီး, သိၿပီးသူမ်ား,အတြက္အႏူးအညြတ္ေတာ
င္းပန္ပါသည္။
Facebook မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။




ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ (ျမန္မာ-အဂၤလိပ္)

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အစၥလမ္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ျခားနားခ်က္ေမးခြန္းအနည္းငယ္ကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အစၥလမ္တစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ရွင္းလင္းေအာင္ မေျဖေပးႏုိင္တဲ့အရာေတြရွိေနလုိ႔မုိ႔ တပည့္ေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

၁။ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြက ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတဲ့အရာအားလံုးကုိ အလႅာဟ္က ဖန္ဆင္းထားတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ဘုရား။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာမွာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးတရားအတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ဒါဆို ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတာေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ေပၚေပါက္လာသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က မင့္တုိ႔အလႅာဟ္ကုိေရာ ဘယ္သူဖန္ဆင္းသလဲလုိ႔ ျပန္ေမးတဲ့အခါ သူက မသိဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူက သူ႕ဘာသာအေၾကာင္း မရွင္းျပတတ္ေပမဲ့ တပည့္ေတာ္က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ရွင္းျပခ်င္လုိ႔ ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖေပးပါဦးဘုရား။

၂။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ အသားငါးက်ေတာ့ စားၾကတာလဲတဲ့၊ အသားငါးစားတာဟာလည္း သူတစ္ပါးအသက္သတ္ သလုိ ျဖစ္မေနဘူးလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ကုိယ္တုိင္မသတ္ဘူး။ သူမ်ားေရာင္းလုိ႔ ၀ယ္စားတာ၊ ေရာင္းတဲ့လူမရွိရင္ မစားဘူးလုိ႔ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ၀ယ္စားတာဟာလည္း ေရာင္းတဲ့ လူသတ္ေအာင္ အားေပးသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၃။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘာကုိယံုၾကည္ပါသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၄။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ ဗုဒၶဟာ လူတစ္ေယာက္ဆုိရင္ မင့္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသေပးေနရတာလဲ၊ သူ႔မွာ တန္ခုိးေတြ မရွိဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။ ဒီေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္လည္းတက္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ေျဖေပးပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ တိတိက်က်မေျဖႏုိင္တာေတြရွိတဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ေျဖေပးဖုိ႔ရန္ ေတာင္းဆုိလုိက္ ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ဟာ ဒူဘုိင္းမွာေနတဲ့လူမုိ႔ အဲဒီကမူစလင္လူေတြနဲ႔ပဲေပါင္းသင္းေနရၿပီး ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမူစလင္ေတြ က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္းေမးရင္ ေသခ်ာမရွင္းျပႏုိင္လုိ႔ အခုေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္အားသနားသျဖင့္ ေျဖဆုိေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္းအပ္သည္အရွင္ဘုရား။ ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ။ (၁) ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတုေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္ လာခဲ့ၾကတာပါ။

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳလူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာတာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးအတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္းတရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွဖန္ဆင္းေပးလုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။

အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးလႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာက္လာမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကတာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။

ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံုေလး ျမင္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါသထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသလုိ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာအလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါမယ္။ မိမိက အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။

မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္သက္ေရာက္လာမွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာစတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။

သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာမလုိသလုိ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

(၂) လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္စြမ္းအားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစ ေသၿပီးသားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသလုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂလံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕သက္ရွိတိရစၦာန္ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးကသတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိအသားငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာသက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

(၃) ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလးေတြ ျပန္ လာၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။

အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာၾကပါတယ္။

၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။
၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ေပးၾကတာကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီးေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ(၄)မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

(၄) တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာအေမွာင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ပုိင္ရွင္ရရွိ သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနားကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္(၃)မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္လုိတရားနဲ႔ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကားလမ္းညႊန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈအားလံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့တဲ့ေက်းဇူးရွင္ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သဘာ၀ပါ။

ဦးဇင္းမွာ အခ်ိန္မအားေပမဲ့ ဦးဇင္းဒီေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ မိမိဘာသာအေၾကာင္းမရွင္းျပတတ္ဘူးဆုိၿပီး ဘာသာျခားက မိမိတုိ႔ဘာသာအေပၚ အထင္ေသးမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရမွာစိုးလုိ႔ ဦးဇင္း အသိဉာဏ္ဗဟုသုတ၊ အဂၤလိပ္စာအရည္အခ်င္း ရွိသေလာက္ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕အေျဖဟာ လံုေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းအဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းက်င္ေသးလုိ႔ အဂၤလိပ္စာအားနည္းမႈမ်ားပါရင္လည္း ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးၾကပါေလ။

ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဒုကၡအားလံုးတုိ႔မွလည္း ကင္းလြတ္ၿပီးလွ်င္ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းေပးလ်က္…..။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
http://sanninaymin.com/
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။

Questions and Answers about Buddhism

If you want to know about Buddhism you will be able to read this post

Questions-
I would like to ask a few questions regarding with the Islam and Buddhism differences. This is my first time to ask a question. Kindly please forgive me if there are mistakes. I would like to request that please answer to me in English. It is because the person who asked me about Buddhism is Forigner and I could not translate some of the terms of Burmese Parli into English. My Islamic Friends always ask me about Buddha and I could not translate or explain to him.

Islam belive that the earth, the moon, the sun, day, night, animals, human and everythings are created by Allah. My Muslim Friend asked me that

1. If we (Buddhism) belive that what we do, is what we get (Kamma Result) then in this case, who create human, earth, moon and everything? How these things appear? I could not answer his question. I told him that our Buddha is not creator. I am so sad that I could not explain to him in English although I am Buddhism. I had read that in burmeseclassic.com, one of the post answers is if Allah is a creator of everyone; there has someone who creates Allah. It is because everything is happening like a circle. I explain to my friend that everything is like a circle and I asked him there should be someone who creates Allah. He said "No" and I could not explain more to him.

2. I told him killing animal is sin. He asked why I am eating meat if I said killing animal is sin? And he said animals are created by Allah for all the human to eat. Therefore, it is no sin. I told him, we did not kill the animal. However, there are people who selling the meat. Therefore, we buy and we eat. If the people are not selling meat, we are not going to eat meat at all. But he said somehow it is indirect way we are encouraging to kill the animal and we are getting sin. I am so confuse that am I getting sin because of I am eating meat? How can I explain to him?

3. What Buddhism Believe? (How can I answer this question to non Buddhist person? I told him we belive in Buddha Teaching and practices. Then he asked me what those are. It is really hard for me to explain)

4. Who is the Buddha? (I told him the Buddha is one of the human and he borned and he died. But he found the universal truth. And then my friend asked if he is human like us why u are giving worship to him? Does he have any power? Sayardaw! I do not know how to explain in English. What do I understand in English is Buddha has power and when he met with Da wa dat, he show fire, water comes out from nose and mouth at the same time. Could you please explain to me properly in terms with English? And also in order to become a Buddha, he has to pass many lifes and finally he can be the Buddha. Oh. I really could not explain although I understand in Burmese)

Sayadaw! I am asking this question is I do not want to give wrong idea of Buddhist or Buddhism to some one who is enthusiastic to know about Buddhism. I really want to explain to him very well. Now I am trying to read "The Teachings of The Buddha" (Basic Level) by Ministry of Religious Affairs. However, many of the word written in Sanskrit and it is hard to understand. Therefore, I really appreciate if Sayardaw can answer my questions.

I am staying at the United Arab Emirates and most of the people here is Muslim and I do not have Buddhist friends here who I can disucss or ask in English. Kindly allow me to ask more questions in future.

Please forgive me to write with "I, you, he, or she"

I am aspecting you Bante.

ANSWERS

1. No one creates human, the earth, the moon and everything because that is nature in the world. As long as the moon and sun have not arisen in the world, so long as there is nothing shining forth a great light of great radiance. There prevails gross darkness. Later when the moon and the sun rise in the world, then a great light of great radiance shine forth and gross darkness is not in the world the months, the half-moon and the seasons of years are.

For example about creation that if your parents don’t sleep together or don’t blend their blood you will not be able be a human. In this way, other everything is the result of their own past and present actions. That’s why we ourselves are responsible for our own happiness and misery. We create our own Heaven. We create our own Hell. We are the architects of our own fate.

Bring a mirror and look at it, you will see yourself in the mirror. When you are happy your face would be bright, when you are sad your face will be frown, when you are angry your face will be red and ugly. Is that right? Now answer me who create your happy face, who create your frown face, who create your ugly face?

The God believer was thinking your different faces reflected by the different mood (state of the mind) is the creator of the faces. Your inner mind is your own Creator. Your face always reflected on your mind or mood (state of mind), if you have anger, greedy, delusion your face will show ugly, and frown. Your mind can change your face in this present life, as well as your future life, or next life. If you are dwelling in anger, hatred, greed, and delusion, your next life will be the same as your face showing in the mirror. Now you will see who is a Creator? If you wanted to be haven, you should abstain from bad mood, like anger, hatred, greed, and delusion. If your mind is under the influence of this bad mood, your future and next life will be misery.
Finally he understood that "Our Mind is our own Creator." That is what I have explained to those who believe in God or Creator from the aspect of Buddhism .All living beings have actions (Karma) as their own, their inheritance, their congenital cause, their refuge. It is Karma that differentiates beings into low and high states.

2. When we are really necessary for survival we are allowed to eat meat but you obviously don’t say one should kill an animal. You are harmful to humans and animals yourself or someone has said to doing if you are going to feel negative fate. According to the needs of our body for health we should eat meat some time because I think that we will not be surviving for a long time with vegetable. That’s why, you haven’t been haပ္rd-working to death the animal and if you haven’t wanted to die you will probably eat meat. Some people don’t eat meat but they are not honest. That is better than dishonest one. If universal people refrain from eating meat, it will be more peaceful the universe.

3. When we throw a stone into the lake, the water splash away from the stone but later it comes back to the stone. When we play football on the wall, it come will back to us. In this way, if you do good or evil you will return them. That is natural law and the mainest of our religion.

4. In general, Buddha means Awakened One, someone who has awakened from the sleep of ignorance and sees things as they really are. The Buddha was a person who has eliminated from all faults and mental obstructions. There were many people who have become Buddhas in the past, and many people wil be able to become a Buddha in the future. There is nothing that the Buddha does not know. Moreover, the Buddha has great compassion which is completely impartial.

The Buddha has attained three kinds of Power. There are-
1. Pubbe-nivasanussati- remembrance of former existences power.
2. Dibba-cakkhu- divine eye power.
3. Asavakkhaya-extinction of all cankers power.

But most of the time He hasn’t used his powers to tame or control the people. The Buddha has used sometime to make them devotional has faith in Dhamma. Moreover, the Buddha taught us the universal Truth; this is suffering; this is the arising of suffering; this is the ceasing of suffering; this is the approach to the ceasing of suffering. His teaching was basically simple and meaningful then to put an end to evil; to fulfil all good; to purify the mind. This is the advice of all the Buddhas. So, the Buddha is our benefactor and guide. That’s why we always have been respecting to Him. If someone has been beneficial we will have to be grateful to him. That is natural law.

I don’t have free time but if I haven’t been answering your questions you are going to experience difficult. So, I am answering as knowledge as English language. I think these answers enough for your questions.

I haven’t just been cleaver English language if weaking should abide me.

I wish that all my Dhamma friends and kiths will have to be happy every time and then will be able to free from too much suffering in the world.

Ashin Komala or Sanninaymin
sanninaymin@gmail.com
Colombo, Sri Lanka.


ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။


တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္မွာ ဘုရင္တစ္ပါးဟာ တရားအားထုတ္ရင္း ပထမစ်ာန္ကုိ ရထားပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူဟာ “ရဟန္းတရားက ျမတ္သလား၊ မင္းအျဖစ္ကပဲ ျမတ္သလား”လုိ႔ ဆင္ျခင္ မိပါတယ္။ ေသခ်ာဆင္ျခင္ေတာ့ “မင္းအျဖစ္ထက္ ရဟန္းတရားက ျမတ္တယ္”ဆုိတာသိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ အမတ္ေတြနဲ႔ လႊဲထားၿပီး တရားကုိပဲ အားထုတ္ေနပါတယ္။ အမတ္ေတြကုိလည္း တရားနဲ႔အညီစီရင္ဖုိ႔  တခါတည္းမိန္႔မွာထားပါတယ္။

        ဒါေပမယ့္ အမတ္ေတြက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ မွဳေတြလုပ္ၿပီး တရားစီရင္ ေနၾကပါတယ္။ အမႈျဖစ္ရင္ လာဘ္ေပးတဲ့သူကပဲ အႏုိင္ရေလ့ရွိပါတယ္။ အမႈတစ္ခုမွာေတာ့ ဘုရင္နဲ႔ အလြန္ရင္းနွီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မွန္ပါလ်က္နဲ႕ တရားရႈံးသြား ပါတယ္။ အဲဒီတရားရႈံးသြားတဲ႔ ဘုရင့္မိတ္ေဆြက ဘုရင့္ဆီပြဲေတာ္အုပ္ လာဆက္ကပ္ပါတယ္။ ဆက္ကပ္ၿပီး မတ္ေတြတရားစီရင္တာ ေငြေပးႏုိင္တဲ့ သူကုိအႏုိင္ေပးေနတဲ့ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပ လုိက္ပါတယ္။

      ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ဘုရင္လည္း အမတ္ေတြ တရားစီရင္တဲ့ ေနရာကို သြားၾကည့္ပါတယ္။ ဘုရင္ကုိ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူ ျပည္သားေတြက ေငြေပးတဲ့သူကုိ အႏုိင္ေပးၿပီး အမႈေတြကုိ မတရား သျဖင့္စီရင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဝုိင္းတုိင္ ၾကပါေတာ့တယ္။

       ဘုရင္လည္း တရားစီရင္တဲ့ ေနရာကေန ျပန္လာၿပီး ျပာသာဒ္ထက္မွာ တရားရႈဖုိ႔ ထုိင္လုိက္ ပါတယ္္။  ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ မေက်နပ္တဲ့ အသံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားကုိဆက္ရႈမွတ္လုိ႔  မရေတာ့ပါဘူး။
      ဒီေတာ့ ဘုရင္လုပ္သူက သံေဝဂ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သံေဝဂနဲ႔ အတူ “ငါဘုရင္လုပ္ေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳးမွမရွိဘူး။ ရဟန္းတရားကပဲ ျမတ္တယ္"လုိ႔ ေသခ်ာ သေဘာေပါက္ၿပီး မင္းအျဖစ္ကုိ စြန္႔ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ဝိပႆနာ ရႈမွတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။
(သုတၱနိပါတ္အ႒ကထာ၊ ခဂၢဝိသာဏသုတ္)

        မင္းနဲ႔ စာဖတ္သူ ၊ စာဖတ္သူနဲ႔မင္း။ မင္းနဲ႔ စာေရးသူ၊ စာေရးသူနဲ႔မင္း တရားသေဘာအရ ဆုိရင္ ဘာမွမဆုိင္ပါဘူး။ ကုိယ့္တရားနဲ႔ကုိယ္ပါ။ သူ႔တရားနဲ႔သူပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ အားထုတ္ရင္ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ ခံစားရမွာပါ။ ကုိယ္စြန္႔မွ ကုိယ္ရမွာပါ။

       ဒါေပမယ့္ ဘဝမွာ တစ္ခါတေလ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနတာ ေလးေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ မိသားစု သံေယာဇဥ္၊ တစ္သက္လုံးရွာခဲ့ရတဲ့အရာေတြ ေတြးမိျပန္ရင္ ခက္သြားတတ္ပါတယ္။

       တရားနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔သင့္တ အခ်ိန္မွာ စြန္႔သင့္တဲ့ အရာေတြကုိ စြန္႔ပစ္ရမွာပါပဲ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ "ေၾသာ္… ဘုရင္ျဖစ္သူေတာင္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းအျဖစ္ ကုိေတာင္စြန္႔ေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္အရာက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ"လုိ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အားယူလုိ႔ ရပါတယ္။ တရားနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔ရမွာပါပဲ။

       တရားစခန္း ဝင္ဖုိ႔ေတာင္ မိသားစု သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အိမ္ကုိတစ္ပတ္ ဆယ္ရက္စြန္႔ဖုိ႔ ခက္ေန တတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ "ငါမရွိရင္ ျဖစ္ပါ့မလား"ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပါ။ အပဒါန္အ႒ကထာမွာ အက်ိဳးယုတ္ေစတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးကုိ ျပထားပါတယ္။

 ၁။ " သူဟာ ငါ့ရဲ့ အားကုိးရာပဲ၊ သူမရွိရင္ ငါ့မွာ အားကုိးရာမရွိဘူး။ သူရွိမွျဖစ္မယ္"ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နိမ့္ရာကထားၿပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားျခင္းတစ္မ်ိဳး။

၂။ "သူတုိ႔ဟာ ငါနဲ႔ကင္းၿပီး ေနလုိ႔မရဘူး။ ငါဟာ သူတုိ႔ရဲ့ အားကုိးရာပဲ"ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျမင့္ရာကထားၿပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းတစ္မ်ိဳး။
ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးဟာ အက်ိုးယုတ္ေစတဲ့ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြပဲလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ  နွိမ့္ရာကပဲထားထား၊ ျမင့္ရာကပဲထားထား ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ မေကာင္းတာအမွန္ပါပဲ။

       ေနွာင္ဖြဲ႔ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးမွာ ကုိယ္က ဘယ္ထဲမွာ ပါေနသလဲဆုိတာ ျပန္စိစစ္ၾကည့္ရမွာပါ။  နိမ့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ျမင့္ရာကပဲ ပါေနသလား၊ ဘယ္ထဲမွာပဲပါပါ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကေတာ့ တစ္ခုမွ မေကာင္းပါဘူး။  ဒီေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြေၾကာင့္ပဲ  တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ေတာင္ တရားစခန္းဝင္ဖုိ႔ ခက္ေနေတာ့တာပါ။ တကယ္ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ ကုိယ္ေသသြားရင္ေတာင္ သူဟာနဲ႔သူ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေသလည္း ေသရဦး မွာပါ။

         ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကုိ ရုိးရုိးအားမကုိးဘဲ  ေႏွာင္ဖြဲ႔ၿပီး အားကုိးတာပါ။ အားကုိးတာကေတာ့ အားကုိးရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ မပါဖုိ႔ပါ။
       တကယ္ေတာ့ အားကုိးၿပီး တရားရေအာင္ အားထုတ္ရမွာပါ။ ဒါမွလည္း အားကုိးရတာ တန္တာပါ။ အားကုိးခံရသူလည္း တန္တာပါ။ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈပါေနရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ သူလည္းတရားနဲ႔ေဝး၊ ကုိယ္လည္း တရားနဲ႔ ေဝးရတဲ့ဘဝပါ။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြ ရွိေနပါလ်က္ နဲ႔ တရားေတြနဲ႔ ေဝးေနရတာေတာ့ အဓိပၸါယ္မရွိလွပါဘူး။ ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ တရားေတြမရွိလုိ႔ တရားနဲ႔ ေဝးရတာဆုိ တစ္မ်ိဳးပါ။

       တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တရားအတြက္ဆုိၿပီး စြန္႔ခ် ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း တရား နယ္ပယ္ထဲ ေရာက္သြားေရာ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီး မူရင္းဌာေနကုိပဲ ျပန္ေရာက္လာသူ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါက အတိတ္တိတ္ ျဖည့္ခဲ့တဲ့ ပါရမီေတြနဲ႔ လည္းဆုိင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပါရမီျခင္း မတူပါဘူး။ ပါရမီရွင္ေတြလုိ ယတိျပတ္မစြန္႔ႏိုင္ေပမယ့္ နည္းနည္းျခင္းေတာ့ စြန္႔သြားရမွာပါ။
       တရားနဲ႔ယွဥ္ရင္ စြန္႔ရမယ္ ဆုိေပမယ့္ ကေလးေမြးၿပီးၿပီးျခင္း ကေလးကုိ စြန္႔ထားခဲ့ၿပီး သီလရွင္ ဝတ္သြားတာ မ်ိဳးက်ေတာ့လည္း အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ႏုိ္႔တုိက္ဖုိ႔တာဝန္က ရွိပါေသးတယ္။ စြန္႔တယ္ ဆုိတာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြကုိ  စြန္႔ရမွာပါ။ ရာထူးဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီးစသည္ေတြ အေပၚမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြပါ။
     ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေယာဆရာေတာ္ဘုရား အၿမဲ ေဟာတာရွိပါတယ္။ ကေလးငုိတာလည္း တရားပါပဲ၊ ကေလးထိန္းတာလည္း တရားပါပဲတဲ့။ ကုိယ္က ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ သတိေလးေတြပါေနရင္ တရားျဖစ္ေနတာပါပဲ။
       အားလုံးၾကားဖူးတဲ့ ေထရီကာဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလး တရားရသြား တယ္ဆုိတာ မီးဖုိေခ်ာင္ ထဲကပဲ တရားရသြားတာပါ။ ဒီေတာ့ သတိပါေနရင္ ထမင္းခ်က္တာ လည္း တရားပါပဲ၊ ဟင္းခ်က္တာ လည္းတရားပါပဲ၊ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တာလည္းတရားပါပဲ။
       ကုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ အားက် အတုယူရမယ့္ သူေတြ အမ်ားႀကီးရယ္ပါ။ ရဟန္းထဲမွာေရာ လူထဲမွာေရာ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္က သတိမျပဳမိလုိ႔ပါ။

     တစ္ခါက ဦးဇင္းေလးတစ္ပါး နယ္ကဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးကုိ သြားဖူးပါသတဲ့။ ဆရာေတာ္ ႀကီးကုိ ဖူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက  ေယာဂီေတြကုိ တရားစစ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
      ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔တဲ့အထဲမွာ  ထူးဆန္းတာ ေတြပါေနပါသတဲ့။  ဒီေတာ့ဦးဇင္းေလးက "ဒါေတြဟာ ဘုရားလက္ထက္တုန္းကပဲ ရႏုိင္ရွိႏုိင္တာ၊ ဒီေခတ္မွာ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဆရာေတာ္ႀကီး ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ"လုိ႔ စိတ္ထဲက ေတြးလုိက္ပါသတဲ့။
      ဆရာေတာ္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ဦးဇင္းေလး ဘက္လွည့္ၿပီး “ဦးဇင္းေလးရဲ႕ ကုိယ္မရတာနဲ႔ မရႏုိင္ဘူး၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မေတြးရဘူး။ မသိဘဲနဲ႔ ျပစ္မွားမိရင္ အျပစ္ျဖစ္ တတ္တယ္”လုိ႔ မိန္႔လုိက္ ပါသတဲ့။

      ဦးဇင္းေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔သြားၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါ သတဲ့။
      အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စာေရးသူရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဆရာေတာ္ႀကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးဆီက “နည္းနာနိႆယ ယူထားလုိက္သလား”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ “အဲဒီတုန္းက တပည့္ေတာ္တုိ႔က ကုိရင္ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတယ္။ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး၊ ဒါဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ အလုပ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တာ။          ဆရာေတာ္ႀကီး သက္ေတာ္ႀကီးလာမွ ဆရာေတာ္ႀကီး တရားအဆင့္ တစ္ခုေတာ့ရေန   ေလာက္ၿပီလုိ႔ ခန္႔မွန္းမိတာ”လုိ႔ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

      ဒီေခတ္မွာ တကယ္က်င့္ႀကံပြါးမ်ား အားထုတ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာဆုိေတာ့ မျပစ္မွား မိေအာင္ေနတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျပစ္မွားမိလုိ႔ ကုိယ္ျပစ္မွား မိတဲ့သူက အရိယာျဖစ္ေနရင္ အရိယူပဝါဒကံ ထိုက္သြားပါလိမ့္မယ္။ မစားရမေသာက္ရ ႀကီးမားလွတဲ့ အကုသုိလ္ကံႀကီးကုိ က်ဴးလြန္မိသြားတာပါ။ ျပစ္မွားတာကေတာ့ အရိယာကုိျပစ္မွားမွသာ မဟုတ္ပါဘူး။  ကုိယ့္ထက္ သီလ သမာဓိႀကီးသူကုိ ျပစ္မွားလည္း အျပစ္ပါပဲ။
   စြန္႔တဲ့သူေတြကေတာ့ စြန္႔ၿပီး အားထုတ္ေနၾကတာပါ။ ကုိယ္ပဲမစြန္႔ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာပါ။  စြန္႔ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ကုိ မသိလုိ႔ မစြန္႔ႏုိင္ၾကတာပါ။ ရလဒ္ကုိ သိတဲ့သူေတြကေတာ့  စြန္႔ေနၾကတာပါပဲ။
      ေလာကမွာ စြန္႔တဲ့သူေတြကစြန္႔ၿပီး ေနွာင္ဖြဲ႔တဲ့ သူေတြက ေႏွာင္ဖြဲ႔ေနၾကတာပါ။ ဒီရာထူး ဌာနႏၱရ ေငြေၾကးဥစၥာ ဇနီးခင္ပြန္း သားသမီး သက္ရွိ သက္မဲ့ေတြကုိပဲ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားၾကပါတယ္။ ေနွာင္ဖြဲ႔ေတာ့ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ဒီေတာ့တရားနဲ႔ ေဝးသထက္ ေဝးေနေတာ့တာပါ။ တရားနဲ႔ ေဝးေနေတာ့ အမွားအမွန္လည္းမသိေတာ့ပါဘူး။
      တခ်ိဳ႔ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ ေတြက်ေတာ့ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူတင္ နစ္နာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေႏွာင္ဖြဲ႔သူနဲ႔ ဆက္စပ္သူ မွန္သမွ်ပါ ထိခုိက္နစ္နာရေတာ့တာပါ။

     စာေရးသူေရာ စာဖတ္သူေရာ စြန္႔ခ်ိန္တန္ရင္ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ ဒီလုိပါပဲ စြန္႔သင့္တာကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ အားလုံးအားလုံးကုိ စြန္႔ရမွာပါပဲ။ မစြန္႔ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ စြန္႔ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားယူရမွာပါ။
      တစ္ခါတေလ ပုထုဇဥ္အားေလ်ာ္စြာ စြန္႔ဖုိ႔ခက္ေနရင္ ဘုရားအေလာင္း စြန္႔ခဲ့တာေလးေတြ၊ အထက္က ပေစၥကဗုဒၶါေလာင္း မင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ခဲ့ တာေလးေတြကုိ အာရုံျပဳၿပီး "ေၾသာ္…. အေလာင္းေတာ္ေတြ ပါရမီရွင္ေတြဟာ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ မင္းစည္းစိမ္ေတာင္ စြန္႔ၾကေသးတာပဲ၊ ငါစြန္႔ရမယ့္အရာက သူတုိ႔ေလာက္ မႀကီးမားဘူး"လုိ႔ အားက် အတုယူလုိ႔ရပါတယ္။
      မိတ္ေဆြ ေလးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲမွာ အတၳကၡာယီ မိတ္ေဆြဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာလုိေျပာရရင္ ေတာ့ အက်ိဳးရွိေအာင္ ေျပာျပတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြလုိ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီမိတ္ေဆြျဖစ္ဖုိ႔ အဂၤါေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စုံရပါတယ္။ အဂၤါေလးပါးဆုိတာက…

 ၁။ မေကာင္းမွဳ အကုသိုလ္လုပ္ေနရင္ တားျမစ္ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၂။ ေကာင္းမွႈကုသိုလ္လုပ္ေအာင္ တုိက္တြန္းေျပာျပေပးရပါတယ္။
၃။ မၾကားဖူးတဲ့ တရားစကားကုိ ေျပာျပေပးရပါတယ္။
၄။ ခ်မ္းသာေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နတ္ျပည္လမ္း၊ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္လမ္းကုိညႊန္ၾကား ေျပာျပ ေပးရပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးပါ။

       ကုိယ္က ဒီအဂၤါေလးခ်က္ကုိ အာရုံျပဳျပီး ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ   တားသင့္တာကုိ တားၿပီး တုိက္တြန္းသင့္တာကုိ တုိက္တြန္းရမွာပါ။ တရားစကားေတြကုိ ေျပာျပေပးရမွာ ျဖစ္သလုိ နတ္ျပည္ မဂ္ဖိုိလ္ရေၾကာင္း ေတြကုိလည္း ညႊန္ၾကားေျပာျပ ေပးရမွာပါပဲ။

      ကုိယ္တားတာ တုိက္တြန္းတာေတြကုိ သူမႀကိဳက္ေပမယ့္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ သူကုိယ့္မိတ္ေဆြ ဆုိးက်ိဳးမျဖစ္ဖုိ႔ သူႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ တားရ၊ တုိက္တြန္း ရမွာပါ။ ဒါမွအတၳကၡာယီ မိတ္ေဆြ ပီသမွာပါ။
      စာေရးသူ စာေရးတဲ့အခါ နိဗၺာန္ကုိ ဦးတည္ရုံမကပါဘူး၊ ဒီသေဘာေလးေတြ ကုိလည္း အာရုံျပဳျပီး ေရးပုိ႔ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာေရးသူကခ်ည္း ေရးျပ ေဟာျပ ေနရပါတယ္။ စာဖတ္သူက ေရးျပ ေဟာျပတာ ေလးေတြကုိလည္း တလွည့္နာခ်င္ပါေသးတယ္။
      ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ Emailနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဟာျပေပးပါဦး။ စာဖတ္သူေတြ ေဟာျပတာ လည္း နာခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒါမွလည္း အျပန္အလွန္ ညီမွ်မွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ စာဖတ္သူေတြက ဆရာေတာ္ မ်ိဳးစုံဆီက နာထား၊ ဖတ္ထားတာရယ္ ကုိယ္ေတြ႔ ဘဝအေတြ႔အႀကဳံ ေတြရယ္ေၾကာင့္ ပိုလုိ႔ေတာင္ နာလုိ႔ေကာင္းဦးမွာပါ။

      ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ စြန္႔လုိက္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။

ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
က်မ္းကုိး
ေထရအပဒါန္ဝတၳဳေတာ္ႀကီး၊
အရွင္ဓမၼႆာမီဘိဝံသ


(ဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ ၁၈ ပါး)

(၁) ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျုခင္း။

(၂) ပရိကၡရာ (၈)ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မွ်ကြာျခင္း။

(၃) ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မွ်သာ တစ္သက္ပတ္လံုး တည္ေတာ္မူျခင္း။

(၄) ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလွ်င္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊သပိတ္ေတာ္စင္၏။

(၅) မုန္ညင္းေစ႔မွ်ေသာ ၾကဳတ္ထဲသို႔ ၀င္ႏို္င္ျခင္း။

(၆) ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း။

(၇) ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါသို႔လိုက္၍ ကုိယ္ေတာ္မွတစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္း။ (အေသေခ်ၤ)

(၈) ေခတ္သံုးပါးတုိ႔၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးႏိုင္ျခင္း။

(၉) အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ႔သို႔ ျမင္ေတာ္မူျခင္း။

(၁၀) လူနတ္တို႔၏စိတ္ကို အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း။

(၁၁) အသံေတာ္ရွစ္ပါးႏွင့္တရားေဟာ္ေတာ္မူရာ အလံုးစံုေသာပရိတ္သတ္တို႔၏အနားသို႔ ကပ္၍ေဟာသကဲ႔သို႔ၾကားရျခင္း။

(၁၂) ကၽြတ္အံ႔ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိႏိုင္ျခင္း။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔အေပၚတြင္ ကရုဏာတရား ပြားမ်ားအားၾကီးျခင္း။

(၁၃) လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္းဟူေသာ အိေျႏၵအႏုအရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း။

(၁၄) အထက္ပါ(၁၃)ပါးႏွင့္ ေဥယ်ဓံတရား(၅)ပါးကို သိႏိုင္ျခင္း။

(၁၅) အလိုရွိ၍လက္ေတာ္ကိုဆန္႔လိုက္လွ်င္ သပိတ္ေတာ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း။

(၁၆) ေရအစံု ၊ မီးအစံုႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာျပႏို္င္ျခင္း။

(၁၇) တာ၀တႎသာသို႔ အဘိဓမၼာတရားေဟာ္ေတာ္မူရန္ ပကတိ သံုးဖ၀ါးႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူႏိုင္ျခင္း။

(၁၈)ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူလွ်င္ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း။


(copy from facebook)