၁။( ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား )
( ေမး ) ဆရာေတာ္ဘုရား ဗုဒၶ-အေလာင္းအလ်ာသည္ အႏၲိမဘ၀ ေနာက္ဆံုးကာလ၌ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏအမ်ိဳးတို႔၌သာ ျဖစ္ရသည္-ဟု စာအုပ္တအုပ္၌ ေတြ႔ပါသည္။
သို႔ပါ၍ ျမန္မာလူမိ်ဳး ဘုရားျဖစ္ႏိုင္-မျဖစ္ႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( မ်ိဳးညႊန္႔-ျမန္မာခရီးသြားလုပ္ငန္းဌာန၊ ရန္ကုန္ )
( ေျဖ )
ဓမၼတာအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ား လူ႔ျပည္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူခါနီး၌ ၾကည့္ျခင္းႀကီး ငါးပါးျဖင့္ ၾကည့္ေလ့ရွိသည္။
ယင္းတို႔မွာ ၁။ ကာလ-ဘုရားျဖစ္ရာ ကာလ ( အသက္တသိန္းတန္းႏွင့္ တရာတန္း ၾကားကာလ )
၂။ ဒီပ-ကၽြန္းေလးကၽြန္းတြင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း
၃။ ေဒသ-ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း၏ အခ်က္အခ်ာ မဇၩိမေဒသ
၄။ ကုလ-အမ်ိဳးေလးပါးတြင္ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏမ်ိဳး
၅။ မာတု အာယုပရိေစၧဒ-မယ္ေတာ္၏ ဆယ္လႏွင့္ ခုနစ္ရက္ အသက္အပိုင္းအျခား-ဟူ၍ ငါးပါးျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မဇၩိမေဒသ၏ အျပင္ဘက္၌ က်ေနျခင္း
( ေဗာဓိပင္ကို ဗဟိုထား၍ အိႏၵိယျပည္ ဗီဟာနယ္တြင္ အေရွ႔လားေသာ္-ဇဂၤလနိဂံုး။
အေရွ႔ေတာင္လားေသာ္-သလႅ၀တီျမစ္။
အေနာက္လားေသာ္-ထူနပုဏၰားရြာ။
ေျမာက္လားေသာ္-ဥသိရဒၶဇေတာင္။
အတြင္း အ၀န္း ယူဇနာ ကိုးရာ အတြင္း၏ အျပင္ေဒသ ျဖစ္ေနျခင္း ) ေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဘုရားဟူ၍ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။
သို႔ေသာ္
လူ႔သမိုင္းအရ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သက်သာကီ၀င္မ်ိဳးမွ
ဆင္းသက္လာေၾကာင္း အဆိုရွိသျဖင့္ တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏
အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်နပ္အားရဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
.....................................................................................................................................
၂။( လက္၀တ္ရတနာ ဌာပနာသြင္းျခင္း )
( ေမး ) ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ား ထည့္သြင္း ဌာပနာျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ေမာင္စိုးလတ္-ထား၀ယ္ျမိဳ႔ )
( ေျဖ )
ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ဌာပနာရာ၌ အဓိပၸါယ္ ၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။
၁။ အဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေစတီေတာ္အတြင္း ဌာပနာတိုက္၌ ကိန္းေအာင္း စံပယ္ေတာ္မူကုန္ေသာ သရီရဓာတ္ေတာ္
ေမြေတာ္မ်ားႏွင့္ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္မ်ားအား မိမိ၏အသံုးအေဆာင္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္သည္။
၂။
အျခားအဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေနာင္ ဤဓာတုေစတီေတာ္ ပ်က္စီးသြားလွ်င္
မိမိဌာပနာလိုက္ေသာ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ထုခြဲ၍ ရရွိလာေသာ
ေငြအသျပာတို႔ျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ထားရန္ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ယင္းအမွတ္
၂-အဓိပၸါယ္ကို အေသာကမင္းႀကီး ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ားကို ျမႇဳပ္ႏွံဌာပနာရာ၌
ႀကီးမားလွစြာေသာ ပတၱျမားႀကီးကို ဌာပနာသြင္းကာ ေနာင္ေသာအခါ မင္းဆင္းရဲသည္
ဤပတၱျမားကိုယူ၍ ထုခြဲေရာင္ခ်ျပီးေသာ္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားအား ပူေဇာ္မႈ
ျပဳေစသတည္း-ဟု ကမၸည္းေရးထိုးခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ ထင္ရွားသည္။
ထို႔ျပင္
ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္း ျမိဳ႔တျမိဳ႔တြင္ ေရွးေဟာင္းေစတီတဆူ
ျပိဳပ်က္ရာတြင္ ဌာပနာတိုက္မွ ၁၇ိ/သားခန္႔ရွိေသာ ေငြတံုးတတံုးကို
ေတြ႔ရေၾကာင္း ထိုေငြတံုးႀကီးတြင္ ေနာင္ ဤေစတီ ျပိဳပ်က္ပါက ဤေငြတံုးႀကီးကို
ထုခြဲေရာင္းခ်၍ ရရွိေသာ ေငြျဖင့္ ျပန္လည္တည္ထားၾကပါကုန္-ဟု
ကမၸည္းေရးထိုးထားေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးေပသည္။
မည္သည့္အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ဌာပနာသြင္းသည္ျဖစ္ေစ အလြန္ထက္သန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေစတနာမ်ားျဖစ္သည္၊
ကုသိုလ္အထူး ဆည္းပူးျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ အလြန္အက်ိဳးရွိသည္ဟူ၍သာ မွတ္သားသင့္ပါသည္။
...................................................................................................................................................
၃။( ေမး ) ( ေသာတာပန္ႏွင့္ အရက္ )
ဘုရားလက္ထက္က အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ ရွိခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္၊ ဟုတ္ မဟုတ္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( မလွလွ-မႏၲေလး )
( ေျဖ )
အရက္
အလြန္ေသာက္ေသာ သရဏာနိ သာကီ၀င္ မင္းသားအား ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာ၍
ေသာတာပန္ျဖစ္သြားသည္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ကား
အရက္မေသာက္ေတာ့ေခ်၊
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တို႔မည္သည္မွာ ငါးပါးသီလကို မည္သည့္အခါမွ် ေဖာက္ဖ်က္သည္မဟုတ္။
ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္စေသာ အရိယာတရားတို႔သည္ ေလာကတြင္ အယဥ္ေက်းဆံုး တရားေတာ္မ်ား
ျဖစ္သည္၊
အရက္သည္ ေလာကတြင္ အရိုင္းစိုင္းဆံုး၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္၊
လြန္စြာဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္သျဖင့္ အရက္ႏွင့္ ေရ ေရာေႏွာ၍ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္၏ ပါးစပ္တိြင္းသို႔ ထည့္လွ်င္
ေရသာ၀င္၍
အရက္မ၀င္ေၾကာင္း သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာတြင္ ဖြင့္ဆိုပါသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္
အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ မရွိႏိုင္ေၾကာင္း အထူးမွတ္သားသင့္ပါသည္။
........................................................................................
၄။( ေမး ) ( သီလရွင္၀တ္ျခင္း )
သီလရွင္ ၀တ္ျခင္းသည္ ၀တ္သူႏွင့္ ၀တ္သူ၏မိဘမ်ား၌ မည္ကဲ့သို႔ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိႏိုင္သည္ကို ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ႏုႏုခိုင္-ျမိဳ႔နယ္စာရင္းရံု၊ အိမ္မဲျမိဳ႔ )
( ေျဖ )
ဗုဒၶစာေပတြင္
၁။ ဥပသမၸဒ ပဗၺဇၨ
၂။ သာမေဏရ ပဗၺဇၨ
၃။ ဣသိ ပဗၺဇ
............................................................................................
၅။( ကုသို္လ္ျဖစ္ရန္ လိမ္လည္ လွည့္စားျခင္း )
( ေမး )။ ၁။ လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းအက်ိဳးငွါ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုလိမ္သူမွာ မုသာ၀ါဒကံ ထိုက္ပါသလား။
၂။
သာသနာေတာ္ စည္ပင္ေစရန္ လူငယ္လူရြယ္တို႔အား ေလာကုတၱရာဘက္သို႔
အာရံုစိုက္လာေစရန္ ၄င္းတို႔အႀကိဳက္ ( ဥပမာ-နစၥ၊ ဂီတ၊ စသည္တို႔ႏွင့္ )
ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား ဘုရား။
( ေမာင္ေဆြတင့္-ျမိဳ႔နယ္ပညာေရးမွဴးရံုး၊ ေရႊေတာင္ျမိဳ႔ )
( ေျဖ )။ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္း မုသာ၀ါဒကံမွာ
၁-မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳလည္းျဖစ္ေစ၊
၂-ခၽြတ္ယြင္းေစလိုေသာ စိတ္ရွိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊
၃-ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတြင္ တပါးပါးျဖင့္ သိေအာင္လည္းျပဳေစ၊
၄-တပါးသူက ျပဳသည့္အတိုင္း သိလည္းသိေစ-
ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ညီလွ်င္ မုသာ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအက်ိဳးပ်က္စီးမႈ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြားျခားႏိုင္ပါသည္။
လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းငွါ-ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိ၍ ေျပာဆိုျခင္းမွာ အျပစ္မႀကီးဟု ဆိုႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ လိမ္လည္မႈအစား ပရိယာယ္ျပဳျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
သာဓကမွာ-တမၺဒါဌိက
ခိုးသားႀကီးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား တပည့္ေတာ္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး လူသတ္
ခဲ့သည္မွာ ကိုယ္သတ္ခ်င္၍ သတ္သည္မဟုတ္၊ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ရပါသည္၊
တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလား-ဟု ဆိုသည္၊
ဤတြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ေျပာလွ်င္
၄င္းခိုးသားႀကီး စိတ္လႈပ္ရွား၍ တရားမနာႏိုင္ျဖစ္ကာ
ေကာင္းက်ိဳးမရျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ျခင္း၌ သင့္မွာ
အျပစ္ရွိႏိုင္ပါ့မလား-ဟူ၍ ရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ မရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊
ပရိယာယ္အေမးစကားျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္၊ ပညာနည္းေသာ ခိုးသားႀကီးစိတ္တြင္ ငါ့မွာ
အျပစ္မရွိဘူး-တဲ့ ဟု သိျမင္သြားကာ ေကာင္းစြာ တရားနာႏိုင္၍ တမလြန္ဘ၀တြင္
တုသိတာနတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြာရေပသည္။
၂။ ဇနပဒကလ်ာဏီအား စြဲလမ္း၍
ရဟန္းတရား အားမထုတ္ႏိုင္ေသာ ညီေတာ္ နႏၵ-ရဟန္းအား ျမတ္စြာဘုရားက
နတ္ျပည္ေခၚသြားကာ နတ္သမီးမ်ားကိုျပရာ ဇနပဒကလ်ာဏီ အစြဲေပ်ာက္ျပီး
နတ္သမီးမ်ားအား စြဲလမ္းသြားသည္၊ ဤတြင္ ရဟန္းတရားအားထုတ္လွ်င္
ဤနတ္သမီးမ်ားကို ရႏိုင္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက နတ္သမီးျဖင့္ ေသြးေဆာင္၍
တရားအားထုတ္ေစသည္၊ ညီေတာ္နႏၵလည္း တရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔
ေရာက္သြားပါသည္၊ ဤသို႔ ဆူးတေခ်ာင္းစူးသည္ကို ဆူးတေခ်ာင္းျဖင့္
ထြင္သည့္သဖြယ္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ ေလာကုတၱရာဘက္သို႔
ေရာက္ေစသည္မွာ အျပစ္ရွိသည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။
........................................................................................................................................
၆။( ငရဲ ႏွင့္ ၀ဋ္ )
(
ေမး)။ ငရဲမွာ အပ ၀ဋ္မွာအျမဲ-ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားရွိပါသည္၊
မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ငရဲမွာ ကုသိုလ္ျဖင့္ ေဆးေၾကာလို႔ရျပီး ၀ဋ္က်ေတာ့
မရပါသလဲဘုရား၊ ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေပးပါရန္။
( မႏိုင္ႏိုင္ေမာ္-ပုေလာျမိဳ႔ )
( ေျဖ )။ ငရဲဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပဋိသေႏၶက်ိဳးျဖစ္၍
၀ဋ္ဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပ၀တၱိအက်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို
စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားက သုဂတိဘ၀မ်ား၌ ပဋိသေႏၶ
အက်ိဳးမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေပးသြားလွ်င္ ငရဲပဋိသေႏၶမ်ား ၾကားမ၀င္ႏိုင္ပါ၊
ဘ၀တခုခု၌ မဂ္တရား ဖိုလ္တရားမ်ားကို ရရွိသြားလွ်င္ ငရဲဟူေသာ ပဋိသေႏၶက်ိဳးမွာ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားရသည္။
၀ဋ္ဟူသည္မွာ
ပဋိသေႏၶက်ိဳး မဟုတ္ပါ၊ သုဂတိဘ၀၌ပင္ ကုသိုလ္က်ိဳးမ်ား အၾကား၌
အျခားအကုသိုလ္ကံ တခုခု၏ ဥပထမၻက-ေထာက္ပံ့မႈကို ရလွ်င္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးတို႔
ကြာဟ လစ္ဟင္းေနရာ၌ အႏၲရာယ္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္၍ အက်ိဳးေပးႏိုင္ပါသည္။
.....................................................................................................................................
၇။ (ဘုရားခန္းႏွင့္ ေအာက္ထပ္ )
(
ေမး )။ ေအာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၌ ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္ရာ အေပၚထပ္
အိမ္ေထာင္စုတို႔၏ ေအာက္မွာ ျဖစ္ေနတတ္၍ ဘုရားခန္း၏အေပၚ၌
သြားလာေနထိုင္သူမ်ား၌ အျပစ္ရွိပါသလား၊
သို႔မဟုတ္ ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားခန္း ထားသူမ်ားမွာ အျပစ္ရွိပါသလား၊
ေျဖၾကားေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။
( ေဒၚတင္တင္-ရန္ကင္း )
(
ေျဖ )။ အထက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ေအာက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၌ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပီပီ
ဘုရားခန္းကို တခမ္းတနားထား၍ ကိုးကြယ္ၾကျခင္းမွာ ဓမၼတာျဖစ္ရသည္။
ေအာက္ထပ္ျဖစ္၍ ဘရားခန္း မထားသင့္-မကိုးကြယ္သင့္ဟူ၍ မျဖစ္သင့္ပါေခ်။
မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ ေနရာ၌ အထြတ္ျမတ္ဆံုးထား၍ ကိုးကြယ္ၾကရန္သာ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔
ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားထား၍ ကိုးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အထက္ထပ္၌ ေနသူတို႔အတြက္လည္း
မရိုမေသ ျပဳမူသည္မမည္။ ပကတိေနျမဲအတိုင္း ေနပါ၊ အျပစ္ျဖစ္စရာ
အေၾကာင္းမရွိေပ။
သာဓကအေနျဖင့္ ဆိုရေသာ္
ဥတၱရသတို႔သမီးသည္
မိမိခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ကိုးကြယ္သူမဟုတ္၍
ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား မိမိကုိယ္စား သီရိမာအား အထက္ထပ္၌
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေစခဲ့သည္၊ မိမိက ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာျပီး ဘုရားအမွဴးရွိေသာ
သံဃာေတာ္တို႔အား ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးခဲ့ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ဥတၱရာရွိရာ ျပသာဒ္ေအာက္ထပ္၍ ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္
အိမ္ေအာက္ထပ္၌ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္သင့္သည္သာ ျဖစ္ပါ၏၊
ဘုရားခန္းသို႔ အမႈန္အမႈိက္မ်ား မက်ေရာက္ႏိုင္ရန္ အ၀တ္မ်က္ႏွာၾကက္စသည္
လွလွပပ ျပဳလုပ္ပူေဇာ္ထားၾကရန္ကား လိုေပလိမ့္မည္။
................................................................................................................................................................
၈။(လူ၀တ္ေႀကာင္ ႏွင့္ ဆယ္ပါးသီလ)
ေမး။ လူ၀တ္ေႀကာင္မ်ား ဆယ္ပါးသီလေဆာက္တည္လွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ က်င့္ႀကံေနထိုင္ရမည္ကို ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ဟသၤာတ-ဦးေအာင္ေဖ၊ ဟသၤာတျမိဳ႔ )
ေျဖ။
ဆယ္ပါးသီလသည္ ခံယူ၍ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ မခံယူပဲ ေဆာက္တည္ျခင္း ဟူ၍
၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။ လူ၀တ္ေႀကာင္ (လူ၀တ္လူစား) ျဖင့္ ရဟန္းသံဃာစသည္မ်ားထံ၌
ခံယူ၍ေဆာက္တည္လွ်င္လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
သို႔မဟုတ္ ရေသ့စသည္တို႔ကဲ့သို႔ ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္၍လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္လွ်င္ ဆယ္ပါးသီလ အထူးခံယူဖြယ္မလို၊ အလိုလို ခ့ယူျပီးျဖစ္၍ မေဆာက္တည္ မေစာင့္ေရွာက္ပဲ မေနရေတာ့ေပ၊
ရေသ့၊ ေယာဂီ၊ သီလရွင္ စေသာ ဖန္ရည္ဆိုး၀တ္ပုဂၢိဳလ္တိုင္းပင္ ဆယ္ပါးသီလကို နိစၥသီလအျဖစ္ ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးရေတာ့သည္။
လူ၀တ္ေႀကာင္ျဖင့္
ခံယူေဆာက္တည္မႈမွာ နိစၥသီလမဟုတ္၊ ခံယူေသာ ေန႔တေန႔တာ၊ သို႔မဟုတ္
မိမိေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သမွ် ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၏၊ သို႔ေသာ္ ရွစ္ပါးသီလထက္ပို၍
ေဆာက္တည္ထားသမွ် ကာလပတ္လံုး အိမ္မႈေရးရာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ထားႏိုင္ရမည္၊
ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ ၀တ္းထားသူကဲံသို႔ က်င့္သံုးႏိုင္ရမည္။
လယ္ၽတီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက
ဤဆယ္ပါးသီလသည္ နိစၥ-အနိစၥ ႏွစ္မ်ိဳးရ၏၊ အိမ္မႈေရးရာကို စြန႔္လႊတ္၍
အ၀တ္ေႀကာင္ဟူေသာ ပကတိလူတို႔အ၀တ္ကို ပယ္၍ အရဟတၱဓဇ အ၀င္အပါ ေညာင္ေခါက္ စသည္
ဆိုးအပ္ေသာ ေယာဂီအ၀တ္ကို ၀တ္သူ လူသူေတာ္ေကာင္းတို႔အား ထိုဆယ္ပါးသီလသည္
နိစၥသီလမ်ိဳး ျဖစ္၏။
ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တိမိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ထိုသူအား
ဆယ္ပါးသီလသည္ တည္ေလေတာ့၏၊ ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တ္မိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္
မျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း၊ ေနလြဲ ညစာ စားျခင္း၊ ေရႊေငြကိုင္ျခင္း၊
စသည္တို႔ကို မျပဳလုပ္ရေတာ့ျပီ၊ လြန္က်ဴးမိလွ်င္ အျပစ္ရွိ၏-ဟု သီလ၀ိနိစၧယ၌
ဆိုေတာ္မူထားေပသည္။
အထူးမွာ-လူ၀တ္ေႀကာင္တိူ႔သည္ ဆယ္ပါးသီလကို
ေဆာက္တည္ထားက မိမိပိုင္ဥစၥာျဖစ္ေသာ အိမ္မွာရွိသည့္ ေရႊေငြဘ႑ာမ်ား၌
အာလယျဖတ္ထားသင့္သည္၊ ယင္းတို႔ကိစၥကို မေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ယင္းတို႔၌ သာယာမႈကို
ပယ္ရွားျခင္းႏွင့္ လူမႈကိစၥမ်ားကို လံုး၀ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္
အေရးႀကီးေပသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဆယ္ပါးသီလရွင္သည္ ၀တ္ေႀကာင္ကိုစြန္႔၍
ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ႏွင့္သာ ေလွ်ာ္သည္ဟု ေရွးဆရာတို႔ ဆိုေပသည္၊ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္
၄င္းသီလခံယူထားက အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ေက်ာင္းကန္တို႔တြင္သာ
ေနထိုင္အိပ္စက္သင့္ပါသည္။
၉။( အလွဴဒါန မႈကိစၥ )
ေမး။
၁။ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဆုေတာင္းမွ ရပါသလားဘုရား၊ မည္သည့္ဆုမ်ိဳး ေတာင္းရပါသနည္း။
၂။ အလွဴဒါန စုေပါင္းျပဳလုပ္ရာတြင္ ေစက္ခ်သူ ( ေရစက္ခြက္ကိုင္သူ ) ႏွင့္ မကိုင္သူ မည္သူပို၍ ကုသိုလ္ရပါနည္း
၃။ အျမတ္ဆံုးအလွဴသည္ မည္သည့္အလွဴျဖစ္ပါသနည္း ေျဖႀကားေတာ္မူပါရန္။
( ဦးျမင့္ေမာင္ ေက်း/ဂ်ာ ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း၊ ကန္ဘလူျမိဳ႔ )
ေျဖ။
( ၁ ) လူမိုက္ အလွဴ၊ ေပးပါမူလည္း၊ ရြယ္ခ်ဴဖိုလ္မဂ္၊ မပႏၷက္တည့္-ဟု
အရွင္မဟာသီလ၀ံသက စပ္ဆိုပါသည္၊ အလွဴဒါနျပဳလုပ္ႀကရာတြင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆုကို
မေတာင္းဆိုလွ်င္ လူမိုက္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဒါနျပဳမႈ၊ သီလေဆာက္တည္မႈ၊
ျပဳလုပ္တိုင္းပင္ ဆရာေတာ္မ်ားက ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု-ဟူေသာ
ဆုေတာင္းကို တိုင္ေပးေလ့ရွိပါသည္၊ ဤကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းမွလည္း
မိမိျပဳေသာ ဒါနမႈ၊ သီလမႈမ်ားမွာ ပါရမီဒါန၊ ပါရမီသီလ ျဖစ္၍
နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္အထိ အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။
ဆုမေတာင္းဘဲ ျပဳေသာ ဒါနမႈစသည္မ်ားမွာ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ျဖစ္သည့္ ၀ဋ္အတြင္းမွာသာအက်ိဳးေပးေပ
လိမ့္မယ္၊ ထို႔ေႀကာင့္ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းျဖစ္ေအာင္ ေတာင္းသင့္ပါသည္။
(
၂ ) စုေပါင္း၍ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ တဦးဦးကသာ ေရစက္ခြက္ကို
ကိုင္၍ ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ အိမ္တအိမ္မွ အလွဴလုပ္ရာတြင္လည္း
အိမ္၏ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္၊ ပဓာနပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ လူေစ့
လက္ေစ့ ေရစက္ခြက္ မကိုင္ေသာ္လည္း ေစတနာအတူတူ ထားႀကသူမ်ားျဖစ္က အတူတူပင္
ကုသိုလ္ရပါသည္။
( ၃ ) သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ-ဟုျမတ္စြာဘုရား သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌ ေဟာေတာ္မူသည့္အတိုင္း
အလွဴဒါန ဟူသမွ်တြင္ ဓမၼဒါနက ျမတ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္၊
ဓမၼဒါနဟူသည္မွာ
တရားေဟာျခင္း၊ ပါဠိအ႒ကထာ က်မ္းဂန္မ်ားကို ပို႔ခ်ျခင္း၊ ျပႆနာကို
ေျဖဆိုျခင္း၊ ကမၼ႒ာန္းတရားကို ညႊန္ႀကားျခင္း စသည္မ်ားႏွင့္ ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိ
သာသနာေတာ္မ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေသာ ရွင္ျပဳျခင္း။ ရဟန္းခံျခင္း၊
ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ကထိန္ခင္း လွဴဒါန္းျခင္း စသည္မ်ားပင္
ျဖစ္သည္။
၁၀။(
ေမး )။ အသုဘယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု အဘယ့္ေႀကာင့္ ေခၚပါသနည္း၊ ယင္းသို႔
ေခၚျခင္းေႀကာင့္ ဘာသာမတူသူမ်ားက နိဗၺာန္ဆုေတာင္းသည္ကို တမ်ိဳးထင္ေနႀကပါသည္၊
နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ အမည္အစား အသုဘယာဥ္ဟု ျပင္ဆင္သင့္၊ မသင့္
ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ေမာင္စိုးျနင့္-လမ္းမေတာ္ျမိဳ႔နယ္ )
( ေျဖ )။ ေရွးဆရာျမတ္မ်ားက
ေသျခင္းတပါး၊ ဤတရားကား၊ မ်ားျပားလူ႔ေဘာင္၊ အက်ိဳးေဆာင္သည္၊ အိုေအာင္ေအာင္းေမ့၊ စီးျဖန္းႀက-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ေသျခင္းတရား
မရဏာႏုႆတိကို အခါခပ္သိမ္း ဆင္ျခင္းပြားမ်ားေနလွ်င္ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ကို
အျမန္ဆံုး မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေႀကာင္း ေဟာႀကပါသည္၊ အလြန္မာန္မာနႀကီးေသာ
ေခမာမိဖုရားႀကီး စသည္တို႔ကို ေသျခင္းတရားျပ၍ တရားထူးကို ရေစပါသည္၊
သားေသ၍ ေသာကမ်ားေနေသာ ကိသာေဂါတမီအားလည္း ေသျခင္းတရားကို ျမင္ေအာင္ျပ၍ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာပါသည္၊
ယသသူေဌးသားႏွင့္
အေဖာ္ ၅၅-ဦးတို႔သည္ ဇရပ္တြင္ အလိုလိုေသ၍ ပုပ္ေနေသာ အသုဘအေလာင္းေကာင္ကို
ေဆာင္ယူသျဂႋဳဟ္ခဲ့ပါသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ယသသူေဌးသားဘ၀တြင္ သူငယ္ခ်င္းတစု
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္တရားကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရႏိုင္ခဲ့ပါသည္၊
ထိုပေႀကာင့္
မိမိတို႔အနီးတြင္ တဦးဦးေသလြန္၍ အသုဘႀကံဳလွ်င္ ေသျခင္းတရာကို
ပြားမ်ားျခင္း၊ ရႈဆင္ျခင္ျခင္းႏွင့္ အသုဘကို ၀ိုင္း၀န္းပို႔ေဆာင္
သျဂႋဳဟ္ေပးျခင္းျဖင့္ နိဗၺာန္တရားကို ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္
ျမင္သိေစႏိုင္ေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀တို႔တြင္ လြယ္လြယ္ကူကူ
ျမင္သိႏိုင္ေအာင္၊ ပါရမီျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ လူေသ အသုဘတင္
ယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္၊ က်န္ရစ္သူမ်ား နိဗၺာန္ရေရး အားေပးျဖစ္ေပၚေစေသာ
ယာဥ္-ဟု ေရွးက ေ၀ါဟာရျပဳခဲ့ဟန္ တူပါသည္။ ေရွးက အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္
အသုဘပို႔ေသာယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေသာလည္း ယင္းေ၀ါဟာရအတိုင္း
ေခၚေ၀ၚေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္တြင္ အသုဘယာဥ္ဟုလည္း
ေခၚေ၀ၚေနႀကပါသည္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ေဖာ္ျပပါအတိုင္း
နက္နဲေသာသေဘာကို ေဆာင္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာတို႔အဖို႔ ေတြးေတာစဥ္းစား
သံေ၀ဂပြားႏိုင္သျဖင့္ အက်ိဳၚရွိေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါသည္
........................................................................................................
၁၁။( ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း )
( ေမး )။ ၁။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
၂။ ေက်ာင္းတိုက္ပိုင္ ဆရာေတာ္က ဖိနပ္စီးခြင့္ ျပဳႏိုင္ မျပဳႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ရွင္ပုည-အရိယ၀ံသေက်ာင္းတိုက္ ဘာအံျမိဳ႔ )
(
ေျဖ )။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္စီေကာင္း မစီးေကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍
ကိုးကာေဖာ္ျပႀကရေသာ အေထာက္အထားမွာ ရာဇာ ကိရ ပုေဗၺ ေစတိယဂၤေဏ သဥပါဟေနာ
အဂမာသိ၊ နိသဇၨနတၳာယ ပညတၱကဋသာရကဥၥ အေဓာေတဟိ ပါေဒဟိ အကၠမိ။ ( ဒီ-႒ ၁-၁၂၆ )
ပါဠိျဖစ္သည္။
ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါး ဓားခြဲခံရျပီး နတ္ရြာစြရသည္မွၾ
ေရွးေရွးဘ၀က ေစတီ ယင္ျပင္ေတာ္၌ ဖိနပ္စီး၍ သြားခဲ့ဖူးျခင္းႏွင့္
ရဟန္းသံဃာတို ထိုင္ရန္ခင္းထားေသာ အခင္း (ဖ်ာ) ေပၚကို ေျခမေဆးဘဲ (ေပက်ံေသာ
ေျချဖင့္) နင္းသြားဖူးေသာေႀကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္၊
ေစၽႊယင္ျပင္ဟုသာဆို၍ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္ဟုကား မဆိုပါ၊ ေက်ာင္းႏွင့္စပ္၍ကား
သံဃာမ်ား ေနထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာဖ်ာ စသည့္ အခင္းေပၚ၌ ေျခမေဆးဘဲ ေပေပက်ံက်ံ
ေျချဖင့္ နင္းသြးျခင္းကို ဆိုေပသည္။
ဤဖိနပ္ကိစၥမွာ
အမ်ိဳးသာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေနဟန္ တူပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ
ေလးစားအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ေရွ႔သို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္၍ သြားရသည့္ထံုးစံ ရွီေပသည္၊
ယင္းျမန္မာယဥ္ေက်းမႈမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ မူရင္းမွ သက္ဆင္းရာ
အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈႏွင့္လည္း ဆက္စပ္လာပံုရပါသည္၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အအံုမ်ားသို႔
၀င္တိုင္းပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ဖိနပ္ခၽြတ္ အေလ့ရွိေနေပသည္၊
အိႏၵိယနည္းတူပင္ သီရိလကၤာ၊ နီေပါလ္ စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားမွာလည္း ဤအတူ
ဖိနပ္ခၽြတ္ေလ့ရွီသည္၊ အေရွ႔ဘက္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ကား ဤဓေလ့မရွိႀကပါ၊ အထူးတလည္
ရိုေသေလးစားမႈ ဂါရ၀နိ၀ါတ တရားအရ ျမန္မာ့ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္ေနသျဖင့္
ဘုရားေက်ာင္းကန္တို႔မွာသာမက မိမိတို႔အိမ္ေပၚ တိုက္ခန္းတို႔မွာပင္
ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းေသာအမူအရာမ်ားျဖစ္၍ လက္ခံထိုကေသာကိစၥပင္
ျဖစ္ပါ၏၊ အထူးမွာ သံဃာေတာ္မ်ားထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာအခင္းတို႔တြင္
ေပက်ံေသာေျခတို႔ျဖင့္ မနင္းမိရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းေပၚတက္ရာ၌ ေျခကိုစင္ႀကယ္ေအာင္
သုတ္သင္ရန္ အေရးႀကီးေႀကာင္းကိုပါ သတိျပဳႀကရန္ပင္၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စပ္လ်င္း၍
ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းျဖစ္၍ ေက်ာင္းဆရာေတာ္တို႔၏ ခြင့္ျပဳမႈ မျပဳမႈတို႔ကို ဤတြင္
ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုေတာ့မည္ မထင္ပါ။
( အမရပူရ
မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာေက်ာင္းတိုက္ စသည့္
အခ်ိဳ႔ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးတို႔တြင္မူ ေက်ာင္းေပၚမွာသာ ဖိနပ္စီးခြင့္ မေပးပဲ၊
ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္စီးခြင့္ ေပးထားပါသည္။)
...........................................................................................
၁၂။( ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ )
( ေမး ) အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ လင္ရွိမယားကို က်ဴးလြန္၍ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သကဲ့သို႔
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မယားရွိလင္ႏွင့္ က်ဴးလြန္က ကာေမသုမိစၧာစာရ ထိုက္ပါသလားဘုရား။
ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ မည္သို႔ထူးပါသလဲဘုရား။
ဒု သ န ေသာ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ေမာင္ေလးျမင့္-ဥကၠံျမိဳ႔ )။ ဦး၀င္းေဆြ-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )။ ဦးေစာထြန္း-ေတာင္သာျမိဳ႔ )။
(
ေျဖ ) အမ်ိဳးသားမ်ားဆိုင္ရာ ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုင္ရာ
ကာေမသုမိစၧာစာရကို ရွင္းလင္းသိသာရန္ ေဖာ္ျပလတံ့ပါ မိန္းမႏွစ္က်ိပ္ကို
ေလ့လာမွတ္သားထားပါ။
၁။ မာတုရကၡိတာ-အမိေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၂။ ပိတုရကၡိတာ-အဖေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၃။ မာတာပိတုရကၡိတာ-မိဘႏွစ္ပါး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၄။ ဘာတုရကၡိတာ-ေမာင္ႀကီး ေမာင္ငယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၅။ ဘဂိနိရကၡိတာ-အမ ညီမ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၆။ ဉာတိရကၡိတာ-ေဆြမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၇။ ေဂါတၱရကၡိတာ-အႏြယ္တူ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၈။ ဓမၼရကၡိတာ-တရားက်င့္သံုးဖက္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
( ဤမိန္းမ ရွစ္ေယာက္မွာ ကာမပိုင္သူ မရွိ၊ မိမိကာမ မိမိပိုင္သူတို႔သာျဖစ္၍ အထူးမွတ္သားထားပါ )
၉။ သာရကၡာ-ထိမ္းျမားထိုက္သူ အေစာင့္ရွိေသာ ( ေၾကာင္းလမ္းျပီး ) မိန္းမ။
၁၀။ သပရိဒ႑ာ-မင္းတို႔ ဒဏ္ထားအပ္ေသာ မိန္းမ။ ( အျခားသူႏွင့္ လက္မထပ္ရန္ မင္းမိန္႔အာဏာျဖင့္ တားျမစ္ထားေသာ မိန္းမ။)
၁၁။ ဓနကၠိတာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ထားေသာ မိန္းမ။
၁၂။ ဆႏၵ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ အလိုတူ၍ အတူေနေသာ မိန္းမ။
၁၃။ ေဘာဂ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက စည္းစိမ္ေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၄။ ပဋ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက အ၀တ္ပုဆိုးေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၅။ ၾသဒပတၱကိနီ-ေရခြက္၌ ခက္စံုေခ်၍ ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ ထိမ္းျမားထာေးသာ မိန္းမ။
၁၆။ ၾသဘဋစုမၺဋာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ေခါင္းခုကိုခ်ေစ၍ သိမ္းယူထားေသာ မိန္းမ။
( အလြန္ဆင္းရဲ၍ ေခါင္းရြက္ လုပ္ကိုင္စားရေသာ မိန္းမကို မရြက္ေစရဘဲ သိမ္းယူထားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။)
၁၇။ ဒါသီ စ ဘရိယာ-ကၽြန္လည္းျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ။
၁၈။ ကမၼာကာရီ စ ဘရိယာ-အမႈလုပ္လည္း ျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
၁၉။ ဓဇာဟဋာ-စစ္ေျမမွ ေဆာင္ခဲ့ေသာ ( သုံ႔ပန္း ) မိန္းမ။
၂၀။ မုဟုတၱိကာ-တဦးဦး၏ ေခတၱမယားျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
ထိုမိန္းမ ႏွစ္က်ိပ္လံုးပင္ အမ်ိဳးသားတို႔အဖို႔ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သျဖင့္ လံုး၀က်ဴးလြန္ျခင္း မျပဳရေပ။
၁-မွ
၈-အထိမွာ ကာမပိုင္ မရွိ၊ အပ်ိဳစင္မ်ားျဖစ္၍ အမ်ိဳးသမီးတို႔အဖို႔
အျခားေယာက်္ားတပါးႏွင့္ က်ဴးလြန္မိသည့္တိုင္ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္။
၉-မွ ၂၀-အထိ မိန္းမတိဳပမွာ ကာမပိုင္ရွိသူမ်ားျဖစ္၍ မိမိ ကာပိုင္ေယာက်္ားမွတပါး မည္သည့္ ေယာက်္ားႏွင့္မွ် ကာမက်ဴးလြန္မႈ မျပဳရေတာ့ေပ။
ဒု
သ န ေသာ-ဟူသည္မွာ ကႆပဘုရား လက္ထက္က သူေဌးသား ေလးဦး ကာေမသုမိစၧာစာရၾကာင့္
ေလာဟကုမီ ၻေခၚေသာ ငရဲသို႔ က်သြားရာ ငရဲသက္ အႏွစ္သံုးေသာင္း နစ္၍ ငရဲအိုးမွ
တႀကိမ္ေပၚလာစဥ္ ဟစ္ေအာ္ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ား၏ အစ စကားလံုးမ်ားျဖစ္သည္။
စကားလံုး
တလံုးစီသာ ေအာ္ဟစ္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ျပန္နစ္သြားသည္၊ ထိုအသံကို
လင္ရွိမယားတဦးအား မတရားသိမ္းပိုက္ရန္ ၾကံစည္ေနေသာ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး
ကံအားေလွ်ာ္စြာ ၾကားရသည္၊ ဘုရားရွင္အား ေမးေလွ်ာက္သျဖင့္ ဘုရားရွင္က ေဟာျပ၍
ထင္ရွားလာရျခင္းျဖစ္သည္။ယင္း ဒု သ န ေသာ-မွာ သူေဌးသားေလးေယာက္ ( ငရဲသား
ေလးဦး ) ရြတ္ဆိုေျပာၾကားေသာ ပါဠိဂါထာတို႔၏ အစ,စကားလံုးမ်ား ျဖစ္သည္၊
ေနာင္တရ၍ ေနာင္ ဤအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစရဘဲ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို
ပြားမ်ားပါေတာ့မည္ စေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားပင္တည္း။
ဦးေလာကတိႆေျဖသည္
