၁။ အက်ိဳးရွိေသာအလုပ္

ေရရွားေသာအရပ္၌ မိုးရြာျခင္းသည္လည္းေကာင္း
ငတ္မြတ္သူအား အစာေပးျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အက်ိဳးရွိေလ၏။
ထိုနည္းအတူ၊ ဆင္းရဲသူအား ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းသည္
အက်ိဳးရွိေလ၏။

၂။ စာနာမႈ၊ ကရုဏာသက္မႈ

ကိုယ့္အသတ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသကဲ့သို႔၊ အျခားသတၱ၀ါတို႔သည္လည္း
သူတို႔အသက္ သူတို႔ျမတ္ႏိုးၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္
ကိုယ္ခ်င္းစာလ်က္ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔၏အေပၚ၌ သနားကရုဏာထားၾကကုန္၏။

၃။ ပညာရွိ

သူတစ္ပါး၏သားမယားကို အမိကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊
သူတစ္ပါးပစၥည္းကို ေျမႀကီးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါအားလုံးကို မိမိကိုယ္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊
ေအာက္ေမ့ေလ့ရွိေသာသူသည္ ပညာရွိမည္ေလ၏။

၄။ လုပ္သင့္ေသာအရာ

ဆင္းရဲသူကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္သင့္ေလသည္။
ခ်မ္းသာသူကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ရန္မသင့္ေပ။
ေရာဂါအတြက္သာလွ်င္ ေဆးသည္အက်ိဳးရွိေလ၏။
က်န္းမာသူအတြက္ေဆးသည္ အခ်ည္းႏွီးသာလွ်င္တည္း။

၅။ အျပစ္ေျခာက္ပါး

ေလာက၌ ႀကီးပြားတိုးတက္လိုေသာသူသည္
အအိပ္ၾကဴးျခင္း၊ ထိုင္းမႈိင္းျခင္း၊ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊
ပ်င္းရိျခင္း၊ အလုပ္ကိစၥ၌ေလးကန္ဖင့္ႏြဲ႔ေနျခင္းတည္းဟူေသာ
အျပစ္ေျခာက္ပါးကိုပယ္စြန္႔သင့္၏။

၆။ ေသခ်ိန္ေရာက္လာမူ

ယူဇနာတစ္ရာထက္ေ၀းကြာေသာ အရပ္မွပင္၊ မိမိအစာကို ျမင္ႏိုင္ေသာလင္းတငွက္သည္၊
ေသခ်ိန္ေရက္လာမူ၊ အပါးတြင္ရွိသည့္ ေက်ာ့ကြင္းအေနွာင္အဖြဲ႔ကို မျမင္ေပ။

၇။ လူေကာင္းမ်ား

ေဘးေရာက္ေသာအခါ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
စစ္ပြဲ၌ သူရဲေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
ေၾကြးၿမီတင္ရွိေသာအခါ၌ မွန္ကန္ရိုးေျဖာင့္သူကို သိႏိုင္ေလသည္။
ဥစၥာပ်က္စီးဆုံးရႈံးေသာအခါ၌ မယားေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေသာအခါ၌ ေဆြမ်ိဳးေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။

၈။ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကို မေပးႏိုင္ပါ

ရွာေဖြစုေဆာင္းစဥ္အခါ ဆင္းရဲဒုကၡကိုျဖစ္ေစတတ္၏။
ပ်က္စီးဆုံးရႈံးေသာအခါ ပူပန္ေသာကကို ျဖစ္ေစတက္၏။
ျပည့္စုံၾကြယ္၀ေသာအခါ မာန္မာနကိုျဖစ္ေစတက္၏။
ဤသို႔သေဘာရွိေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔သည္
အဘယ္မွာလွ်င္ ခ်မ္းသာမႈကို ေပးႏိုင္ပါအံ့နည္း။

၉။ ကံအက်ိဳးေပး

ယာဥ္ရထားသည္ ဘီးတစ္ဘီးတည္းျဖင့္ မသြားႏိုင္သကဲ့သို႔
ထိုနည္းအတူ လုံ႔လႏွင့္ကင္း၍ ကံသည္ အက်ိဳးမေပးႏိုင္။

၁၀။ မိသားတစ္စု

ဤလူကား ငါ့လူ၊ ဟိုလူကား သူ႔လူ၊ ဤလူကား ရင္းႏွီးသူ၊
ဤလူကား သူစိမ္းဟု ေရတြက္စီစစ္ျခင္းသည္ သေဘာထားေသးႏုပ္သူတို႔၏
အလုပ္ျဖစ္၏။
သေဘာထားျမင့္ျမတ္သူ၊ သနားညွာတာသူတို႔အဖို႔မွာမူကား၊
ေျမျပင္တစ္ျပင္လုံး တစ္အိမ္ေထာင္တည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေလ၏။