HAZY LIFE

ေစတီပုထုိးပံုေတာ္မ်ား

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ရန္ကုန္

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ မြန္ျပည္နယ္

ဥမင္သံုးဆယ္ေစတီ စစ္ကိုင္း

စႏၵမုနိဘုရား မႏၱေလး

ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား မႏၱေလး

ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးဂူတြင္း ရခိုင္ျပည္


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနည္းတူ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ အသက္ကို စြန္႕လႊတ္စေတးသြားၾကသည့္ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားထဲတြင္ ဆရာေတာ္ အသွ်င္ ဦးဝိစာရ ကိုယ္ေတာ္လည္း ပါဝင္ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္ၾကိဳေခတ္ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့စဥ္က ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕တိုက္ပြဲတြင္ အဖိႏိွပ္အခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံဘဝႏွင့္ ေထာင္အတြင္း ရက္ေပါင္း (၁၆၆) ရက္ အစာအငတ္ခံကာ ျပည္သူလူထုအား နယ္ခ်ဲ႕ ကြ်န္သေဘာက္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အသက္အေသခံကာ တိုက္ပြဲဝင္သြားခဲ့သည္။

● ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရ၏ ငယ္စဥ္ဘဝ


ေရွးျမန္မာဘုရင္ဧကရာဇ္မင္းတို႕ လက္ထက္အခါက ထီးေဆာင္း၊ နန္းရန္အျဖစ္ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဥေဇၥနီျပည္ ေနာင္အခါတြင္ သလႅာဝတီျပည္ကို အစြဲျပဳ၍ သလႅာဝတီမည္ေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေျခတြင္ အစဥ္အဆက္ ျမိဳ႕စားရြာစားခန္႕၍ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ၊ မံုရြာခရိုင္၊ ေခ်ာင္းဦးျမိဳ႕အပိုင္ (ယခင္ အျမင့္ျမိဳ႕အပိုင္) အျမင့္ ေတာင္ဘက္၊ အနိမ့္ကိုးရြာအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ကမ္းနိမ့္ရြာတြင္ ဥပကာဂုဏ္ႏွင့္ ကုံလံုျပည့္စံုေသာ ခမည္းေတာ္ ေက်ာင္းဒါယိကာၾကီး ဦးျပား၊ မယ္ေတာ္ ေက်ာင္းအမၾကီး ေဒၚဇလပ္တို႕မွ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၅၀) ျပည့္ႏွစ္၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၁၀) ရက္ (ခရစ္ ၁၈၈၉ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၂၄ ရက္) ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။
ဦးဝိစာရေလာင္းလ်ာမွာ ေမြးခ်င္းသံုးဦးအနက္ ဒုတိယေျမာက္သား ျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္မွာ
၁။ မဖြားသိုက္
၂။ ေမာင္လွေက်ာ္
၃။ ေမာင္သာပံု တို႕ျဖစ္သည္။
ဦးဝိစာရေလာင္းလ်ာ ေမာင္လွေက်ာ္အား ငယ္စဥ္က အင္းနားရြာ ဆရာေတာ္ အသွ်င္စႏၵီမာ ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ရန္ အပ္ႏွံထားသည္။ (၁၂) ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာထံုးစံအတိုင္း ရွင္ျပဳ၍ သာမေဏဝတ္ခဲ့သည္။ ဘြဲ႕ေတာ္မွာ ဗုဒၶဟူးသားျဖစ္၍ သွ်င္ဝိစာရ ျဖစ္သည္။
ေမာင္လွေက်ာ္ေခၚ သွ်င္ဝိစာရသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ အျခားကေလးမ်ားႏွင့္မတူ တစ္မူကြဲျပားသည္။ သူ႕တြင္ပါလာေသာ ဗီဇမွာ မဟုတ္မခံခ်င္စိတ္ရွိသည္။ မတရားမႈကို မႏွစ္သက္သည့္ ဗီဇပါလာသူေလးျဖစ္သည္။ သူ႕ထက္ငယ္သူ အားႏြဲ႕သူမ်ားကို ေထာက္ထားငဲ့ညွာ တတ္ေသာဗီဇ သူ႕တြင္ပါသည္။ ၾကီးႏိုင္ငယ္ညွဥ္းေသာ အျပဳအမူမ်ားကို သူအလြန္မုန္းတီးစက္ဆုပ္သည္။ သူ႕စိတ္တြင္ ဘာမဆို သူမ်ားထက္သာလိုေသာစိတ္အျမဲရွိသည္။ ဇြတ္ဇြဲၾကီး၍ ဇြတ္တရြတ္လဲႏိုင္လွသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
သွ်င္ဦးဝိစာရမွာ လက္ေရးလက္သားလွသည္။ ဥာဏ္ေကာင္း၍ ပညာလိုလားသူလည္းျဖစ္သည္။ သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာသည္။ လက္ေရးလက္သားေကာင္းသူမ်ားမွာ စိတ္ရွည္ရွည္ထားတတ္သူမ်ားျဖစ္တတ္ၾကသည္။ ယင္းအခ်က္မ်ား ေၾကာင့္ပင္ ဆရာေတာ္ဦးစႏၵီမာသည္ သွ်င္ဦးဝိစာရအား အခ်စ္ပိုခဲ့သည္။
သို႕ႏွင့္ သာမေဏအျဖစ္ (၄)ဝါအထိေနခဲ့ျပီးေနာက္ ရွင္လိင္ျပန္ကာ မိဘမ်ားႏွင့္ အတူေနထိုင္ခဲ့သည္။ ရွင္လူထြက္ျပီးေနာက္ ေမာင္လွေက်ာ္သည္ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္သို႕ ေရာက္လာသျဖင့္ ရပ္ရြာကိစၥရပ္မ်ားကို တတ္အားသေရြ႕ေဆာင္ရြက္ခ့ဲသည္။ သူသည္မည္သူ႕ကိုမဆို ကူညီရုိင္းပင္းတတ္သည္။ လုပ္အားေပးစရာရွိလွ်င္ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ကိုယ္ဖိရင္ဖိ လုပ္ကိုင္ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားသည္။ အေပါင္းအသင္းက်ယ္ျပန္႕သည္။ လူသိမ်ားေသာေၾကာင့္ ထိုစဥ္က သူ႕ရပ္ရြာတြင္ ကာလသားေခါင္း (လူငယ္ေခါင္းေဆာင္)ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကာလသားေခါင္း ေမာင္လွေက်ာ္ဆိုလွ်င္ မသိရွားလွသည္။
ထို႕ေနာက္ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားက ေမာင္လွေက်ာ္အား ကမ္းနိမ့္ရြာေျမာက္ဘက္ရွိ ေရႊေလရြာမွ ဦးေရႊေမွာ္၊ ေဒၚမယ္ေပါတို႕၏ သမီးမယ္ဥာဏ္ႏွင့္ ႏွစ္ဘက္ မိဘမ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ လက္ထပ္ထိမ္းျမား ေပးခဲ့သည္။ မယ္ဥာဏ္ႏွင့္ သမီးတစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့သည္။ အမည္မွာ မဖြားရန္ ျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္ သမီးမဖြားရန္ ဖြားျမင္ျပီေနာက္ (၃)လခန္႕အၾကာတြင္ ေယာကၡမတို႕၏ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆို ဆက္ဆံမႈကို မခံမရပ္ႏိုင္သျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရးပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာ ဇနီးသည္ မမယ္ဥာဏ္အား တစ္သီးတစ္ျခား အိုးအိမ္ခြဲေနၾကရန္ ေခၚဆိုေသာ္လည္း ဇနီးသည္ သည္မိဘမ်ားႏွင့္မခြဲႏိုင္ဟု ျငင္းဆန္ေသာေၾကာင့္ ေယာကၡမအိမ္မွ ဆင္းခဲ့ေလသည္။ ရပ္ရြာလူၾကီး မိဘမ်ားက ျပန္လည္ ေစ့စပ္ျပန္ေျဖေပးေသာ္လည္း စိတ္ၾကီးသူပီပီလက္မခံ ျငင္းပယ္ခဲ့ေလသည္။ ပထမအိမ္ေထာင္ မမယ္ဥာဏ္ႏွင့္ ျပန္လည္ေပါင္းသင္းျခင္း လံုးဝမျပဳေသာ္လည္း ဇနီးႏွင့္ သမီးငယ္အား အေဝးမွ ေယာကၡမမ်ား မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္တတ္အားသမွ် ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့ေသးသည္ ဆို၏။
ထို႕ေနာက္ ေမာင္လွေက်ာ္သည္ ၎၏ဆႏၵအေလ်ာက္ တစ္ရြာတည္းေနသူ မေသးျမွင္ႏွင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ အိမ္ေထာင္သစ္ထူ၍ ေပါင္းသင္းခဲ့ရာ ဒုတိယဇနီး မေသးျမွင္ႏွင့္ ဒုတိယသမီးမႏြယ္ကို ထပ္မံရရွိခဲ့ျပန္သည္။
 
● ရဟန္းဘဝသို႕ျပန္ဝင္

ကိုလွေက်ာ္သည္ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ျဖင့္ လူ႕ဇာတ္ခံုတြင္ေလာကဓံတရားအဖံုဖံုကို ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္။ ေလာကုတၱရာအေျခခံ ရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ စိတ္သက္သာရာသက္သာေၾကာင္းအျဖစ္ျဖင့္ ဆားလင္းၾကီးျမိဳ႕ တင့္ေတာင္း ေတာရေက်ာင္းတြင္ (၃) လၾကာမွ် ေအးခ်မ္းစြာ အဓိ႒ာန္ဥပုသ္ရက္ရွည္ ေစာင့္ထိန္းေဆာက္တည္၍ ဘာဝနာပြားမ်ား အားထုတ္ေနစဥ္ ၾကီးစြာေသာ သတိသံေဝဂျဖစ္ကာ လူ႕ေလာက လူ႕ဘဝၾကီးကို ျငီးေငြ႕လ်က္ ရဟန္းေဘာင္သို႕ ဝင္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေလသည္။ သို႕ျဖင့္ မိဘႏွင့္ ဇနီးသည္အား ခြင့္ေတာင္းခံပန္ၾကားကာ အသက္ (၂၃) ႏွစ္အရြယ္တြင္ ရဟန္းေဘာင္သို႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ကိုလွေက်ာ္၏ ဥပဇၥ်ယ္ ဆရာေတာ္မွာ ဘြဲ႕ေတာ္မွ သာမေဏဘဝကဘြဲ႕အတိုင္း ဦးဝိစာရပင္ ျဖစ္သည္။
ဦးဝိစာရသည္ ရဟန္းဘဝသို႕ ေရာက္ျပီး ေနာက္ မန္က်ည္းပုတ္ရြာ ဆရာေတာ္ ဦးရာဇိန္ထံတြင္ ေရွးဦးစြာ သဒၵါက်မ္း ကြ်တ္လြတ္ျပီးေျမာက္ေအာင္ သင္ယူခဲ့ေလသည္။ ထုိမွတဆင့္ ပ်ဥ္းမနားကံဦးတိုက္ဆရာေတာ္ ဦးကုသလႅ၏ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ စေသာ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္တို႕ကို ကုန္စင္ေအာင္ သင္ယူေတာ္မူသည္။ ထို႕ေနာက္ ေခ်ာင္းဦးျမိဳ႕ ပထမေရြေတာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားထံ၌ ႏွစ္ဝါတိုင္တိုင္ ဝိနည္းသိကၡာေတာ္မ်ားကို ထူးထူးကဲကဲ ထပ္မံသင္အံလိုက္နာခဲ့ျပန္သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္မွ မႏၱေလးျမိဳ႕ ေရႊရင္းေဆာင္တိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရားထံေတာ္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ပခုကၠဴျမိဳ႕ မဟာဝိသုတာရာမတိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရားထံတြင္လည္းေကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကို ေလ့လာလိုက္စားရင္း တစ္ဘက္မွ စာသင္သားသံဃာတို႕အား စာေပပိဋကတ္မ်ားကို ပို႕ခ်သင္ၾကားေပးခဲ့ေလသည္။

● အမ်ဳိးသားစိတ္ သေႏၶတည္

ယင္းသို႕ မႏၱေလးေရႊရင္ေဆာင္တိုက္တြင္ သီတင္းသံုးေနခိုက္ (၁၂၈၀) ျပည့္ႏွစ္တြင္ သာသနာ့ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ျဖစ္ေသာ အႏၱရာယ္မ်ားကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႕ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသျဖင့္ ဦးဝိစာရ ကိုယ္ေတာ္အား အမ်ဳိးသား စိတ္ဓာတ္ရင့္သန္ပြားမ်ားေစေသာ အေရးအခင္းၾကီးတစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သီတင္းကြ်တ္လဆန္း (၁၁)ရက္ေန႕မွ (၁၃)ရက္ေန႕တိုင္းက်င္းပျမဲျဖစ္ေသာ မႏၱေလးျမိဳ႕ အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားပြဲၾကီးသည္ ေလးျပင္ေလးရပ္မွ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူပရိသတ္မ်ား အထူးစည္ကားေသာ ေရွးေဟာင္းတန္ခိုးၾကီးေစတီေတာ္တစ္ဆူျဖစ္သည္။ အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္အတြင္း တစ္ညတြင္ အဂၤလိပ္မ်က္ႏွာျဖဴ မႏၱေလးရာဇဝတ္ဝန္မစၥတာစတီးဝပ္ဆိုသူသည္ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ပုလိပ္မ်ားျခံရံလ်က္ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚသို႕ ဖိနပ္ေျခနင္းမ်ားစီး၍ တက္ေရာက္ခဲ့ရာမွ လႈပ္ရွားဆူပြက္ကာ အေရးအခင္းျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဦးဝိစာရကိုယ္ေတာ္သည္ သာသနာေတာ္၏ အႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္ကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္ ႏိုင္ေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားတြင္ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့ေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ဦးဝိစာရသည္ ၁၈၂၈ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ပခုကၠဴမွေန၍ သံဃသမဂၢသို႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ အဖြဲ႕သို႕ဝင္ေရာက္ျပီး မလႈိင္၊ ပန္းအိုင္နယ္တြင္ အစိုးရတို႕က အစိုးရတို႕က ေျမသမာဓိေၾကးအခြန္ေတာ္သစ္ကို မတရားသျဖင့္ စတင္စီးၾကပ္ ေကာက္ခံျခင္းျပဳလာသျဖင့္ အခြန္ေတာ္ေကာက္ခံမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ားကို ရဲရဲေတာက္ေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ ရာဇသတ္ၾကီးပုဒ္မ ၁၂၄ (က)၊ ၁၀၈ အရ ဦးဝိစာရႏွင့္ ဦးပုညကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးအား ေထာင္ဒဏ္ (၆)လစီ အျပစ္ေပးခံရသည္။
(၁၂၈၅) ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ ဦးဝိစာရသည္ ပခုကၠဴျမိဳ႕ထက္ ႏိုင္ငံေရးထိေရာက္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သို႕ ၾကြေရာက္ျပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္ ဝဠဳဝန္တိုက္တြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူသည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္ စာသင္သား တပည့္သံဃာတို႕အား စာေပပို႕ခ်ရင္း တစ္ဖက္မွ သံဃသာမဂၢီအဖြဲ႕ၾကီး၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို ထက္သန္တက္ၾကြစြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနေတာ္မူသည္။ ထုိစဥ္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကိုယ္ေတာ္ၾကီးသည္ ဦးဝိစာရ၏ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာေသာ ဥပဓိရုပ္ကို လည္းေကာင္း၊ ထက္ျမက္ေသာ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပရိသတ္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းႏိုင္ စြမ္းရည္ရွိသည့္အေဟာအေျပာကို ႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာေပး၍ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးရန္ အာသီသရွိေတာ္မူေလသည္။ သိုျဖင့္ ဦးဥတၱမကိုယ္ေတာ္ၾကီးသည္ ဦးဝိစာရကို ေခၚ၍ က်ဳိကၡမီ၊ ေရး၊ ျမိတ္၊ ထားဝယ္၊ တနသၤာရီနယ္တို႕ ဆား(ခ်က္)ခြန္မတရားစီးၾကပ္ ေကာက္ခံေနမႈအတြက္ ဝံသာႏုတရား လွည့္လည္ေဟာေျပာရန္ အတူတကြ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူေလသည္။ ထို႕ေနာက္ပိုင္းတြင္ကား ဦးဝိစာရအား လက္ရုံးသဖြယ္ အားထားေတာ္မူသည့္အေလ်ာက္ အတူတကြတြဲဖက္၍ ေဟာေျပာရန္ ေခၚေဆာင္ သြားေလ့ရွိသည္။
ထိုအခါက သံဃသာမဂၢီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီးမွ ႏိုင္ငံေရး ဓမၼကထိက ကိုယ္ေတာ္မ်ား တရားေဟာေျပာရတြင္ စနစ္တက်ျဖစ္ေစရန္ လမ္းညႊန္အျဖစ္ “ေလာကီနိဗၺာန္ သစၥာေလးပါးတရားေတာ္” ကိုေရးသား၍ ေဝငွခဲ့ၾကေလသည္။
ဦးဝိစာရသည္ သံဃအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီး၏ လက္မွတ္ရ ဓမၼကထိကပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ အပါး (၂၀၀) တုိ႕အနက္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္သျဖင့္၊ ဝံသာႏုအစည္းအေဝးပြဲမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးတရားပြဲမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြလာေအာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ မေၾကာက္မရြံ႕ ေဟာေျပာေလ့ရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း တရားနာ ပရိသတ္မ်ားက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ဦးဝိစာရသည္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ ဆက္သြယ္မႈေၾကာင့္ (၁၂၈၆) ခု၊ (၁၉၂၂ ခုႏွစ္)တြင္ အိႏၵိယျပည္၊ ဗုဒၶဂါယာျမိဳ႕၌ က်င္းပမည့္ ျပည္လံုးကြ်တ္ကြန္ဂရက္အသင္းၾကီး၏ ညီလာခံကို တက္ေရာက္ရန္  ထြက္ခြာသြားခ့ဲသည္။ ထိုမွတဆင့္ ကာလကၠတားျမိဳ႕သို႕ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုးေနထိုင္ျပီး ပါဠိ၊ သကၠဋ၊ ဟိႏၵီ၊ စာေပမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးဗဟုသုတမ်ားကိုလည္း ရွာမွီးေလ့လာခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ႏွစ္ဝါတိုင္တိုင္ အိႏိၵယျပည္၌ သီတင္းသံုးေနထိုင္ခဲ့ျပီးေနာက္စစ္တေကာင္းမွတဆင့္ ရခိုင္ျပည္သို႕လွည့္လည္တရားေဟာေျပာ၍ ျမန္မာျပည္သို႕ ျပန္လည္ ၾကြေရာက္ခဲ့ေလသည္။
ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရသည္ ျမန္မာျပည္သို႕ ျပန္ၾကြလာျပီး အနယ္နယ္အရပ္ရပ္သို႕ မနားမေန လွည့္လည္လ်က္ ဝံသာႏုတရားမ်ားကို မနားမေနေဟာေျပာခဲ့သည္။ သို႕ကလို အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္လာေသာအခါ ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရအား အဂၤလိပ္အစိုးရက ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး(လူဆိုး) စာရင္းဝင္နံပါတ္ (၄၄) အျဖစ္ျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းခံရသည္။
စံုေထာက္မွတ္တမ္းတြင္ ဦးဝိစာရ၏ ဥပဓိရုပ္ႏွင့္ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ားကို ဤသို႕ မွတ္တမ္း တင္ထားသည္။ “မုံရြာ၊ ဦးဝိစာရ၊ အဖဦးျပား၊ အမိေဒၚဇလပ္၊ အရပ္ (၅)ေလ (၈)လက္မခန္႕ ျမင့္သည္။ နဖူးက်ယ္သည္။ မ်က္ခံုးသာမန္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ မ်က္လံုးၾကည္လင္ေကာင္းမြနသည္။ ႏွာတံေပၚ၍ ပါးစပ္က်ယ္သည္။ သြားမ်ား ညီညာေသာ္လည္း ကြမ္းသားလြန္း၍ ညိဳညစ္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား ေသြးသြယ္သည္။ အသားညိဳ၍ မုတ္ဆိတ္ က်င္စြယ္မရွိ။ ကိုယ္တြင္ထင္ရွားေသာ အမွတ္အသားမွာ မတ္ေစ့ခန္႕အရြယ္ရွိ အမာရြတ္တစ္ခု လက္်ာလက္ေမာင္း တြင္ရွိသည္။ စကားေျပာလွ်င္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ က်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္သည္။ အသံၾကည္လင္ စူးရွသည္။ ထိုမွ်မကေသး။ ဦးဝိစာရကိုယ္ေတာ္၏ (ေရွ႕၊ ေနာက္၊ ေဘး) အေနအထားအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း ဓာတ္ပံုမ်ား ရုိက္ယူထားသည္။”
အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ တရားေဟာေျပာရာတြင္ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္သည္။ ပြင့္လင္းျပတ္သားသည္။ အသံၾသဇာႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည္။ တရားနာပရိသတ္၏ အာရုံကို သိမ္းၾကံဳဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထို႕ျပင္ ႏွစ္လိုၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ရဟန္းေတာ္တို႕၏ ဣေျႏၵိသိကၡာေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုညီညြတ္၍ တည္ျငိမ္သိမ္ေမြ႕စြာ ေနထိုင္တတ္သျဖင့္ တကာ၊ တကာမမ်ား၏ ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္းကို အထူးခံယူ ရရွိေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အသွ်င္ဦးဝိစာရကိုယ္ေတာ္အား ဝံသာႏုႏွစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးမ်ားသို႕လည္းေကာင္း၊ ပရိယတၱိ စာျပန္ပြဲမ်ား သို႕လည္းေကာင္း၊ တရာေဟာေျပာရန္ ပင့္ဖိတ္သူေပါမ်ားလွေသာေၾကာင့္ တရားပြဲမ်ား တိုက္ဆိုင္ေနသျဖင့္ အသွ်င္ဦးဝိစာရ ၾကြေရာက္ႏိုင္မည့္ေနရက္မ်ားကို ေရွးဦးစြာ ၾကိဳတင္ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းယူျပီးမွ ေန႕ရက္အစီအစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကရေလသည္။
ဤသို႕ျဖင့္ အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္သို႕ ဝါတြင္းသံုးလမွအပ မရပ္မနား ၾကြေရာက္၍ တရားေဟာေျပာရသည္။ တရားေဟာေျပာထြက္တိုင္း ပုလိပ္စံုေထာက္တို႕ကလည္း မ်က္ေျချပတ္ခံသည္မရွိ။ အျမဲတေစ ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ (၁၂၈၈) ခု၊ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္၊ (၁၉၂၆) ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ (၂၂) ရက္ေန႕၌ လက္ပံတန္းျမိဳ႕နယ္၊ သာရေဝါ တိုက္နယ္ဓေနာ္ေညာင္းကုန္းရြာတြင္ တိုက္နယ္ခံ ဝံသာႏုအသင္းမ်ားအစည္းအေဝးက်င္းပရန္ေတာ္သလင္းလအတြင္းမွ စ၍ ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္အသွ်င္ဦးဝိစာရအား ၾကိဳတင္ပင့္ဖိတ္ထားျပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႕ စီစဥ္ျပီးခ်ိန္တြင္ သာယာဝတီ ဒိစၾကိတ္အေရးပိုင္က အိႏၵိယ ရာဇသတ္ ဥပေဒပုဒ္မ (၁၄၄)အရ သာယာဝတီ စီရင္စု နယ္ေျမအတြင္းတြင္ သီတင္းကြ်တ္လဆန္း (၁) ရက္ေန႕မွ အစျပဳ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလကုန္အထိ “လူစုေဝးျခင္း၊ အစည္းအေဝးမ်ားက်င္းပျခင္း၊ လံုးဝမလုပ္ရ” ဟု အခ်ိန္ကာလ (၂)လ တိတိသတ္မွတ္၍ အမိန္႕ဆင့္ဆို တားျမစ္ခဲ့ေလသည္။
ဤသို႕ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႕အတားျပဳလာသည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားျပီးျဖစ္ေသာ အစည္းအေဝးကို ရက္ေရႊ႕ေရး မေရႊ႕ေရး ျပႆနာေပၚလာသျဖင့္ လက္ပံတန္းျမိဳ႕ဦးကြာပိႏၱဓိပတိ ေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးဝါဆိုေနေသာ အသွ်င္ဦးဝိစာရထံ လာေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ အသွ်င္ဦးဝိစာရက “ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ၾကတာ၊ ေခြးေဟာင္တိုင္း ထ,ၾကည့္ေနလို႕ျဖစ္ပါ့မလား” ဟု မိန္႕ၾကားလိုက္ေသာေၾကာင့္ အစည္အေဝးကို ရက္မေရႊ႕ဆိုင္းေတာ့ဘဲ စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္းက်င္းပရန္ စီစဥ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ ထို႕ထက္တစ္ဆင့္တိုး၍ပင္ ဓေနာ္ေညာင္ကုန္း အစည္းအေဝး၌ အသွ်င္ဦးဝိစာရ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြေရာက္၍ ရဲရဲေတာက္ တရားေဟာမည့္အေၾကာင္း ဖိတ္စာမ်ား ထပ္မံရုိက္ႏွိပ္၍ အႏွံ႕အျပား ေဝငွလိုက္သည္။
သို႕ျဖင့္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႕ အစည္းအေဝးစတင္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ဆြမ္းစားခ်ိန္တြင္ ဓေနာ္ေညာင္ကုန္းရြာသို႕ ပုလိပ္အရာရွိတစ္စု ေရာက္ရွိလာျပီး အသွ်င္ဦးဝိစာရလက္သို႕ ေအာက္ပါအမိန္႕စာကို ေပးအပ္ေလသည္။

● ရာဇဝတ္က်င့္ထံုး ပုဒ္မ (၁၄၄) အရ  အေဆာတလွ်င္အမိန္႕
လက္ပံတန္းျမိဳ႕၊ ဘုန္းၾကီး (မံုရြာ) ဦးဝိစာရသိေစရန္ ဆင့္ဆိုလိုက္သည္မွာ “ေမာင္မင္းႏွင့္တကြ” ဝံသာႏုအသင္းသူအသင္းသားမ်ားႏွင့္ သံဃသာမဂၢီဘုန္းၾကီးအခ်ဳိ႕သည္ လက္ပံတန္းျမိဳ႕နယ္၊ သာရေဝါတိုက္နယ္အပိုင္၊ ဓေနာ္ေညာင္ကုန္းရြာတြင္ ျဖစ္ေစ၊ အျခားေက်းရြာေဒသ၌ျဖစ္ေစ၊ အသင္းစည္းေဝး စုရုံးျခင္းျပဳျပီး အစိုးရမင္းတို႕အား အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ အမုန္းထား၍၎၊ တရားေဟာေျပာ လႈံ႕ေဆာ္ျခင္းျပဳလိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ယံုၾကည္သျဖင့္၊ တိုင္းျပည္ျမိဳ႕ရြာ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈကို ထိခိုက္ပ်က္စီးေစမည့္ အရပ္ရပ္အႏၱရာယ္တို႕မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္အလို႕ငွာ ကြ်ႏု္ပ္၏တာဝန္ ဝတၱရားႏွင့္အညီ ရာဇဝတ္က်င့္ထံုး ပုဒ္မ (၁၄၄) အရ၊ ေမာင္မင္းႏွင့္တကြ ဝံသာႏုအသင္းသူ အသင္းသားမ်ားႏွင့္ သံဃသာမဂၢီဘုန္းၾကီးအားလံုး လူစုလူေဝးျပဳျခင္း၊ တရားေဟာျခင္း မျပဳလုပ္ရ။ ၎အျပင္ လက္ပံတန္းျမိဳ႕နယ္အတြင္း အစည္းအေဝးျပဳလုပ္ေသာအသင္း တစ္စံုတစ္ရာ၌ “ေမာင္မင္းပါဝင္” တက္ေရာက္ျခင္း မရွိေစရ။ ဤအမိန္႕သည္ ဆင့္ဆိုသည့္အတိုင္း ယေန႕မွ (၂)လ တည္ေစရမည့္အေၾကာင္း ကြ်ႏု္ပ္၏ ရုံးေတာ္တံဆိပ္ ခပ္ႏွိပ္ဆင့္ဆိုလိုက္သည္။
နယ္ပိုင္ဝန္ေထာက္မင္း
ပထမတန္း ရာဇဝတ္တရားသူၾကီးမင္း
သာယာဝတီျမိဳ႕။
ရက္စြဲ။ ၂၁-၁၀-၂၆
အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ အဆိုပါပုဒ္မ (၁၄၄)အမိန္႕စာတြင္ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္တို႕အား သာမန္လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက မသံုးစြဲထိုက္ေသာ “ေမာင္မင္းနာခံရမည္” ဟူေသာ အလြန္တရာ ရိုင္းစိုင္းေစာ္ကားရာေရာက္သည့္ အသံုးအႏႈန္း ေဝါဟာရမ်ဳိးကို မသံုးစြဲရန္ေရွးကပင္ သံဃသာမဂၢီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက အၾကိမ္ၾကိမ္စည္းေဝးဆံုးျဖတ္၍ ကန္႕ကြက္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း အစိုးရတို႕က လံုးဝဂရုမျပဳဘဲ ထပ္ခါထပ္ခါတိုး၍ပင္ ထိပါးေစာ္ကားေနျပန္သျဖင့္ ဓေနာ္ေညာင္ကုန္းတရားပြဲတြင္ အစိုးရတို႕ တားျမစ္ပိတ္ပင္မႈကို လံုးဝ အေလးမျပဳဘဲ ကိုယ္တိုင္မဆိုင္းမတြ ကန္႕ကြက္တိုက္ဖ်က္သည့္အေနျဖင့္ ထုတ္ျပန္ထားေသာပုဒ္မ (၁၄၄) အမိန္႕ကို ဖီဆန္ကာ စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း အစည္းအေဝးကို က်င္းပေစခဲ့သည္။ သို႕ျဖင့္အစည္းအေဝးကို ေန႕လည္ (၁)နာရီအခ်ိန္တြင္ ၾကြေရာက္လာေသာ အသင္းသူအသင္းသား (၈၀၀) ေက်ာ္ခန္႕တို႕သည္ ေရွးဦးစြာ ငါးပါးသီလ ခံယူၾကျပီးေနာက္ ထိုေန႕ညဦးပိုင္းတြင္ အသွ်င္ဦးဝိစာရ၏ တရားပြဲကို စည္စည္ကားကား က်င္းပၾကသည္။
အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ သာရေဝါတိုက္နယ္ဓေနာ္ေညာင္ကုန္းရြာ၌ ပုဒ္မ (၁၄၄) အရ တရားမေဟာေျပာရဟု တားျမစ္ထားသည့္အမိန္႕ကို ဤသို႕ ပထမအၾကိမ္ အာဏာဖီဆန္ ေဟာေျပာျပီးေနာက္ (၁၂၈၈)ခု၊ သီတင္းကြ်တ္လဆုတ္ (၇)ရက္ေန႕၊ (၂၈-၁၀-၂၆) ရက္ေန႕တြင္၊ ထေနာင္းကုန္းရြာ၌ လည္းေကာင္း၊ လဆုတ္ (၁၀)ရက္ေန႕၊ (၃၁-၁၀-၂၆) ရက္ေန႕တြင္ အင္းဝတိုက္နယ္၊ မက်ည္းကုန္းရြာမ်ား၌လည္းေကာင္း ထပ္မံေဟာေျပာျပန္သည္။ ထို႕ေနာက္ အုတ္ဖိုတရားပြဲသို႕ သြားေရာက္ေဟာေျပာရန္ ေမာ္ေတာ္ကားေစာင့္ေနစဥ္ လမ္းခရီးစပ္ၾကားမွ ေစာင့္၍ ပုလိပ္အရာရွိ တစ္စုက အသွ်င္ဦးဝိစာရအား ပုဒ္မ (၁၈၈) အရ အာဏာဖီဆန္မႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးကာ သာယာဝတီအခ်ဳပ္ေထာင္သို႕ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
သာယာဝတီအခ်ဳပ္ေထာင္တြင္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျပီးေနာက္ သာယာဝတီဒိစၾကိတ္ တြဲဘက္အထူးအာဏာရ ရာဇဝတ္တရားသူၾကီးက စစ္ေဆး၍ အိႏၵိယရာဇသတ္ၾကီးပုဒ္မ (၁၈၈) အရ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္ဆိုကာ (၁၂၈၈) ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ (၂)ရက္ေန႕၊ (၂၂၊ ၁၁၊ ၂၆) ေန႕တြင္ အလုပ္မဲ့ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္လက်ခံေစဟု အမိန္႕ခ်မွတ္ျပီးေနာက္ သာယာဝတီေထာင္မွ ရန္ကုန္ဗဟိုေထာင္ၾကီးသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕အက်ဥ္းခ်ထားလိုက္ေလသည္။
ဤသို႕ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးအတြင္း အလုပ္မဲ့ေထာင္ဒဏ္ (၂)လ အက်ဥ္းခံေနရာမွ လြတ္မည့္တစ္ရက္အလို (၂၂၊ ၁၊ ၂၇) ေန႕တြင္ သာယာဝတီေထာင္သို႕ ပုလိပ္အေစာင့္အေရွာက္မ်ားျဖင့္ ျပန္ပို႕လိုက္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ သာယာဝတီေထာင္မွတစ္ဖန္ (၂၃၊ ၁၊ ၂၇) ရက္ေန႕ နံနက္ပိုင္တြင္ လြတ္ရက္ေစ့ျပီး လႊတ္ေပးျပီးေနာက္ ေထာင္ဗူးဝမွ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနေသာ ပုလိပ္အရာရွိတစ္စုတို႕က သာယာဝတီအေရးပိုင္၏ ဝရမ္းစာကိုျပ၍ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄ (က)အရ ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္မံဖမ္းဆီးကာ သာယာဝတီေထာင္သို႕ပင္ ျပန္လည္သြတ္သြင္းထားလိုက္ၾကေလသည္။
ဒုတိယအၾကိမ္ ဖမ္းဆီးခံရသည့္အမႈမွာလည္း ယခင္ ဓေနာ္ေညာင္ကုန္းအမႈျဖင့္ အဖမ္းအဆီးမခံရမီအခါက ထေနာင္းကုန္း (အင္းရြာ) တရားပြဲတြင္လည္းေကာင္း၊ မက်ည္းကုန္းရြာ (အင္းဝ) တရားပြဲ၌လည္းေကာင္း အသွ်င္ဦးဝိစာရ၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစသည္ဟူေသာ စြဲခ်က္မ်ားအရပင္ ျဖစ္ေလသည္။
သာယာဝတီေထာင္၌ အက်ဥ္းက်ေနစဥ္ အသွ်င္ဦးဝိစာရက (၁၂၈၈) ခု၊ ျပာသိုလဆုတ္ (၁၅) ရက္ (လကြယ္ေန႕) ဥပုသ္ေန႕ (၁၊ ၂၊ ၂၇)တြင္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္တို႕၏ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္အညီ သိမ္တစ္ခုခုသို႕ ၾကြေရာက္ဥပုသ္ျပဳႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေပးေစလိုေၾကာင္းျဖင့္ အေရးပိုင္ထံသို႕ စာတစ္ေစာင္ေရးသား ေပးပို႕လိုက္ေလသည္။ သို႕ရာတြင္ အေရးပိုင္ထံမွ အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒအရ လည္းေကာင္း၊ အစဥ္အဆက္ ထံုးစံအရလည္းေကာင္း မည္သည့္တရားခံ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ယင္းသို႕ ဥပုသ္ျပဳခြင့္ မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ ဆြမ္းဘုန္းေပးျခင္းမျပဳဘဲ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ အေရးဆိုေတာ့သည္။
ဤသို႕ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနမႈေၾကာင့္ (၄၊၂၊ ၂၇) ေန႔တြင္ သာယာဝတီ အထူးရာဇဝတ္ တရားသူၾကီးရုံးတြင္ အမႈရက္ခ်ိန္းရွိေသာ္လည္း ရုံးသို႕ထုတ္ျခင္းမျပဳၾကေတာ့ေပ။
သို႕ကလို အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနသည့္ (၄)ရက္ေျမာက္ေန႕တြင္ မ်က္ႏွာျဖဴ အေရးပိုင္ကိုယ္တိုင္ ေထာင္တြင္းသို႕ေရာက္လာျပီး “ဘုန္းၾကီး…… ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႕ ထမင္းမစားတာလဲ၊ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္နဲ႕ထမင္း ေေကာင္းေကာင္း မစားခ်င္ဘူးလား၊ ႏွာေခါင္းနဲ႕ စားခ်င္တာလား၊ ဖင္(စအို)နဲ႕ စားခ်င္တာလား၊ အခု ဗိုက္ထဲကို ႏြားႏို႕သြင္းေပးရမယ္၊ ဘုန္းၾကီးအမ်ားၾကီးဒုကၡေရာက္သြားမယ္” ဟုျခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခ့ဲရာ အသွ်င္ဦးဝိစာရက အေရးပိုင္အား “မင္းတို႕လက္ထဲမွာ မင္းတို႕ၾကိဳက္သလို လုပ္ႏိုင္တယ္၊ ခုခ်က္ခ်င္း ေသနတ္နဲ႕ပစ္သတ္ခ်င္ သတ္လိုက္ၾကေပါ့” တုန္႕ျပန္လိုက္သည္။ ထိုအခါ အေရးပိုင္လည္း မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္ကာ အခန္းတြင္မွ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထုိေန႕ထိုည (၆)နာရီခန္႕တြင္ အသွ်င္ဦးဝိစာရအား လက္နက္ကို္င္ပုလိပ္တို႕က ဘတ္စ္ကား တစ္စင္းျဖင့္ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးသို႕ ညတြင္းခ်င္းေခၚယူ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ၾကေတာ့သည္။
ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးသို႕ ေရာက္ရွိသည့္အခါတြင္လည္း အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ တစ္ဆက္တည္း ဆြမ္းဘုန္းေပးျခင္း မျပဳဘဲ၊ ဥပုသ္ျပဳခြင့္မရမခ်င္း အစာငတ္ခံေနခဲ့ရာ ရက္ေပါင္း (၄၀) ေျမာက္သည့္ေန႕တြင္မွ ေထာင္အာဏာပိုင္တို႕က ဥပုသ္ျပဳခြင့္ကို အေလ်ာ့ေပးလိုက္သျဖင့္ ဆြမ္းျပန္စားခဲ့သည္။ အသွ်င္ဦးဝိစာရအား ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ စြဲဆိုထားသည့္ အမႈမ်ားမွာလည္း သာယာဝတီစီရင္စုအတြင္း ေဟာေျပာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ရာ ထံုးစံအရ သာယာဝတီရုံး၌သာ စစ္ေဆးၾကရမည့္အစား၊ ဟိုက္ကုတ္ တရားလႊတ္ေတာ္မွ အင္းစိန္စီရင္စု တြဲဘက္ရာဇဝတ္တရားသူၾကီးရုံးသို႕ လႊဲေျပာင္းစစ္မည္ဟု အမိန္႕စာ ေထာင္တြင္းသို႕ လာေရာက္ဖတ္ျပသည္။
သို႕ေသာ္ အသွ်င္ဦးဝိစာရသည္ (၁၈၊ ၄၊ ၂၇) ၇က္ေန႕တြင္ ရုံးေျပာင္းစစ္ေဆးေစျခင္းကို သေဘာမတူေၾကာင္း၊ အင္းစိန္ရုံးတြင္ အစစ္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္းတရားသျဖင့္ သာယာဝတီ၌သာ စစ္ေဆးသင့္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဟိုက္ကုတ္သို႕ စာတင္ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ခံျခင္း မျပဳခဲ့ၾကေပ။
ထိုအခ်ိန္ အသွ်င္ဦးဝိစာရအေပၚ စီရင္ခ်က္ကား မခ်ရေသးေပ။ (၁၂၈၉) ခု၊ ကဆုန္လဆန္း (၇)ရက္ေန႕ (၇၊ ၅၊ ၂၇)တြင္ ရာဇဝတ္ဝန္ေထာက္ တစ္ေယာက္၏ အတင္းအဓမၼ ဆြဲငင္ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ အင္းစိန္ရုံးသို႕ ေရာက္လာရေလသည္။ ဦးဝိစာရကမူ တစံုတရာ ထုေခ်ျခင္းမျပဳဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာေနခဲ့သည္။ အင္းစိန္ရုံးက အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ကိုးလ အျပစ္ေပးကာရန္ ကုန္ေထာင္ၾကီးသို႕ ပို႕လိုက္သည္။
အက်ဥ္းသားျဖစ္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္သကၤန္မ်ားခြ်တ္၍၊ ေထာင္ဝတ္လဲရမည္ဟု ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ဆိုလာၾကသည္။ ဦးဝိစာရကမူ အာဏာဖီဆန္ကာ သကၤန္မခြ်တ္ဘဲေနသည္။ ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး ေထာင္အရာရွိေလးေယာက္က အတင္းဆြဲခြ်တ္ေသာအခါက်မွပင္ ဦးဝိစာရမွာ သကၤန္ခြ်တ္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ ေထာင္အဝတ္ကိုကား မဝတ္ေပ။ အဝတ္မပါ ဗလာကိုယ္တံုးလံုးၾကီးသာ သီတင္းသံုးေနေပသည္။
ဤကဲ့သို႕ သကၤန္းခြ်တ္ခံလိုက္ရေသာအခါ၌ ဦးဝိစာရသည္ မိစာၦလူမ်ဳိးနယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရတို႕ကား ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႕ကို ၎တို႕၏ေျခေထာက္ ေအာက္နင္းလ်က္ ကြ်န္ျပဳထားရရုံႏွင့္အားမရေသးဘဲ ဗုဒၶဘုရားရွင္တို႕၏ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုပါ လက္ေတြ႕ဖ်က္ဆီးၾကေလျပီတကား ဟုဆိုကာ မ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုေၾကြေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ သို႕ရာတြင္ ရုတ္တရက္ခ်က္ခ်င္းပင္ တိုင္းတစ္ပါးသား မိစာၦအစိုးရတို႕သည္ ေထာင္အပ၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေရး ဥပေဒပုဒ္မမ်ားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားမဲ့ဖမ္းဆီးအျပစ္ ေပးေနရုံမက ေထာင္အတြင္း၌လည္း ေထာင္စည္းကမ္းက်င့္ဝတ္ဟုဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳသတ္မွတ္ ေပးအပ္ေတာ္မူသည့္ဝတ္ရုံ သကၤန္းကို အတင္းဓမၼခြ်တ္၍ ထိပါးေစာ္ကားခံေနရျခင္းေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ မၾကာခင္ ပ်က္စီးရေတာ့မည္။ ငါတို႕သည္ ဤသို႕ငိုေၾကြေနရုံျဖင့္ သာသနာ့ဆူးရန္မ်ားသည္ သူ႕အလိုေလွ်ာက္ ကင္းစင္ကြယ္ေပ်ာက္ သြားလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ေရွးသေရာ အခါက ပါဋလိပုတ္ျပည္သားရဟန္းသူျမတ္မ်ားသည္ သာသနာေဘးရန္ အႏၱရာယ္ၾကီးဆိုက္ေရာက္လာသည့္အခါ အသက္အေသခံကာ သာသနာေတာ္အတြက္ အသက္ေပးလွဴေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္ ထံုးေဟာင္း သာဓကမ်ားစြာကို သတိရဆင္ျခင္မိသျဖင့္ ငါသည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ေတာ္ၾကီးအတြက္ အသက္စြန္႕လႊတ္ေတာ့အံ့။ ရန္သူအလိုက်လူဖ်င္းလူညံ့တုိ႕၏ ဓေလ့စရုိက္ကဲ့သို႕ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ဝန္ခံခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ အက်ဥ္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ သကၤန္းခြ်တ္၍ ေထာင္အဝတ္လဲလွယ္ျခင္းကို ငါ့တစ္ကိုယ္တည္းအတြက္ လံုးဝမရွာၾကံလို။ မည္သို႕ပင္ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၾက၍ ကာယဒုကၡေဝဒနာကို ခံစားရပါေစ။ ခႏၱီပါရမီကို ေဆာက္တည္၍ ဆြမ္းဘုန္းမေပးဘဲ အသက္ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သည္ အထိအားလံုးေသာ ေထာင္တြင္းေရာက္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သာသနာေတာ္ၾကီး၏ အက်ဳိးစီးပြားကို ေရွးရႈ၍ အစာငတ္ခံရန္ အဓိ႒ာန္ျပဳအံ့ ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ဆြမ္းမစားေတာ့ေပ။
ရက္အတန္ၾကာသည့္အခါ ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရအား သကၤန္းျပန္မဝတ္ေစေသးဘဲ ေထာင္အရာရွိမ်ားက အတင္းအဓမၼ ဝိုင္းဝန္းခ်ဳပ္ေႏွာင္လ်က္ ႏြားႏို႕မ်ားကို ႏွာေခါင္းေပါက္မွ ျပြန္တံျဖင့္ အတင္းသြင္းၾကေလသည္။ မေသတေသျဖစ္ေအာင္ တစ္ေန႕ႏွစ္ၾကိမ္က်သြင္းေလသည္။ ႏွာေခါင္းမွ ဤသို႕ ႏို႕မ်ားသြင္းျပီး စအိုေပါက္မွ ပိုက္သြင္းကာ ဝမ္းခ်ေပၾကျပန္သည္။ ဆရာေတာ္မွာ သူတို႕ျပဳသမွ်ခံေတာ္မူရရွာသည္။
ဤသို႕ အဝတ္မပါ ဗလာတည္း အစာမစားဘဲေနခဲ့ေသာ ရက္ေပါင္းမွာ (၄၀) ေက်ာ္မွ် ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အစာမစားဘဲရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့သည့္အတြက္ ဦးဝိစာရခမ်ာ ဂုန္နီခင္းအိပ္ရာေပၚတြင္ ဗုန္းဗုန္းလဲလ်က္ မွိန္းစက္ေနေတာ္မူရရွာသည္။ စကားလည္းမေျပာႏုိင္၊ သတိမွာလည္း ေမ့တစ္ခ်က္ မေမ့တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ေစ့အလင္းေရာင္ကို ၾကည့္မရေအာင္ ျပင္းထန္လွေသာ ဒုကၡေဝဒနာမ်ားကို ခံစားေနရရွာေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ဦးဝိစာရကို တံတားကေလးအရူးေထာင္ (ယခု စိတ္ေရာဂါအထူးကုေဆးရုံ)သို႕ ပို႕လိုက္ၾကျပန္သည္။ အရူးေထာင္သို႕ ေရာက္ေသာရက္မွာ (၁၂၈၉) ခု၊ နတ္ေတာ္လဆန္း (၇) ရက္ေန႕ျဖစ္သည္။ အရူးေထာင္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ အရူးေထာင္အရာရွိမ်ားက “ေခြးမသားထမင္းစားပါလား” အစရွိသည့္ ဆဲဆိုၾကရုံမွ်မက ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္လ်က္ (၇) ရက္လံုးလံုးေျခႏွင့္လက္ေလးဘက္စလံုးကို တုတ္ေႏွာင္ထားျပီးလွ်င္ ရင္ဘတ္ကို ဖေနာင့္ႏွင့္ ေပါက္ျခင္း၊ မ်က္ေစ့ နားထင္တို႕ကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးႏွက္ျခင္းတုိ႕ျဖင့္ ညွဥ္းဆဲၾကသည္။ ဤကဲ့သို႕ ရုိက္ႏွက္ရုံမက



၀ါတြင္းကာလလြန္လွ်င္ ကထိန္ခင္းၾကေတာ႕မည္... အခ်ိန္အားျဖင္႕ လိုေနေသးေပမယ္႕ ၾကိဳသိထားေအာင္ပါ...
ကထိန္မခင္းထိုက္ေသာ ရဟန္း

(၁) ကထိန္သကၤန္း ျဖစ္ေပၚရာေက်ာင္းတိုက္၌ ဝါမဆိုဝါမကပ္ေသာ ရဟန္း၊
(၂) ပုရိမဝါဆို ဝါ ကပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဝါက်ိဳးဝါပ်က္ေသာ ရဟန္း၊
(၃) သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ မဟာပဝါရဏာေန႔၌ ပဝါရဏာမျပဳေသာ ရဟန္း၊
(၄) ပစိ ၦမဝါဆိုေသာရဟန္း၊
(၅) လံုးဝ ဝါမဆို ဝါမကပ္ေသာ ရဟန္း၊
(၆) ပုဗၺကရဏစေသာ ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ မျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊
(၇) ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ မစြမ္းနိုင္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ကထိန္မခင္းထိက္ေသာရဟန္းတို႔
ေပတည္း။
ဆိႏၷဝႆာ ဝါပစိ ၦမိကာယ ဥပဂတာ ဝါ န လဘႏိ ၱ၊
အညသၼိ ံ ဝိဟာေရ ဝုတၳဝႆာပိ န လဘႏီ ၱတိ မဟာပစၥရိယံ ဝုတၱံ။
[မဟာဝါ အ႒ကထာ/၃၈၈]
အ႒ဟေဂၤဟိ သမႏၷာဂေတာ ပုဂၢေလာ အဘေဗၺာ ကထိနံ အတၳရိတံု။
[ပရိဝါ ပါဠိေတာ္]

ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာရဟန္း

(၁) ပုရိမဝါကြ်တ္ျပီး ပဌမမဟာပဝါရဏာေန႔၌ ႔ဝါရဏာျပဳေသာရဟန္း၊
(၂) ပုရိမဝါ မက်ိဳး၊ ဝါမပ်က္ေသာရဟန္း၊
(၃) ပုဗၺကရဏစသည္ကို သိျခင္းစေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊
(၄) သံဃာက ဝိနည္းကံႏွင့္အညီ ဉ တ္ကမၼဝါစာဖတ္၍ေပးေသာ ကထိန္ခင္းရန္
သကၤန္းကို ခံယူရရွိသာရဟန္း၊
(၅) ကထိန္ခင္းရန္ စြမ္းႏိုင္ေသာ ရဟန္း။
ဤသို႔ေသာ ရဟန္းမ်ိဳးတို႔သည္ ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာ ရဟန္းတို႔ေပတည္း။
ဝုတၳဝႆဝေသန ပုရိမိကာယ ဝႆံ ဥပဂႏာ႖ ပဌမ ပဝါရဏာရ ပဝါရိတာ လဘႏိ ၱ
[မဟာဝါ အ႒ကထာ]
၁။ ပုဗၺကရဏံ ဇာနာတိ။
၂။ ပစၥဳဒၶါရံ ဇာနာတိ။
၃။ အဓိ႒ာနံ ဇာနာတိ။
၄။ အတၳာရံ ဇာနာတိ။
၅။ မာတိကံ ဇာနာတိ၊
၆။ ပလိေဗာဓံ ဇာနာတိ။
၇။ ဥဒၶါရံ ဇာနာတိ။
၈။ အာနိသံသာ ဇာနာတိ။
ဣေမဟိ အ႒ဟေဂၤဟိ သမႏၷာဂေတာ ပုဂၢေလာ ဘေဗၺာ ကထိနံ အတၳရိတံု။
[ပရိဝါ ပါဠိေတာ္]
လကၤာ* ပုရိမဝါ ေကာင္းစြကြ်တ္ထ၊ ပဌမ ပဝါရဏာျပဳျပီးခါ၊
သံဃာထံမွ သကၤန္းရ ခင္းရကထိန္သာ
ပုဗၺကရဏံ၊ ပစၥဳ ဒၶံစ၊ အင္ရွစ္ဝႏွင့္ ျပည့္ထသူသာ၊ ကထိနာ
ခင္းရာထိုက္ေလမွတ္။[သံခိပ္]

ရဟန္းေတာ္တို႔ကထိန္အာနိသင္ရမွႈ

ကထိန္ခင္းမွႈေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား ရအပ္ေသာ အာနိသင္အက်ိဳးတရားတို႔ သည္ (၅)ပါးျဖစ္ကုန္၏ ။ ခင္းျပီးကထိန္မႏွႈတ္မျခင္း ကာလတိုင္ေအာင္ လည္းေကာင္း၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွတေပါင္းလျပည့္အထိ (၅) လတိုင္တိုင္ ထိုကထိန္ အာနိသင္အက်ိဳးတရား ငါးပါးတို႔ကို ကထိန္ခင္းသည့္ ရဟန္း၊ ကထိန္အႏုေမာဒနာျပဳသည့္ ရဟန္းမ်ားရွိၾကေလကုန္၏။
ကထိန္အာနိသင္အက်ိဳး(၅)ပါး
(၁) အနာမႏ ၱစာရ-ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ ရပ္ရြာအတြင္းသို႔ သြားႏိုင္ျခင္း
အက်ိဳး။
(၂)အသမာဒါနစာရ-အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးႏွင့္ ညဥ့္ကင္းေနႏိုင္ျခင္း
အက်ိဳး။
(၃) ဂဏေဘာဇန- [မအပ္မရာပင့္ဖိတ္သည့္] ဂဏေဘာဇဥ္ကို ဘုန္းေပးေသာ္လည္း
အာပတ္မသင့္ျခင္း အကိ်ဳး။
(၄) ယာဝဒတၳစီဝရ- အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ သက္န္းကို အလိုရွိသေလာက္
ထားနိုင္ျခင္း။
(၅) ေယာစတတၳစီဝရုပၸါဒ- ကထိန္ခင္းရာေက်ာင္း၌ ျဖစ္ေပၚေသာ သံဃိက သကၤန္းကို
ရပိုင္ခြင့္ရ်ိေသာအက်ိဳး။
အတၳတကထိနာနံ ေဝါ ဘိကၡေဝ ပဥၥာနိသံသာ ကပၸိႆႏိ ၱ အနာမႏ ၱစာေရာ၊ အသမာဒါနစာေရာ ၊ ဂဏေဘာဇနံ ၊ ယာဝဒတၳ ၊ စီဝရံ ၊ ေယာစ တတၳ စီဝရုပၸါ ေဒါ ၊ ေသာ ေနသံ ဘဝိႆတီတိ။ [မသာဝါ ပါဠိေတာ္]

ကထိန္အလွဴရွင္တို႔ ရအပ္ေသာ အက်ိဳးမ်ား

လကၤာ**ကထိန္ဒါန လွဴၾကသူမွာ က်ိဳးငါးျဖာကား သြားေလရာဝယ္ အႏ ၱရာယ္ကင္း ၊ ပစၥည္းရင္းမွာ မီးျပင္းမဖ်က္၊ ဆိပ္မတက္ဘဲ ၊ ေမ့လ်က္ဥစၥာ ၊ မဆံုးပါရ ၊ ျပိဳင္ရွာၾကေသာ္၊ ကိုယ္ကဦးစြာ အရသာသည္ ငါးျဖာ ကထိန္လွဴက်ိဳးတည္း။ [ေအာင္ေတာ္မူမွတ္စု]
(၁) ပထမအက်ိဳး
(က) ကထိန္ဒါနျပဳၾကသူမွာ ၊ လိုရာခရီးသြားသည့္အခါ
ပိတ္ပင္စီးတား ၊ ေဘးမ်ားကင္းကြာ၊
အႏ ၱရာယ္ကင္း ၊ သြားရင္းလြန္ခ်မ္းသာ၊
ပထမ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၂)ဒုတိယ အက်ိဳး
(ခ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ ရပ္ေဝးနယ္ျခား၊
သိမ္းထားဥစၥာ ေဘးမခ ေအးျမလြန္ခ်မ္းသာ၊
ဒုတိယ - ရအပ္အက်ိဳးပါ၊။
(၃) တတိယအက်ိဳး
(ဂ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ေကာင္းမြန္ဟာရ ၊ စားရေပတာ
အစာစား ဆိပ္ကား ၊ မသင့္တာ။
တတိယ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၄) စတုတၳ အက်ိဳး
(ဃ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ေရာက္ရာဘဝ ၊ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ၊
စည္းစိမ္မ်ား ေပါမ်ားလြန္သာယာ
စတုတၳ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၅) ပဥၥမ အက်ိဳး
(င) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ျဖစ္ေပၚလာျငား ၊ စီးပြားဥစၥာ၊
လက္ဝယ္ပိုင္ထ ၊ ခိုင္လွသည္သာ။
ဆံုးဘဝ ေရာက္ရ နိဗၺဳတာ။ ပဥၥမ ရအပ္ အက်ိဳးပါ။

အရွင္ဇာဂရ၏ကထိန္အလင္းေရာင္က်မ္းမွေကာက္ႏွႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္



ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူ စဥ္ပါေ၀ယ်ကတိုင္းသားရဟန္း(၃၀)တို႔သည္အရညကင္ဓုတင္ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ပံသုကူဓုတင္တို႔ကိုေဆာင္ၾကေလသည္။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တၳိျပည္သို႔ ၾကြလာကုန္၏။ သို႔ေသာ္ ၀ါဆိုရက္ကို မမွီလိုက္ၾကသည့္အတြက္ သူတို႔သည္ ခရီအၾကားျဖစ္ေသာ သာေကတျမိဳ႕၌ ၀ါကပ္ၾကရေလကုန္၏။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ”ငါတို႔၏ အနီးျဖစ္ေသာ ဤသာေကတျမိဳ႕မွ ေျခာက္ယူဇနာအရပ္၌  ျမတ္စြာဘုရားသည္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ငါတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ခြင့္မရကုန္”ဟု မေပ်ာ္ပိုက္ပဲ ၀ါဆိုၾကရကုန္၏။ထိုရဟန္းတို႔သည္ သံုးလလြန္၍ ၀ါကၽြတ္ပ၀ါရဏာျပဳျပီးေနာက္ ျမတ္ဗုဒၶကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသို႔ ၾကြေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ လမ္းခရီးတြင္း မိုးၾကီးသည္းထန္စြာရြာသြန္းသည့္အတြက္အေၾကာင့္ သူတို႔၏ သကၤန္းမ်ားသည္ မိုးေရစိုစြတ္ကုန္ၾကသည္။ သကၤန္းအပိုမပါရွိသည့္အတြက္ သကၤန္းအစိုမ်ားျဖင့္သာ ၾကြလာခဲ့ရေလသည္။ ထိုမွ်မက သူတို႔သည္ ရြ႕ံႏြံမ်ားထဲမွ ရံုးကန္၍ ဆင္းရဲၾကီးစြာျဖင့္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာၾကရေလကုန္သည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္

”ရဟန္းတို႔ ခန္႔က်န္းသာလို႔မာပါစ၊ မွ်တၾကပါရဲ႕လား၊ အခ်င္းခ်င္း ျငင္းခံုမွဳ  မျဖစ္သည္၍ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါဆိုခဲ့ၾကပါကုန္၏ေလာ့၊ ဆြမ္းကြမ္းေကာ ျပည့္စံုၾကပါရဲ႕လား၊”ဟူ၍ ေမးေတာ္မူေသာအခါ ရဟန္းမ်ားသည္
”တပည့္ေတာ္တို႔တေတြ က်န္းမာၾကပါတယ္ ဘုရား၊ မွ်တၾကပါတယ္ဘုရား၊ အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္စြာ ေနခဲ့ၾကပါတယ္ဘုရား၊ ဆြမ္းကြမ္းလည္း ျပည့္စံုပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔တေတြ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရန္ သာ၀တၳိျပည္သို႔ လာၾကတဲ့အခါ၀ါဆိုရက္မမွီတဲ့အတြက္ ခရီးအၾကား သာေကတျမိဳ႕၌ ၀ါကပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္ဘုရား၊၀ါကပ္ျပီးလို႔ ပ၀ါရဏာျပဳျပီးလို႔ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တၳိျပည္ လာၾကတဲ့အခါ လမ္းခရီးတြင္ မိုးၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာတဲ့အတြက္ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ မိုးစုိေသာ သကၤန္းမ်ားျဖင့္ လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရား၊

ထို႔ျပင္ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔သည္ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာမိုးထဲေလထဲရြံ႕ႏြံဗြက္တို႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီးလာခဲ့ရပါသည္

ဘုရား”ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုပါေ၀ယ်ကတိုင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသံုးဆယ္တို႔ကို အေၾကာင္းျပဳကာ ကထိန္လွ်ာသကၤန္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။

ကထိန္ဆိုသည္
ဗုဒၶါဒီဟိ ကထီယေတ သိလာဃေတ ပသံသီယေတတိ ကထိနံ-ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းေတြက ကထိနစီ၀ရဒါနကို ေကာင္းေပစြေကာင္းေပစြျမတ္ေပစြဟုခ်ီးမြမ္းအပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကထိန္လို႔ေခၚသည္။

ခ်ီးမြမ္းျခင္းအေၾကာင္းသံုးခ်က္
(၁) သံဃိကဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း
(၂ )အထူးသဃိကဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း
(၃)သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔၏ အာပတ္ကို သုတ္သင္ႏိုင္ေသာ ဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္းဘုရား အစရွိေသာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြက အထူးအားျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။

(၁) သံဃိကဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကထိန္ကမၼ၀ါစာဖတ္ၾကတဲ့အခါ “ဣဒံ သဃႆ ကထိနစီ၀ရံ ဥပၸႏၷံ”လို႔ ကမၼ၀ါစာမွာ ပါပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ”သံဃႆ ဥပၸႏၷံ”ဟူသည္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားရဲ႕ အထံမွာျဖစ္ေပၚတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ 

ဒီစကားကိုေထာက္ေသာအားျဖင့္ ကထိနဒါနကို သံဃိကဒါနလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သံဃိကသကၤန္းနဲ႔သာကထိ္န္ ခင္းလို႔ရပါတယ္၊ဒီလိုသံဃိကဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ကထိနစီ၀ရဒါနကိုဘုရားအစရွိတဲ့သူေတာ္ေကာင္းေတြက ခ်ီးမြမ္းၾကတာပါ။ပုဂၢလိကဒါနထက္ျမတ္ေနလို႔ ဒီကထိနစီ၀ရသံဃိကဒါနကို အထူး၀ိေသသျပဳ ခ်ီးမြမ္းျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။


တစ္ႏွစ္မွ တစ္လ၊ တစ္လမွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွာလဲ တစ္ေက်ာင္းတည္း လွဴလို႔ရတယ္တစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ရက္ပဲလွဴလို႔ရတယ္။ တျခားဒါနထက္ ထူးျခားေနတယ္။အျမဲလွဴလို႔မရ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္သာ လွဴဒါန္းရေသာ ဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားစေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ခ်ီးမြတ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။

(၂)အထူးသံဃိကဒါနျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကထိနစီ၀ရဒါနကို ပထမ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွစ၍ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ မဟာ ပ၀ါရဏာေန႔၌ ပုရိမ၀ါကၽြတ္လို႔ ၀ါမက်ိဳးမျပတ္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြသာ ဒီကထိန္သကၤန္းကို အလွဴခံ ခြင့္ရွိ တယ္။
”အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတံု”
ဆိုလိုသည္မွာ ၀ါဆိုသံဃာေတြကိုသာ ကထိန္ခင္းခြင့္ျပဳထားတယ္။ ကထိန္သကၤန္းလွဴသူေတြကလဲ ဒီက ထိ္န္ခင္းခြင့္ရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြကိုသာ ကထိ္န္ခင္းခြင့္ျပဳထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကထိနဒါနကို ထူးျခား တဲ့ဒါနလို႔ေျပာတာ။ဒီလို ထူးျခားတဲ့ သံဃိကဒါနျဖစ္လို႔ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔က ခ်ီးမြမ္း ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

(၃) သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔၏အာပတ္ကိုသုတ္သင္ေသာဒါနရဟန္းေတာ္မ်ားမွာျမတ္ဗုဒၶပညတ္ထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ၂၂ရ သြယ္၊ အက်ယ္အားျဖင့္ ကုေဋကိုးေထာင္ေက်ာ္ရွိေနပါတယ္။ ဒီသိကၡာပုဒ္ေတြကို ၾကဴးလြန္ရင္အာပတ္သင့္တယ္။ သို႔ေသာ္ ကထိန္သကၤန္းကို အလွဴခံၾကတဲ့ သံဃာ ေတာ္မ်ားဟာ ျမတ္ဗုဒၶက ခ်မွတ္ထားေသာ သိကၡာပုဒ္ငါးမ်ိဳးမွ လြတ္ျငိမ္းခြင့္ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ထိုလြတ ္ျငိမ္းခ်မး္ သာခြင့္ ငါးပါးဟူသည္ကား

(က) ရဟန္းသည္ မပန္းၾကားပဲ ဒါယကာအိမ္သို႔ သြားႏိုင္ျခင္း
(ခ) တိစီ၀ရိတ္အဓိ႒ာန္တင္ေသာ သကၤန္းကို မယူပဲ သြားႏိုင္ျခင္း
(ဂ) ဂဏေဘာဇဥ္ကို စားႏိုင္ျခင္း
(ဃ)အလိုရွိေသာ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸမျပဳေသာ သကၤန္းကို ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း
(င) ထိုကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတိုင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတို႔အားသာ ျဖစ္ရျခင္း တို႔ပင္ျဖစ္သည္။ကထိန္အာနိသင္ရေသာကာလသည္ကားသီတင္းကၽြတ္လျပည့္တစ္ရက္ေန႔မွတေပါင္းလျပည့္အထိ ငါးလတိုင္တိုင္ျဖစ္ေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကထိန္ကို ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြဟု ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၾကပါေပကုန္သည္။ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို ေထာက္ဆကာ ေရွးဆရာ ေတာ္ၾကီးမ်ားက”ဘုရားမွာေတာ့စိန္၊ေက်ာင္းမွာေတာ့သိမ္၊ သကၤန္းမွာေတာ့ကထိန္”ဆိုျပီး ဆိုရိုးစကား ျပဳထားၾကသည္။


ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား ရရွိေသာ အက်ိဳးငါးပါး
(၁) မိမိတို႔ အလိုရွိအပ္ေသာ အရပ္မ်ားသို႔ အတားအဆီး အခ်ဳပ္အခ်ယ္မရွိဘဲ သြားႏိုင္ျခင္း၊
(၂) ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ထားလိုရာ ထားႏိုင္ျခင္း၊
(၃) အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အ၀တ္အစား အစာအေသာက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊
(၄) အစာအေသာက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘယ္ေသာအခါမွ ေဘးမျဖစ္ျခင္း၊
(၅) စည္းစိမ္ဥစၥာေပါမ်ားျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။

ကထိန္ခင္းျခင္းအဓိပၸာယ္
ကထိန္သကၤန္းလွဴရွင္မ်ားသည္ “သံဃႆ ေဒမ”ဟုဆိုကာလွဴဒါန္းလိုက္ေသာသကၤန္းကိုသံဃာေတာ္မ်ားက သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ကထိန္သကၤန္းအလွဴခံမည့္ေက်ာင္းမွာရွိေသာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကိုသံဃာအမ်ားသေဘာတူ
မွဳနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ျပီး ထိုကထိန္လ်ာသကၤန္းကို ကမၼ၀ါစာႏွင့္ ရြတ္ဖတ္ကာ ေပးၾကရပါသည္။ ထိုကထိန္သကၤန္းကို ရရွိေသာ ရဟန္းသည္ မ္ိမိေက်ာင္းတိုက္ကို ျပန္ျပီး ကထိ္န္ခင္းရပါသည္။ ကထိန္ခင္းဟူသည္ စြန္႔သင့္ေသာ သကၤန္းကို စြန္႔၊အဓိ႒ာန္တင္သင့္ေသာ သကၤန္းကို အဓိ႒ာန္တင္ကာ လက္ရွိရရွိလာေသာ သကၤန္းကို ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ လိုက္နာျပဳက်င့္သည္ကို ဆိုလိုပါသည္။ 

ကထိန္သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္





ပရဟိတ လွဴဒါန္းခ်င္သူမ်ား အတြက္ ကူညီမႈ လိုအပ္ေနေသာ ေနရာေလးမ်ား...

၁)သီလရွင္စာသင္တုိက္ ေရႊပုန္းပြင့္ဘုရားလမ္း၊ ေက်ာက္ေရတြင္းရပ္ကြက္၊ အမွတ္(၂၂)ေက်ာင္းအနီး ၊ ေျမာက္ဥကၠလာ ဖုန္း - ၀၉ ၇၃၀ ၂၆၂၂၆

၂)ဆူထူးပန္ သီရိမဂၤလာကန္ေတာ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာသင္ေက်ာင္း အလြတ္းဆြတ္ေက်းရြာ၊ ေအးေမတၲာရပ္ကြက္၊ သန္လ်င္။ ဖုန္း - ၀၉ ၈၆၂ ၈၄၉၄

၃)ေအးရိပ္သာေက်ာင္း (၁၃၃) ရပ္ကြက္၊ တေကာင္းလမ္း၊ ဒဂံုအေရွ႕ ဖုန္း - ၀၉ ၄၃၀ ၅၆၆၀

၄)ေရႊၿငိမ္စံေက်ာင္း အုတ္ဖုိေတာရ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာ၊ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္အေရွ႕ပိုင္း ၊ မလစ္အုပ္စု ဖုန္း - ၀၉ ၈၆၃ ၁၇၀၉၊ ၀၁- ၅၉၉၄၁၂

၅)ပါရမီျဖည့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင
္း ေမွာ္ဘီ ၀ါးနတ္ေခ်ာင္းေက်းရြာ။ ဖုန္း - ၀၉ ၇၃၀ ၉၂၄၁၅၊ ၀၉ ၇၃၁ ၄၂၈၅၆

၆)ေရႊရတနာသီလရွင္ေက်ာင္း အမွတ္(၂၀) ၊ မေကြးလမ္း၊ သံဒင္းရပ္ကြက္။ ဖုန္း -၀၁ ၆၁၁၅၂၃

၇) ေအာင္ေဇယ်ာမင္း မိဘမဲ့ ပရဟိတဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း၊ အလယ္၇ြာၾကီးေက်းရြာ၊ ေငြပင္လယ္စက္မႈဇံုအနီး(ေရႊျပည္သ
ာ တံတားအဆင္း) လိႈင္သာယာ၊ ရန္ကုန္ ဖုန္း 613665

၈) ကုမာရရမ ပရဟိတေက်ာင္းတိုက္ ေအာင္သိဒိၵလမ္း ၊ (၃) ရပ္ကြက္ ၊ မရမ္းကုန္း ဖုန္း -0973031875 မူလတန္းမွ ပဥၥမတန္းအထိ မိဘမဲ့ကေလး (၁၅၀)ဦး ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ (၃၅၀)ဦးအတြက္

၉) ၿပြန္တန္ဆာ ပရဟိတသီလရွင္ပညာေရးေက်ာင္း ၂၂ ရပ္ကြက္ ေရႊေပါကၠံၿမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ဥကၠလာပ ဖုန္း 09421075045 မူလတန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ ေက်ာင္းသင္ ပဥၥမတန္းမွ အဌမတန္းအထိ တြဲဖက္သင္ န၀မတန္းမွ ဒသမတန္းအထိ ျပင္ပသင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၁၄၇ ဦး အတြက္

၁၀) သီရိမဂၤလာ (အုန္းေတာေက်ာငး္) ဖုန္း 0954022180 မူလတန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ မိဘမဲ့ကေလး ၃၀ ဦး ေက်ာင္းသား ၂၄၇ ဦးအတြက္

၁၁) ဓမၼလကၤာရဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာငး္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးစာသင္တိုက္ တံြေတးၿမိဳ႕ ဖုန္း 095060663 မိဘမဲ့ကေလး 168 ဦးအတြက္

၁၂) တိကၡာရာမ ပရဟိတစာသင္ေက်ာင္း ၇/
၈ လမ္းဆံု ေျမာက္ဒဂံု ဖုန္း 0973024065 မူလတန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ ေက်ာင္းသင္ ပဥၥမတန္းမွ အဌမတန္းအထိ တြဲဖက္သင္ မိဘမဲ့ကေလး (၁၅)ဦး ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ (၃၅၀)ဦးအတြက္

၁၃) သီရိမဂၤလာဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက
်ာင္း ၁၂-ရပ္ကြက္ ေပၚဦး ၆ လမ္း ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္း ဖုန္း 0943082166 ၊ 01-581023 သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ ေက်ာင္းသား ေက်ာငး္သူ (၁၈၀)ဦး ႏွင့္ ေက်ာင္းေအာက္ခန္းကို ျပင္ဆင္ရန္အတြက္

၁၄) ပိေတာက္ေရႊ၀ါပရဟိတစာသင္ေက်ာင္း ေျမာက္ဥကၠလာပၿမို႕နယ္ ဖုန္း 095680582 ၊ 056-22609 မိဘမဲ့ကေလး (၄၈၀) ဦး ရပ္ကြက္ေန ေက်ာင္းသား (၁၂၀၀)ဦးအတြက္

၁၅) ရဲမြန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း ရဲမြႏ္စံျပေက်းရြာ လွည္းကူးၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာငး္သူ ဦးေရ ၁၀၀ ခန္႔အတြက္

၁၆) ကြမ္းၿခံကုန္း ကံႀကီး မက်ီးရပ္ကြက္ ေရႊက်င္ (ဂ်ား)ေက်ာင္း ပရိယတိၱစာသင္တိုက္ ပရဟိတဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာငး္ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱပညာ၀ရ ဖုန္း - 01-265043/ 098640565

၁၇) ေအာင္ (ပရဟိတေက်ာင္း) ဖုန္း 098612292 မူလတန္းမွ အလယ္တန္းအထိ ေက်ာင္းသူ/သား ၁၂၇၀ ဦးအတြက္

၁၈) စိမ္းလမ္းေျမ (ပရဟိတေဂဟာ) ေဖာင္ႀကီး ဥကၠဌဖုန္း - 01-629758 / 0945525840 ဘ႑ာေရးမွဴးဖုန္း 01-558395 /0973034500 ေက်ာင္းသား/သူ ၃၀ ေက်ာ္

၁၉) မဂၤလာဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာငး္ ဖလွယ္ႀကီး (ခ) ဘုရားႀကီးေက်းရြာ တံြေတးၿမိဳ႕ ေက်ာင္းသား / သူ ၈၀၀ ေက်ာ္အတြက္

၂၀) ကြမ္းၿခံကုန္း ပရဟိတေက်ာငး္ မဟာ၀ိဇိရမဂၤလာပရဟိတစာသင္တိုက္ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕ ပညာသင္ၾကားေနၾကေသာ ေက်ာငး္သား/
သူမ်ားအတြက္

၂၁) မဏိရာမ ပရတိတေက်ာငး္ ၀မ္းဘဲအင္းေက်းရြာ ေဒးစြန္ပါေတာင္အနီး ပဲခူး

၂၂) မာဃဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာငး္ ၁၅ လမ္း ၅ ရပ္ကြက္ ေျမာက္ဥကၠလာပ 


(Forward ေမးလ္မွ)...

ဒီဓါတ္ပံုေလးကို ကၽြန္ေတာ္႕ဆီ Forward Mail အျမဲပို႔ေပးေလ႕ရိွတဲ႕ ကိုခုိင္ျမဲ ဆီကရတာပါ... ကၽြန္ေတာ္က ရတဲ႕ပံုေတြ ၄ ပံုထဲကမွ ဒီပံုေလးျမင္ျပီး ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ထဲ ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားတယ္... ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းလည္းမသိဘူး... စိတ္ထဲ မေက်နပ္တာလိုလို... စိတ္တုိင္းမက်တာလုိလို... ေဒါသျဖစ္တာလိုလို... ဘယ္လိုၾကီးခံစားေနရမွန္းမသိဘူးဗ်ာ... ပံုကိုဖန္တီးတဲ႕ မူရင္း ဆရာ/ဆရာမ ကို Credit ေပးပါတယ္... ခံစားခ်က္ျခင္း မတိုက္ဆုိင္ရင္ေတာင္ တခုခုေတာ႕ ခံစားမိမွာအေသအခ်ာပါပဲ...



၁။ လူအမည္ = သိဒၶတၳ
၂။ ဘုရားဘြဲ႕ = ေဂါတမ
၃။ မိဘအမည္ = သူေဒၶါဒနမင္းႏွင့္ မာယာေဒဝီ
၄။ ၾကင္ယာေတာ္ = ယာေသာဓရာ (ဘဒၵကကစၥာနာ)
၅။ ရင္ေသြးေတာ္ = ရာဟုလာ
၆။ ေယာက္ဖေတာ္ = ေဒဝဒတ္
၇။ မိေထြးေတာ္ = ေဂါတမီ
၈။ ေနၿပည္ေတာ္ = ကပိလဝတ္ၿပည္(သကၠတိုင္း၊ မဇၥ်ိမေဒသ)
၉။ ဖြားရာဌာန = လုမၺိနီဥယ်ာဥ္(ကပိလဝတ္ႏွင့္ ေဒဝဒဟအၾကား)
၁၀။ နန္းစံႏွစ္ = ၁၃ႏွစ္ၾကာ (၁၆ႏွစ္မွ ၂၉ႏွစ္အထိ)
၁၁။ နိမိတ္ၾကီးမ်ား = သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္း
၁၂။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာဘဝ = သုေမဓာရေသံဘဝ
၁၃။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာေန႕ = ကဆုန္လၿပည့္ေန႕
၁၄။ ဗ်ာဒိတ္ေပးေသာဘုရား = ဒီပကၤရာၿမတ္စြာဘုရား
၁၅။ ပါရမီၿဖည့္ဖက္ = သုမိတၱာအမ်ိဳးသမီး (ယေသာ္ဓရာေလာင္း)
၁၆။ ပါရမီၿဖည့္ရာကာလ = ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း(သုေမဓာဘဝမွ ေဝႆႏၱရာဘဝအထိ)
၁၇။ ပါရမီၿဖည့္ရၿခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ = သတၱဝါမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရန္
၁၈။ ဒုကၠရစရိယာက်င့္ရေသာကာလ = ၆ ႏွစ္ၾကာ(၉၇ မွ ၁၀၃အထိ)
၁၉။ ဒုကၠရစရိယာက်င့္သည့္ေနရာ = ဥရုေဝဠေတာ
၂၀။ ဘုရားၿဖစ္ခ်ိန္သက္ေတာ္ = ၃၅-ႏွစ္အရြယ္
၂၁။ ဘုရားပြင့္ရာ သက္တမ္း = ၁၀၀ တမ္း
၂၂။ အလုပ္အေက်ြး = ပဥၥဝဂၢီငါးဦး (ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ခိုက္)
၂၃။ တရားဦးေဟာသည့္ေနရာ = ဗာရာဏသီ၊ မိဂဒါဝုန္ေတာ
၂၄။ ပထမဆံုး သာဝက = ပဥၥဝဂၢီငါးဦး
၂၅။ ေနာက္ဆံုးက်ြတ္ေသာ သာဝက = သုဘဒၵပရိဗိုဇ္
၂၆။ လက္ယာရံ အဂၢသာဝက = အရွင္သာရိပုတၱရာ
၂၇။ လက္ဝဲရံ အဂၢသာဝက = အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္
၂၈။ အဆံုးအမသာသနာ = ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေဝဓ
၂၉။ က်င့္စဥ္သိကၡာ = သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ
၃၀။ ခ်မွတ္ေသာလမ္းစဥ္ = မဇိၥ်မပဋိပဒါ(မဂၢလမ္းစဥ္)
၃၁။ သေႏၶယူေသာေန႕ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၇၊ ဝါဆိုလၿပည့္၊ ၾကာသပေတးေန႕
၃၂။ ဖြားၿမင္ေသာေန႕ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈၊ ကဆုန္လၿပည့္၊ ေသာၾကာေန႕
၃၃။ ေတာထြက္ေသာေန႕ = မယာသကၠရာဇ္ ၉၇၊ ဝါဆိုလၿပည့္၊ တနလၤာေန႕
၃၄။ ဘုရားၿဖစ္ေသာေန႕ = မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃၊ ကဆုန္လၿပည့္ေန႕၊ ဗုဒၶဟူးေန႕
၃၅။ ဓမၼစၾကာေဟာေသာေန႕ = မယာသကၠရာဇ္ ၁၀၃၊ ဝါဆိုလၿပည့္၊ စေနေန႕
၃၆။ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႕ = မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈၊ ကဆုန္လၿပည့္၊ အဂၤါေန႕
၃၇။ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေသာေန႕ = ၁၄၈၊ ကဆုန္လဆုတ္ ၁၂၊ တနဂၤေႏြေန႕
(ထပ္ျပီးေတာ႕ျဖည္႕စြပ္စရာမ်ားရိွရင္ blog မွာ comment ေပးခဲ႕ႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်...)
 (ဆရာေတာ္<သာသနာႏြယ္> ထံမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...)

 

1.Religion ဘာသာတရား

2.belief ယံုၾကည္မူ

3.worship ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သည္

4.freedom of worship လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္

5.refuge ခိုကိုးျခင္း၊ခိုကိုးရာ

6.reverence ၾကည္ညိဳရုိေသျခင္း

7.devotions ဘုရားတရားတြင္ အာရံုျပဳျခင္း၊ဆုေတာင္းျခင္း

8.Lord Buddha ဗုဒၶဘုရား

9.Buddha's teachings ဗုဒၶဆံုးမၾသ၀ါဒ

10.Buddha statue /image ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္/ပံုေတာ္

11.icon ဆင္းတုေတာ္

12.iconoclast ဆင္းတုေတာ္ကိုးကြယ္မူကိုဆန္႕က်င္သူ

13.agnostic ဘုရားတရားမယံုၾကည္သူ

14.shrine ေစတီ၊ပုထိုး၊နတ္ကြန္း

15.shrine room ဘုရားခန္း

16.altar ဆြမ္းေတာ္တင္ခံု

17.nine attributes of Buddha ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး

18.the four noble truths သစၥာတရားေလးပါး

19.the noble eightfold path မဂၢင္ရွစ္ပါး

20.nirvana နိဗၺာန္

21.halo ေရာင္ျခည္ေတာ္အ၀န္း

22.recite devotional verses ဘုရားဂါထာေတာ္မ်ားရြတ္ဆိုသည္

23.say /tell the beads ပုတီးစိပ္သည္

24.take a meditation တရားထိုင္သည္

25.strike the triangular brass gong ေၾကးစည္ထုသည္

26.period of Buddhist lent ၀ါတြင္း

27.end of Buddhist lent ၀ါပ( ၀ါထြက္)

28.footprint of Buddha ဗုဒၶေျခေတာ္ရာ( စက္ေတာ္ရာ)

29.temple ဗိမာန္ေတာ္၊ဘုရားေက်ာင္း၊နတ္ကြန္း

30.hollow vaulted temple ဂူဘုရား

31.fane ဘုရားတန္ေဆာင္း

32.archway မုခ္ေပါက္

33.ascend the stairway ေဇာင္းတန္း တက္သည္

34.sanctuary ၀တၱကေျမ၊သာသနာ့ေျမ၊ေဘးမဲ့လြတ္ထားသည့္ေျမ

35.precinct of pagoda ဘုရားပရဂုဏ္

36.ground of victory ေအာင္ေျမ

37.planetary post ျဂိဳလ္တိုင္

38.streamer တံခြန္၊ကုကၠား

39.scented sticks အေမႊးတိုင္

40.gilt ေရႊခ်ထားျခင္း

41.glass mosaic မွန္စီေရႊခ်

42.stupa ဘုရားပုထိုး

43.pagoda ေစတီ

44.tooth relic pagoda စြယ္ေတာ္ျမတ္ေစတီ

45.gilded pagoda ေရႊခ်ထားေသာေစတီ

46.white-washed pagoda ထံုးျဖဳသုတ္ထားေသာေစတီ

47.monastery ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း

48.hermitage ရေသ့ေက်ာင္း

49.nunnery/ convent သီလရွင္ေက်ာင္း

50.religious center သာသနာ့ရိပ္သာ

51.meditation center တရာစခန္းရိပ္သာ

52.International Theravada Buddhist Missionary University

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္

53.Buddhist Scriptures ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား

54.Sixth Buddhist Synod ဆဌသဂၤါယနာ


Credit To - Mr. Htet Htet Naung


ကမၻာတစ္လႊား၌ ဗုဒၶေျခေတာ္ရာခ်ခဲ႕သည့္ ေနရာမွာ (၁၀)ေနရာျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေလ့လာသိရွိရေပသည္
============================

၎တုိ႕မွာ...

(၁) အိႏၵိယျပည္၊ ဘုံဘုိင္ေျမာက္ပုိင္း၊ နမၼဒါျမစ္ထဲ၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၂) အိႏၵိယျပည္၊ ဘုံဘုိင္နယ္ေျမာက္ပုိင္း၊ နမၼဒါျမစ္အထက္ သစၥပန္ေတာင္ေပၚ၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၃) အိႏၵိယျပည္ေျမာက္ပုိင္း ဥဒယာနတုိင္း၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(တရုတ္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဖာယီယန္၏ မွတ္တမ္းအရ)

(၄) အိႏၵိယျပည္၊ ပါတလိပုတ္ျမိဳ႕ေတာ္၏ ေတာင္ဘက္သုံးလိအကြာ၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။
(ဖာယီယန္၏ မွတ္တမ္းအရ)


(၅) သီရိလကၤာႏိုင္ငံ (သီဟုိဠ္ကၽြန္း) သုမနကုဋ(SriPada) ေတာင္ထိပ္၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၆) ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရခုိင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း၊ မယူကမ္းပုံစည္းကၽြန္း၊ သာစည္ေထာင့္ရႊာအနီး၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၇) ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြျမိဳ႕ ကုလားတန္းျမစ္ဝရွိ ဖရုံကာကၽြန္းစု၊ ေျမငူကၽြန္း၊ဆံေတာ္ရွင္ဓာတ္ေတာ္ အနီးရွိ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၈) ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ မေကြးတုိင္းေဒသၾကီး၊ မင္းဘူးခရုိင္၊ မန္းေခ်ာင္း(မန္းေရႊစက္ေတာ္)၌ ေအာက္,အထက္ေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူ...။

(၉) ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပုိင္း ဝနယ္၊ လိြဳင္မူေတာင္ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ေစာင္း၌ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူ...။

(၁၀) ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ မဟီ(မအီ)ျမစ္အတြင္း၌ အထက္ ေအာက္ ဝဲယာ ေျခေတာ္ရာတစ္စုံ...။

စသည္တုိ႕ ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ တာေမြျမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္ေျမာက္ရပ္၊ မဟာသုခပါဠိတကၠသုိလ္မွ

ဆရာေတာ္ ဦးအရိယာဝံသ၏ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ မအီစက္ေတာ္ရာသမုိင္း စာအုပ္တြင္ မွတ္တမ္းျပဳထားပါသည္...။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္...မဟာသကၠရာဇ္ ၁၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ရဟႏၱာငါးရာႏွင့္တကြ

သုနာပရႏၲ ေယာနကတုိင္း (ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ မေကြးတုိင္းေဒသၾကီး မင္းဘူးခရုိင္ မကုျမိဳ႕နယ္

လယ္ကုိင္းေက်ာင္းေတာ္ရာ ေဒသ)သုိ႕လည္း ၾကြေရာက္ခဲ႕ေတာ္မူ၏...။

ဘုရားရွင္သည္...သာဝတၳိျပည္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႕ျပန္အၾကြ နမၼဒါျမစ္ (ယခု မန္းေခ်ာင္း) အနီးသုိ႕

ေရာက္သည္တြင္ နမၼဒါနဂါးမင္း၏ ေတာင္းပန္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမစ္ကမ္းနဖူး ေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္

လက္ဝဲေျခေတာ္ရာကုိ ခ်ေပးခဲ႕၏...။ ယင္းကုိ ေအာက္ေျခေတာ္ရာဟု ေခၚဆုိၾကသည္...။

ဆက္လက္၍ ၾကြျမန္းစဥ္ ထုိျမစ္အနီး သစၥဗႏၶကေတာင္ေပၚသုိ႕ ေရာက္ျပန္ေသာ္ ရေသ့၏

ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ခ်က္ေၾကာင့္ မကုလေျမေက်ာက္ေပၚတြင္ လက္ဝဲဘက္ေျခေတာ္ရာကုိ

တံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ေပးခဲ႕ျပန္သည္...။ ထုိအထက္ေျခေတာ္ရာကုိ အထက္စက္ေတာ္ရာဟု သမုတ္ခဲ႕ၾကသည္ဟုဆုိၾကသည္။

သုိ႕ျဖင့္ ထုိေနရာမ်ားတြင္ ေစတီမ်ား တည္ထားကာ ႏွစ္စဥ္ေျခေတာ္ရာဖူးရင္း ေစတီမ်ားတြင္

ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပခဲ႕ေလသည္...။ အဆုိပါ ေျခေတာ္ရာသည္ ကာလအတန္ၾကာ ကြယ္ေပ်ာက္ေနခဲ႕ျပီး

ေတာင္ဖီလာ ဆရာေတာ္ၾကီး (ဓားမကူးဆရာေတာ္)၏ ေဖာ္ထုတ္မႈျဖင့္
ပြင့္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းမွတ္သားရပါသည္...။



ၿပဳိလဲမသြားႏိုင္တဲ့…
ေက်ာက္သားေက်ာက္တိုင္...။
စီးဆင္းမႈ ရပ္ဆိုင္းမသြားႏိုင္တဲ့…
ျမစ္နဒီျပာ...။
ထာ၀စဥ္ အုပ္မိုးေပးထားတဲ့…
ေကာင္းကင္တစ္ခု...။
ေပ်ာက္ဆုံးမသြားႏိုင္တဲ့…
မဟာစၾက၀ဠာ...။
အဲဒါ … မိခင္နဲ႔ ဖခင္ပဲ...။

ဦးဘုန္း(ဓာတု)

မိသားစု... အဓိပၸါယ္ေလးက အရမ္းလွပါတယ္... မိဘ၊ သားသမီး၊ စုစုစည္းစည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထုိင္းသြားျခင္းတဲ႕...

လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ပါတယ္ တတ္ပါတယ္ အဆင္ေျပပါတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္
ေနေကာင္းက်န္းမာပါတယ္ ေငြခ်မ္းသာပါတယ္ စသျဖင္႕ ဘယ္ေလာက္ပဲ အရာရာအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေနပါေစ... ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုမဲ႕မိသားစု ေႏြးေထြးစြာ ဆက္ဆံမဲ႕အသိုင္းအ၀ုိင္း မရိွရင္ျဖင္႕ေတာ႕ အဲ႕ဒီလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာ ျပီးျပည္႕စံုမွာမဟုတ္ပါဘူး... တျခားသူေတြေတာ႕ မေျပာတတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႕ မိသားစုနဲ႕ပဲ အဓိကတုိင္းတာတယ္... မိသားစုေပ်ာ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ မိသားစု စိတ္ညစ္စရာရိွရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္တယ္... မိသားစု ဆိုတာ ခဲြထြက္လို႕မရ စေကာင္းတဲ႕လူ႕အဖဲြ႕အစည္းေတြထဲက နံပါတ္တစ္အေရးအၾကီးဆံုး အဖဲြ႔ေလးပဲ... ကၽြန္ေတာ္လူမွန္းသိစကတည္းက ၾကံဳဆံုလာခဲ႕တဲ႕ ဘ၀ေတြမနည္းလွပါဘူး... ကိုယ္႕ေအာက္ၾကည္႕ရင္ ကိုယ္႕ထက္ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲတဲ႕လူ... ကိုယ္႕အထက္ၾကည္႕ရင္ ကိုယ္႕ထက္ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနတဲ႕လူေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ဖူးတယ္ ေတြ႕ေနတယ္... အဲ႕ဒီထဲကမွ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေငြမခ်မ္းသာေပမယ္႕ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႕ဘ၀ကို ရေနတယ္... အဲဒါေၾကာင္႕ကိုယ္႕အေပၚကလူေတြကို သိပ္မၾကည္႕ျဖစ္ေတာ႕ ဘူး... ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ သူတို႕ေတြလို ေနရထုိင္ရမယ္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာမယ္ ေနမလားဆိုျပီး ေမးလာခဲ႕သည္ ရိွရင္ေတာင္မွ အေျဖက လံုး၀မေနဘူးပဲ ေျဖမိမွာပါ... ဘာလို႕လဲဆို ကၽြန္ေတာ္အေပၚမွာေျပာထားတယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႕ မိသားစုနဲ႕ပဲ အဓိကတုိင္းတာတယ္ဆိုတာ...

အေမ... အထူးသျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕အေမ... စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာရိွေနဖို႕ အျမဲဂရုစိုက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးတဲ႕ မိသားစုဆိုတဲ႕ အခန္းက႑မွာ ကၽြန္ေတာ္႕အေမ (၁၀၀) ရာခိုင္ႏႈန္းပါတယ္... အဲဒါေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေကၽြးေမြးျပဳစု ေစာင္႕ေရွာက္လာခဲ႕တာ အခုဆို ၂၈ ႏွစ္ျပည္႕ျပီ... လူမွန္းသူမွန္းမသိ ဘာဆိုဘာမွနားမလည္တဲ႕အရြယ္ကတည္းက ဆိုးခ်င္တုိင္းဆိုးခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀အခ်ိန္ကာလ နည္းတာမဟုတ္ဘူး... ကိုယ္႕အေပၚ မိခင္ေမတၱာအျပည္နဲ႕ေစာင္႕ေရွာက္ ခဲ႕တာ ၂၈ ႏွစ္... ကိုယ္႕ဘက္က သိတတ္တာမွ ၅ ႏွစ္ေလာက္ရိွေသးတယ္... ဒါကို မာန္တက္ခ်င္လို႕ရမလား... မိဘအေပၚ သိတတ္ပါတယ္လို႕ လက္မေထာင္ခ်င္လို႕ရႏိုင္ပါ႕မလား... ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ ၂၈ ႏွစ္လံုး အေမက လုပ္ေပးခဲ႕ျပီးျပီး ကိုယ္႕အေမအတြက္ ၅ ႏွစ္တာ ကာလေလးေလာက္ ျပန္ၾကည္႕ေပးႏိုင္ေသးတာကိုပဲ ကုိယ္႕ဖာသာ အားမရႏိုင္ေသးဘူး...

တစ္ခ်ဳိ႕က တကယ္ကိုေမးၾကတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ သိပ္မရင္းႏီွးေသးတဲ႕လူေတြေရာေပါ႕... မင္းအဲေလာက္ေတာင္ပဲလားတဲ႕... မင္းအေမကို အဲ႕ေလာက္ေၾကာက္သလား... ဒါမွမဟုတ္ အဲေလာက္ခ်စ္သလားေပါ႕... စဥ္းစားၾကည္႕ၾကေပါ႕... မိဘဆိုတာ လက္ဦးဆရာပါ... ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြေတာင္ တုန္ေနေအာင္ ေၾကာက္ခဲ႕ဖူးျပီးမွ မိဘကိုေၾကာက္သလား ေမးတာဟာ မေမးသင္႕တဲ႕ ေမးခြန္းလို႕ပဲ ေျဖပါရေစ... တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း မိဘဆိုတာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္စရာပါတဲ႕... မွန္ပါတယ္... အေၾကာက္တရားေၾကာင္႕ ရိုေသခ်စ္ခင္စိတ္ျဖစ္လာရတာပါလို႕ပဲ ရိုးရွင္းစြာေတြးၾကည္႕ပါလို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္... အဲေလာက္ေတာင္ ခ်စ္သလားဆိုတဲ႕ေမးခြန္းကို မေျဖပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္ အဲ႕ေလာက္မအားလို႕ပါ...

အေပၚက ကဗ်ာေလးကိုလည္း ေသခ်ာဖတ္ၾကည္႕ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ႕ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်လို႕အလႊတ္ကိုက်က္ထားပါတယ္... ဦးဘုန္း(ဓါတု) ကိုလည္း Credit ေပးပါတယ္... ဘယ္အရာမွ် မျမဲပါဘူး... မျမဲေသာေလာကကို အံတုျပီးေရးထားတဲ႕ မိဘေမတၱာ ကဗ်ာ စာစုေလးပါ... စဥ္းစားၾကည္႕မိတာက...

ၿပဳိလဲမသြားႏိုင္တဲ့…
ေက်ာက္သားေက်ာက္တိုင္...။
စီးဆင္းမႈ ရပ္ဆိုင္းမသြားႏိုင္တဲ့…
ျမစ္နဒီျပာ...။
ထာ၀စဥ္ အုပ္မိုးေပးထားတဲ့…
ေကာင္းကင္တစ္ခု...။
ေပ်ာက္ဆုံးမသြားႏိုင္တဲ့…
မဟာစၾက၀ဠာ...။
အဲဒါ … မိခင္နဲ႔ ဖခင္ပဲ...။

ေရ၊ ေလ၊ မီး အစရိွတဲ႕ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ေတာ႕ ဘယ္ေက်ာက္တုိင္မဆို ျပိဳလဲသြားမွာ အမွန္ပါပဲ... အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသာ ေစာင္႕ၾကည္႕ရမွာပါ... ဒါေပမယ္႕ မိဘေမတၱာအရင္းခံထားတဲ႕ ေက်ာက္သားေက်ာက္တုိင္ ကေတာ႕ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပိဳလဲမသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိဘေမတၱာခံယူေနတဲ႕ သားသမီးအကုန္လံုး ျမင္ၾကသိၾက ေတြ႕ေနၾကမွာပါ...

ျမစ္နဒီဆိုတာ ေရ ေတြ ကမ္း ေတြနဲ႕ သဘာ၀တရားကတည္ေဆာက္ေပးထားတာပါ... စီးဆင္းမႈ ရပ္ဆုိင္းဖို႕ သဘာ၀တရား ေၾကာင္႕လည္းျဖစ္ႏုိင္သလို လူေတြေၾကာင္႕လည္း ျမစ္နဒီတစ္ခုလံုး ပ်က္သံုးသြားနုိင္ပါတယ္... ဒါေပမယ္႕ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာေရခ်မ္းနဲ႕ေမတၱာကမ္းေတြ ထည္႕သြင္းစီးဆင္းေစတဲ႕ ျမစ္နဒီအေနနဲ႕ကေတာ႕ ရပ္ဆုိင္းခမ္းေျခာက္မသြားႏိုင္တဲ႕ စီးဆင္းမႈတစ္ခု ဆိုတာအေသအခ်ာပါပဲ...

တစ္တီတူးငွက္ေတြက မိုးျပိဳမွာေၾကာက္လို႕ မိုးျပိဳရင္ေျပးလို႕လႊတ္ေအာင္ မိုးေကာင္းကင္ကုိၾကည္႕ျပီး ေဇာက္ထိုးအိပ္ၾကတယ္လို႕ ဖတ္မွတ္ဖူးပါရဲ႕... သူတို႕အေတြးေလးကေတာ႕ ထူးဆန္းတယ္... မျပိဳပါဘူးလို႕လဲ သြားရွင္းျပလို႕ကမရ... မိုးေတြသည္းသည္းထန္ထန္ရြာျပီဆုိရင္ မိုးေပၚကတိမ္တိုက္ေတြ အားလံုးကုန္ျပီလားလို႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဥာဏ္နည္းနည္းနဲ႕ စဥ္းစားခဲ႕ဖူးတယ္... ျဖစ္ပ်က္ သေဘာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္တင္မကဘူး မဟာေျမၾကီးလည္း ပ်က္သုဥ္းသြားႏိုင္တဲ႕သေဘာ ခံစားသိမိေပမဲ႕... ကၽြန္ေတာ္သိတဲ႕ မိဘေမတၱာေကာင္းကင္တစ္ခုမွာေတာ႕
ျပိဳလဲခ်ိန္ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူးလို႕ ျငင္းပါရေစ...

စၾကာ၀ဠာ ဆိုတာကေတာ႕ သိပ္က်ယ္ျပန္႕လြန္းပါတယ္... စၾကာ၀ဠာထဲမွာ တည္ရိွေနတဲ႕ အရာေပါင္းမ်ားစြာေတြ စုစည္းထားလို႕ စၾကာ၀ဠာဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါပဲ... အဲဒီထဲမွာ ၾကယ္ေတြေၾကြတယ္ ဥကၠာပ်ံေတြ ေၾကြၾကတယ္... တစ္ေန႕တစ္မ်ဳိး မရိုးရေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ကုိယ္စီနဲ႕ လွည္႕လည္ေနၾကတယ္... မိဘေမတၱာမွာ ၾကယ္ေၾကြခဲ႕မယ္ဆိုရင္ေတာင္
ေအးမွ်ေစျခင္း အလို႕ငွာမွလဲြ၍ က်န္တာမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ ခံယူရင္းနဲ႕ပဲ... 

ကၽြန္ေတာ္႕အသက္ ၂၈ ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕ေလးမွာ ဒီစာေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာကိုေမွ်ာ္မွန္း ကန္ေတာ႕လိုက္ပါတယ္...

ႏွစ္တိုင္းကၽြန္ေတာ္႕ေမြးေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ႕စာတုိင္းဟာ ကိုယ္တုိင္ခံစားေရးဖဲြ႕တာခ်ည္းပါပဲ... ဘယ္ေတာ႕မွ သူတပါးဆီကေန အလကားကူးမခ်ပါဘူး... ကူးခ်ရင္လည္း Credit ေပးေလ႕ရိွပါတယ္... ထို႕ေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕စာေလးေတြကိုလည္း တန္ဖိုးထားျပီးဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ... 

 (မွတ္ခ်က္ ။            ။  သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေမြးေန႕ ေမြးရက္ ဒီရက္မွာ တိုက္ဆိုင္ပါတယ္...)

(က)  အရွင္ဘုရား.. ဘာသာျခားမ်ားက ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းကို ေသခ်ာေျဖႏုိင္ေအာင္ ကူညီပါဦးဘုရား။
သူတို႔ေမးတာက သရဲ တေစၦေတြ ကုိယ္တုိင္ အလွဴအတန္း မလုပ္ပါဘဲ သာဓုေခၚလုိက္ရံုနဲ႔ ကြတ္လြတ္ သြားေရာလား၊ သာဓု ဆုိတာဘာလဲ။ အဲေလာက္စြမ္းလား လို႔ ေမးၾကတယ္ ဘုရား၊တပည့္ေတာ္မတုိ႔က အေျခာက္အလွန္႔ခံရရင္ အမွ်ေပးလုိက္ပါ .. သာဓုေခၚခိုင္းလိုက္ပါ လို႔ ေျပာ ေျပာေနၾကတာကုိးဘုရား ..

(ခ) ေနာက္ၿပီး တပည့္ေတာ္မ သိခ်င္တာက မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ အိမ္တုိ႔ ကုတင္အိပ္ယာတုိ႔ကုိ စည္းခ်တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လုိ လုပ္တာလဲ ဘုရား..
ကူးကူး
18 Oct 11

ေမးခြန္း( က ) အေနနဲ႔ ဘာသာျခားအေနာက္နုိင္ငံသားမ်ား နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္  ေရွးဦးစြာ ကံအေၾကာင္းကို လက္ခံပါမွ ျဖစ္နုိင္ ပါမယ္၊ ကံတရားရဲ႕ သေဘာကလဲ လူတစ္ေယာက္ မွန္ၾကည့္ သလို ကိုယ့္ပုံရိပ္လွလွ ေပၚေစခ်င္ရင္ လွလွျပင္ရၿပီး မလွခဲ့ရင္ ပုံဆိုးပန္း ဆုိး ေပၚေစမွာပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ ကံကို ယုံၾကည္ၾကသူမ်ားမို႔ အထူးေျဖရွင္းစရာ မလိုေပမယ့္ သတိထား စရာက  အမွ်ေပးရာမွာလဲ သရဲ တေစၧေတြက လိုလိုခ်င္ခ်င္ ကြ်တ္လြတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သာဓုေခၚလိုက္ ရင္ ကြ်တ္ လြတ္နုိင္ၾကပါတယ္၊

အမွ်ေ၀ျခင္း သာဓုေခၚျခင္း အဓိပၸါယ္

အမွ်ေ၀ျခင္း ဆုိသည္မွာ ကိုယ္လွဴဒါန္းထားတဲ့ အလွဴဒါနကို သူတပါးတုိ႔အား  share မွ်ေ၀ျခင္းပါ၊ ဒါနကုသိုလ္ကံ   ေစတနာစြမ္းအား ေၾကာင့္ ကိုယ္က ေပးလိုက္လို႔ ေလ်ာ့သြားတယ္ ဆုိတာ မရွိပါဘူး၊ သာဓုေခၚျခင္း ဆုိတာကေတာ့ သူတပါးကလဲ ကိုယ့္အလွဴဒါနကုိ အားက်ၿပီး မုဒိတာပြား ၀မ္းေျမာက္ကာ “ သာဓု သာဓု ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္၊ အသင္အလွဴရွင္ အမွ်ေ၀တာကို အကြ်ႏုပ္ကလဲ ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံယူပါတယ္  ” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ရည္ညြန္းတယ္။  တေစၧ သရဲတုိ႔က အကူညီေတာင္းလို႔ အလွဴဒါန လုပ္ေပးရင္လဲ လုပ္ေပးသူေရာ နာနာဘာ၀ေတြပါ ကုသိုလ္ရရွိပါတယ္၊ သူတို႔မွာ လူေတြလို ကိုယ္တုိင္ လွဴဖို႔ အခြင့္အေရး မရနုိင္ေတာ့လို႔ ပရေလာကကို ေရာက္ကာမွ ေနာင္တရကာ အကူညီေတာင္းျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။

မီးေရာင္ မွ်ေ၀ျခင္း ဥပမာ

စာေပေတြထဲမွာေတာ့ အမွ်ေ၀တာဟာ အိမ္တအိမ္ကေန အိမ္တအိမ္ကို ဖေယာင္းတုိင္မီး ကူးယူျခင္း ႏွင့္ ဥပမာေပးထားတယ္၊ ဖေယာင္းတုိင္ တတိုင္ပဲ ထြန္းထားေတာ့ အလင္းေရာင္ အားနည္းေနလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ထပ္ အမ်ားႀကီး ပြားလိုက္ရင္ တရပ္ကြက္လုံး တရြာလုံး လင္းထိန္သြားလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မူလ ပထမ ဖေယာင္းတုိင္မွာလဲ အလင္းေရာင္ ေလ်ာ့သြားတယ္ ဆုိတာ မရွိဘူး။ ကုသိုလ္ အက်ိဳး ဆုိတာကလဲ မီးကူး သလိုပဲ၊ အမွ်ေပးေ၀သူမွာ ကုသိုလ္ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္ ဆုိတာ မရွိသလို သာဓုေခၚဆိုသူ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားေနပါေစ၊ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေခၚဆိုသူမွန္သမွ် ကုသိုလ္အက်ိဳးကို ခံစားရေလ့ ရွိတတ္တယ္ …

ေမတၱာသံေယာဇဥ္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ျခင္း ဥပမာ

ဆုိပါစုိ႔ မိသားစုတခုမွာ သားသမီးတေယာက္ေယာက္ ဒီဂရီ မ်ားစြာနဲ႔ စာေမးပြဲေအာင္ရင္ ဦးစြာပထမ ကာယကံရွင္ကိုယ္တုိင္ ၀မ္း သာရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ စပ္ဆက္ေနတဲ့ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံး ၀မ္းသာမႈကို ခံစားၾကရ တယ္၊ အားမနာတမ္း အေနာက္တုိင္းသားေတြလို ရုပ္၀ါဒီ ဆန္ဆန္ ေျပာရရင္ စာေမးပြဲေအာင္တာက ကိုယ္မွ မဟုတ္ပဲ၊ သူေအာင္လို႔ သူေပ်ာ္တာ ဘာမွ မဆန္းေပမယ့္ တျခားသူေတြအေပၚ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမွာ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကူးစက္သြားတာဟာ ေမတၱာဆိုတဲ့ compassion ေၾကာင့္သာလ်င္ ျဖစ္တယ္၊

အမွ်ေပးေ၀သူက စာေမးပြဲေအာင္သူနဲ႔ တူညီၿပီး သာဓု ေခၚသူက ေမတၱာေၾကာင့္ တဆင့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈ ရသူမ်ားနဲ႔ တူတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သာဓုေခၚဆုိသူဟာ ကိုယ္တုိင္ မလွဴရေသာ္လည္း မိမိသားသမီးတေယာက္ေယာက္ စာေမးပြဲေအာင္ရင္ ကိုယ္ပါ ၀မ္းသာရ သလို ေမတၱာရဲ႕ ဆက္ႏြယ္မႈအရ သူလဲ ရရွိခံစားနုိင္ပါတယ္။

ကိုယ္စား လုပ္ကာ အကူအညီေပးျခင္း ဥပမာ

ေနာက္တခုက  ကိုယ့္ မိတ္ေဆြတေယာက္၊ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ခ်စ္သူတေယာက္ လုပ္ရမယ့္ သူ႔တာ၀န္ေတြကို အေၾကာင္း တခု ခုေၾကာင့္  သူကိုယ္တုိင္ မအားလပ္ေသာအခါ ကိုယ္စားလုပ္ေပးလိုက္လို႔ အဆင္ေျပသြား ျခင္းနဲ႔ တူတယ္၊ ဘယ္သူလုပ္သည္ျဖစ္ေစ အလုပ္ၿပီးသြားဖို႔ အဓိကပဲ မဟုတ္လား၊ ဒီမွာလဲ အမွ်ေ၀သူ သည္ ကိုယ္စားလုပ္ေပးသူနဲ႔ တူၿပီး သာဓုေခၚသူကေတာ့ မအားလပ္လို႔ အကူညီေတာင္းသူနဲ႔  တူတယ္။ ဒီေနရာမွာလဲ ကိုယ္စားလုပ္ေပးသူေၾကာင့္ ကိစၥၿပီးရသလို သာဓုေခၚဆုိသူဟာလဲ ကိုယ္တုိင္ မလုပ္ေပမယ့္ ဒါနရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားနုိင္တယ္။

အၿပဳံးတခု ဖန္တီးျခင္း  ဥပမာ

ယေန႔ေခတ္လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာ  လူတေယာက္ကို ၿပဳံးျပျခင္းတခုရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ကို ထိပ္တန္းေရာက္ေနသူ တုိင္း   ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားေနသူတုိင္း နားလည္ၾကပါတယ္၊ အၿပဳံးတပြင့္ ေၾကာင့္ ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းသြားသူေတြ၊ စီးပြားေ ရးေ အာင္ျမင္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္၊

ၾကင္နာမႈ ေခါင္းပါးေနတဲ့ အေနာက္နုိင္ငံမ်ားမွာ ကိုယ့္ဘက္က အၿပဳံးေပးလိုက္လို႔ မထင္မွတ္္တဲ့ ကိစၥေတြ၊ အက်ိဳးရလဒ္ေတြ ထြက္ေ ပၚ လာတာကို ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အတၳဳပၸတိၱမ်ားကို ဖတ္ရတုိင္း ခံစားမိတယ္။ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားစြာ မွာလဲ မိဟိတပုဗၺဂၤမာ  အဗၻာကုဋိကာ - အၿပဳံးကို ေရွ႕တန္း တင္ထားျခင္း၊ အၿမဲ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕မထားျခင္း ဆုိတာ ရွိတယ္၊ လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာ သိပ္လိုအပ္တဲ့ အရာေပါ့၊  သို႔ေသာ္လည္း အသက္မပါတဲ့ ဟန္ေဆာင္အၿပဳံးကို မဆုိလိုဘူး၊ ကိုယ့္ဘက္က ၿပဳံးျပလိုက္လို႔ အက်ိဳးယုတ္သြားတယ္ ဆုိတာ မရွိနုိင္ ပါဘူး၊
ဒီေနရာမွာ အမွ်ေပးတယ္ ဆုိတာ ကိုယ့္ဘက္က ၿပဳံးျပျခင္းနဲ႔ တူတယ္၊ တဖက္သားက သာဓုေခၚတာကေတာ့ ကိုယ့္အၿပဳံးကို လိုလို ခ်င္ခ်င္လက္ခံျခင္းနဲ႔ တူတယ္၊ ဒီေတာ့ နွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးရွိေစတယ္ေပါ့၊ သာဓု မေခၚဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ့္အၿပဳံးကို မသိက်ိဳးကြ်န္ ဥေပကၡာျပဳျခင္းနဲ႔ တူတယ္၊  ကိုယ့္အၿပဳံးေၾကာင့္ တဖက္သားမွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္မႈကို ခံစားရသလို သာဓုေခၚဆုိသူဟာလဲ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္မႈ အရ ဒါန အက်ိဳးကို ခံစားနုိင္တာ ယုံမွားစရာ မရွိပါ။ ဒီဥပမာေတြကေတာ့ အမွ်ေ၀ျခင္း သာဓုေခၚျခင္းေတြကို နုိင္ငံျခားသားမ်ား နားလည္ေအာင္ ယွဥ္ျပတာပါ၊  သူတုိ႔က ကံအေၾကာင္း ေတြ၊ ေဒသနာေတာ္ေတြ၊ နိဗၺာန္ေတြကို မသိေသးပဲ လက္မခံၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔ နားလည္နုိင္ေအာင္ ရွင္းျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တေစၧ သရဲ ေျခာက္လွန္႔ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား

၁။ တဖက္သားကို ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔၊ စေနာက္ခ်င္လို႔ ေခ်ာက္လွန္႔ျခင္း၊
၂။ သူတို႔ ရွိေၾကာင္း သိေစခ်င္လို႔ အသိေပးျခင္း၊

၃။ ကိုယ့္ဘက္က သူတို႔မႀကိဳက္တာ လုပ္ထားမိလို႔ သူတို႔က ျပန္လည္ေႏွာက္ယွက္ တုံ႔ျပန္ျခင္း၊
၄။ ေနစရာ စားစရာ မရွိလို႔ လက္ရွိဘ၀က ကြ်တ္လြတ္ခ်င္လို႔ အပုတ္နံ႕၊  အေမႊးနံ႔သာနံ႔၊ စသည္ေပးျခင္း၊ ကိုယ္ထင္ရွားျပကာ အကူ အညီေတာင္းျခင္း၊

စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာရွိနိုင္ပါတယ္၊ ဒါေတြကို လူေတြက နားလည္မႈလြဲၿပီး သရဲေျခာက္တယ္ တေစၧေျခာက္တယ္ ဆုိတာေတြ ျဖစ္ကုန္ ၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ ဘ၀က သနားစရာ ေကာင္းတယ္၊ လူေတြထက္လဲ ဘုန္းကံ နိမ့္ပါးၿပီး စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀ေတြမို႔ ေၾကာက္စရာ မရွိပါ၊  ဒါေပမယ့္ သူတို႔က အကူညီလိုအပ္လို႔ ကိုယ္ထင္ျပတာကုိ သရဲေျခာက္တယ္ လို႔ ဘာသာျပန္လိုက္ ေတာ့ ေနာက္တႀကိမ္ ေျခာက္လွန္႔လိုက္၊ ေနာက္တႀကိမ္ အသိေပးလိုက္နဲ႔ လုံးခ်ာလည္ေနၾကတယ္၊
အခုေခတ္ နုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားမွာ သူတို႔ကို နည္းလမ္းက်က် အမွ်ေပးေ၀မယ့္သူ မရွိတာမို႔ အေဆာက္အဦးတုိင္း ေနရာတုိင္း၊ လမ္း တုိင္း အထူးသျဖင့္ သားငါးေတြ ေရာင္းခ်တဲ့ ေစ်းထဲမွာ ႀကိတ္ႀကိတ္္တိုးၿပီး သြားလာေနၾကတယ္ လို႔ ေဒသနာမ်ားမွာ ဆိုပါတယ္။

နံပါတ္ ၁၊ ၂၊ ၃ တို႔အတြက္ ကိုယ့္ဘက္က ေန႔တုိင္း ဘုရားရွိခိုးၿပီးတုိင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတခုခု ျပဳလုပ္ၿပီးတုိင္း ေမတၱာပို႔ေပးၿပီး “ အကြ်ႏုပ္နဲ႔ ဘ၀သံသရာမွာ က်င္လည္ခဲ့စဥ္ ျမင္ဖူး မျမင္ဖူးေသာသတၱ၀ါမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳး ေတာ္စပ္ မေတာ္စပ္ဖူးေသာ ပရေလာက မွ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔အား အကြ်ႏုပ္ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအားလုံးတို႔၏ အဖို႔ဘာဂကို  အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္ ” လို႔ အၿမဲတမ္း အမွ်ေပး ေ၀ေနရင္  လုံေလာက္ပါတယ္။ သူတို႔ သာဓုေခၚလိုက ေခၚဆုိၿပီး ကြ်တ္လြတ္သြားနုိင္ၾကပါတယ္။

ကိုယ္က ေမတၱာေပးရင္ သူတို႔ကလဲ ေအာ္ ဒီအိမ္ရွင္ေတြက ငါတုိ႔ကို တကူးတက ေမတၱာပို႔ေပးတယ္၊  အမွ်ေ၀ေပးတယ္ ငါတို႔ကလဲ ျပန္လည္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွပဲ ဆုိၿပီး စီးပြားေရး လႈမႈေရးအစ အားလုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတယ္၊ ေနာက္ဆုံး ကိုယ့္မွာ အသက္အႏၲရာယ္ ႀကဳံလာရင္ေတာင္ သူတို႔က ကယ္တင္ေပးၾကတယ္၊ အဲဒီေလာက္အထိ အက်ိဳးမ်ားလွပါတယ္၊

နံပါတ္ေလး အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္က မေၾကာက္မလန္႔ေစပဲ ဘာအကူအညီ လိုအပ္သလဲ ၊ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စသည္ ေမးျမန္းၿပီး အ၀တ္အစားလိုအပ္ရင္ အ၀တ္အစားေပးလွဴ၊ အစားအေသာက္ လိုအပ္ေနရင္ သံဃာေတြကုိ ဆြမ္းကြမ္းကပ္ျခင္း၊ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ မ်ား လွဴဒါန္းျခင္း၊စသည္လုပ္ေပးၿပီး အကူအညီေပးသင့္တယ္၊

ခက္ေနတာက သူတို႔က ဘုန္းကံ နိမ့္ရွာေလေတာ့ လူေတြကိုလဲ လိပ္ျပာငယ္သူ၊ ကံနိမ့္ေနသူေတြကိုပဲ ျပနုိင္ ေျခာက္နုိင္ၾကတယ္၊ လူတုိင္းကို မခ်ဥ္းကပ္နုိင္ဘူး၊ မေျခာက္နုိင္ၾကဘူး၊ လိပ္ျပာငယ္သူကိုမွျပမိတာကို  အျပခံရသူက သရဲေျခာက္တယ္ ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္ တပ္ လိုက္ ေတာ့ သူတို႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပ်က္ကုန္ေရာ ...

နားလည္မႈလြဲၿပီး ကိုယ္က ေဒါသနဲ႔ တုန္႔ျပန္တယ္၊  အာဏာျပၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ရင္ေတာ့ ပါးကိုက္ရင္ နားျပန္ကိုက္မယ္ ဆုိၿပီး သူတို႔ ကလဲ ကမၼဇိဒိၶ အစြမ္းနဲ႔ လူေတြကို ေသေစေအာင္၊ ရူးသြပ္ေအာင္ စီးပြားပ်က္ေအာင္၊ မိသားစုအတြင္း ပဋိပကၡျဖစ္ေပၚ လာေအာင္၊ က်မၼာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းကာ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တုန္႔ျပန္တတ္ၾကပါတယ္၊ ကာယကံရွင္ကို လုပ္လို႔မရရင္ မိသားစုထဲက ကံနိမ့္သူကို လုပ္တတ္ၾကတယ္၊ လူဆိုတာကလဲ လူစိမ္းတေယာက္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္တယ္၊ ေနာက္ဆုံး ေသဆုံးတယ္လို႔ ၾကားမိရင္ေတာင္  ဘာမွ မခံစားရေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔စပ္ဆက္သူတေယာက္ ဒုကၡေရာက္တာ ၾကားမိရင္ပဲ  စိတ္ဆင္းရဲတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား၊

အခ်ိဳ႕ေသာ နတ္ေတြ ပရေလာကေတြကို မယုံၾကည္ပဲ ယုံၾကည္ေသာ္လည္းဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းဆုိတာ နတ္ေတြ၊ နာနာဘာ၀ေတြကို အေရးေပးစရာ၊ ေလးစားစရာ မလိုဘူး။ သူတုိ႔က ေအာက္လူပဲ ဆုိၿပီး ဘာကိုမွ မမႈပဲ လုပ္ခ်င္တာကို  တဇြတ္ထုိး လုပ္တတ္ၾကေသာ ေက်ာင္းထုိင္ ဘုနး္ႀကီးေတြေတာင္ ကံနိမ့္ေနခ်ိန္ဆုိရင္ ပ်ံေတာ္မူၾကတာကို ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၼ၀ါဖတ္တာေတြ ႏွင္ထုတ္တာေတြက ေမတၱာပို႔ျခင္း၊ အမွ်ေ၀ျခင္းျဖင့္ မရနုုိင္ေတာ့မွ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ အေနနဲ႔ အသုံးျပဳ သင့္ပါတယ္။

စည္းခ်ျခင္း အဓိပၸါယ္

စည္းခ်ျခင္း ဆုိတာကေတာ့ ကေလးတေယာက္ကို မိဘျဖစ္သူက ဒါ မလုပ္နဲ႔၊ ဒါ မကိုင္နဲ႔၊ ဒီအခန္းထဲ မ၀င္နဲ႔ ဆုိၿပီး အမိန္႔အာဏာ သုံးကာ တားျမစ္ျခင္းနဲ႔ တူတယ္၊
အိပ္ယာ၀င္ခါနီး ကိုယ့္ရဲ႕ ကုတင္ကို ျဖစ္ေစ၊ အခန္းကို ျဖစ္ေစ၊ တိုက္ခန္းကို ျဖစ္ေစ နာနာဘာ၀ ပရေလာကမွ မည္သူမွ် ကိုယ့္ကို မေႏွာက္ယွက္ေစရန္ အတားအဆီး ျပဳျခင္းကို စည္းခ်တယ္ လို႔ ေခၚတယ္၊
တခ်ိဳ႕က ပ႒ာန္း( ၂၄ ) ပစၥည္း ရြတ္ဆုိၾကသလို တခ်ိဳ႕က ရတနာသုံးပါးႏွင့္ စည္းခ်ၾကတယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔လည္း ရြတ္ဆုိ ကာ ခ်ေလ့ရွိျပန္တယ္၊  လူတုိင္း ကိုယ္အားသန္ရာ ပါးစပ္က ႏႈတ္တက္ရၿပီး လြယ္တာကို ရြတ္ဆုိတာမ်ိဳးလဲ ရွိတတ္ၾက တယ္၊ ဘာရြတ္ရမယ္၊ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေဒသနာေတာ့ မရွိပါဘူး၊  ဘုရားရွင္ လက္ထက္က ကေလးေလးတေယာက္ ရာဇၿဂိဳလ္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္က ဇရပ္တခုမွာ အိပ္ေနတာကို ညပိုင္းမွာ မိစၧာဒိ႒ိ ဘီလူးနဲ႔ သမၼာဒိ႒ိ အယူရွိတဲ့ ဘီလူးႏွစ္ေကာင္ ေရာက္လာတယ္၊

ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ဟာ ေတာင္တန္းေတြ ငါးခု ကာရံထားတာေၾကာင့္ ဘီလူး သဘက္ ၿပိတၱာ သရဲစတဲ့ နာနာဘာ၀ေတြ သိပ္ေပါမ်ားတယ္ လို႔ ဆိုတယ္၊ အခုလဲ  မိစၧာဒိ႒ိ ဘီလူးက စားမယ္ေပါ့၊ သမၼာဒိ႒ိဘီလူးက မစားပါနဲ႔ အဲဒီကေလးက ဘုရားကို အၿမဲရွိခိုးေနတာ ၊မင္းစားရင္ ဒုကၡေရာက္သြားမယ္ လို႔ တားေသာ္လည္း မရဘူး စားမွာပဲ ဆုိၿပီး ကေလးေလး ေျခေထာက္ကို သြားဆြဲလိုက္တယ္၊
ကေလးေလးကလဲ ဘုရားစာ ရြတ္ေနက်ဆုိေတာ့ ပါးစပ္က ေယာင္ၿပီး “ နေမာ ဗုဒၶႆ ” ဆုိၿပီး ရြတ္လိုက္တာ ဘီလူးႀကီး ၀ုန္း ဆုိၿပီး အေ၀းႀကီးကို လြင့္စင္သြားတယ္ တဲ့၊ ဘုရားရွိခုိး အရွည္ႀကီး မဟုတ္ေသးဘူး၊  နေမာ ဗုဒၶႆ ဆိုတဲ့ စကားႏွစ္လုံးထဲပဲ ရွိေသးတယ္၊

ဒီေနရာမွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အသက္ေဘးက လြတ္တာကို သတိထားေစခ်င္တယ္၊ အကယ္၍ မျဖစ္မေန စည္းခ်လိုတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပ႒ာန္း (၂၄ ) ပစၥည္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ( ၂ )မ်ိဳးထဲက တမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရြတ္ဆုိၿပီး စည္းခ်နုိင္ပါတယ္၊ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ငါ ဒီေနရာ ဒီေနရာေတြကို စည္းခ်ထားတယ္ မင္းတို႔ လာလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ ေႏွာက္ယွက္လို႔ မရေတာ့ဘူး လို႔ ဆုိလိုတယ္။

စည္းခ်နည္း

ကိုယ္အိပ္တဲ့ ကုတင္ ဆုိပါစို႔၊ ကုတင္ေခါင္းရင္းအရပ္ကို လက္ညိႈဳးထုိးၿပီး ေဟတု ပစၥေယာ လို႔ ရြတ္ဆုိလိုက္ပါ၊ ဒီလိုပဲ ေျခရင္းကို အာရမၼဏ ပစၥေယာ လို႔ ရြတ္လိုက္ပါ၊  ဒီလိုနဲ႔ အေရွ႔ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္၊ အေရွ႔ ေတာင္ေဒါင့္အရပ္၊ အေရွ႕ေျမာက္ေဒါင့္အရပ္ စသည္ျဖင့္ ေဒါင့္ေလးေဒါင့္၊ အထက္အရပ္ ေအာက္အရပ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ အားလုံး စည္းခ်ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါၿပီ၊ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ ရြတ္သည္ျဖစ္ေစ ေနရာ ႏွံ႔စပ္သြားရင္ လုံေလာက္ပါတယ္။

ေရွးေရွးဆရာမ်ားကေတာ့ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းကိုပဲ စည္းခ်တာ မ်ားတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္အားသန္ရာ ဘုရားဂုဏ္   ေတာ္ တခုခုကို ရြတ္ဆုိ စည္းခ်ရင္လဲ အတူတူပါပဲ၊ ဘယ္နာနာဘာ၀ ပရေလာကသတၱ၀ါေတြမွ မေႏွာက္ယွက္နုိင္ပါဘူး၊

 စည္းခ်တယ္ ဆုိတာ အာဏာျပျခင္း တမ်ိဳးမို႔ ဆရာ့ဆရာမ်ားကေတာ့ အားမေပးၾကဘူး၊ တကယ္တမ္း လိုအပ္လာမွ လုပ္သင့္ တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္၊  အစဦးစြာ ေမတၱာပို႔ျခင္း၊ အမွ်ေ၀ျခင္း လမ္းစဥ္ကသာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္း လို႔ ဆုိပါရေစ .. ျမတ္စြာ ဘုရား ရွင္ႏွင့္တကြ  အဂၢသာ၀ကႀကီးမ်ား အစထားလို႔  ယေန႔ေခတ္ ဆရာေတာ္ ႀကီးမ်ားအဆုံး အစဥ္အဆက္အေနနဲ႔ ခရီးတခု ကို သြားရင္ျဖစ္ ေစ ၊ ေနရာေဒသ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ကို သြားဖုိ႔ ရွိရင္ျဖစ္ေစ ေမတၱာကို ေရွးဦးစြာ ပို႔ေလ့ရွိၾကပါတယ္၊ ကိုယ္သြားမယ့္ လမ္း၊ ကိုယ္ေရာက္မယ့္ေနရာ စသျဖင့္ လိုအပ္သလို စူးစူးစိုက္စုိက္ ႀကိဳတင္ ပို႔လႊတ္ေလ့ ရွိၾကတယ္၊

သရဲ တေစၧ ေျခာက္ခံရတယ္ ဆုိတာ အကုသိုလ္ေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး ကံနိမ့္ပါးေနသူမွ ျဖစ္တတ္တာမို႔ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ပ႒ာန္းမ်ား ရြတ္ေနရင္ စည္းခ်တယ္ ဆုိတာ မလိုအပ္တဲ့ အရာတခုပါ။ ျမတ္စြာဗုဒၶ ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ ေဒသနာေတာ္မ်ားဟာ ဣစၧာသယ ပတၱျမားႏွင့္ တူပါတယ္၊ တကယ္လိုအပ္လာလ်င္  လိုသလို အသုံးခ်နုိင္ၾကပါတယ္၊  မိမိဥာဏ္ရွိသလို အသုံးခ်နုိင္ ၾကပါေစ လို႔ သာ ေျဖၾကားလိုက္ပါသည္ ..

 ေမတၱာျဖင့္

အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M.A ( ပန္းကမၻာ )
http://www.dhammayaungchi.com/
Date. 21.Oct.2011