၁။( ေမး ) ( သိကၡုာပုဒ္မညီေသာ ရဟန္းမ်ား )
အရွင္ဘုရား၊ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္မညီေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ေ၀ဖန္ေျပာဆို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်လွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသလား၊
(
ဥပမာ ) ဓားျပတိုက္ရာတြင္ လက္ေထာက္ခ်ျခင္း၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမၾကည့္၊ မတရား
ဘက္လိုက္သျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆင္းရဲသား ပိုမို နစ္နာဆံုးရႈံးျခင္း )
( ဥိးခင္ေမာင္သိန္း-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )
( ေျဖ )
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦသီလ ေထရုပၸတၱိ-၌
ဟဲ့-ငတိုး၊ ရွင္ဘုရင္ႀကီးတဦးမွာ သားေတာ္ ၂-ပါးရွိတယ္။
အႀကီးက တရားရွိတယ္၊ ခင္မင္ၾကည္ညိဳသူ မ်ားတယ္၊
အငယ္က တရားမရွိဘူး၊ မုန္းတီးသူေတြ မ်ားတယ္၊
ထိုလူယုတ္မာေလးကို လက္ျဖင့္သြားလုပ္လွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။
( သူ႔အေဖ ရွင္ဘုရင္ႀကီးက လက္ျဖတ္ပါလိမ့္မယ္ ဘုရား။)
ဆဲေရးတိုင္းထြာလွ်င္ေကာ၊
( အာဟက္ခံရပါလိမ့္မယ္ဘုရား )
ေအးေအး၊ မင္းတို႔ ဒီလိုသိရင္ေတာ္ျပီ။
ဘုရားရွင္ သားေတာ္ေတြအေပၚလဲ နင္တို႔ သတိထားတတ္ေရာ့ေပါ့-ဟု မိန္႔တယ္။
ဆူးေပၚဖက္က်မို႔ ငါျဖင့္ လန္႔လိုက္ေလကြယ္၊ ေမာင္ဘိုးအင္ရယ္-ဟု
ေညာင္ေလးပင္ျမိဳ႔၌ ဦးဘိုးအင္ ဆိုသည့္ သူ၏မိတ္ေဆြအား ေရွ႔ေန ဦးတိုးႀကီးက ျပန္၍ ေျပာျပဖူးသည္ဆို၏။-ဟု ပါရွိသည္။
ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလ စကားေတာ္အတိုင္း မွတ္သားအပ္ပါသည္။
................................................................................................
၂။ ( ေမး ) ( ရဟန္း ႏွင့္ သံဃာ )
အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းႏွင့္ သံဃာ ကြာျခားမႈ ရွိပါသလားဘုရား၊
အခ်ိဳ႔က ရဟန္းသံဃာ-ဟု တြဲေခၚပါသည္၊
ရဟန္းခံပြဲဟုသာ ေခၚၾကျပီး သံဃာခံပြဲ-ဟု မေခၚၾကပါ၊
သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ ပစၥည္း၀တၳဳ လွဴသည္ဟုသာ သံုးၾကပါသည္၊ ရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။
( တင္တင္ယု-ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္ )
( ေျဖ )
ပုဂၢိဳလ္တပါးခ်င္းကို ရဟန္း-ဟုေခၚ၍ ေလးပါးႏွင့္ ေလးပါးမွအထက္ကို သံဃာ-ဟု ေခၚပါသည္။
သံဃာဟူ႐ာ၌ မွတ္သားရန္မွာ သံဃာဟုဆိုလွ်င္ ရဟန္းေတာ္တို႔၏ အစုအဖြဲ႔ အေပါင္းအစည္းဟု မွတ္သား၍ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က
အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပမွစ၍
သာသနာ တေလွ်ာက္လံုးႏွင့္ ယခုမ်က္ျမင္ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအထိ ျမင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။
ထိုသို႔ျမင္ထားမွသာလွ်င္ သံဃာေတာ္ဟုဆို၍ လွဴဒါန္းရာ၌ ရဟန္းသာမေဏတပါးကို ဆြမ္းေလာင္းရာ၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃႆ ေဒမ-ဟု
ဆို၍ လွဴလွ်င္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို လွဴရာေရာက္ပါသည္။ ယင္းသို႔ သံဃာေတာ္ အားလံုးကို အာရံုျပဳ၍ လွဴရာ၌ ဒုႆီလ၊ အလဇၨီ-ဟူ၍ မရွိေတာ့ပါ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း သံဃာေတာ္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္တတ္ရန္ႏွင့္ ရဟန္းႏွင့္သံဃာကို ကြဲျပားရန္ အထူးပင္ အေရးႀကီးေပသည္။
၃။ (ေမး )
လူႏွစ္ဦးတို႔သည္ ဤလူ႔ျပည္က တျပိဳင္နက္ေသ၍ တဦးက ျဗဟၼာ့ျပည့္၌ ျဖစ္၍
တဦးက ဤလူ႔ျပည္၌ ျဖစ္ၾကရာ အဘယ္သူက အလ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပသနည္း။
( ေျဖ )
မည္သည့္ဘ၀၌ပင္ျဖစ္ေစ အဘိဓမၼာအရ စုတိစိတ္ ေနာင္-ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ရ၍ ျဗဟၼာျပည္ႏွင့္ ဤလူ႔ျပည္ ႏွစ္ရပ္၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ပဋိသေႏၶယူႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ဤအေၾကာင္းကို ထင္ရွားရန္ မိလိႏၵပဥႇာမွ ေလာကႏွစ္ခု ျဖစ္ရမႈ၌ တူမွ်ပံု ျပႆနာကို ေဖာ္ျပပါမည္။
မိလိႏၵမင္းသည္ -အရွင္ဘုရား နာဂေသန ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔တြင္ အဘယ္သူက ၾကာျမင့္၍ အဘယ္သူက လ်င္ျမန္ပါသနည္း-ဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္
မင္းျမတ္-ထိုသူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ အညီအမၽွ်ပင္ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါ၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အရွင္ဘုရား၊ ဥပမာျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့
မင္းျမတ္၊ သင္သည္ အဘယ္ျမိဳ႔၌ ေမြးဖြားပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ ကလသိမည္ေသာ ရြာ၌ ေမြးဖြားပါသည္။
မင္းျမတ္၊ ၄င္းကလသိရြာသည္ ဤသာဂလျမိဳ႔မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ ယူဇနာအားျဖင့္ ႏွစ္ရာတိုင္တိုင္ ေ၀းကြာပါသည္။
မင္းျမတ္၊ ကသၼီရတိုင္းသည္ ဤသာဂလျပည္မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ေ၀းကြာပါသည္။
မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္ မင္းျမတ္သည္ ကလသိရြာကို ၾကြစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ့။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။
မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္မင္းျမတ္သည္ ကသၼီရတိုင္းကို ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။
မင္းျမတ္၊ အဘယ္အရပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အဘယ္အရပ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ အညီအမွ်ပင္ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရပါသည္ဘုရား။
မင္းျမတ္၊ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔သည္ အညီအမွ်ပင္ (အတူတူပင္) ျဖစ္ၾကရပါကုန္၏-ဟု ေျဖေတာ္မူေလ၏။
ဤအေမးအေျဖ၌ မိလိႏၵမင္းက အခ်ိဳ႔လူမ်ား ယူဆသကဲ့သို႔ ေသသူ၏အသက္၀ိညာဥ္သည္ ဤဘ၀က ေသဆံုးျပီးလွ်င္
မိမိပဋိသေႏၶတြယ္ေနရမည့္ ဘ၀သို႔ ရွာေဖြ၍ သြားေနရသည္၊ ဘ၀တခုႏွင့္တခု အၾကား၌ ၀ိညာဥ္သည္ တြယ္စရာမရွိ၊ လြင့္ပါးသြားလာေနရေသးသည္
-ဟု ယူဆ၍ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။
အရွင္နာဂေသန-က အဘဓမၼာအရ စုတိစိတ္ အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္လွ်င္ (ေသဆံုးလွ်င္) ထိုစုတိစိတ္၏ အျခားမဲ့၌သာလွ်င္
ပဋိသေႏၶစိတ္ ဆက္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ဘ၀ မည္မွ်ေလာက္ ေ၀းသည့္ ဘံုသို႔ပင္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေစ၊ သာဂလေနျပည္ေတာ္မွ ကလသိရြာကို စိတ္ကူး၍ ခ်က္ခ်င္းထင္ျမင္ရသလိုပင္
စိတ္ျမန္သေလာက္ အျမန္ပင္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ဥပမာျပ၍ ေျဖဆိုေတာ္မူေလသည္။
ဤအေမးအေျဖကို ေထာက္ဆ၍ ေသလြန္သူသည္ ဘ၀တခုသို႔ မေရာက္မီ ၾကားဘ၀တခုရွိေနေသးသည္၊ ခုႏွစ္ရက္ခန္႔ လြင့္ပါးေနရေသးသည္၊
အိမ္အနီးမွာပင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသးသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ တန္ခိုးရွင္တို႔ကဲ့သို႔ အရာခပ္သိမ္းကို ျမင္ႏိုင္သည္။
မိမိအေလာင္းအနီး၌ ေဆြမ်ိဳးတို႔ ငိုေနသည္ကုိပင္ ေတြ႔ေနရသည္၊ လိုရာအရပ္သို႔ ခဏခ်င္း သြားေရာက္ႏိုင္သည္ဟူေသာ
၀ိညာဥ္၀ါဒ ရွိသူတို႔၏ အယူကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေပေတာ့သည္။
၄။ ( ေမး ) ၀ိဓူရဇာတ္လာ ပုဏၰက-၏ သိေႏၶာျမင္းသည္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုပါသည္၊ နတ္ျမင္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔စိတ္ ျမန္သည္ထက္ ပို၍ ျမန္ႏိုင္ပါမည္ေလာ။
( ေျဖ )
နတ္က ဖန္ဆင္းထာေးသာ ျမင္းျဖစ္၍ လူ႔စိတ္ထက္ျမန္ေအာင္ သြားႏိုင္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ပါသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ နတ္ျပည္၌ တိရစၧာန္မရွိ၊
သိၾကားမင္း၏ ဧရာ၀ဏ္ဆင္၊
မာရ္နတ္၏ မဏိေမခလာဆင္၊
ေ၀ဇယႏၲာရထား၌ ကထားၾကေသာ သိေႏၶာျမင္း၊
ပုဏၰက-၏ မေနာမယ သိေႏၶာျမင္းတို႔မွာ နတ္သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဆိုင္ရာနတ္မင္းမ်ား ဆင္ျမင္းတို႔ႏွင့္ သြားလာရန္ကိစၥေပၚမွ ဆင္၊ ျမင္း သ႑ာန္ ဖန္ဆင္းၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
၄င္းနတ္ဆင္ နတ္ျမင္းတို႔ သြားၾကသည္ ဆိုရာမွာလည္း ပကတိေျချဖင့္ သြားၾကသည္မဟုတ္၊ စိတ္ျဖင့္သြား၍ စိတ္ျမန္သေလာက္ ျမန္စြာေရာက္ၾကသည္။
ဤ၌ စိတ္သြားသည္ ဆိုရာမွာလည္း တင္စား၍ဆိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ စိတ္က သြားသည္မဟုတ္၊ အေ၀း၌ရွိေသာ အာရံုကို ယူျခင္း၊
ေတြးဆျခင္း၊ ေတြးဆတိုင္း စိတ္ကေရာက္ျခင္းကိုပင္ စိတ္သြားသည္-ဟု ဆိုရပါသည္။
ပုဏၰက-နတ္ျမင္းမွာ မေနာမယ သိႏၶ၀ျမင္းဟု ဆိုေပရာ စိတ္ျဖင့္ျပီးေသာ သိေႏၶာျမင္းဟု ဆိုသျဖင့္ လူ႔စိတ္ထက္
အဆမ်ားစြာျမန္ေသာ နတ္တို႔စိတ္ျဖင့္သြား၍ သိေႏၶာျမင္း ျဖစ္လ်က္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၅။ ( ေမး ) ၾကယ္ လ နကၡတ္မ်ား စံုခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ရာ ၾကယ္ လ နကၡတ္ အမ်ားအျပားကို ျမင္ရာ၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ျမင္ေလသေလာ၊ တခုျပီးတခု ျမင္ေလသေလာ။
( ေျဖ )
တခုျပီးမွ တခုကို ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။
စိတ္ အျဖစ္-အခ်ဳပ္ ျမန္သျဖင့္ တျပိဳင္နက္ ျမင္သည္-ဟု ထင္ရပါသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ စကၡဳပသာဒ (မ်က္စိ) က အဆင္းအာရံု တခုခုကို ၾကည့္ရႈလွ်င္
ဦးစြာ စကၡဳဒါြရ၀ီထိက်၍ ဘ၀င္စိတ္မ်ား ထိုက္သင့္သေရြ႔ ျဖစ္ျပီး မေနာဒြါရ၀ီထိမ်ား ေလး၀ီထိမွ် ဘ၀င္ျခား၍ ျဖစ္ျပီးမွ
မိမိၾကည့္ရႈေသာ ရုပါရံုတခု (ၾကယ္တလံုး) ကို သိျမင္ႏိုင္သည္။
ထို၀ီထိမ်ား ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္မွ ေနာက္ထပ္ ၾကယ္တလံုးအတြက္ ေရွးနည္းတူ ၀ီထိမ်ားျဖစ္ရသည္။
စိတ္၏ ျဖစ္မႈ ခ်ဳပ္မႈမွာ လ်င္ျမန္လြန္းလွသည္၊ ၾကယ္-တလံုးျပီးမွ တလံုး ျမင္ရသည္ကို တျပိဳင္နက္ တခ်က္တည္း ျမင္သကဲ့သို႔ ထင္ရေလသည္။
မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္အတြင္း၌ စိတ္ ေစတသိက္ နာမ္တရားမ်ား ကုေဋတသိန္းမက ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္ကို
သတိျပဳ၍ အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားမ်ားကို သေဘာက်ႏိုင္စရာ ရွိေပသည္။
...............................................................................................................................................
၆။( ေမး ) ( ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား ၀ိပါက္မွာ အမွန္-ေဇာမွာအျပန္-ဟူေသာ စကားကို ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( လင္းထိုက္-လမ္းမေတာ္ ရန္ကုန္ )
( ေျဖ )
အဘိဓမၼာသေဘာအရ အလြန္လိုအပ္ေသာ ဘုရားအစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရျခင္းသည္ ကုသလ၀ိပါက္
( ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးတရား ) ပင္ ျဖစ္သည္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔အဖို႔ ထိုဘုရား အစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရလွ်င္ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆေဇာမ်ား ျဖစ္ပြားၾကသည
္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအမွန္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ မိစၧာဒိ႒ိအယူရွိသူတို႔အဖို႔ကား ကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ ေတြ႔ၾကံဳဖူးေတြ႔ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆင္းသ႑ာန္၌
ကုသိုလ္ေဇာ မေစာႏိုင္ဘဲ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာမ်ား ေစာရေလသည္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။
မစင္ပုပ္ စေသာ မေကာင္းေသာအာရံုကို ေတြ႔ၾကံဳရျခင္းမွာ အကုသလ၀ိပါက္ျဖစ္၍ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာ ေစာရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ေခြးတို႔အဖို႔ကား ႏွစ္သက္၀မ္းသာ သာယာမက္ေမာ ေသာမနႆေဇာ ျဖစ္ေလရာ ယင္းမွာလည္း ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းတမ်ိဳးပင္။
...................................................................................
၇။ ( ေမး ) ( သိမ္၀င္ စိပ္ပုတီး )
အရွင္ဘုရား၊ ရိုးရိုး ပုတီတကံုးထက္ သိမ္၀င္ထားတဲ့ ပုတီးက ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ပိုပါသလဲဘုရား။
ဘာအတြက္ ေကာင္းပါသလဲ ဘုရား။
( မသႏၲာဦး-ပုဏၰားကုန္းေတာင္ပိုင္း၊ တာေမြ-ရန္ကုန္ )
( ေျဖ )
သိမ္၀င္ ပုတီး၊ သိမ္၀င္ အပ္၊ သိမ္၀င္ သပိတ္ကြဲ စသည္တို႔မွာ အထက္ဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အသံုးအႏႈန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
သိမ္၀င္ပုတီးျဖင့္ ပေယာဂပူး၀င္ေနေသာ လူနာအား စြပ္ေပးျခင္း၊ သိမ္၀င္အပ္ျဖင့္ နတ္ရဲ သစ္ပင္အား စိုက္ျခင္း၊ သိမ္၀င္
သပိတ္ကြဲ၌ အင္းခ်၍ ျမႇဳပ္ျခင္းတို႔မွာ ယင္းဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အလုပ္အေဆာင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးပါသည္။
သာသနာဆိုင္ရာကိစၥမ်ား၌ သိမ္၀င္ပုတီးစသည္ မလိုအပ္ပါ၊ သိကၡာကာမ သီလ၀ႏၲ လဇၨီေပသလ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း
ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ရာ၌ ပုတီးမ်ားထည့္ျခင္းတို႔ကို အားေပးေလ့မရွိပါ၊ ဒါယကာတို႔အလိုအားေလ်ာ္စြာ မဆန္႔က်င္ လိုက္ေလ်ာသည့္သေဘာျဖင့္
တားျမစ္ျခင္းမျပဳဘဲသာ ေနၾကပါသည္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္ရာ၌ သိမ္၀င္ပုတီးျဖစ္၍လည္း မည္သို႔မွ အက်ိဳးေက်းဇူး ပိုမိုလာမည္မဟုတ္၊
ရိုးရိုးပုတီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေတာ္၌ သမာဓိရေအာင္ ပြားမ်ားႏိုင္လွ်င္ အက်ိဳးထူးလွပါသည္။
......................................................................
၈။ ( ေမး ) ( ရဟန္းဒါယိကာမႏွင့္ အသက္အရြယ္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား လာမည့္ႏွစ္တြင္ ကိုရင္တပါးႏွင့္ ေမာင္ေလးမ်ားကို ရဟန္းခံေပးခင္ပါသည္၊
ယခု တပည့္ေတာ္မ အသက္မွာ ၂၈-ႏွစ္ပါ။ ၄၅-ႏွစ္မျပည့္လွ်င္ ရဟန္းအမ မလုပ္ရဘူး-ဟု ေျပာၾကပါသည္၊
အဲဒါ- ဟုတ္ပါသလား၊ တပည့္ေတာ္မ ရဟန္းဒါယိကာမ သိပ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ အျမန္ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
( မနီနီေအး-ေရႊငါးကိတ္မုန္႔တိုက္၊ ကန္ဦးရပ္-ေက်ာက္ဆည္ )
( ေျဖ )
မည္သည့္အသက္အရြယ္ ေရာက္မွ ရဟန္းဒါယိကာမ၊ ေက်ာင္း-ဘုရား ဒါယိကာမ ျဖစ္ရမည္ဟု စာေပအေထာက္အထားမရွိပါ။
ေရွးဘုရင္မ်ားသည္ ပထမေက်ာ္ သာမေဏမ်ား၊ စာေပတတ္ကၽြမ္းေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သမီးေတာ္ေလး မ်ားအား
ဒါယိကာမျပဳ၍ ရဟန္းခံေစ သိမ္ထပ္ေစပါသည္။ ေက်ာင္းေဆာက္ လွဴဒါန္းေစပါသည္၊
သာယာ၀တီမင္း၏ သမီးေတာ္ႀကီး ( ေနာင္-မင္းတုန္းမင္း၏ မိဖုရားႀကီး ) စၾကာေဒ၀ီ၊ မင္းတုန္းမင္း၏ ပင္တိုင္စံ သမီးေတာ္ စလင္း မင္းသမီးတို႔သည္
မင္းသမီးငယ္ကေလး ဘ၀ကပင္ ခမည္းေတာ္မ်ားက ခ်ီးေျမႇာက္၍ ရဟန္းဒါယိကာမမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
သီေပါမင္း၏ မိဖုရား စုဖုရားလတ္သည္လည္း မင္းသမီးငယ္ဘ၀ကပင္ ရဟန္းအမ ေက်ာင္းအမ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္လိုစိတ္ ေပၚေပါက္သည္မွာ ေရွးေရွးဘ၀မ်ားစြာက အထံုပါရမီ ပါခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
အေကာင္းအထည္ေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားင သာသနာ့မိခင္တဦး ျဖစ္လာပါေစဟု တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
..................................................................................(
၉။ ( ေမး ) ( အလွဴခံႏွင့္ အဖိုးအခ )
အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ ဘုရားအတြက္၊ ေက်ာင္းအတြက္၊ ကထိန္အတြက္ ဆိုျပီး အလွဴခံဌာနေတြ ျပဳလုပ္ကာ
အေျပာအေဟာေကာင္းစြာျဖင့္ အလွဴခံေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါသည္။
အခ်ိဳ႔အလွဴခံဌာနမ်ားမွာ ေဟာေျပာ၍ အလွဴခံေပးသူအား အလွဴခံ၍ ရရွိသည့္ ေငြထဲမွ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ေပးရသည္-ဟုသိရပါသည္၊
ဘုရား ေက်ာင္း ကထိန္အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး လွဴဒါန္းထားေသာ ေငြထဲမွ ထိုသို႔ျဖတ္ယူ သံုးစြဲျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား။
အျပစ္ရွိလွ်င္ အတိမ္အနက္ ေဖာ္ျပေပးပါရန္ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္။
( ဦးတင္အုန္း-မင္းဒင္လမ္း၊ သု၀ဏၰ )
( ေျဖ )
ေစတနာ့၀န္ထမ္း နိဗၺာန္ေဆာ္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အခစားနိဗၺာန္ေဆာ္မ်ားလည္း ေရွးေရွးကပင္ ရွိခဲ့ပါသည္။
မူလကပင္ ဤေရြ႔ဤမွ်ယူရန္ အခေၾကးေငြ ေန႔တြက္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ရာခိုင္ႏႈန္းအေနျဖင့္ ျဖစ္ေစ ျဖတ္ထားျပီး
ထိုအတိုင္း မွန္ကန္စြာ ယူသူတို႔အဖို႔ အျပစ္ရွိဖြယ္ မျမင္ပါ။
ေစတီတဆူ တည္ေဆာက္ရာ၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာတို႔၌ ကုန္က်စရိတ္တြင္ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခ မ်ားလည္း
အပါအ၀င္ျဖစ္သကဲ့သို႔ အလွဴခံ၍ ရေသာေငြေၾကးတြင္လည္း အခစား နိဗၺာန္ေဆာ္တို႔အတြက္ အဖိုးအခလည္း ပါရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းတို႔၏ အေျပာအေဟာ လုပ္အားခမွာလည္း ဘုရား ေက်ာင္းကန္ တည္ေဆာက္ရာ၌ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခတို႔ႏွင့္ အလားတူပင္ ယူဆႏိုင္ပါသည္။
