လျပည့္ဥပုသ္ေန႔၌ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာ ျပဳၿပီးလွ်င္ ျပာသာဒ္ထက္သို႔ တက္၍ ဥပုသ္ေဆာက္တည္၏။ အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးက်င့္ဝတ္ကို က်င့္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုမင္းထံသို႔ စၾကာရတနာ ဆိုက္ေရာက္လာ၏။

ထိုစၾကာရတနာသည္ အေရွ႕အရပ္သို႔ လည္ေလ၏။ စစ္အဂၤါ ေလးပါးႏွင့္တကြ စၾကဝေတးမင္းသည္လည္း တပါတည္း လိုက္ပါသြားေလ၏။ စၾကာရတနာ ရပ္တန္႔ရာ အရပ္၌ စစ္အဂၤါေလးပါးႏွင့္ တကြေသာ စၾကဝေတးမင္းသည္ စခန္းခ်ေန၏။ ထိုအခါ အေရွ႕အရပ္၌ရွိေသာ ထီးၿပိဳင္မင္းတို႔သည္ စၾကဝေတးမင္းထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ေလွ်ာက္ထား၏။
“မင္းႀကီး . . . ႂကြေတာ္မူပါ။ မင္းႀကီး . . . အရွင္၏ လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မင္းႀကီး . . . ဤႏိုင္ငံသည္ အရွင္၏ ႏိုင္ငံပါတည္း။ မင္းႀကီး . . . ဆံုးမေတာ္မူပါ။”

စၾကဝေတးမင္းသည္ ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏။
“အသက္ကို မသတ္အပ္။ မေပးသည္ကို မယူအပ္။ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာ မက်င့္အပ္။ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကို မေျပာအပ္။ ေသရည္ေသရက္ကို မေသာက္အပ္။ ေကာက္ခံျမဲ အခြန္အတုတ္ကိုလည္း ေကာက္ခံ သံုးစြဲၾကကုန္ေလာ့။”

ဤသို႔လွ်င္ အေရွ႕အရပ္၌ရွိေသာ ထီးၿပိဳင္မင္းတို႔သည္ စၾကဝေတးမင္း၏ ဩဇာခံ ျဖစ္ကုန္၏။ ထို႔ေနာက္ စၾကာရတနာသည္ ေတာင္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ အေနာက္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း လည္ေလ၏။ မင္းသည္ စၾကာရတနာ လည္ေလရာ အရပ္သို႔ စစ္အဂၤါေလးပါးႏွင့္တကြ လိုက္ပါေလရာ ေတာင္အရပ္၌ရွိေသာ ထီးၿပိဳင္မင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အေနာက္အရပ္၌ရွိေသာ ထီးၿပိဳင္မင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္အရပ္၌ရွိေသာ ထီးၿပိဳင္မင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း စၾကဝေတးမင္း၏ ဩဇာခံ ျဖစ္ကုန္၏။

------

ဒုတိယ စၾကာမင္းစသည္ အေၾကာင္း

ဒုတိယ စၾကာမင္း၊ တတိယ စၾကာမင္း၊ စတုတၳ စၾကာမင္း၊ ပဥၥမ စၾကာမင္း၊ ဆ႒မစၾကာမင္း၊ သတၱမ စၾကာမင္း တို႔သည္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မင္းျပဳၿပီးေနာက္ စၾကာရတနာ ကြယ္ခါနီးေသာအခါ သားႀကီးအိမ္ေရွ႕မင္းသားတို႔ကို ထီးနန္းလႊဲကာ ရေသ့ေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ၾက၏။ ထိုအခါ စၾကာရတနာမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။

သတၱမ စၾကာမင္း၏ သားႀကီးသည္ စၾကာရတနာ ကြယ္ေပ်ာက္ေသာ္လည္း ဖခင္ရေသ့ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္ေသာ စၾကဝေတးမင္းတို႔၏ က်င့္ဝတ္ကို မေမး။ ထိုမင္းသည္ မိမိပညာျဖင့္သာ ႏိုင္ငံကို ဆံုးမအုပ္စိုး၏၊ ထင္ရာစိုင္း၏။ ထင္တိုင္းၾကဲ၏။ ထိုမင္း၏ ႏိုင္ငံတို႔သည္ စၾကဝေတးမင္းတို႔၏ က်င့္ဝတ္တို႔ကို က်င့္ကုန္ေသာ ေရွးမင္းတို႔၏ ႏိုင္ငံတို႔ကဲ့သို႔ ေရွ႕ေနာက္ ညီၫြတ္စြာ မတိုးပြားကုန္။

ထိုအခါ အမႈေဆာင္အမတ္မ်ား၊ မင္းတိုင္ပင္အမတ္မ်ား၊ ဘ႑ာေရးအမတ္မ်ား၊ အမတ္ခ်ဳပ္မ်ား၊
စစ္သည္ဗိုလ္ပါမ်ား၊ တံခါးမွဴးမ်ား၊ ပညာရွိပုေရာဟိတ္ အမတ္မ်ား စည္းေဝးၾကကုန္၍ မင္းအား ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
“မင္းျမတ္ . . . ျမတ္ေသာ စၾကဝေတးမင္းတို႔၏ က်င့္ဝတ္တို႔ကို က်င့္ကုန္ေသာ မင္းတို႔၏ ဇနပုဒ္တို႔သည္ တိုးပြားကုန္သကဲ့သို႔ မိမိစိတ္အလိုျဖင့္ ႏိုင္ငံကို ဆံုးမေသာ သင္မင္းျမတ္၏ ႏိုင္ငံတို႔သည္ ေရွ႕ေနာက္ ညီၫြတ္စြာ မတိုးပြားကုန္။ အမတ္မ်ား ျဖစ္ကုန္ေသာ အကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ သူတို႔သည္လည္းေကာင္း အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို မွတ္သားထားပါကုန္၏။ သင္မင္းျမတ္သည္ အကြ်ႏု္ပ္တို႔အား အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို ေမးပါေလာ့။ ေမးသည္ရွိေသာ္ ထိုအကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို သင္မင္းျမတ္အား ေျဖၾကားပါကုန္အံ့။”

------

အသက္အဆင္းစသည္ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း အေၾကာင္း

ထိုအခါ မင္းသည္ အမတ္တို႔ကို စည္းေဝးေစ၍ အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို ေမး၏။ ေမးသည္ရွိေသာ္ ထိုအမတ္တို႔သည္ အျပစ္ကင္းေသာ စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို ေျဖၾကားကုန္၏။

ထိုအမတ္တို႔၏ စကားကို ၾကားနာ၍ မင္းသည္ တရားႏွင့္ေလ်ာ္ေသာ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ကာကြယ္မႈ လံုျခံဳေစမႈကို စီရင္၏။ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူတို႔ကိုကား ပစၥည္းဥစၥာ မေပး။ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူတို႔ကို ပစၥည္းဥစၥာ မေပးသည္ရွိေသာ္ ဆင္းရဲျခင္း ပြားမ်ားလာ၏။ ဆင္းရဲျခင္း ပြားမ်ားလာေသာအခါ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ခိုးယူ၏။ ထို ေယာက္်ားကို ဖမ္းကုန္၏။

ဖမ္းၿပီးလွ်င္ မင္းထံ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပၾက၏။
“မင္းျမတ္ . . . ဤေယာက္်ားသည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူပါ၏။”

ဤသို႔ တင္ျပေသာ္ မင္းသည္ ထို ေယာက္်ားကို စစ္ေမး၏။
“အခ်င္းေယာက္်ား . . . သင္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ။”

“မွန္ပါသည္ အရွင္မင္းျမတ္။”

“အဘယ့္ေၾကာင့္ ခိုးရသနည္း။”

“မင္းျမတ္ . . . အသက္ေမြးမႈ မလံုေလာက္ေသာေၾကာင့္ ခိုးပါ၏။”

ထိုအခါ မင္းသည္ ခိုးသူေယာက္်ားအား ဥစၥာအရင္းအႏွီး ထုတ္ေပး၏။
“အေမာင္ ေယာက္်ား . . . သင္သည္ ဤဥစၥာျဖင့္ ကိုယ္တိုင္လည္း အသက္ေမြးေလာ့။ မိဘကိုလည္း ေကြ်းေမြးေလာ့။ သားမယားကိုလည္း ေကြ်းေမြးေလာ့။ အလုပ္အကိုင္ကိုတို႔လည္း လုပ္ကိုင္ေလာ့။ ရဟန္းပုဏၰားတို႔ထံ၌ အလွဴကိုလည္း ျပဳေလေလာ့။”

ထိုေယာက္်ားသည္ မင္းႀကီးထံေမွာက္၌ ဝန္ခံစကားဆို၏။
“ေကာင္းပါၿပီ အရွင္မင္းႀကီး။”

ထို႔ေနာက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူ၏။ ထိုေယာက်ာ္းကိုလည္း ဖမ္း၍ မင္းႀကီးထံ တင္ျပေလွ်ာက္ထားၾကျပန္၏။

ထိုအခါ မင္းႀကီသည္ ထို ခိုးသူေယာက္်ားအားလည္း ေရွးနည္းတူ စစ္ေမး၍ ဥစၥာအရင္းအႏွီး ထုတ္ေပး၏။ ဥစၥာျဖင့္ အသက္ေမြးရန္၊ မိဘႏွင့္ သားမယားကို လုပ္ေကၽြးရန္၊ အလွဴျပဳရန္ တိုက္တြန္း၏။ ခိုးသူလည္း မင္း၏ အေထာက္အပံ့ ႏွင့္ မင္း၏ အဆံုးအမကို ခံယူ၏။

ခုိးသူကို မင္းႀကီးက ဥစၥာအရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးသည္ဟု ၾကားသူတို႔သည္ ငါတို႔လည္း ခိုးယူရမူ ေကာင္းေလစြဟု အၾကံျဖစ္၏။ ထိုအခါ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူေလ၏။ ထိုခိုးသူ ေယာက္်ားကိုလည္း ဖမ္း၍ မင္းထံ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပၾကျပန္၏။ ဤသို႔ တင္ျပေသာ္ မင္းသည္ ထို ေယာက္်ားကိုလည္း ေရွးနည္းအတိုင္း စစ္ေမး၏။ ခိုးသူက အသက္ေမြးမႈ မလံုေလာက္ေသာေၾကာင့္ ခိုးယူသည္ဟုပင္ ဆိုေသာအခါ မင္းသည္ ဤသို႔ ၾကံစည္၏။

“သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ယူေသာသူအား အကယ္၍ ငါသည္ ဥစၥာကို ေပးအံ့၊ ဤသို႔ ေပးေနခဲ့လွ်င္ ဤခိုးမႈသည္ တိုးပြားလတၱံ႔။ ငါသည္ ဤ ခိုးသူေယာက္်ားကို ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ရမူ ေကာင္းေလစြ။ ခိုးမႈအျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျပဳရမူ ေကာင္းေလစြ။ ထိုသူ၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ရမူ ေကာင္းေလစြ။”

ထို႔ေနာက္ မင္းသည္ မင္းခ်င္းေယာက္်ားတို႔ကို အမိန္႔ေပး၏။
“အခ်င္းတို႔ ဤ ခိုးသူေယာက္်ားကို ျမဲျမံခိုင္ခံ့ေသာ ႀကိဳးျဖင့္ ျမဲျမံစြာ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ေႏွာင္လ်က္ ေခါင္းတံုးရိတ္ၿပီးလွ်င္ အသံျပင္းေသာ ထက္စည္ကို တီးကာ လမ္းမတစ္ခုမွ လမ္းမတစ္ခုသို႔ လမ္းဆံုတစ္ခုမွ လမ္းဆံုတစ္ခုသို႔ ေခၚေဆာင္၍ ေတာင္တံခါးမွ ထြက္ၿပီးေသာ္ ၿမိဳ႕၏ေတာင္ဘက္၌ ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ကုန္ေလာ့။ အဆံုးစီရင္ျခင္းျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျပဳကုန္ေလာ့။ ထို ခိုးသူေယာက်ာ္း၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ကုန္ေလာ့။”

မင္းခ်င္းေယာက္်ားတို႔သည္ မင္းမိန္႔အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ၾက၏။

ထိုသတင္းကို ၾကားကုန္ေသာ လူတို႔သည္ ဤသို႔ ၾကံစည္ၾက၏။
“ငါတို႔လည္း လက္နက္တို႔ကို ျပဳလုပ္ကုန္အံ့။ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူကုန္အံ့။ ဥစၥာရွင္တို႔ကို အၿပီးတိုင္ ႏွိပ္ကြပ္ကုန္အံ့။ အဆံုးစီရင္ျခင္းျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျပဳကုန္အံ့။ ဥစၥာရွင္ တို႔၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ကုန္အံ့။”

ထိုသူတို႔သည္ ၾကံစည္သည့္အတိုင္း ျပဳကုန္၏။ ထက္ေသာလက္နက္တို႔ကို ျပဳလုပ္ကုန္၏။ ရြာကို လုယက္ဖ်က္ဆီးကုန္၏။ နိဂံုးကို လုယက္ဖ်က္ဆီးကုန္၏။ ၿမိဳ႕ကိို လုယက္ဖ်က္ဆီးကုန္၏၊ လမ္း၌ ေစာင့္၍ လုယက္ဖ်က္ဆီးကုန္၏။ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူၾကကုန္၏။ ဥစၥာရွင္တို႔ကို အၿပီးတိုင္ ႏွိပ္ကြပ္ကုန္၏။ အဆံုးစီရင္ျခင္းျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျပဳကုန္၏။ ဥစၥာရွင္တို႔၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ကုန္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူတို႔အား ပစၥည္းဥစၥာ အေထာက္အပံ့ကို မေပးေသာ္ ဆင္းရဲျခင္း ပြားမ်ားလာ၏။ ဆင္းရဲျခင္း ပြားမ်ားလာေသာ္ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူမႈ ပြားမ်ားလာ၏။ လက္နက္ပြားမ်ားလာ၏။ အသက္သတ္မႈ ပြားမ်ားလာ၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အသက္အဆင္း ဆုတ္ယုတ္သည္ျဖစ္၍ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ေလးေသာင္းသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔တြင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူ၏။ ထိုခိုးသူကို ဖမ္းကုန္၏။

ဖမ္းၿပီးလွ်င္ မင္းထံ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပၾက၏။
“မင္းျမတ္ . . . ဤေယာက္်ားသည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူပါ၏။”

ဤသို႔ တင္ျပေသာ္ မင္းသည္ ထို ေယာက္်ားကို စစ္ေမး၏။
“အခ်င္းေယာက္်ား . . . သင္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ယူ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ။”

ခိုးသူသည္ သိလ်က္ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကို ဆို၏။
“အရွင္မင္းႀကီး . . . မခိုးပါဘုရား။”

ဤသို႔လွ်င္ မဟုတ္မမွန္ေျပာမႈ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ေသာ သူတို႔တြင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ယူ၏။ အျခား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို မင္းအား ေလွ်ာက္ထား၍ ကုန္းေခ်ာျခင္းကို ျပဳ၏။

ဤသို႔လွ်င္ ကုန္းေခ်ာမႈ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္လာ၏။ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္တစ္ေသာင္းသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္တစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕သတၱဝါတို႔သည္ အဆင္းလွကုန္၏။ အခ်ိဳ႕သတၱဝါတို႔သည္ အဆင္းမလွကုန္။ အဆင္းမလွေသာ သတၱဝါတို႔သည္ အဆင္းလွေသာ သတၱဝါတို႔ကို တပ္မက္ကုန္၍ သူတစ္ပါးတို႔၏ သားမယားတို႔ကို လြန္က်ဴးကုန္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္မႈ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္တစ္ေသာင္း အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ငါးေထာင္သာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ငါးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔တြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာစကား ၿပိန္ဖ်င္းေသာစကားဟူေသာ တရားႏွစ္ပါး တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ လူတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္ငါးေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီး အခ်ိဳ႕တို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင္သာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၌ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း အဘိဇၩာ၊ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ဗ်ာပါဒတရားတို႔ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္တစ္ေထာင္သာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္တစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၌ မွားေသာ အယူဝါဒတို႔ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ လူတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အဆင္းသည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္တစ္ေထာင္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ထိုလူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ငါးရာသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ငါးရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၌ မတရားေသာ တပ္မက္ျခင္း အမိ အေဒၚ စသည္၌ တပ္မက္ျခင္း (အဓမၼရာဂ)၊ အလြန္အၾကဴးတပ္မက္ျခင္း ေလာကထံုးတမ္းအားျဖင့္ သံုးေဆာင္မွီဝဲသင့္ေသာ သူတို႔၌ အလြန္အၾကဴးလိုက္စားျခင္း (ဝိသမေလာဘ)၊ မွားေသာအက်င့္တရား ေယာက္်ားခ်င္း မိန္းမခ်င္း တပ္မက္မႈ (မိစၧာဓမၼ) ဟူေသာ တရားသံုးပါးတို႔ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္ငါးရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီး အခ်ိဳ႕တို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္သာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္ႏွစ္ရာသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။

အႏွစ္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္သာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၌ အမိ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳျခင္း၊ အဖ၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳျခင္း၊ သမဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳျခင္း၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ ေကာင္းစြာ ျပဳသင့္ေသာ ဝတ္ကို မျပဳျခင္း၊ အမ်ိဳး၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို ႐ိုေသတုပ္ဝပ္မႈ မျပဳျခင္းဟူေသာ ဤတရားတို႔ တိုးပြားလာျပန္၏။ ထိုအခါ လူတို႔၏ အသက္သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္၏။ အႏွစ္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ သူတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ အႏွစ္တစ္ရာသာ အသက္ရွည္ေတာ့၏။


[စကၠ၀တၱိသုတ္ (ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္)မွ ခ်ံဳ႕၍ခ်ဲ႕၍ ယူပါသည္။]

ရွင္အာစာရ