နိႆရဏေ႒ာဆုိတာ ၀ဋ္ သုံးပါး ကၽြတ္လြတ္တဲ့ အနက္သေဘာ။ ဒီ ၀ဋ္သုံးပါးမွ ကၽြတ္လြတ္ရာဌာနကုိ နိေရာဓသစၥာ(နိဗၺာန္)လုိ႔ ေခၚတယ္။ ၀ဋ္လည္တာသိမွ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀ဋ္လည္ေနတာကုိ ေရွးဦးစြာေဟာေျပာရမယ္။

အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာကုိ ကိေလသ၀ဋ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ကုသုိလ္ကံနဲ႔ အကုသုိလ္ကံကုိ ကမၼ၀ဋ္လုိ႔ေခၚတယ္။ ၀ိပါက၀ဋ္ဆုိတာကေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာလုိ႔ မွတ္ထားေပါ့။ ကိေလသ၀ဋ္ေၾကာင့္ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္တယ္။ ကမၼ၀ဋ္ေၾကာင့္ ၀ိပါက၀ဋ္ျဖစ္တယ္။ ပါဠိလုိ ၀ဋၬ၊ ျမန္မာလုိ ၀ဋ္ဆုိတာ လုံးေနတာ၊ လည္ေနတာ၊ ၀ုိင္းေနတာကုိ ေခၚတယ္။ (၁) ကိေလသ၀ဋ္က (၂) ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္။ (၂) ကမၼ၀ဋ္က (၃) ၀ိပါက၀ဋ္ျဖစ္တယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔က ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ တစ္ဖန္ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲကေနၿပီး ကိေလသ၀ဋ္ျပန္သြားဦးမယ္ဆုိရင္ ကမၼ၀ဋ္လာေတာ့မွာဘဲ။ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္ရင္ ေနာက္ဘ၀ဆုိတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲ ေရာက္ဦးမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ေၾသာ္ ...... ၀ဋ္ဆုိတာ ဒီလုိလည္တာကုိ ဆုိတာပဲ။ ေျခမပါ လက္မပါတာကုိ ဆုိတာမဟုတ္ဘူး။ အခု ငါတုိ႔ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲ ေရာက္ေနပါလားလုိ႔ သိထားရမယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူျဖစ္ေနတာဟာ ကံေကာင္းလုိ႔ လူျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ ၀ဋ္သင့္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က လူဟာ ၀ဋ္ေကာင္ဆုိတာကုိ မရိပ္မိေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုေနတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာဟာ သစၥာနဲ႔
ဖဲြ႕ၾကည့္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ၀ဋ္ မကၽြတ္ေသးဘူးေပါ့။ ေနာက္က ကိေလသ၀ဋ္ ကမၼ၀ဋ္တုိ႔က ျပဳျပင္စီမံလုိက္တဲ့ ဒီ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးထဲမွာ အုိ-နာ-ေသေတြပါေနတယ္။ ပါေနေတာ့ ဒုကၡသစၥာလည္း ဟုတ္တယ္။ အသုဘေကာင္ႀကီးလည္းဟုတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ “အုိ-နာ-ေသ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး၊ အသုဘခႏၶာႀကီးကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သြားသြား ထမ္းသြားေနရေတာ့ ဒါ၀ဋ္ႀကီးလုိက္ေနတာ။ ဒီ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ၀န္ႀကီးကုိ ထမ္းထမ္းသြားေနရေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ၀န္ထမ္းသမားသက္သက္ပဲ။ ဒီ၀န္ႀကီးကုိ မခ်ႏုိင္ေသးဘူး။ ဒီခႏၶာႀကီးကုိ အခုလဲ ထမ္းေကာင္းတုန္းပဲ။ ေနာင္လဲ ေတာင္ေ၀ွးေထာက္ၿပီး ထမ္းရဦးမွာပဲ။ ေနာက္ ....ေလးဘက္ေထာက္သြားၿပီးေတာ့လဲ ထမ္းရဦးမွာပဲ။ ဒီလုိ အုိတတ္ နာတတ္ ေသတတ္တဲ့ ခႏၶာႀကီးကုိ သြားေလရာထမ္းသြားေနရာတာဟာ အရိယာမ်က္လုံး၊ သမၼာဒိ႒ိမ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္ရင္ ၀ဋ္ေကာင္ႀကီးအစစ္ပဲဆုိတာ ျမင္ရတာပဲ။”
ခင္ဗ်ားတုိ႔က “ေခြးနာ လည္ပတ္ႀကီး” ျမင္မွ “၀ဋ္ေခြးႀကီး”လုိ႔ထင္တယ္။ ေျခမပါ၊ လက္မပါ၊ မ်က္စိတစ္ဖက္မပါ ႏူနာက်ဳိးကန္းေတြျမင္မွ ၀ဋ္ေကာင္လုိ႔ထင္ေနတယ္။ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ၀ဋ္ေကာင္ပဲ။ ၀ဋ္ေကာင္မွ ၀ဋ္ေကာင္အစစ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲေရာက္ေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ခႏၶာႀကီးဟာ ၉၆-ပါး ေရာဂါေ၀ဒနာေတြ လာျပန္ရင္လဲ ဒီခႏၶာႀကီးက အကုန္လက္ခံရတယ္။ ဒီ ခႏၶာႀကီးထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အနာေရာဂါမကင္းဘူး။ ထမင္းဆာတဲ့ေရာဂါ၊ ေရဆာတဲ့ေရာဂါ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္စြန္႔ရတဲ့ေရာဂါ၊ အေအးဒဏ္အပူဒဏ္ခံရတဲ့ေရာဂါ စသည္ျဖင့္ အနာေရာဂါေတြဟာ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တစ္ပုံႀကီးရွိတယ္။

ဒီခႏၶာ၀ဋ္ႀကီးရထားေတာ့ ဘယ္ေနရာမွ စိတ္တုိင္းက် ကုိယ္တုိင္းက် ေနလုိ႔ရသတုံး၊ မရဘူး။ ေညာင္းညာကုိက္ခဲစတဲ့ေရာဂါေတြနဲ႔ေတြ႕ရ၊ ေဘးဥပါဒ္အႏၲရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေတြ႕ရ။ ဒီခႏၶာႀကီး ေကၽြးေမြးဖုိ႔အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ႀကံဳရေတာ့၊ ဒီခႏၶာႀကီးရထားတာဟာ တကယ့္ကုိ၀ဋ္သင့္ေနတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကုိယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ေနရတယ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္
ဒီခႏၶာႀကီး ရထားတဲ့ပုဂၢဳိလ္ဟူသေ႐ြ႕ ၀ဋ္ေကာင္ႀကီးပဲလုိ႔ ဆုံးျဖတ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခု ၀ဋ္ထဲေရာက္ေနတယ္။ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲေရာက္ေနတယ္။ ဒီ ၀ဋ္က ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြတ္မွာတုံးဆုိေတာ့ေဟာဒီ အ၀ိဇၨာ တဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္တဲ့ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ မရေသးသေ႐ြ႕ ဒီ၀ဋ္က ဘယ္ေတာ့မွ မကၽြတ္ဘူး။ ကိေလသ၀ဋ္ မခ်ဳပ္ေသးသေ႐ြ႕ ကမၼ၀ဋ္ဆက္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ကမၼ၀ဋ္မျပတ္သေ႐ြ႕ ၀ိပါက၀ဋ္ကေတာ့ဆက္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ ကံကစီမံသလုိခံရေတာ့ ေရာဂါမ်ဳိးစုံေပါက္လာၿပီး “ကံနာ၀ဋ္နာ” သင့္ေနတာပဲ။
ကိေလသာစီမံသလုိလဲ ခံေနရတယ္။ အင္း ...... အ၀ိဇၨာ တဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသာကခုိင္းလုိက္ စီမံလုိက္ျပန္ရင္လဲ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးဟာ မသြားမလာပဲ ေနလုိ႔မရဘူး။ မျငင္းဆန္ရဲဘူး။ ကိေလသာ ေစခုိင္းရာလုပ္ရတယ္။ လုပ္ရေတာ့ သူဟာ“ကၽြန္၀ဋ္ေကာင္”ပဲ။ ဒီ ၀ဋ္သုံးပါး တစ္ပါးပါးက စီမံလုိက္ေတာ့ ခံရတာပဲ။ ဒါျဖင့္ ကၽြန္၀ဋ္ေကာင္ေပါ့။ ၀ဋ္ကၽြတ္ေၾကာင္းတရားက
မရေသးေတာ့ ၀ဋ္မကၽြတ္ေသးဘူးေပါ့။ အခု ကုိယ့္အျဖစ္ကုိယ္ သိၿပီလား။

ဒီေတာ့ ကိေလသ၀ဋ္မခ်ဳပ္သေ႐ြ႕၊ ကမၼ၀ဋ္မခ်ဳပ္သေ႐ြ႕ ၀ိပါက၀ဋ္(အက်ဳိးေပး၀ဋ္)ေတာ့ ခံရမွာပဲ။ ဒါျဖင့္
ကိေလသ၀ဋ္ျဖတ္မွပဲ။ ဒါျဖတ္မွ ကမၼ၀ဋ္ျပတ္မယ္။ ကမၼ၀ဋ္ျပတ္မွ ဒီ ၀ိပါက၀ဋ္က ကၽြတ္မွာ။ အခု
၀ိပါက၀ဋ္ထဲေရာက္ေနတုန္းမွာ ဒီ ကိေလသ၀ဋ္ျပန္ေပါက္ရင္ ေနာက္ ဒီ ၀ိပါက၀ဋ္ႀကီးမ်ဳိး ျပန္ရဦးမွာပဲ။ အခုခင္ဗ်ားတုိ႔မွာအ၀ိဇၨာတဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ေတြ ေပါက္ပြားျပန္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအ၀ိဇၨာတဏွာ ခုိင္းသမွ် လုပ္ေနၾကရတယ္။အ၀ိဇၨာတဏွာကလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ မဟုတ္မတရားေဟာၿပီး ကံေတြတြန္းလုပ္ခုိင္းတာပဲ။အ၀ိဇၨာက မင္းဟာ လူထဲမွာ စီးပြားဥစၥာရတနာအားျဖင့္ အမ်ဳိးအားျဖင့္ ႐ုပ္ရည္အားျဖင့္ ညံ့ေသးတယ္လုိ႔ေဟာလုိက္ေတာ့၊ တဏွာက ဒီထက္ေကာင္းတာ ရခ်င္တယ္ဆုိတာ လာတယ္။ မင္းဟာ သူမ်ားကုိၾကည့္။ သူမ်ားေတြ တုိက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနရတယ္။ မင္းျဖစ္ေတြက ညံ့ေသးတယ္လုိ႔ မိစၧာဉာဏ္ အ၀ိဇၨာက ေဟာလုိက္တယ္။ ေဟာေတာ့ သူတုိ႔လုိ ႀကီးပြားခ်င္တဲ့
တဏွာက ကပ္ပါလာတယ္။ ဒီ အ၀ိဇၨာတဏွာက ကိေလသ၀ဋ္ေပါက္ပြားေတာ့ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံနဲ႔ ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ဒါကမၼ၀ဋ္ လာၿပီေပါ့။ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္ေတာ့ ဒီမွာ စုတိမေနေသလြန္ရင္ ၀ိပါက၀ဋ္ဆုိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး ေပၚမယ္။ အခုတစ္ပါတ္ရၿပီမဟုတ္လား။

အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွာ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒီ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲကေနၿပီး တခါလူခ်င္းတူတူ သူခ်င္းမွ်မွ်ျဖစ္ခ်င္တာ။ နတ္ခ်င္းတူတူ နတ္ခ်င္းမွ်မွ် ျဖစ္ခ်င္တာဆုိေတာ့ ခုနက ကံေတြလုပ္တယ္။ ဒီ ခႏၶာထဲ ေပါက္ပြားလာတဲအ၀ိဇၨာတဏွာက တရားေဟာတာနဲ႔ဒီကုသိုလ္အကုသုိလ္ကံေတြလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ကမၼ၀ဋ္လုပ္ျပန္ေတာ့ ဒီ၀ိပါက၀ဋ္ေရာက္ျပန္တာပဲ။ ဒါျဖင့္ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွ ကိေလသ၀ဋ္ေပါက္ပြားတယ္။ ကိေလသ၀ဋ္ေပါက္ပြားလုိ႔ ကမၼ၀ဋ္လုပ္ျဖစ္တယ္။ ကမၼ၀ဋ္လုပ္ျဖစ္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀ဆုိတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္ လာရမွာပဲ။ ေနာင္ဘ၀ ၀ိပါက၀ဋ္လာရင္ ဒီအထဲကကိေလသ၀ဋ္ေပါက္ပြားဦးမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ ထြက္ေပါက္ကုိမရွိဘူး။ အ၀ုိင္းေျပးပဲ ေျပးေနရတယ္။ တသံသရာလုံး ဒီအ၀ုိင္းေျပး ေျပးေနတယ္။ အ၀ုိင္းေျပး ေျပးေနေတာ့ နားခြင့္ပါေသးလားဆုိေတာ့ မပါဘူး။ တေျပးထဲ ေျပးေနတာပဲ။
က႐ြတ္ကင္းေလွ်ာက္သလုိ၊ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္၊ အပတ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေျပးေနရတယ္။ ဘယ္ေတာ့ဆုံးမွာတုံး။ မဆုံးဘူး။ ဒါ တသံသရာလုံး ေနခဲ့ရတာ။ ဘုရားေတာင္ အစ ရွာမေတြ႕ဘူး။ ဒီလုိ ၀ုိင္းေန-လည္ေန (ပတ္ေျပးေန)တာ လူတစ္ေယာက္၏အစရွာမေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ ၀ုိင္းေနတာေတာ့ ၾကက္ဥလုိပဲ အစရွာမေတြ႕ဘူး။ ဒီ အ၀ုိင္းဇာတ္ အခုသတ္ရင္သတ္၊ မသတ္ရင္ ေနာက္ ဒီအ၀ုိင္း ဇာတ္သိမ္းဖုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘူး။

ကဲ ... ၀ဋ္သုံးပါးကုိ ကုိယ္တုိင္လည္တတ္ၿပီးလား။ ကိုယ္တုိင္လည္တတ္လုိ႔ပဲ မူးေနေလာက္ၿပီမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ဒီဘ၀မွာ အလည္ရပ္ဖုိ႔ အလုပ္ လုပ္သင့္ၿပီေပါ့။ အခုေတာ့ လည္တဲ့အလုပ္ေတြပဲ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အခုပဲ၀ိပါက၀ဋ္မကၽြတ္ခင္က ကိေလသ၀ဋ္ကပ္ေနၿပီ။ ကုိယ့္အျဖစ္ကုိယ္မသိေသးေတာ့ လူဆုိတာ ဒီလုိလုပ္စားရတယ္။ မလုပ္ရင္ ဘယ္လူျဖစ္ပါ့မလဲ။ လူေအာက္က်မွာေပါ့ဆုိၿပီး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ “အ၀ိဇၨာ”က တရားေဟာ။ “တဏွာ”က နာသမား။ ဟုတ္ထင္ပါရဲ႕ဆုိၿပီး ကံေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ကံလုပ္ေတာ့ အက်ဳိးေပဦးမွာပဲဆုိၿပီး လူ႔နာမ္႐ုပ္ကေနၿပီး တိရစၧာန္ နာမ္႐ုပ္လုပ္လုိက္တယ္။ တိရစၧာန္နာမ္႐ုပ္ျဖစ္ေတာ့ တိရစၧာန္အ၀ိဇၨာနဲ႔ တိရစၧာန္တဏွာက လာျပန္တာပဲ။ ကိေလသ၀ဋ္ေပါက္ပြားေနျပန္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အ၀ုိင္းေျပးရၿပီေပါ့။ အ၀ုိင္းေျပးရေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မမူးႏုိင္ မမုိက္ႏုိင္ေသးဘူး။ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွာ ကိေလသ၀ဋ္ ကမၼ၀ဋ္ေတြ တည္ေထာင္ျပန္တယ္။ လည္လက္စမသတ္ခ်င္လုိ႔ လည္စရွိလည္ခ်င္လုိ႔ေပါ့။ ဦးေခါင္းေျပာင္းခ်င္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒီ၀ိပါက၀ဋ္လည္းကၽြတ္ပါေရာ တခါတည္း တိရစၧာန္ေခါင္းေျပာင္းၿပီးသြားရမွာပဲ။ ဒီ၀ဋ္လည္းကၽြတ္ေရာ ေခါင္းေျပာင္းထြက္သြားတယ္။
ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာပါတဲ့ ဥပရိမိဖုရားႀကီးဟာ ေသေတာ့ ေနာက္ေခ်းပုိး သြားျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေခ်းပုိး ဘ၀ကေနၿပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ စဥ္းစားစမ္း၊ တခါထဲ ေက်ာက္ခဲေရထဲခ်လုိက္သလုိ ျမွဳပ္သြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေရွးတုံးကအေမတစ္ေယာက္ဟာသားကေလးခင္ၿပီး ေသသြားတာနဲ႔ ေတာထဲမွာ ေခြးႀကီးသြားျဖစ္တယ္။ လူ႔ေခါင္းက ေခြးေခါင္းေျပာင္းသြားတယ္။

သားကေလးခင္တဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ေၾကာင့္ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတဲ့ ကမၼ၀ဋ္လုပ္လုိက္ေတာ့ ကမၼ၀ဋ္ရဲ႕တန္ခုိးသတၱိေၾကာင့္စုေတစိတ္က်ၿပီး ေခြးႀကီးသြားျဖစ္ရတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေကာ ဒီလုိျဖစ္ခ်င္သလား။ မျဖစ္ခ်င္ဘူးတဲ့။ အေျပာကေတာ့မျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္ကေတာ့ျဖစ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းေျပာင္းခ်င္ၾကသလား။
အခုေခါင္းနဲ႔ပဲေတာ္ၿပီးလား။ မေျပာင္းခ်င္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့အလုပ္ကုိ မလုပ္ရင္ေတာ့
မေျပာင္းခ်င္လဲေျပာင္းရမွာပဲ။

ဘုရားလက္ထက္က ဦးတိႆႀကီးဟာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ သူ႕သကၤန္းကုိစဲြတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ေၾကာင့္
သူ႕သကၤန္းမွာ သန္းႀကီးသြားျဖစ္တယ္။ ရဟန္းေခါင္းက သန္းေခါင္းသြားျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းေပၚကသန္းေတြဟာဘယ္ကလာတယ္ထင္သတုံး။ ခင္ဗ်ားအေပၚသံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကတဲ့ ဖုိးေအဖြားေအ အေမအေဖေတြက လာတာဗ်။ဓာတ္သဘာ၀ခ်ည္း ထင္မေနနဲ႔ဦး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က မသိေတာ့ သန္းဥေတြကုိ တုပ္ရတာနဲ႔ သန္းရွာလြင့္ပစ္ရတာနဲ႔၊ အဖုိးအဖြား အေမအေဖကုိ ဖ်က္ဆီးၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ အ၀ိဇၨာနဲ႔တဏွာ ခ်ဳပ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဒီလုိခင္တြယ္တဲ့
သားသမီးေခါင္းေပၚသြားၿပီး ေပ်ာ္ရဦးမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္ေအာင္လုပ္ရင္လုပ္။ မလုပ္ရင္ ေခါင္းေျပာင္းရမွာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ။ၿပံဳးၿပီးေတာ့မေနနဲ႔ေတာ့။ ၿပဳံးခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ဘူး။ နက္ျဖန္ကံကုန္ရင္ နက္ျဖန္ေခါင္းေျပာင္းရမယ္။ သုတၱနိပါတ္ထဲမွာလူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိန္းမကုိ စဲြလမ္းေသသြားတာနဲ႔ သူ႔မိန္းမအိမ္မွာ ေခြးသြားျဖစ္တယ္။ သူ႔မိန္းမကုိ ခင္လုိ႔ ေခြးသြားျဖစ္္တာ။
ေခြးကသံေယာဇဥ္ရွိလုိ႔ သူသြားတုိင္း ေနာက္ကလုိက္ေနေတာ့ သူ႔မွာ ေခြးမုဆုိးမလုိ႔ အေခၚခံရတဲ့အတြက္ သူက ေခြးကုိတိတ္တဆိတ္သတ္ပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သိပ္ၿပီးႂကြားမေနနဲ႔။ ၀ဋ္ကၽြတ္မွ ႂကြားပါ။ အခုႂကြားေနတာကေတာ့ ခဏေလးပဲ။ ေခါင္းမေျပာင္းခင္ပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဂ်ဳိႀကီးကားယားနဲ႔ လာခ်င္လာမွာ။ အစြယ္ေငါေငါနဲ႔ လာခ်င္လာမွာ။ ၀ဋ္မကၽြတ္သေ႐ြ႕ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဟာ ေလာဘနဲ႔႐ူး၊ ေဒါသနဲ႔႐ူး၊ ေမာဟနဲ႔႐ူးတဲ့ လူပဲျဖစ္တယ္။ ဒီအ႐ူးသုံးပါး တစ္ပါးပါးျဖစ္လုိ႔သာခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ဋ္မကၽြတ္ခ်င္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ေလာကအေနနဲ႔ လူႀကီးလူေကာင္းေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သစၥာအေနနဲ႔ေျပာရရင္အ၀ိဇၨာတဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ မလုပ္သေ႐ြ႕ ဥမၼတၱကအ႐ူးပဲျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ရင္ စိတ္မခ် ရဘူး။ ေခါင္းေျပာင္းတာသူ႔အလုပ္ပဲ။ ေခါင္းေျပာင္းၿပီးေခြးႀကီးျဖစ္ေတာ့ ကုိယ့္သားသမီးအရင္းရဲ႕ အ႐ုိက္ခံရမွာပဲ။ သူ႔အေမေခြးျဖစ္မွန္းမသိလုိ႔ ႐ုိက္တာ။ေခြးျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့လူဟာ အ႐ုိက္ခံရ တာနည္းေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အျဖစ္ဆုိးလြန္းလုိ႔ ေျပာတာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔သားသမီးေတြအတြက္ ၾကပ္ၾကပ္သတိထား။ သူတုိ႔နဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး ေခြးျဖစ္ရတဲ့ ၀တၳဳေပါင္း အေတာ္မ်ားတယ္။အ႐ူးမေျပာက္သေ႐ြ႕ အ၀ုိင္းေျပး႐ုံပဲ။ ေခါင္းေျပာင္း႐ုံးပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အ႐ူး ဗုံတီးေျမွာက္တဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္နဲ႔ေတာ့။
ကုိယ့္အ႐ူးေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ၾက။ အ႐ူးေပ်ာက္ဖုိ႔ရာ အ၀ိဇၨာနဲ႔တဏွာဆုိတဲ့ “ကိေလသာ အ႐ူး”ကုိ မဂ္ဓားနဲ႔ ျဖတ္ၾကေပေတာ့။

မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ ၾသ၀ါဒတရားမ်ား
(သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္တရားေတာ္မ်ားမွ၊)