လူငယ္ဆုိတာ ဖ်က္လတ္တက္ၾကြေသာ၊ ရဲရင့္ေသာ၊ သန္စြမ္းေသာ၊ ခိုင္မာေသာ၊ သတၱိရွိေသာ၊ ႏိုးၾကား၍ဇြဲရွိေသာသူကို လူငယ္ဟု ေခၚပါသည္။ သို႔ေသာ္ထုိလူငယ္၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ၊ အက်ိဳးရွိေသာ ေနရာမ်ားတြင္သာ အသံုးခ်သင့္ပါသည္။ အမ်ိဳးဘာသာကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈကို ပ်က္ျပားေစႏိုင္ေသာ အမႈကိစၥမ်ားတြင္ အသံုး ခ်မည္ဆုိပါက မသင့္ေတာ္ႏိုင္ေပ။ အမ်ိဳးကိုဆက္မည့္၊ ထိန္းသိမ္းမည့္ သစ္လြင္ရဲရင့္ေသာ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားသာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တမ်ိဳးသားလံုး၏ ေကာင္းမြန္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ား ကိုအေမြဆက္ခံမည့္ “ေမြခံထိုက္ေစ လူငယ္မ်ား” ျဖစ္ဖို႔ရန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ား အားလံုးတြင္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ေကာင္းသည့္အေမြမ်ားအား ဆက္ခံသင့္သလို မေကာင္းသည့္အက်င္၊့ စ႐ိုက္ဆုိး မ်ားကိုလည္း ပယ္ရွားပစ္ရမည့္ တာ၀န္မွာ အမ်ိဳးကေပးေသာ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

လူငယ္တို႔၏ စိတ္သ႑ာန္မွာ စူးစမ္းလိုေသာစိတ္ အၿမဲကိန္းေအာင္းေနတတ္ၾကပါသည္။ စူးစမ္းသည္ဆိုရာ၀ယ္ ေကာင္းသည့္အရာမ်ား ရွိသလို မေကာင္းေသာအရာ၌လည္း စူးစမ္းတတ္ၾကေပသည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ လူငယ္အမ်ားစုသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶ သာသနာေတာ္၏ အေျခခံအႏွစ္သာရမ်ားကို စူးစမ္းေလ႔လာရာတြင္ အားနည္းေနတတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က မိဘ ဆရာသမားမ်ား၏ သြန္သင္ဆံုးမမႈမွတစ္ပါး တဆင့္တက္၍ ေလ႔လာၾကိဳးစားမႈမွာ အားနည္းေနၾကေပေသးသည္။ တတ္သိနားလည္ေသာ အနာဂတ္အတြက္ လူငယ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပမာဏအားမွာ နည္းေနေသးသည္ဟု တြက္ဆႏိုင္ပါသည္။

အနာဂတ္အတြက္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည့္တံ့ျပန္႔ပြားရန္မွာ လူငယ္တိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိၿပီး သာသနာ၀င္တိုင္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ရန္ အလြန္အေရးၾကီးလွပါသည္။ အဖြဲ႔အစည္းငယ္မွစ၍ ႏိုင္ငံတ၀န္း တိုးတက္ေရး၏ အဓိက အေျခခံအုတ္ျမစ္မွာ သီလတရားပင္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က်င့္တရားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္တို႔သည္ ေသာက္စားမူးရစ္ျခင္း
ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ပါးျခင္းအမႈတို႔ကို လူငယ္ဘ၀၏ အႏွစ္သာရမ်ားဟု မွတ္ယူျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိေနသည္။ ေထရ၀ါဒ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမမ်ားအတိုင္း က်င့္ၾကံမေနထိုင္ျခင္းသည္ ဆိုး၀ါးေသာျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းခေလးမ်ားမွာလည္း ေဗဒင္ကိုးကြယ္ျခင္း၊ နတ္ကိုးကြယ္ျခင္းအမႈတို႔၌ ၀ါသနာထံုလ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕မွာ မူးရစ္ေစေသာ အရာမ်ားကိုပင္ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးျခင္းမွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖင့္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္ရာမွျဖစ္ေစ မိမိပါ ဘာသာျခားျဖစ္ရျခင္းမွာ ရင္နာစရာအေကာင္းဆံုးေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ မနာလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။

ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀တြင္မွ ရခဲလွေသာ သာသနာေတာ္တြင္ ၾကံဳၾကိဳက္ပါလ်က္ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းကို ႏွေမ်ာမိျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းတို႔ ဆိုထားခဲ႔ေသာ ငါးပါးသီလ ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ႔သို႔ ျမဲေစခ်င္ေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္အမ်ားစုမွာ ကြင္းလံုးခၽြတ္လိုက္ၾကသည္ဟုဆိုလွ်င္ လြန္ဖြယ္ရာမရွိေပ။ လူငယ္တိုင္းတြင္ အစြမ္းအဆမ်ား ရွိၾကစၿမဲျဖစ္ပါသည္။ အသံုးမခ်တတ္၍ အသံုးမက်ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ မိမိကိုယ္မိမိ တန္ဖိုးရွိေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစာၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ အေ၀းၾကီးမဟုတ္ပါ။ သီလတရားကိုသာ ၾကိဳးစားၿပီး ေဆာက္တည္ၾကည့္လိုက္ပါ။ သီလတရား၊ တစ္နည္း ကိုယ့္က်င့္တရား၊ သိကၡာတရားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ထိန္း ၾကည့္ပါ။ မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ တန္ဖိုးထားတတ္လာမည္မွာ မလြဲဧကန္ပါ။

သူတစ္ပါးကို ၾကည့္ညိဳတာထက္ ကိုယ္ကိုကုိယ္ျပန္ၾကည္ညိဳတတ္ဖို႔က ပိုၿပီးအေရးၾကီးပါသည္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္မၾကည္ညိဳတတ္လွ်င္ အပါယ္ပါက်ေရာက္ ႏိုင္ပါသည္။ မိဘသည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရျခင္းမွာ ဆန္းသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ျပန္လည္သံုးသပ္လွ်င္ ထူးသည့္ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ လူတစ္သိန္းကြယ္လြန္၍ လူျပည္သို႔ တစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းလွပါသည္။ ေလးဘံုပယ္ရြာမွ အကုသိုလ္အေၾကြးမ်ားကို မ်ားစြာဆပ္လ်က္ တစ္ဖန္လူ႔ဘ၀သို႔ ျပန္ရရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လူ႔ဘ၀ရေသာ္ျငားေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ႏွင့္ၾကံဳၾကိဳက္ရန္မွာ သာ၍ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ဤသို႔ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာရျခင္းမွာ အေၾကာင္းတရားေတာ့ ရွိရစမၿမဲပါ။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လ်က္ သီလပ်က္ယြင္းမႈမ်ား ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို အေျခခံက်က် နားမလည္၍ပင္ျဖစ္ပါသည္။

လက္ဦးဆရာဆိုသည့္အတိုင္း မိဘမ်ားသည္ အေျခခံက်က် နားမလည္၍ ျဖစ္ႏိုင္သလို အေပါင္းအသင္းမွားယြင္းမႈမ်ား ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ လူငယ္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း လူငယ္ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္လည္းမညီ ကိုးကြယ္မႈမွာလည္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ျဖစ္ပါလ်က္ အေျခခံသီလတရားကိုေသာ္ျဖင့္ နားမလည္၊ နားလည္ေသာ္လည္း မလိုက္နာလွ်င္ အနာဂတ္၏ အသီးအပြင့္မျဖစ္ခင္ ပိုးစား၍ ေၾကြက်ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ တိုးတက္မႈဟူသမွ်သည္ ဗုဒၶ၀ါဒ၌သာ အေျခခံ၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ က်ရွံဳးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေထရ၀ါဒ ကိုးကြယ္မႈျဖစ္လ်က္ ဘုရားရွင္၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ၊ လူျဖစ္လာရသည့္ အေၾကာင္းကဘာလဲ၊ ေထရ၀ါဒဆိုတာဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ကိုးကြယ္တာလဲ၊ သရဏဂံုဘာေၾကာင့္ ေဆာက္တည္ရသလဲ၊ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဆိုတာဘာလဲ၊ ဆြမ္းကပ္၊ ပန္းကပ္မွအစ အေျခခံက်က်ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေမး၍ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေျဖၾကည့္ေစခ်င္သည္။ တတ္သိနားလည္ထား လွ်င္လည္း နားလည္သည့္အတိုင္းက်င့္လွ်င္ သာသနာေတာ္ျပန္႔ပြားသလို တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းမည္မွာ မလြဲဧကန္ပါ။

ေထရ၀ါဒကို ေလ႔လာလွ်င္ ခိုင္ၿမဲေသာ၀ါဒ၊ ရွင္မဟာကႆပ အရွင္ျမတ္တို႔အစရွိေသာ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႔၏ အယူအဆ(ဓမၼ)၊ တစ္နည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသံုးရပ္ႏွင့္ ခိုင္ၿမဲေသာ ၀ါဒကို ေထရ၀ါဒဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ သရဏဂံုေဆာက္တည္ရာမွာလည္း ဗုဒၶံ ျမတ္စြာဘုရားကို သရဏံ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ကိေလသာေဘး၊ အပါယ္ေဘး၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေဘး၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းေဘးတို႔မွ လြတ္ကင္းတတ္သည္ျဖစ္၍ ဂစၧာမိ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ သိမွတ္ပါ၏ဆိုတာကို သိေနသင့္ပါသည္။ လူငယ္ဆိုသည့္အတိုင္း ဤသို႔ အရာရာကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားေနရမည္။ ဒါမွလည္း ဘုရားရွင္ အဆံုးအမႏွင့္ကိုက္ညီေပမည္။ မိဘမ်ား အိမ္မွာ ႐ုိးရာဆိုၿပီး နတ္ေတြကိုးကြယ္ေနၾကသည္။ ဒါတကယ္လား၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္လား၊ သမိုင္းေၾကာင္းလား လူငယ္မ်ားကိုယ္တိုင္ စံုစမ္းၾကည့္သင့္ပါသည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စမ္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါသည္။ ႐ိုး႐ာနတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္၍ ကိေလသာေဘး၊ အပါယ္ေဘး၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေဘး၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းေဘးတို႔မွ လြတ္ကင္းႏိုင္သလား၊ သမုိင္းအေထာက္ထား ခိုင္လံုမႈရွိသလား၊ လူေတြ အေၾကာက္တရား ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ေနၾကတာလား၊ လာဘ္လိုခ်င္လို႔ကိုးကြယ္ေနၾကတာလား၊ ဘုရားရွင္ အဆံုးအမႏွင့္ ကိုက္ညီသလား စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားၾကည့္လွ်င္ အေျဖမွာ ႐ိုးရွင္းစြာ ေပၚထြက္လာပါလိမ္႔မည္။

ေဗဒင္ဆိုေသာအရာသည္လည္း တကယ္ အားကိုးရာအစစ္ဟုတ္သလား၊ ယၾတာေခ်ေတာ့ေရာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္လို ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား စသျဖင့္ လူငယ္ပီပီ တက္တက္ၾကြၾကြ ဟုတ္၏ မဟုတ္၏ စံုစမ္းၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ၊ သိခ်င္ေသာအရာမ်ားစြာ ေပၚထြက္လာပါလိမ္႔မည္။ ေမးခြန္းမ်ားေပၚလာလွ်င္ တတ္သိနားလည္ႏိုင္ေသာ ဆရာသမားမ်ားကို ေမးျမန္း၊ ေဆြးေႏြးေစခ်င္ပါသည္။ မရွက္ေၾကာက္သင့္ပါ။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ ေျပာရဲေမးရဲ ျဖစ္ေနသင့္ပါသည္။ ရင္ထဲမွာ သံသယေတြ ရွင္းလင္းလာပါလိမ္႔မည္။ ကိုယ္ရွင္းသြားရင္ ကိုယ္ရွင္းသလို ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ေျပာျပတိုင္ပင္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ အေတြးအသစ္မ်ားပင္ ထပ္မံရရွိလာႏိုင္ပါသည္။ အေတြးေခၚသစ္မ်ားႏွင့္ တရားေဆာင္းပါး၊ တရားစာေပ၊ တရားေတာ္မ်ား နာၾကားၿပီး ျပန္လည္တိုက္ဆိုင္ ေလ႔လာၾကည့္ပါက ပို၍ရွင္းလင္းပါလိမ္႔မည္။

ရင္တြင္းမွာ အမွားမ်ားစြာဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပေပ်ာက္သြားလိမ္႔မည္။ ဗုဒၶဘာသာ အေျခခံက်က် နားလည္ၿပီဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္လာလွ်င္ သီလတရားလံုျခံဳေစလ်က္ ဒါနအမႈတို႔ကို လူငယ္မ်ားပီပီ ဆက္လက္ေ၀ဖန္ ေလ႔လာေနရမည္။ ဒါနဆိုရာတြင္လည္း ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါနျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုျပဳမလဲစဥ္းစားသင့္ပါသည္။ ၁။ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ထားရမယ္။ ၂။ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ငဲ႔ရမယ္။ ၃။ မိမိအက်ိဳးကို မငဲ႔ရဘူး ဆိုတဲ႔ ဒီအခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ ကိုက္မွသာ ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါနျဖစ္မွာပါ။ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာဒါန၊ ေလာကီေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို လိုလားတဲ႔စိတ္ႏွင့္ ျပဳေသာဒါနဆိုရင္ေတာ့ ပါရမီထိုက္ေသာ ဒါနမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ မျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အက်ိဳးေပးသည္လည္း ကုသိုလ္ရသည္ မွန္ေသာ္လည္း စင္ၾကယ္ေသာဒါန မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထပ္ၿပီးေလ႔လာၾကည့္လွ်င္လည္း ဒါနျပဳသည္ဆိုသည္မွာလည္း မိမိမွာ ဘ၀မ်ားစြာက ထံုလာခဲ႔ေသာ ေလာဘကိေလသာကို ေလ်ာ့ေအာင္ ပါးေအာင္ စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းလိုက္တာပါ။

၀ိပႆနာၪာဏ္ျမင္ႏိုင္ရင္ ျမင္ႏိုင္သေလာက္ ဒါနမွသည္ နိဗၺာန္ဆီကို တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ကံကံ၏အက်ိဳး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္ႏြယ္မႈ စသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္တက္လွမ္းေလ႔လာလွ်င္ လူျဖစ္လာရ လူ႔ဘ၀ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟုပင္ ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ထိုမွသာလွ်င္ ကိုးကြယ္မႈ အစစ္မွန္ႏွင့္ လူငယ္အဂၤါထပ္တူညီမွ်ပါမည္။ လူငယ္တို႔သည္ ပင္ကိုယ္အစြမ္းသတၱိျပည့္၀ၾကၿပီး ျဖဴစင္မႈကို အေျခခံၾကပါသည္။ မိဘမ်ား နားမလည္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ စီပြားေရး အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္မႈ မမွားေစလိုျခင္းသည္ ရင္တြင္းအစစ္အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ မွားလွ်င္လည္း ခ်က္ျခင္းျပင္ဆင္လိုက္လွ်င္ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈ၏ အစျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္မ်ားကို အေျခခံက်က် သိေစခ်င္ပါသည္။ အေျခခံက်က်သိခဲ႔လွ်င္ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကိုးကြယ္မႈ မွားယြင္းမႈ မရွိႏိုင္ေခ်။ သို႔ေသာ္ အသိကို က်င့္မွ မွားယြင္းမႈ မရွိႏိုင္မည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ အနာဂတ္၏ လူငယ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တစ္ခ်ိန္တြင္ ကိုယ့္အလွည့္၊ ကိုယ့္တာ၀န္၊ ကိုယ့္ပုခံုးေပၚသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္၏တာ၀န္၊ သာသနာေတာ္၏တာ၀န္ က်ေရာက္လာမည္မွာ ဧကန္ပင္ျဖစ္သလို၊ ကိုယ္တိုင္မိဘေနရာလည္း ေရာက္လာပါလိမ္႔မည္။ ထို႔ေန႔သည္ မိမိ၏ ေနာင္တရေသာေန႔ မျဖစ္ရန္မွာ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားမွာ ေလာကီ၊ ေလာကုတ္ႏွစ္လီေသာ အက်ိဳးကိုျဖစ္ေစတတ္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ေပသည္။ လူဘ၀ရလာခိုက္တြင္မွ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတ္၌ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးမခ်တတ္လွ်င္ျဖင့္ အမိုက္တကာ့ဗိုလ္မင္း၊ အဖ်င္းတကာ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ မိမိသာျဖစ္ပါ ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိသည္ ကိုးကြယ္မႈ အစစ္မွန္ရရွိထားပါလ်က္ လက္၀ယ္တြင္ ပတၱျမားရွိသူသည္ ပတၱျမား၏ တန္ဖိုးနားမလည္ကဲ႔သို႔ မျဖစ္ရန္ အေရးၾကီးလွပါသည္။

လူငယ္၏တာ၀န္ကို ေက်ပြန္လ်က္ ကိုးကြယ္မႈအစစ္အမွန္ကို တတ္သိနားလည္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳး၊ သာသနာအေတာ္အက်ိဳး သယ္ပိုးႏိုင္ေသာ သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္း ရတနာမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။

အေမာင္(ေရနံ႔သာ)
Theravada Buddhist Youth Organization (TBYO)မွ တဆင့္ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။