HAZY LIFE

ေစတီပုထုိးပံုေတာ္မ်ား

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ရန္ကုန္

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ မြန္ျပည္နယ္

ဥမင္သံုးဆယ္ေစတီ စစ္ကိုင္း

စႏၵမုနိဘုရား မႏၱေလး

ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား မႏၱေလး

ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးဂူတြင္း ရခိုင္ျပည္

ေမး။ ။ ဖုိးသူေတာ္ ဘဝကေန ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လုိ႔ အခုဆုိ စာခ်ေက်ာင္းထိုင္္ ဆရာေတာ္ျဖစ္ေနတဲ႔ ဘုန္းႀကီးကုိ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင္႔ ထုိဘုန္းႀကီးနဲ႔ဒကာမွာ ေလာကီေလာကုတၲ႐ာ ဘာအက်ိဳးမ်ား ထူးပါသလဲ ဘုရား။ ေျဖၾကားေစခ်င္ပါတယ္။
အေျဖ။ ။ သိကၡာထပ္ေပးတာနဲ႔စပ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဒကာမွာ ဘာအက်ဳိးမ်ားရႏုိင္မလဲလို႔ ေမးခြန္းရွင္ကဆုိလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ သိကၡာထပ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ပုိထူးလာတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါျဖင့္ သိကၡာထပ္တာ အလကားျဖစ္ေနတာေပါ့လို႔ ဆိုနိုင္တယ္။ အလကားေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သိကၡာထပ္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းမွာ ဘာမွ် ထူးျခားမႈမျဖစ္လာေပမဲ့ ပရိကၡရာလွဴဒါန္းတဲ့ ဒကာမွာေတာ့ လွဴဒါန္းရတဲ့ အက်ဳိးေတာ့ခံစားခြင့္ ရရွိပါတယ္။

ေလာကမွာ ေမြးေန႔၊ သိကၡာထပ္၊ မဂၤလာဦးအထိမ္းအမွတ္ ေသသူကိုရည္စူးစတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးက ပဓာနမက်ပါဘူး၊ ကုသိုလ္ရဖို႔သာ အဓိကပဓာနက်တာပါ။ ဘုရားလက္ထက္က နတ္သမီးလိုခ်င္တဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ ညီေတာ္နႏၵတုိ႔ရဲ႕ သာဓကျဖစ္ရပ္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၤလာဦး၊ နတ္သမီးလုိခ်င္စတဲ့ အေၾကာင္းေတြနဲ႔စာရင္ သိကၡာထပ္တာက ပုိၿပီးအေၾကာင္းေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္
သိကၡာထပ္တာဟာ ဒကာအတြက္ အက်ဳိးမယုတ္တဲ့အျပင္ ကုသိုလ္အက်ဳိးမ်ားစြာ ရရွိေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးမွာေတာ့ ဘာအက်ဳိးမွ ထူးလာမွာမဟုတ္ဘူး၊ သိကၡာထပ္တဲ့ ဒါယကာကို ေမတၱာပို႔ရင္ေတာ့ ကုသုိလ္မ်ားရမွာပါ။

ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဒါနရဲ႕ အက်ဳိးတရားကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး အလွဴမလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ? အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ ဆံုးရံႈးရလို႔ ပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အင္း၀ေခတ္တုန္းက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ နန္းမေတာ္မယ္ႏုဆိုတာရွိတယ္။ သူလွဴခဲ့တဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယခုတိုင္ နန္းမေတာ္မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းရယ္လို႔ နာမည္တြင္လ်က္ရွိပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္အား လွဴဒါန္းၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက ဆရာေတာ္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ သူျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္စတဲ့ ကုသို္လ္လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဖၚျပၿပီး ဒီအလွဴရဲ႕အက်ဳိးတရားကို သိခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဒီအခါ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ဖလားတစ္လံုးထဲကို ေရအျပည့္ျဖည့္ခိုင္းၿပီး “ဖလားထဲက ေရေတြကို ဟိုနားက သစ္ပင္ရင္းမွာ အားလံုးေလာင္းခဲ့၊ ၿပီးရင္ငါ့ ဆီျပန္လာခဲ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိတဲ့အတိုင္း မယ္ႏုက သစ္ပင္ရင္းမွာ ေရသြန္ၿပီး ဖလားျပန္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က “ဖလားထဲမွာ ဘာမ်ားပါလာတုန္း ေက်ာင္းအစ္မ”လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ မယ္ႏုက “ ဖလားထဲမွာ အကန္႔အသန္႔ ေရေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္တယ္၊ ဆရာေတာ္က “ ဒီလိုပါပဲ ေက်ာင္းအစ္မျပဳတဲ့ကုသိုလ္က အက်ဳိးလိုလားၿပီးျပဳတဲ့အတြက္ ဖလားထဲ က်န္တဲ့ ေရအကန္႔အသန္႔ေလာက္ပဲ အက်ဳိးရရွိမွာပါ”လို႔ မညွာမတာ မိန္႔လိုက္တယ္၊ မယ္ႏုဟာ စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ သေဘာေပါက္ၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ၾကည္ညိဳသြားပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ အရနည္းတတ္တယ္၊ အက်ဳိးကို မေမွ်ာ္ဘဲ သဒၶါတရားသက္သက္နဲ႔ လွဴဒါန္းရင္ အက်ဳိးရတာမ်ားတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ

ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္မိလုိ႔ ဦးဇင္းအား အေမရိကန္မွ ဒကာမတစ္ေယာက္က သိကၡာထပ္ျခင္းအေၾကာင္းေရးေပးရန္ ေတာင္းဆုိထားတဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္ေနတာနဲ႔ အက်ယ္တ၀င့္ ေရးေပးပါမယ္။

သိကၡာထပ္တဲ့အခါ သိမ္အတြင္းမွာ သိကၡာထပ္မဲ့ရဟန္းအျပင္ ရဟန္း(၄)ပါးရွိပါက သိကၡာထပ္ျခင္း ျပဳလုပ္လုိ႔ ရပါတယ္။ သိကၡာထပ္ခံရတဲ့ရဟန္းဟာ ရဟန္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ထုိရဟန္းကုိပါ ေရတြက္လွ်င္ သံဃာ(၅)ပါးျဖစ္ေနလုိ႔ သိမ္၀င္ျခင္းကိစၥ လံုေလာက္ပါတယ္။ ကုိရင္ကုိ ရဟန္းခံေပးမွသာ ရဟန္းသံဃာ(၅)ပါး လုိအပ္တာပါ။

တကယ္ေတာ့ သိကၡာထပ္တာဟာ ရဟန္းအတြက္မွာေတာ့ ရဟန္းသိကၡာဟာရွိေနၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အတြက္မွာ ဒကာ၊ ဒကာမတုိးျခင္းပဲ ရပါတယ္။ ကုသုိလ္အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဒကာ၊ ဒကာမေတြကုိ ေမတၱာပုိ႔ေပးတာ၊ သူတုိ႔အက်ိဳးမ်ားမဲ့ တရားေတြေဟာေပးတာ၊ ကုိယ့္ဒကာ၊ ဒကာမေတြ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ သာသနာျပဳေပးတာေတြ လုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သိကၡာထပ္ခံရတဲ့ရဟန္းမွာ အက်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြမွာလည္း မိမိရဟန္းရဲ႕ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မႈ ကုသုိလ္၊ ရဟန္းရဲ႕လုိအပ္တဲ့အရာကုိ ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ကုသိုလ္၊ မိမိအရင္က သံေယာဇဥ္ထားစရာမရွိလုိ႔ မလွဴျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ မိမိရဟန္းရွိတဲ့အခါ သင့္ေတာ္တဲ့အလွဴေလးေတြ လုပ္ျဖစ္တဲ့အက်ိဳးေတြ ရရွိပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားဟာ မိမိနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့လူမရွိရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းပါတယ္။ မိမိနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားရွိရင္ ေက်ာင္းကုိေရာက္ျဖစ္ၿပီး ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ ေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥ တံျမတ္လွည္းျခင္းစတဲ့ ကုသုိလ္မ်ားတုိးပြားေစပါတယ္။ ဒါဟာ မိမိနဲ႔ရင္းႏွီးမႈရေအာင္ မိမိေဆြမ်ိဳးမေတာ္တဲ့ သံဃာကုိ သိကၡာထပ္၊ ရဟန္းခံ၊ ကုိရင္၀တ္ေပးျခင္းမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဆန္နီေနမင္း

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

ဉာဏ္စဥ္ မာတိကာ


၁။ နာၾကားအပ္ေသာ တရားသေဘာ၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
သုတမယ ဉာဏ္ {နာၾကားမႈျဖင့္ ၿပီးေသာဉာဏ္}

၂။ နာၾကားရ၍ ေစာင့္စည္းမႈ၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
သီလမယ ဉာဏ္ {သီလျဖင့္ ၿပီးေသာ ဉာဏ္}

၃။ ေစာင့္စည္းျခင္းေၾကာင့္ တည္ၾကည္မႈ၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
သမာဓိ ဘာ၀နာမယဉာဏ္ {တည္တံ့ ပြါးမ်ားမႈျဖင့္ ၿပီးေသာဉာဏ္}

၄။ အေၾကာင္းတရားတို႔ကိုသိမ္းဆည္းမႈ၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဓမၼ႒ိတိဉာဏ္ {တရား၌တည္ေသာဉာဏ္}

၅။ ကာလသံုးပါးတို႔ကို အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ပိုင္းျခား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ပညာ
သမၼသနဉာဏ္ {သံုးသပ္ေသာဉာဏ္}

၆။ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးျခင္းကို ႐ႈျမင္ႏိုင္ေသာ ပညာ
ဥဒယဗၺယာႏုပႆနာဉာဏ္ {အျဖစ္ အပ်က္ကို႐ႈေသာဉာဏ္}

၇။ အာ႐ုံကို ဆင္ျခင္၍ အပ်က္ကို ႐ႈျမင္ႏိုင္ေသာပညာ
၀ိပႆနာဉာဏ္ {အထူး႐ႈေသာဉာဏ္}

၈။ ေဘးဟူ၍ ထင္ျမင္လာေသာပညာ
အာဒီန၀ဉာဏ္ {အျပစ္ကိုသိေသာဉာဏ္}

၉။ လြတ္ေျမာက္လိုျခင္းကို ဆင္ျခင္လ်က္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ေသာ ပညာ
သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ {သခၤါရကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈေသာဉာဏ္}


၁၀။ အပ (ျဖစ္ေသာသခၤါရနိမိတ္)မွ လြတ္ကင္းျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ေဂါၾတဘူဉာဏ္ {အႏြယ္ကိုျဖတ္ေသာဉာဏ္}

၁၁။ ႏွစ္ပါးစံုမွ ထေျမာက္လြတ္ကင္းျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
မဂၢဉာဏ္ {မဂ္ဉာဏ္}

၁၂။ လုံ႔လစိုက္ေရးၿငိမ္းေအးေသာ ပညာ
ဖလဉာဏ္ {ဖိုလ္ဉာဏ္}။

၁၃။ သံသရာလမ္းစဥ္ျပတ္မႈကို ႐ႈျမင္ေသာပညာ
၀ိမုတၱိဉာဏ္ {လြတ္ေျမာက္ေသာဉာဏ္}

၁၄။ ထိုထို မဂ္ဖိုလ္ အခိုက္အတန္႔၌ ရေရာက္ေသာတရားတို႔ကို ႐ႈေသာပညာ
ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္ {ဆင္ျခင္ေသာဉာဏ္}

၁၅။ အဇၩတၱသႏၲာန္မွ တရားတို႔ကို ပိုင္းျခားမွတ္သားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
၀တၳဳ နာနတၱဉာဏ္ {အရာ၀တၳဳ အထူးထူးကို သိေသာဉာဏ္}

၁၆။ ဗဟိဒၶသႏၲာန္မွ တရားတို႔ကို ပိုင္းျခားမွတ္သားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ေဂါစရ နာနတၱဉာဏ္ {အာ႐ုံ အထူးထူးကို သိေသာဉာဏ္}

၁၇။ စရိယာတို႔ကို ပိုင္းျခားမွတ္သားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
စရိယာနာနတၱဉာဏ္ {ျဖစ္ပံု အထူးထူးကို သိေသာဉာဏ္}

၁၈။ ေလးမ်ဳိးေသာ တရားတို႔ကို ပိုင္းျခား မွတ္သားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဘူမိနာနတၱဉာဏ္ {ဘံုအထူးထူးကို သိေသာဉာဏ္}

၁၉။ ကိုးမ်ဳိးေသာ တရားတို႔ကို ပိုင္းျခား မွတ္သားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဓမၼနာနတၱဉာဏ္ {တရား အထူးထူးကို သိေသာဉာဏ္}

၂၀။ ထူးျခား၍ သိေသာပညာ
ဉာတ႒ဉာဏ္ {သေဘာပိုင္းျခားေသာဉာဏ္}

၂၁။ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္၍ သိေသာပညာ
တီရဏ႒ဉာဏ္ {ပိုင္းျခား၍သိေသာဉာဏ္}

၂၂။ ပယ္စြန္႔ျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ပရိစၥာဂ႒ဉာဏ္ {ပယ္စြန္႔ေသာဉာဏ္}

၂၃။ ပြါးမ်ားျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဧကရသ႒ဉာဏ္ {ကိစၥထူးကိုသိေသာဉာဏ္}

၂၄။ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဖုသန႒ဉာဏ္ {သေဘာကိုေတြ႕ေသာဉာဏ္}

၂၅။ အနက္အက်ဳိးအထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
အတၳပဋိသမိၻဒါဉာဏ္ {အနက္ အက်ဳိးကို ခြဲျခား၍ သိေသာဉာဏ္}

၂၆။ ပါဠိအေၾကာင္းအထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဓမၼပဋိသမိၻဒါဉာဏ္ {ပါဠိ အေၾကာင္းကို ခြဲျခား၍ သိေသာဉာဏ္}

၂၇။ သဒၵါအထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
နိ႐ုတၱိပဋိသမိၻဒါဉာဏ္ {သဒၵါကို ခြဲျခား၍ သိေသာဉာဏ္}

၂၈။ ထင္ျမင္ဉာဏ္အထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ပဋိဘာနပဋိသမိၻဒါဉာဏ္ {ပဋိဘာန္ခြဲျခား၍ သိေသာဉာဏ္}

၂၉။ ေနထိုင္ျခင္းအထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
၀ိဟာရ႒ဉာဏ္ {ေနထိုင္ေရးသေဘာဉာဏ္}

၃၀။ သမာပတ္၀င္စားျခင္း အထူးထူး၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
သမာပတၱ႒ဉာဏ္ {၀င္စားေရးသေဘာဉာဏ္}

၃၁။ ေနထိုင္ျခင္း၊ ၀င္စားျခင္း အထူးထူး၌ (ႏွစ္ပါးစံု၌ ျဖစ္ေသာ) ပညာ
၀ိဟာရသမာပတၱ႒ဉာဏ္ {ေနထိုင္ေရး၊ ၀င္စားေရးသေဘာဉာဏ္}

၃၂။ သမာဓိ စင္ၾကယ္သည္ျဖစ္၍ အာသေ၀ါတရား ျဖတ္ျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
အာနႏၲရိက သမာဓိဉာဏ္ {အျခားမဲ့တည္တံ့ေရးဉာဏ္}

၃၃။ ၀ိပႆနာဉာဏ္လွ်င္ အႀကီးအမွဴး ရွိေသာ ၀ိပႆနာ ပညာ၊
ၿငိမ္သက္ေသာ ၀ိဟာရသို႔ေရာက္သည့္ အရဟတၱဖလသမာပတၱိ ပညာ၊
ျမတ္ေသာ ဖလသမာပတ္၌ ၫြတ္ေသာ ပုဗၺဘာဂ ပညာ
အရဏ ၀ိဟာရဉာဏ္ {ကိေလသာ ကင္းလ်က္ ေနထိုင္ေရးဉာဏ္}

၃၄။ အားႏွစ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊
သခၤါရသံုးမ်ဳိးတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္မ်ဳိးေသာဉာဏ္ျဖစ္ျခင္း၊
ကိုးမ်ဳိးေသာ သမာဓိ ျဖစ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေလ့က်င့္ ပြါးထံုေသာ ပညာ
နိေရာဓသမာပတၱိဉာဏ္ {ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ ၀င္စားေသာဉာဏ္}

၃၅။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ျဖစ္စဥ္ကို ႐ုပ္သိမ္းျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ပရိနိဗၺာနဉာဏ္ {ကိေလသာခႏၶာ ၿငိမ္းေအးေသာဉာဏ္}

၃၆။ တရားအားလံုးတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျဖတ္ရာ ခ်ဳပ္ရာ၌ တစ္ဖန္ မျဖစ္ေသာပညာ
သမသီသ႒ ဉာဏ္ {အဦးမူ၍ ၿငိမ္းေအးေသာဉာဏ္}

၃၇။ သီးျခားျဖစ္ေသာတရား၊
အထူးထူးေသာ တရားတို႔၏ တန္ခိုးကို ကုန္ေစရာ၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
သေလႅခ႒ဉာဏ္ {ေခါင္းပါးေရးဉာဏ္}

၃၈။ မဆုတ္နစ္ေသာစိတ္၊
နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာစိတ္တို႔ကို အားေပး ေထာက္ပံ႕ျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
၀ီရိယာရမၻ ဉာဏ္ {လုံ႔လစိုက္ေရး ဉာဏ္}

၃၉။ အထူးထူးေသာ တရားတို႔ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ျပေသာပညာ
အတၳသႏၵႆန ဉာဏ္ {အနက္ေဖာ္ဉာဏ္}

၄၀။ တရားအားလံုးတို႔ကို တစ္ခုတည္း သိမ္းက်ဳံးေရတြက္အပ္သည့္
အျဖစ္ဟူေသာ ပညာ၊
ထူးျခားေသာသေဘာ တူေသာသေဘာကို ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ပညာ
ဒႆန၀ိသုဒၶိဉာဏ္ {အျမင္ စင္ၾကယ္ေရး ဉာဏ္}

၄၁။ သိသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ပညာ
ခႏၲိဉာဏ္ {ႏွစ္သက္ဉာဏ္}

၄၂။ ဉာဏ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိေသာေၾကာင့္ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ပရိေယာဂါဟဏဉာဏ္ {သက္၀င္ဉာဏ္}

၄၃။ စုေပါင္းစည္းလံုးျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ပေဒသ၀ိဟာရဉာဏ္ {စုေပါင္းစည္းလံုးေရးဉာဏ္}

၄၄။ ႀကီးမွဴးအုပ္စိုးသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ျဖစ္ေသာပညာ
သညာ၀ိ၀႗ဉာဏ္ {သညာေၾကာင့္ ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၄၅။ အထူးထူး၌ ျဖစ္ေသာပညာ
ေစေတာ၀ိ၀႗ဉာဏ္ {ေစတနာေၾကာင့္ ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၄၆။ တည္တံ့ေစျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
စိတၱ၀ိ၀႗ဉာဏ္ {စိတ္ေၾကာင့္ ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၄၇။ ဆိတ္သုဥ္းျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ) ပညာ
ဉာဏ၀ိ၀႗ ဉာဏ္ {ဉာဏ္ေၾကာင့္ ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၄၈။ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၌ (ျဖစ္ေသာ)ပညာ
၀ိေမာကၡ၀ိ၀႗ ဉာဏ္ {၀ိေမာကၡေၾကာင့္ ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၄၉။ မွန္ကန္ေသာ သေဘာ၌(ျဖစ္ေသာ)ပညာ
သစၥ၀ိ၀႗ဉာဏ္ {သစၥာေၾကာင့္ကင္းျပတ္ေသာဉာဏ္}

၅၀။ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကို တစ္ခုတည္း ပိုင္းျခားျခင္း၊ ခ်မ္းသာေရးအမွတ္ ေပါ့ပါးလ်င္ ျမန္ေရးအမွတ္ကို ေဆာက္တည္သည္၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌

သီလရွင္စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံု၊ သီလရွင္ထံမွ သီလယူလုိ႔ရမရ၊ သီလရွင္အား မိဘမ်ား၊ ေယာက်္ားေလးမ်ားက ရွိခုိးသင့္လားစတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ဦးဇင္းဆီ မၾကာခဏ ေမးခြန္းေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလရွင္အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာရေ၀ထြန္း ေရးသား ထားတဲ့ ဘိကၡဳနီသာသနာနဲ႔သီလရွင္ သမိုင္းစာအုပ္ကုိ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာေဖာ္ျပထားတာ က သီလရွင္ေတြဟာ ဘိကၡဳနီသာသနာကြယ္ၿပီး သာသနာႏွစ္ကိုးရာေက်ာ္၊ ေအဒီသံုးရာစု ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ သီလရွင္စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘိကၡဳနီသာသနာဟာ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ ေအဒီသံုးရာစု၀န္း က်င္မွာ ေနာက္ဆံုးတည္ရွိခဲ့ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔ ဘိကၡဳနီသာသနာအေၾကာင္းေရးသားထားတဲ့ တရုတ္ရဟန္းေတာ္ ဖာဟီယန္မွတ္တမ္းက ဆုိပါတယ္။

အဲဒီလုိ ဘိကၡဳနီသာသနာကြယ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း သာသနာႏွစ္ (၉၀၀)ကေန (၁၄၀၀)အတြင္း (ေအဒီသံုးရာစုကေန ေအဒီကိုးရာစု) ပ်ဳေခတ္မွာ ပ်ဳအမ်ဳိးသမီးမ်ား သီလရွင္၀တ္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သီလရွင္ကိုေတာ့ ပရိဗိုဇ္မယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီကေန ပုဂံေခတ္၊ အင္း၀ေခတ္အထိ သီလရွင္မ်ား အဆက္ဆက္ထြန္းကားလာၿပီး ကုန္းေဘာင္ေခတ္ထိ ေရာက္လာပါတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ မယ္ေခမာအမည္ရွိတဲ့ သီလရွင္မယ္ကင္းတို႔ေခတ္မွာ သီလရွင္မ်ား ပုိမုိထင္ရွားလာပါတယ္။ အဲဒီလုိ ထင္ရွားလာရာကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သီလရွင္၀တ္ၾကသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေပါမ်ားတာေၾကာင့္ သီလရွင္မ်ား ယခုအခ်ိန္ထိ ထြန္းကားေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သီလရွင္စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုပါ။

တစ္ခါ သီလရွင္ကုိ ေယာက်္ားေလးမ်ား၊ မိဘမ်ားက ရွိခုိးသင့္၊ ရွိမခုိးသင့္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာျပေပးရမယ္ဆုိရင္ သီလသိကၡာပုဒ္အနည္းအမ်ားအေပၚမူတည္ၿပီး သီလနည္းသူက သီလမ်ားသူကို ရွိခုိးရပါမယ္။ ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး ရွင္းလင္းသြားေအာင္ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတာ္ေလးပါ ေျပာျပေပးပါမယ္။

ျမတ္ဗုဒၶ ေ၀သာလီျပည္ကေန သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကို ၾကြေတာ္မူတဲ့အခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းမ်ားဟာ ဒါက ငါတုိ႔ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာအတြက္၊ ဒါက ငါတုိ႔ကမၼ၀ါစာဆရာအတြက္၊ ဒါက ငါတုိ႔အတြက္ဆိုၿပီး အိပ္ရာေနရာမ်ား ဦးထားၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိဦးထားတဲ့အခါ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းကုိ ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ မေထရ္မ်ားအတြက္ အိပ္ရာေနရာ မရွိၾကဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ လက္ယာရံ၊ ဉာဏ္ပညာမွာ ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာေရာက္လာတာကုိ အိပ္စရာေနရာမေပးဘဲ ေနၾကတာပါ။ ဒါနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကုိမွ ဒုကၡမေပးဘဲ ရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ျမတ္စြာဘုရားက်ိန္းစက္ရာ ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေဆာင္နားက သစ္ပင္ရင္းမွာ ထုိင္ရင္း၊ စႀကၤန္သြားရင္းနဲ႔ ညဥ့္အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဘုရားရွင္က ေက်ာင္းနားရပ္ေနတာ “ဘယ္သူလဲ”လို႔ေမးေတာ္မူတဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱရာက “တပည့္ေတာ္ သာရိပုတၱရာပါဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ”လို႔ ေမးေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါ တယ္။ မေထရ္စကားကိုၾကားရတဲ့အခါ ျမတ္ဗုဒၶက “ငါဘုရားရွိစဥ္မွာေတာင္ ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ရိုေသေလးစားျခင္းမရွိၾကဘူးဆိုရင္၊ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ၾကမွာလဲ”လို႔ ဓမၼသံေ၀ဂ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို စည္းေ၀းေစၿပီး “ရဟန္းတို႔ ဘယ္ရဟန္းက ေနရာဦး၊ ဆြမ္းဦးထုိက္ပါသလဲ၊ ဘယ္ရဟန္းကို အရိုေသေပးသင့္ပါသလဲ”လို႔ ဘုရားရွင္က ေမးေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “အရွင္ဘုရား မင္းမ်ဳိးကလာတဲ့ ရဟန္းကို အရုိေသေပးထိုက္ပါတယ္”၊ “ပုဏၰားမ်ဳိးကလာတဲ့ရဟန္းကို အရိုအေသေပးထိုက္တယ္”၊ “သူေဌးကေနရဟန္းျဖစ္လာတဲ့ရဟန္းကုိ အရိုအေသေပးထိုက္တယ္” ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ၾကသလုိ တခ်ဳိ႕က ပဌမစ်ာန္ရတဲ့ရဟန္း၊ တခ်ဳိ႕က ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္ရတဲ့ရဟန္းကို အရိုအေသေပးထုိက္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာမ်ား၊ အဘိညာဥ္ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အရိုအေသေပးထုိက္တယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္တင္ၾက ပါတယ္။

အဲဒီလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတို႔ အခုသင္တို႔ေျပာတဲ့မင္းမ်ဳိး၊ သူေဌးမ်ဳိးစတဲ့ရဟန္းမ်ားဟာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။ အမွန္ေတာ့ ငါဘုရားသာသနာေတာ္တြင္းမွာ အစဥ္အတိုင္း ႀကီးသူကို ရွိခုိးျခင္း၊ ခရီးဦးႀကိဳဆိုျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၊ အရိုအေသျပဳျခင္းစတာေတြကို ျပဳလုပ္ရမယ္”လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္၊ အရြယ္ဂုဏ္ႀကီးသူတုိ႔ကုိ အစဥ္အတုိင္း ရုိေသေလးစားရွိခုိးရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလဂုဏ္ျပည့္စံုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို သီလသိကၡာပုဒ္နည္းတဲ့သူက ရွိခိုးရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘမ်ားက ငါးပါးသီလသာရွိၿပီး၊ သီလရွင္က ရွစ္ပါး၊ ဆယ္ပါးသီလရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘက သီလရွင္ကို ရွိခုိးရပါမယ္။ တကယ္လို႔ မိဘက ဆယ္ပါးသီလယူထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘကို သီလရွင္က ရွိခိုးရပါမယ္။ က်န္တဲ့ေယာက်္ား၊ မိန္းမမ်ားကလည္း မိမိတုိ႔က သီလရွင္ထက္ သီလေဆာက္တည္ထားတာ နည္းေနရင္ ရွိခုိးရပါမယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သီလရွင္မ်ားဟာ ကုိးပါးသီလကုိ စတင္၀တ္ကတည္းက ယူထားၾကတာမ်ားတဲ့အတြက္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက သူတုိ႔ထက္ သီလေဆာက္တည္ထားတာနည္းေနရင္ ရုိေသေလးစား ရွိခုိးရပါမယ္။ တန္းတူျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အသက္သိကၡာငယ္သူက ရုိေသေလးစား ရွိခုိးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါ။

ဒါျပင္ ျမတ္ဗုဒၶက သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားရွိခုိးျခင္းေၾကာင့္ မိမိမွာ အျပစ္မရပါဘူး။ မိမိရွိခုိးရုိေသေလးစားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကသာ သူ႔မွာရွိခုိးထုိက္တဲ့ဂုဏ္ေတြ မရွိရင္ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေပးတာ၊ ေလးစားတာ၊ ရွိခုိးတာဟာ မိမိအတြက္ မေကာင္းက်ိဳးမခံစားရဘဲ သက္ရွည္၊ ဆင္းလွ၊ ခ်မ္းသာရ၊ ဗလ၊ ဉာဏ္ပညာဆုိတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားသာရလုိ႔ သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားမႈျပဳဖုိ႔ ၀န္းမေလးသင့္ပါဘူး။ မိမိက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ရုိေသေလးစားျခင္းမျပဳမိဘူးဆုိရင္သာ အဲဒီလူဟာ ျဖစ္ေလရာမွာ ႏံုးခ်ာတဲ့မ်ိဳးႏြယ္တြင္ ေပါက္ဖြားလာရၿပီး ဘ၀မွာ အၿမဲတမ္းႏံုျခာေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာန္မာနဆုိတာဟာ မထားသင့္တဲ့ေနရာမွာ လံုး၀မထားမိဘဲ တစ္ခါတေလ နဂါးမွန္းသိေအာင္ အေမာက္ေထာင္ျပသင့္တဲ့ေနရာသာ မာန္မာနကုိ ထားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာလည္းတကယ္လိုအပ္တဲ့အခါမွသာ ထုတ္သံုးရမဲ့ စကားပံုျဖစ္ပါတယ္။ မလုိအပ္ဘဲ သြားသံုးမိရင္ ဒီစကားပံုဟာလည္း မိမိကုိ ဒုကၡစပါယ္ရွယ္ ေပးပါလိမ့္မယ္။

တစ္ဖန္ သီလယူျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာျပရမယ္ဆုိရင္ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားဟာ ကုိးပါးသီလေဆာက္တည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလ၊ ကုိးပါးသီလ ယူခ်င္တဲ့လူမ်ားကုိ သီလေပးႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း အဂၤုတၱရ တိကအ႒ကထာမွာ “ဥေပါသထဒိ၀ေသ ပန ပါေတာ၀ ဘိကၡဳႆ၀ါ ဘိကၡဳနိယာ၀ါ ဒသသီလ လကၡဏာညဳေနာ ဥပါသကႆ၀ါ ဥပါသိကာယ၀ါ-ဥပုသ္သီလခံယူရာမွာ ရဟန္းထံျဖစ္ေစ၊ ဘိကၡဳနီမထံျဖစ္ေစ၊ သီလလကၡဏာကိုသိတဲ့ ဥပါသကာ၊ ဥပါသိကာမထံျဖစ္ေစ သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ေၾကာင္း မိန္႔ဆုိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလရွိသူထံမွသာ သီလယူႏိုင္တာမဟုတ္ဘဲ သီလလကၡဏာကိုသိသူ၊ သီလကုိအစဥ္မွန္မွန္ အေရွ႕ကတိုင္ေပးႏိုင္သူ မည္သူ႔ထံမွမဆို ေဆာက္တည္လုိ႔ရပါတယ္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း သီလကိုအစဥ္အတုိင္း မွန္မွန္ဆိုႏုိင္ရင္ အိမ္ေရွ႕ဘုရားစင္မွာျဖစ္ေစ၊ သြားရင္းလာရင္းလမ္းႀကံဳလုိ႔ ေစတီပုထုိးမ်ားေရွ႕မွာျဖစ္ေစ သီလေဆာက္တည္လုိ႔ ရပါတယ္။ သီလယူတဲ့အခါ မိမိေဆာက္တည္ထားတဲ့သီလကုိ မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ သႏၵိ႒ာန္ျပတ္သားဖုိ႔သာ အဓိကက်ပါတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ သီလယူတဲ့အခါမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ရဟန္းသံဃာမ်ားထံ သီလယူရသလဲဆုိရင္ မိမိသီလေဆာက္တည္ထားတာကုိ ဆရာေတာ္မ်ား၊ နေဘးလာေရာက္ သီလယူသူမ်ား သိရွိၾကတဲ့အတြက္ မိမိသီလက်ိဳးေပါက္မဲ့ဟာကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္လုိ႔ပါ။ တကယ္လုိ႔မ်ား မိမိက သီလတစ္ပါးပါးကုိ က်ဳးလြန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာရင္ “ေအာ္-ငါသီလက်ိဳးရင္ ငါ့ကုိအျပစ္ေျပာမဲ့လူေတြ၊ ငါသီလက်ိဳးရင္ ငါ့ကုိလူမိုက္လုိ႔ ထင္ျမင္မဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါလား”လုိ႔ေတြးမိၿပီး မိမိသိကၡာမက်ေအာင္၊ မိမိအရွက္မရေအာင္ထိန္းတဲ့အေနနဲ႔ သီလမက်ိဳးေအာင္ ထိန္းႏုိင္ဖုိ႔ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိေတြးမိၿပီး သီလမက်ိဳးေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္တာဟာ လူသူပရိသတ္မ်ားတဲ့ ေနရာမွာ၀ုိင္းစုၿပီး ဆရာေတာ္မ်ားထံ သီလယူျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးပါ။ ဒါျပင္ မိမိသီလယူတဲ့အခါ ေက်ာင္းကန္ဘုရားတုိ႔မွာေနျခင္းေၾကာင့္ အကုသုိလ္အမႈမ်ားကုိ ေတြးေတာႀကံစည္ျခင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မဲ့အစား တရားဘာ၀နာပြားလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားနာလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားစာအုပ္ဖတ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အခ်င္းခ်င္း တရားစကားေဆြးေႏြးလုိ႔ျဖစ္ေစ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစေအာင္လုိ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားမွာသြားၿပီး သီလေဆာက္တည္ခုိင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ဆပ္စပ္မိလုိ႔ သဂၤဇာဆရာေတာ္ရဲ႕ သီလရွင္ေလးပါးရွိေၾကာင္း ဥပမာသမူဟဂီရတၱမက်မ္း၊ သဂၤဇာဆရာေတာ္ စကားပံုေပါင္းခ်ဳပ္မွာ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာကုိလည္း အမွတ္ရတာနဲ႔ ေရးသားလုိက္ပါတယ္။ သဂၤဇာဆရာေတာ္ဟာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားရဲ႕ ပင့္ဖိတ္မႈေၾကာင့္ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကုိၾကြလာတဲ့အခါ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားက ဆရာေတာ္ကုိ လွဴဖြယ္မ်ား လာေရာက္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ဆရားေလးမ်ားကုိ စကားစပ္မိတာနဲ႔ နင္တုိ႔ မယ္သီလဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိလဲဆုိတာ သိၾကလား။ အဲဒီလုိေမးေတာ့ ဆရားေလးမ်ားလည္း ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနၿပီး တပည့္ေတာ္တုိ႔ မယ္သီလဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆုိတာ မသိပါဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က

(၁) ရွစ္ပါးသီလႏွင့္၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကုိ စီးျဖန္းႀကိဳးကုတ္အားထုတ္ၿပီး ပရဟိတအလုပ္ လုပ္တဲ့ သီလရွင္ကုိ မယ္သီလလုိ႔ ေခၚတယ္။

(၂) အရပ္တကာသုိ႔ လွည့္ပတ္ၿပီး အၿမဲဆြမ္းဆန္အသျပာ အလွဴခံေနကာ ေက်ာင္းတြင္းမွာမေနတဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီေလလုိ႔ ေခၚတယ္။

(၃) ေတာင္အရပ္နဲ႔မတဲ့ျပန္ ေျမာက္အရပ္သြားလုိက္။ တစ္ခါ ေျမာက္အရပ္သြားေတာ့ ေျမာက္အရပ္နဲ႔ မတဲ့ျပန္ျဖစ္လုိက္။ တစ္ဖန္ အေရွ႕အရပ္နဲ႔မတဲ့ျပန္ အေနာက္အရပ္လန္ျဖစ္ေနတဲ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ အေနမမွန္တဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီလံလုိ႔ ေခၚတယ္။

(၄) မိမိအေဖာ္မ်ား တစ္ျခားသြားေနခ်ိန္ ဆန္လုိက္ခုိးၿပီး မိမိထဲသုိ႔ မရုိးသားတဲ့နည္းနဲ႔ ဆန္ခုိးေရာတဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီေလာလုိ႔ ေခၚတယ္။

ဒီေလးေယာက္မွာ ပထမတစ္ေယာက္သာ ခ်ီးမြမ္းထုိက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္တုိ႔လည္း မမုိက္ၾကနဲ႔ဟု ေျပာဆုိၿပီး ျပန္လြတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါက သဂၤဇာဆရာေတာ္မိန္႔ခဲ့တာကုိ ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္မိလုိ႔ အမွတ္ရတာနဲ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ သိခ်င္လုိ႔ ေမးထားၾကတဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာေတာ့ မပါပါဘူး။

ယခုေလာက္ဆုိ ရွင္းျပရင္ သီလရွင္ျဖစ္ေပၚလာပံုနဲ႔ပတ္သတ္တာကအစ သီလရွင္ ဆုိင္ရာမ်ားကုိ အားလံုးနားလည္ေလာက္ၿပီလုိ႔ ထင္ျမင္ပါတယ္။ အားလံုး ဗဟုသုတအသိဉာဏ္မ်ား တုိးပြားၾကၿပီး မိမိတုိ႔ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ဂ်ာနယ္ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ Download လုိက္လုိက္ပါ။ http://www.shadejournal.com/2011/10/shade-journal.html

ဆရာေတာ္အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း


ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆုိသလုိ ဝဋ္ဆုိတဲ့အရာက ဘယ္လုိပုဂၢဳိလ္ကုိမွ မ်က္ႏွာသာမေပးသလုိ ဘယ္သုိ႔ေသာပုဂၢဳိလ္ကမွာလည္း လြတ္ကင္းၾကတယ္ဆုိတာမရွိပါဘူး။ဦးဇင္းတုိ႔ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္မကင္းတဲ့အတြက္ က်န္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ဆုိဖြယ္ရာပင္မရွိပါ။ငယ္ငယ္ကေလးေလးေတြက ပုဇဥ္းေလးေတြကုိဖမ္း၊ျပီးေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ အေတာင္ခ်ဳိး၊စာကေလးေတြကုိဖမ္းျပီး မပ်ံနုိင္ေအာင္အေတာင္ကုိဓါးနဲ႔ျဖတ္။စတာေတြကုိလုပ္ေတာ့ လူၾကီးေတြကေျပာတယ္။ ကေလးေတြ တိရိစာၦန္ေလးေတြကုိ သတ္ခ်င္ရင္ေသေအာင္သတ္။ မေသမရွင္လုပ္ရင္ဝဋ္လုိက္တတ္တယ္ ဆုိတဲ့ဆုံးမစကားေလးမ်ားကုိၾကားဖူးပါတယ္။မွန္ပါတယ္။ သတၱဝါတစ္ေကာင္ကုိသတ္လုိက္ရင္ ပါဏာတိပါတကံထုိက္ျပီး ငရဲၾကီးပါတယ္။သုိ႔ေသာ္မေသမရွင္အေတာင္ခ်ဳိးလုိက္တာ၊မ်က္ေစ့ကုိေဖာက္လုိက္တာ။ေျခေထာက္ကုိျဖတ္တာက်ေတာ့ ငရဲလည္းၾကီးသလုိ ဝဋ္လည္းလုိက္တတ္ပါတယ္။မေသမရွင္ ေျခေထာက္ကုိျဖတ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီဝဋ္က ျပန္အက်ဳိးေပးရင္ ေရာဂါတစ္ခုခုေၾကာင့္ေျခေထာက္ျဖတ္ပစ္ရျခင္းစတဲ့ သူေတြကုိျမင္ဖူးၾကမွာပါ။အဲဒါေတြက အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ျဖစ္လာတာမဟုတ္ပဲ မိမိက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံေၾကာင့္ဝဋ္လုိက္ျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာျပခ်င္တာပါ။ဒါထက္ မ်ားတာေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။ဒီေနရာမွာ ဒီတစ္ခုေလာက္ကုိပဲဥပမာထားျပီးေျပာလုိက္ပါတယ္။ငရဲဆုိတာမ်ဳိးကေတာ့ ေကာင္းမွဳကုသုိလ္မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ျပီး အက်ဳိးေပးခြင့္မရေအာင္၊စြမ္းေဆာင္နုိင္ေသာ္လည္း၊ဝဋ္ဆုိသည့္အရာကုိေတာ့ ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ဳိးနဲ႔မွာ အစားထုိးျပဳလုပ္လုိ႔မရပါဘူး။

အတုမရွိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္မကင္းေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္တုိင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေနတာေတာင္ေရွာင္လုိ႔မရခဲ့ပါဘူး။ခံစားရတာပါပဲ။ခံစားရတာေတာင္တစ္ပါးတည္းမဟုတ္ (၁၂)ပါးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီဝဋ္ေတာ္(၁၂)ပါးအေၾကာင္းကုိ မသိေသးေသာသူမ်ားကုိရည္ရြယ္ျပီးေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္သလုိ၊သိျပီးသူမ်ားလည္း သိသည္ထက္သိေအာင္ အသိေပးလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ဝဋ္ေတာ္(၁၂)ပါးကေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။

(၁)။ပထမဝဋ္ေတာ္။ ။ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုေသာဘဝက မုနာဠိမည္တဲ့ ေသေသာက္ၾကဴးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။အဲဒီဘဝမွာ (သုရဘိ)အမည္ေတာ္ရတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶတစ္ပါးကုိ ဤသူကား လူသူေလးပါး ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ကာမလုိက္စားေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါး၍ တရားမရွိ သီလမရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲစကားေျပာမွားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။အဲဒီမေကာင္းမွဳ အကုသုိလ္ကံေၾကာင္း ငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရျပီး ယခုျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါ

Shay Bawa Nout Bawa With Siences

၁၉၇၈ ခုႏွစ္က ဂိုင္ယာနာတြင္ ဂ်င္ဂ်ဳံးႏွင့္တကြ ေနာက္လိုက္ ကိုးရာေက်ာ္တို႕သည္
စည္ေပပါႀကီးမ်ားျဖင့္ အဆိပ္ရည္မ်ား ေဖ်ာ္ေသာက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုမိမိ
အဆံုးစီရင္လိုက္ၾကသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ယခုအခ်ိန္ ေသျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ၿပီး
ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ အလိုက် ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟူ၍ပါ၏။

၂၂-၉-၁၉၈၅ ေန႕ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သီတင္းစာ၌ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ၊ မနီလာၿမိဳ႕
ေတာင္ဘက္၊ မိုင္ေျခာက္ရာခန္႕ အကြာ ဒါဗိုျပည္နယ္၊ ၀ုမီတန္ေက်းရြာတြင္ လူမ်ဳိးစု
အႀကီးအကဲတစ္ဦးက ဘုရားသခင္ကို ေတြ႕ရမည္ဟု ေျပာၿပီး လူေပါင္း ၇၀ ကို ပိုးသတ္ေဆး
ခတ္ထားေသာ ယာဂုကို တိုက္ေကၽြးရာမွ အားလံုး ေသၾကရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ခန္႕ကလည္း အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ တပ္ဆပ္ျပည္နယ္မွ ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္
သည္လည္း ႀကီးမားေသာ ၿခံ၀န္းႀကီးတစ္ခုကို စစ္ဌာနခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ခုကဲ့သို႕
လံုၿခံဳေအာင္စီမံၿပီး ဘာသာေရးဗန္းျပကာ ဆြဲေဆာင္သျဖင့္ မိန္းမ၊ ေယာက္်ား
အေတာ္မ်ားမ်ား စုမိသည္။ ထိုဌာနခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္လာေသာ အမ်ဳိးသမီးမွန္သမွ်
သူႏွင့္လြတ္ကင္းသူ ခပ္ရွားရွားဟူ ပါ၏။ေနာက္တဆင့္တက္ၿပီး လက္နက္မ်ားပါ စုေဆာင္းလာသျဖင့္ အေမရိကန္လံုၿခံဳေရးအရာရွိမ်ားက စစ္ေဆးခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းေသာ္လည္း မရဘဲ
ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္တို႕ဘက္မွ စတင္ပစ္ခတ္သျဖင့္ လံုၿခံဳေရး အရာရွိမ်ားမွာ
လက္နက္သံုးၿပီး အတင္း၀င္သိမ္း ၾကရေတာ့သည္။ ထိုအခါ သူ႕ကိုယ္သူ ေမတၱာရွင္၊
က႐ုဏာရွင္ ဟု ၀န္ခံထားေသာ ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွက္က ဌာနခ်ဳပ္ႀကီးကို အလံုပိတ္ၿပီး
မီးတင္႐ႈိ႕ကာ အထဲမွ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ထြက္မေျပးေစဘဲ
မီးေလာင္ခံေသရန္ ေျပာၾကားပါသတတ္၊ မေနႏိုင္၍ ထြက္ေျပးသူမ်ားသာ အသက္ရွင္ၿပီး
ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္ အပါအ၀င္ ၈၅ ေယာက္တို႕မွာ မီးေလာင္ခံၿပီး ေသၾကရသည္။

၈-၁၀-၁၉၉၄ ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတြင္လည္း ဘာသာေရး အယူမွားေၾကာင့္ အစုလိုက္
အၿပံဳလိုက္ ေသဆံုးရေသာ သတင္း တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရျပန္သည္။ ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံတြင္
ဘာသာေရး အယူလြဲမႈေၾကာင့္ မီးေလာင္ကၽြမ္း ေသဆံုးသူမ်ား၏ အေလာင္း ၄၈ ေလာင္းကို
ေတြ႕ရွိရေၾကာင္း ေအပီက ေဖာ္ျပသည္။ ေသဆံုးသူမ်ားမွာ ခေရာ့အင္႐ိုစ္
ဘာသာေရးအသင္းမွ အသင္း၀င္ ၄၈ ဦး ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရွိရၿပီး ေျမေအာက္
ဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ အျခားအေဆာက္အအံုမ်ားအတြင္း အေလာင္းမ်ားကို
ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ေသဆံုးသူမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ လမ္းျပျဖစ္သူမွာ အသက္ ၄၆ ႏွစ္ရွိ ဆရာ၀န္ႏွင့္ကေနဒါႏိုင္ငံ ကြီဘက္မွ ေအာ္ဒါေအာ့ဖ္ဆိုလာ ဘုရားေက်ာင္း ၀တ္အသင္း တည္ေထာင္သူ
လပ္ဂ်ဴးနက္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသည္။ ၄င္းမွာ လက္နက္မႈျဖင့္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံသို႕
ယမန္ႏွစ္က တိမ္းေရွာင္လာသူ ျဖစ္သည္ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္။

ကာလာမသုတ္တြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားေသာ ၀ိဘဇၨ အားနည္းေသာေၾကာင္႕ ယခုလုိၾကံဳေတြ႕
ေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။        ။ ဆန္းစစ္ ေ၀ဖန္တတ္ေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္သာတင္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္ ဘာသာကိုမွ ဘာသာေရး ပုတ္ခတ္လိုစိတ္ မရွိပါေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။

ကိုးကား...


အရွင္ဇ၀န-မတၱာရွင္ေရႊျပည္သာ (မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္...)



ေန႔စဥ္ပြားပါ ဤငါးျဖာ

၁။ ငါသည္ အိုျခင္းသေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ အိုျခင္း သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။

၂။ ငါသည္ နာျခင္းသေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ နာျခင္း သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။

၃။ ငါသည္ ေသျခင္းသေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ ေသျခင္း သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။

၄။ ငါ့အား ခပ္သိမ္းေသာ ႏွလံုးကို ပြားေစတတ္ေသာ အေဆြအမ်ိဳး၊ အေဆြခင္ပြန္း၊
ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူတို ့ႏွင့္အရပ္တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ရွင္ကြဲ ကြဲရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ဘ၀တစ္ပါးသို ့ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ေသကြဲကြဲရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္တတ္ေခ်၏။

၅။ ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္
အေမြခံရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္အေဆြအမ်ိဳးရွိသည္၊ ကံသာလွ်င္ ကိုးကြယ္လဲေလ်ာင္းရာ ရွိသည္ ျဖစ္၏။ ေကာင္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊မေကာင္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ အၾကင္ကံကို ျပဳအံ့။ ထိုျပဳေသာ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈကံ၏ေကာင္းေမြဆိုးေမြခံသည္ျဖစ္ရအံ့။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဆံုးမစာ

ပစၥည္းရွာအလုပ္ႏွင့္၊ ေန႔ပုပ္လို႔ရက္ကုန္၊

နစ္ေမ်ာလို႔ အသက္ကုန္တယ္၊ တြက္ပံုျဖင့္မေကာင္း၊

ခုလိုႏွင့္ သံသာေဗြမွာ၊ ခႏၶာေတြ မ်ားခဲ့စေကာင္း။

အသက္ေမြးမႈစခန္းပိုေအာင္၊ ၀မ္းကိုသာနင္ေက်ာင္း။

ေလးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေႏွာင္းခါမွ၊ သူႂကြယ္ေလာင္းလုပ္ခ်င္။

မိုးကုန္ၿပီ ထြန္မခ်ခ်င္ႏွင့္၊႐ြံစရာမ်ားဖို႔ျဖစ္အင္။ ။

ႏြားအိုႀကီး အေမာ့သင္သလို၊ မေလွ်ာ့လွ်င္ ဘ၀ဆံုးရွာေတာ့၊

အစတံုးနင့္အဆင္၊ လြဲဖို႔သာျပင္၊ တရားသို႔မသက္၀င္လွ်င္၊

အခက္နင္ၾကံဳေတြ႔လိမ့္ေလး…။

ဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ရဲ႕ လကၤာ

အုိးမဖုတ္ခင္ အုိးလုပ္စဥ္၀ယ္

အုိးတြင္ႏွိပ္ခတ္ တံဆိပ္မွတ္က

မျပတ္မစဲ အုိးပင္ကြဲလည္း

အၿမဲမေသြ တည္ရွိေနသုိ႔

ထုိထုိေသြးသား ကေလးမ်ားသုိ႔

ဘုရားတံဆိပ္ ဘာသာစိတ္ကုိ

ခပ္ႏွိပ္ႏိုင္မွ သက္ဆံုးက်ေအာင္

ဗုဒၶ၀ါဒီ စြဲ၍တည္မည္

ကုိယ္စီတံဆိပ္ ခပ္ႏွိပ္ေသာ၀္။ ။

ခိုင္ျမဲေက်ာမာ၊ ႏွစ္မပါဘူး၊ ပညာစကၡဳ၊ ေျမာ္ေထာက္ရွဳလွ်င္၊ သူ႔သဘာ၀၊
အနိစၥႏွင့္၊ ဒုကၡ, အနတၱာ၊ မွန္လွစြာ၏၊ ငါ, ငါ့ဥစၥာ၊ ငါ့လိပ္ျပာဟု၊ ဘာတစ္ခုမွ်၊
မဟုတ္ၾကသည္၊ ဓမၼသက္သက္ပါတကား။
"သခၤါရသေဘာတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိၾကသည္၊သင္ခ်စ္သားတုိ႔ မေမ့မေလွ်ာ့ေသာ

အေမး။ ။ ဒီကေန႔ေခတ္ လူေတြမွာ အသဲစီပိုးေရာဂါ၊ ကင္ဆာေရာဂါ၊ လူတုတ္ေကြးေရာဂါစတဲ့ ေရာဂါမ်ားခံစားၾကရပါတယ္။ ေခတ္ေပၚေရာဂါမ်ားလို႔လည္း ေျပာႏုိင္တာေပါ့ဘုရား။ ဒီေရာဂါမ်ားနဲ႔ ေသဆံုးၾကရတဲ့သူမ်ားလည္း ကမၻာတစ္၀န္း မ်ားျပားလွပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဒီလိုေရာဂါမ်ဳိး ဘုရားရွင္လက္ထက္က ျဖစ္ဖူးခဲ့ပါသလားဘုရား။ ဒီထက္ဆိုးတဲ့ေရာဂါမ်ဳိးေကာ ရွိပါသလား၊ ေလာကမွာ အဆိုးဆံုးေရာဂါဟာ ဘာေရာဂါမ်ဳိးလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

မႏြယ္ႏြယ္ေအး
ရန္ကုန္



အေျဖ။ ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဒီကေန႔ေခတ္ေပၚေရာဂါမ်ား ျဖစ္ႏုိင္တယ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာေတာ့ တပ္အပ္ေသျခာ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အနာမ်ဳိး(၉၆)ပါးထဲမွာေတာ့ ပါေကာင္းပါ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။ ယခုေခတ္မွာ လူတို႔ရဲ႕ ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ ေရာဂါအမ်ဳိးစံုေပမဲ့လို႔လည္း ဘုရားရွင္လက္ထက္က ေရာဂါေလာက္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းေသးပါဘူး။ ဒီေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေရာဂါရဲ႕နာမည္က “ယင္းနာေရာဂါ”လို႔ ေခၚတယ္။ ပါဠိလိုကေတာ့ (အ၀ိဟာတ)ေရာဂါလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဓမၼပဒအ႒ကထာ ကုမၻေဃာသက ၀တၳဳမွာ လာတဲ့အတုိင္း ေဖၚျပေပးပါ့မယ္။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္မွာ ရာဇၿဂိဳလ္သူေဌးဆိုတာရွိခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ေန႔ သူ႕အိမ္မွာ ကူးစက္တတ္တဲ့ (အ၀ိဟာတ) ယင္းနာေရာဂါတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေရာဂါ စတင္ျဖစ္ေပၚတာက တိရစၦာန္ကစတာပါ။ ေသးငယ္တဲ့ တရစၦာန္ကေန စတင္ျဖစ္ပြားၿပီး ကူးစစ္လာတာ အေကာင္ႀကီးတဲ့ ႏြားမ်ားအထိ ကူးစက္လာပါတယ္။ ႏြားကေနတစ္ဆင့္ လူေတြဆီမွာ ကူးစက္ေတာ့တာပဲ။ (၀က္တုတ္ေကြးေရာဂါလို) တိရစၳာန္ကေန လူကို အကူးစက္ခံခဲ့ရတာပါ။ ဒီေရာဂါ ကူးစက္ခံေနရၿပီဆိုတာကို သိလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေျပးနုိင္ ေရွာင္ႏိုင္မွ လြတ္မွာပါ။ တကယ္လို႔ မေျပးႏုိင္မေရွာင္နိင္တဲ့ လူအိုမ်ားမွာေတာ့ မၾကာခင္ အခ်ိန္တြင္းမွာ ထုိေရာဂါ အကူးစက္ခံရၿပီး ေသဆံုးၾကရပါေတာ့တယ္။

အဲဒီမွာ ေရာဂါအကူးစက္ခံရေတာ့ သူေဌးႀကီးနဲ႔သူေဌးကေတာ္ႀကီးတုိ႔က မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ မ်က္ရည္က်ကာ “ခ်စ္သား ဒီေရာဂါျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အိမ္နံရံကိုေဖါက္ၿပီး ေျပးမွ အသက္ရွင္ႏိုင္ပါတယ္။ ခ်စ္သား ငါတို႔ကို မငွဲ႔ဘဲ ထြက္ေျပးပါေတာ့၊ ေနရာတစ္ခုမွာ ခ်စ္သားအတြက္ ငါတို႔ဥစၥာမ်ားကုိ ၿမဳပ္ႏွံထားခဲ့တယ္၊ ေရာဂါ ကင္းရွင္းတဲ့အခ်ိန္က်မွ ဒီေနရာမွာ ပစၥည္းမ်ားျပန္လာယူေနာ္၊ သားေရး ေျပးေပေတာ့”လို႔ သားျဖစ္သူ ကုမၻေဃာသကကို မိဘမ်ားကေျပာတဲ့အခါ

အေလာင္းမွန္ ရထားဆိုက္သည္

ဘုရားအေလာင္းအလ်ာတုိ႔အား တန္ဖိုးအေလ်ာက္ ဖုႆရထားဆိုက္၍ အထြတ္ အျမတ္သို႔ေရာက္ရေသာ ဇနကဇာတ္ကို ေထာက္၍အေလာင္းအလ်ာမွန္က ရထားဆိုက္ သည္ဟုဆိုလုိသည္။ (အသုဘအေလာင္းရိွရာ အေလာင္းတင္ရထားဆိုက္သည္ဟု အခ်ဳိ႕ယူဆေနၾကသည္။) ထိုက္ေလ်ာ္ေသာသူသည္ မိမိအရည္အခ်င္းအားေလ်ာ္စြာ ထုိက္ေလ်ာ္ေသာ အခြင့္အလမ္းရရိွႏိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသံုးႏႈန္းသည္။

အေမးကၽြဲေက်ာင္း အေျဖဘုရားေလာင္း

ေမးလုိရာေမးရသည္မွာ ကၽြဲေက်ာင္းသားအဖို႔ပင္ အလြယ္အသင့္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္ လည္း ထိုအေမးကို ျပည့္စံုေအာင္ ေျဖၾကားရန္ပညာဉာဏ္ရိွေသာ ဘုရားေလာင္းမွပင္ ေျဖၾကားႏိုင္မည္ဟု ဆိုလုိသည္။ အေမးလြယ္သေလာက္ အေျဖခက္ခဲတတ္ပံုကို တင္စား၍ သံုးႏႈန္းသည္။

 

အတိုင္းထက္အလြန္ တံခြန္ႏွင့္ဘုရား

မူလသတ္မွတ္သည့္အတုိင္းအတာ ယွဥ္ဖက္ထက္ ပို၍ေကာင္းမြန္တိုးတက္သည္ ျဖစ္၍ အလြန္တင့္တယ္ ေလ်ာက္ပတ္သည္။ တံခြန္သည္ ဘုရားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ္သပၸာယ္၊ ၾကည့္ညိဳဖြယ္တင့္တယ္သည့္ ဘုရား၏ သပၸာယ္မႈကို ျဖည့္ေဆာင္သည္ဟု ဆုိလုိသည္။ ယွဥ္ဖက္ျပဳရာတြင္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု လိုက္ေလ်ာ၍ တစ္ခု၏အတင့္အတယ္ကို တစ္ခုက ျဖည့္စြမ္းေထာက္ပင့္လ်က္ တည္ပံုကို တင္စား၍ဆိုသည္။


လြန္လြန္းသေနာ္ မန္းေရႊစက္ေတာ္

ကြမ္းထမ္းသမားတစ္ေယာက္သည္ ကြမ္းထမ္းကိုခ်၍ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားကို ဖူးေျမာ္၀တ္ျပဳၿပီးေနာက္ ေရာင္း၀ယ္လုပ္ကိုင္ရသည္မွာ ပင္ပန္း၍ အေရာင္းရေႏွးသျဖင့္ ျမန္ျမန္ကုန္ပါေစဘုရားဟု ဆုေတာင္းၿပီးလွ်င္ ေနာက္သို႔ျပန္၍ လွည့္လိုက္ေသာအခါ ကြမ္းထမ္းကို အျခားသူခုိးယူသြားသျဖင့္ မရိွေတာ့သည္ကို သိရသည္တြင္ ဆုေတာင္း ကလည္း ျပည့္လြယ္လြန္းလွသည္ဟု ညည္းတြားေျပာဆိုသြားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။

 

ေလွ်ာ့လွ်င္ မိစၧာသာလွ်င္ ဒိဌိ (တတၳိ)

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ေလ့လာက်င့္ေဆာင္ ရာတြင္ တိတိက်က်မဟုတ္ဘဲေလ်ာ့၍ ယူဆယံုၾကည္ေနလွ်င္ အယူမွားေသာေၾကာင့္ မိစၧာအယူသို႔ေရာက္ၿပီးပိုလြန္၍ ယူဆယံုၾကည္ေနလွ်င္လည္း အယူသည္းေသာေၾကာင့္ တိတၳိျဖစ္ရသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ မေလ်ာ့မပိုက်င့္ေဆာင္ လက္ခံသင့္သည့္သေဘာကို ရည္ၫႊန္း၍ သံုးႏႈန္းသည္။


ဝဋ္အၿမဲ ငရဲအပ (၀ိပါတ္အၿမဲ ငရဲအပ)

ဒုစ႐ိုက္မေကာင္းမႈ ျပဳက်င့္သျဖင့္ ငရဲသို႔လားရမည့္ အကုသိုလ္ကို ေကာင္းမႈ မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ေသာ ေကာင္းမႈအက်ဳိးကုသိုလ္က ႀကီးမားသျဖင့္ ငရဲသို႔မက်ေအာင္ ဖံုးကြယ္ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀မ်ား ၌ အလားတူ အတံု႔အျပန္ ခံရမႈမ်ဳိးကိုမူကား ေရွာင္ဖယ္၍မလြတ္ဘဲ ခံရၿမဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ (ျမတ္စြာဘုရား၏ ၀ိပါတ္ေတာ္ ၁၂ ခန္းကို ၫႊန္းသည္။) မေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးသည္ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ထင္က်န္ၿမဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုလုိသည္။


ယာဂုအိုးကြဲကာမွ ေရႊစည္းခံုလွဴသည္

လူတစ္ေယာက္သည္ စားေသာက္ရန္ တည္ထားေသာ ယာဂုအိုးႀကီးမွာကြဲ၍ ဖိတ္စင္က်သြားသည့္အခါ စားသံုး၍မရေတာ့သျဖင့္ အလဟႆျဖစ္မည့္အတူတူ ကုသိုလ္အျမတ္ က်န္ေစေတာ့ဟု ေရႊစည္းခံုဘုရားကို ရည္စူးလွဴလုိက္ပါသည္ဟု ဆိုလိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ မိမိအတြက္ အသံုးမ၀င္ေတာ့သည့္အရာ၊ မိမိလက္လႊတ္ လိုက္ရသည့္အရာကို သူတစ္ပါးေက်းဇူးတင္ေစဟု ေစတနာထားဟန္ျဖင့္ စြန္႔လွဴေပး ကမ္းသည့္အရာကို ရည္၍ သံုးႏႈန္းသည္။

 

သူႀကီးဘုရား ရြာသားေကာင္းမႈ

ဘုရားတည္ရာတြင္ ဘုရားဒကာအျဖစ္ သူႀကီးက အမည္ခံေသာ္ျငားလည္း ဘုရား တည္ရန္ ကုန္က်စရိတ္ကို ရြာသူရြာသားမ်ားက စုေပါင္းထည့္၀င္ၾကရသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ အမ်ား၏ပင္ပန္းအားထုတ္မႈကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က နာမည္ေကာင္းယူ၍ အသားယူေလ့ရိွသည့္အခါတြင္ သံုးႏႈန္းသည္။


ဘုရားၿပီး ျငမ္းဖ်က္

ဘုရားတည္ေသာအခါ ျငမ္းကိုထုိးၿပီး ျငမ္းေပၚတက္၍ တည္ရေသာ္လည္း ဘုရားၿပီးေသာအခါ မလိုေတာ့သည့္ျငမ္းကို ဖ်က္ပစ္ရၿမဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ႀကီးပြားတိုးျမင့္ရန္ မစသူအား ႀကီးပြားတိုးတတ္ေသာအခါ ေက်းဇူးကန္း၍ ပစ္ပယ္သည့္ အခါတြင္သံုးသည္။

ကိုးကား...
ျမန္မာစကားပံုမ်ား၀က္ဆုိဒ္...

အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

ဇင္မ်ဳိး...


အိပ္မက္မက္ျခင္းအေၾကာင္း ေလးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ မွတ္ယူရပါမယ္။ ထိုေလးမ်ဳိးမွာ (၁) ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ား၍ အိပ္မက္ျမင္မက္ျခင္း။ (၂)ေရွးကေလ့က်င့္ ခံစားဖူးလို႔ အိပ္မက္ျမင္မက္ျခင္း။ (၃) နတ္မ်ားက လွည့္စားေသာေၾကာင့္ အိပ္မက္ျခင္း။ (၄)ပုဗၺနိမိတ္ေၾကာင့္ အိပ္မက္ျမင္မက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

(၁)ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ား၍ အိပ္မက္မက္ျခင္း။ ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ားသည့္အတြက္ အိပ္မက္ျမင္မက္ရာ တြင္ ေတာင္ေပၚမွ လိမ့္က်သေယာင္ေယာင္, ဆင္ၾကမ္း,ျမင္းၾကမ္း,ျခေသၤ့, သစ္က်ားစေသာ သားရဲမ်ား၊ လူဆိုးသူခိုးစသူတို႔ မိမိေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသေယာင္ေယာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အိပ္မက္တို႔ကို ျမင္မက္တတ္ၾကတယ္။

(၂)ေရွးကေလ့က်င့္ ခံစားဖူးလို႔ အိပ္မက္ျမင္မက္ျခင္း။ မိမိေရွးကျမင္ဖူး သံုးေဆာင္ခံစားဖူးသည့္ အာရံုမ်ားကုိ ျမင္ရၾကားရ သံုးေဆာင္ခံစားရသေယာင္ေယာင္ ျမင္မက္တတ္ၾကပါတယ္။ (၃)နတ္မ်ားက လွည့္စားောေၾကာင့္ အိပ္မက္ျမင္မက္ျခင္း။ နတ္မ်ားက အက်ဳိးလိုလား၍ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိးမဲ့ကို လိုလား၍ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိးရေစရန္၊ အက်ဳိးမဲ့ေစရန္စတဲ့ နတ္တို႔ရဲ႕ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ အာရံုအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျမင္မက္တတ္ၾကပါတယ္။
(၄)ပုဗၺနိမိတ္ေၾကာင့္ ျမင္မက္ျခင္း။ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ (ကုသို္လ္,အကိုသုိလ္)အစြမ္းေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိး မေကာင္းက်ဳိးရဖို႔ရန္ ေရွ႕ေျပးပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေသာ အိပ္မက္တို႔ကို ျမင္မက္တတ္ၾကပါတယ္။ မဟာမာယာေဒ၀ီ သားရဖို႔ရန္ အိပ္မက္ျမင္မက္မႈ၊ ယခုအခါ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ အိပ္မက္ႀကီး ငါးပါးကို ျမင္မက္မႈ စသည့္ ေကာင္းက်ဳိး၊ မေကာင္းက်ဳိး ျဖစ္ေပၚဖို႔ရန္ ျမင္မက္သည့္ အိပ္မက္မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။

ထိုအိပ္မက္(၄)မ်ဳိးတြင္ (၁)ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ား၍ ျမင္မက္ျခင္း။ (၂)ေရွးက ေလ့က်င့္ခံစားခဲ့ဖူးသည့္ အတိုင္း ျမင္မက္ျခင္း။ ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ မက္သည့္အတိုင္း မမွန္တတ္သည္ကမ်ားပါသည္။ (၃) နတ္မ်ား လွည့္စားေသာေၾကာင့္ ျမင္မက္သည့္ အိပ္မက္မွာ မွန္လည္းမွန္တတ္သကဲ့သုိ႔ လြဲလည္းလြဲတတ္ပါတယ္။ နတ္မ်ား ေဒါသထြက္လွ်င္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း အလြဲလြဲအမွားမွား အိပ္မက္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါက သီဟိုဠ္ကၽြန္း ေရာဟနအရပ္ နာဂေက်ာင္းတိုက္ႀကီးတြင္ သံဃမေထရ္ႀကီးတစ္ပါးဟာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို မပန္ၾကားဘဲ ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ခုတ္လွည္းေစ၏၊ ထိုကံ့ေကာ္ပင္တြင္ ေနထိုင္တဲ့ ရုကၡစိုးနတ္ဟာ ပထမတြင္ေတာ့ ထိုမေထရ္အား မွန္ကန္တဲ့ အိပ္မက္ကိုပဲ ေပးေနပါတယ္။ ယံုေလာက္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ “ဤေန႔မွ (၇)ရက္ေျမာက္ေန႔၌ အရွင္ဘုရား၏ ဒါယကာ ျပည့္ရွင္မင္းႀကီးဟာ နတ္ရြာစံလိမ့္မယ္”လို႔ အိပ္မက္၌ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ မေထရ္ဟာ ထိုအိပ္မက္မွစကားကို ယံုၾကည္ကာ မင္းႀကီးအား ေျပာၾကားေစပါတယ္။ မင္းႀကီးလည္း ရက္ကိုေရတြက္ၿပီး (၇)ရက္လြန္ေျမာက္ေသာအခါ နတ္ရြာမစံဘဲရွိေနသည့္အတြက္ ထိုမေထရ္သည္ မဟုတ္မတရား ေျပာၾကားေပတယ္ဆိုၿပီး ထိုမေထရ္ရဲ႕ လက္ေျခတို႔ကို ျဖတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ (သာရတၳဒီပနီဋီကာ ဒု၊ ႏွာ ၃၁၂)။

(၄)ပုဗၺနိမိတ္ေၾကာင့္ ျမင္မက္ေသာ အိပ္မက္တို႔ကား ဧကန္အမွန္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္မက္ျမင္မက္ေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ၀ိပလႅာသတရား မပယ္ရွားေသးသည့္ ပုထုဇဥ္၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔သာ ျမင္မက္ၾကပါတယ္။ ရဟႏၱာမ်ားမွာ ၀ိပလႅာသတရား ပယ္ရွားၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အိပ္မက္မျမင္မက္ၾကေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ အိပ္မက္ျမင္တဲ့အခါ အခ်ိန္ႏွင့္အက်ဳိးေပးကိုလည္း ေဖၚျပပါဦးမည္။ ညဦးယံ သန္းေခါင္ယံ မိုးေသာက္ယံတို႔၌ ျမင္မက္ေသာ အိပ္မက္တို႔သည္ မမွန္တတ္ေပ။ ဒါေပမယ့္ မိုးေသာက္အားႀကီး လင္းခါနီး အာရုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ ျမင္မက္ေသာ အိပ္မက္တို႔သည္ကား မွန္သည္က မ်ားတတ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ စားေသာက္ထားသည့္ အစာအာဟာရမ်ား သည္ ေၾကက်က္၍ ခႏၶာကိုယ္၌ အဆီအႏွစ္ၾသဇာမ်ား တည္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအာရုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းေသာအရာ မ်ားကို ျမင္မက္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးရတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းေသာ အရာမ်ားကို ျမင္မက္လွ်င္ မေကာင္းက်ဳိးရတတ္ပါတယ္။ (အဂၤုတၳဳိရ္ အ႒ကထာ တတိယအုပ္ ပဥၥကနိပါတ္အဖြင့္၊ စတုတၳပဏၰာသက၊ ၅-ျဗာဟၼဏ၀ဂ္၊ ၆-မဟာသုပိနသုတ္အဖြင့္ ႏွာ ၇၁ – ၇၂)

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com

အေမး။ ။ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပြင့္မွာလဲဘုရား။ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးမွ ကမၻာက ပ်က္မွာလား၊ မပြင့္ေသးခင္ ပ်က္မွာလားဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ 

ေမသက္လိႈင္
လာရႈိး 




အေျဖ။ ။ ဒါမေျပာမီ တစ္ကမၻာရဲ႕သက္တမ္းကို ပထမေျပာပါ့မယ္။ ဒါေျပာမယ္ဆိုရင္ အသေခ်ၤယ်ဆိုတဲ့စကားကို အရင္ေျပာရမယ္။ အသေခၤ်ယ်ဆိုတာ မေရမတြက္နုိင္တာကို ေျပာတာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္အေနာက္က သုညေပါင္း(၁၄၀) ရွိတဲ့ ကိန္းဂဏန္းကို ‘အသေခၤ်ယ်’ လို႔ေခၚပါတယ္။ လူတို႔ရဲ႕သက္တမ္းဟာ အသေခၤ်ယ်တမ္းကေန တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဆယ္ႏွစ္သက္တမ္းအထိ ဆုတ္ယုတ္လာပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ‘ဆုတ္ကပ္’လို႔ေခၚပါတယ္။ ထုိဆယ္ႏွစ္သက္တမ္းကိုေရာက္တဲ့အခါ ကပ္ႀကီးသံုးပါးအနက္ တစ္ပါးပါးေၾကာင့္ လူအမ်ားေသေၾကပ်က္စီးၾကရပါတယ္။ ၾကြင္းက်န္ရစ္တဲ့ အခ်ဳိ႕လူမ်ားဟာ သံေ၀ဂရၿပီး ကုသုိလ္တရားမ်ား တိုးပြားေအာင္ အားထုတ္လာၾကရာကေန တေျဖးေျဖး အသက္တမ္း ျပန္ရွည္လာပါတယ္။ ဒီလုိတေျဖးေျဖးရွည္လာရာ အသေခၤ်ယ်တိုင္အထိပါပဲ။ ဒါကို ‘တက္ကပ္’ လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီလိုအသေခၤ်ယ်တမ္းမွ ဆယ္ႏွစ္တမ္း၊ ဆယ္ႏွစ္တမ္းမွ အသေခၤ်ယ်တမ္းတိုင္ေအာင္ တက္ကပ္+ဆုတ္ကဒ္တစ္စံုကို “အႏၱရကပ္တစ္ကပ္” လို႔ေခၚပါတယ္။

ဒီလို အႏၱရကပ္ေပါင္း (၆၄)ကပ္ဟာ ဒီဘဒၵကမၻာရဲ႕ သက္တမ္းပါပဲ။ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ အႏၱရာကပ္(၆၄)ကပ္အနက္ အ႒မ(၈)ကပ္ေျမာက္မွစၿပီး ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၿပီး၊ န၀မ(၉)ကပ္ေျမာက္မွာ ေကာဏာဂံုဘုရားပြင့္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒသမ(၁၀)ကပ္ေျမာက္မွာေတာ့ ကႆပဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူၿပီး ဧကာဒသမ(၁၁)ကပ္ေျမာက္မွာ ေဂါတမဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္က ဒြါဒသမ(၁၂)ကပ္ေျမာက္မွာ ပြင့္ေတာ္မူမယ္လို႔ မွတ္ယူရပါမယ္။ (အာဒိကပၸက်မ္း/ ၁၄၇-၁၄၈)

မွန္နန္းရာဇ၀င္မွာေတာ့ အႏၱရကပ္ ပထမကပ္မွာ ကကုသန္ဘုရား၊ ဒုတိယကပ္မွ ေကာဏာဂံုဘုရား၊ တတိယကပ္မွာ ကႆပဘုရား၊ စတုတၳကပ္မွာ ေဂါတမဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၾကတဲ့အတြက္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားက ပဥၥမေျမာက္ အႏၱရကပ္မွာ ပြင့္ေတာ္မူပါမယ္လို႔ မွတ္ယူရပါမယ္။ (မွန္နန္းရာဇ၀င္/ ပ-တြဲ ၅၄-၇)

ေက်းဇူးရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ အျခားဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလဲ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားဟာ စတုတၳအႏၱရကပ္မွာ ပြင့္ေတာ္မူေၾကာင္း မိန္႔ဆိုထားတဲ့အတြက္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားဟာ ပဥၥမအႏၱရကပ္မွာ ပြင့္ေတာ္မူမွာပါ။ ၾကြင္းတဲ့ ကမၻာမ်ားမွာေတာ့ ဘုရားပြင့္တဲ့ အႏၱရကပ္မ်ားကေတာ့ ဆုိခဲ့ၿပီးတဲ့အတုိင္း တထစ္ခ်မွတ္ယူလို႔ မရပါ။ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အႏၱရကပ္မွာ ပြင့္ေတာ္မူၾကမယ္လို႔ မွတ္ယူရပါမယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ပြင့္ေတာ္မူမဲ့ဘုရားရွင္မ်ားက ကကုသန္၊ ေကာဏာဂံု၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ၊ အရိေမေတၱယ် ဘုရားမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီဘုရားငါးဆူပြင့္ေတာ္မူၿပီးမွ ကမၻာပ်က္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေရေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးမွ ကမၻာပ်က္ပါမယ္။

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/

ပထမပို႕စ္က ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြကို ၾကည္႕ရႈျပီးရင္ေတာ႕ ဒီပို႕စ္ေလးမွာ ဘယ္လိုေလာင္းလွဴ လွဴဒါန္း ၾကလဲဆိုတာကို ဆက္လက္ၾကည္႕ရႈ႕ ကုသိုလ္ယူၾကပါဦးခင္ဗ်ာ...

 လူငယ္ေတြမ်ားလို႕ အားတက္မိပါတယ္...
 သာသနာ႕အလံ လႊင္႕ထူလ်က္...
 သာသနာ႕အလံအေနာက္က ရခုိင္မဂၤလာစည္...
ရခိုင္ျပည္နယ္မွာကလဲြလို႕ တျခားေနရာေတြမွာ ေတြ႕ရခဲလွတဲ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ ရခုိင္စည္အဖဲြ႕အနီးကပ္
ျမတ္စြာဘုရားကို ေရွ႕ဆံုးမွာ အမွဴးထား၍...
 ေရွ႕ဆံုးမွ ဘဂၤလားေက်ာင္းတုိက္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ၾကီး...
  အခုလို အားရပါးရ သဒၵါထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းၾကသည္...
 သံဃာေတာ္ ၂၀၆ ပါး လွည္႕လည္ အလွဴခံစဥ္...
ရိုရိုေသေသ လွဴဒါန္းေနေသာ...
 ၾကြခ်ီလာမည္႕ ဘုရားႏွင္႕တကြ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားအား ေစာင္႕ေမွ်ာ္ေနၾကပံု...
 အေ၀းတစ္ေနရာမွ ျမင္ကြင္းတစ္ခု...
 အားရပါးရ ေလာင္းလွဴၾကသည္...
 ကပၸိယမ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းၾကမွာ အမွန္ပါပဲ (လွဴဖြယ္ေတြ မ်ားတာကိုး)...


မေန႕က (၁၅.၁၁.၂၀၁၁) မွာ ေမာင္ေတာျမိဳ႕လံုးကၽြတ္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပဲြ ျပဳလုပ္ခဲ႕ပါတယ္... သံဃာေတာ္အပါး ၂၀၆ ပါးကို ပင္႕ဖိတ္ခဲ႕တဲ႕ ဒီ အလွဴပဲြေလးကို အမ်ားသူငွာ သာဓု ေခၚဆိုႏိုင္ဖို႕ ယခု
ပို႕စ္ေလးကို ဓါတ္ပံုမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ တင္ျပလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ ဆြမ္းဆန္စိမ္း အတြက္
ပို႕စ္ ၂ခု တင္ပါ႕မယ္... အခုတင္ေပးလိုက္တဲ႕ ပို႕စ္ေလးကေတာ႕ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ညီေအာင္လို႕ လွဴဒါန္းမဲ႕ ကုသိုလ္ရွင္ေတြ ဘယ္လိုေတြ ျပင္ထားလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ စိတ္၀င္စားလို႕ ဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ျပီး တင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္...

သီရိမဂၤလာခန္းမကေန စတင္မထြက္ခြါမွီ ၃၀မိနစ္ အလိုေလာက္ကပါ...
 သံဃာအပါး ၂၀၆ ပါး (ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴခံမၾကြမီွ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တစ္ပါးမွ တရားေဟာ ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္...)
  သံဃာေတာ္မ်ားေနာက္မွ လုိက္ပါေပးမဲ႕ ကပၸိယမ်ား...
လွည္႕လည္အလွဴခံေပးဦးမဲ႕ အရုပ္ၾကီးမ်ား...
ဒါကေတာ႕ န.စ.က ဌာနာခ်ဳပ္မွ လွဴဒါန္းဖို႕ ျပင္ဆင္ထားတဲ႕ မ႑ပ္ပါ...
 ဒါကေတာ႕ ခရိုင္ေထြ/အုပ္ နဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ေထြ/အုပ္ တို႕ရဲ႕ အလွဴမ႑ပ္ပါ...
 ဒါကေတာ႕ ရဲတပ္ရင္း မွ စုေပါင္းအလွဴ...
 ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းဖို႕ ေစာင္႕ေနၾကတဲ႕ ကေလးငယ္မ်ား...
 အ.လ.က(၁)ေမာင္ေတာ မွ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဆရာမမ်ားအလွဴ...
 သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ေစာင္႕ဆိုင္းေနၾကတဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခု...
 ခ်စ္စရာ႕ ကေလးငယ္...
 ဒါေနရာေလးကလည္း တစ္မ်ဳိး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ရိွတယ္...
စုရံုး စုရံုး တစ္ေနရာ...
ေနပူလည္း ပူပါေစ ထီးမိုးထားတယ္...
 ျပည္ခုိင္ျဖိဳး တဲ႕...

လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္ကပီနန္ေက်ာင္းကို တ႐ုတ္မိသားစုတစ္စု ေရာက္လာတယ္။ ဒကာမႀကီးက သူ႕သားကို ရဟန္း၀တ္ေပးခ်င္လို႔လို႔ဆိုပါတယ္။ ဘယ္ႏွရက္ေလာက္ ၀တ္မွာလဲဆိုေတာ့ ၇-ရက္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၀တ္ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့သူက အခုတေလာ ကံေတြ အရမ္းဆိုးေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အဖ်က္ေတြ ခဏခဏ ၀င္ေနတယ္။စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတာ။ အခု ပိတ္လိုက္ရၿပီ။ ကံေကာင္းေအာင္လို႔ ၀တ္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ၀တ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ၀တ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၇-ရက္တာကာလအတြင္းမွာတရားဘယ္လို ထိုင္ရတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲစတဲ့ သိသင့္သိထိုက္တာေလးေတြ အေတာ္ သိသြားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေန႔လူထြက္တဲ့အခါမွာ သူ လူ႕ဘ၀ကို ျပန္သြားရမွာ ၀မ္းနည္းမိေၾကာင္း၊ ရဟန္းဘ၀က ေအးခ်မ္းေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက လူ႕ဘ၀မွာ အဆင္ေျပေစမယ့္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားနည္းရွိရင္ေျပာျပပါအံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ငါးပါးသီလကို လူ႕သီလလို႔ ဆိုထားေၾကာင္း၊မိမိကိုယ္မွာ အ၀တ္ဗလာျဖစ္ေနရင္ ရွက္စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အတူပဲ လူ႕ဘ၀မွာ ငါးပါးသီလကိုမထိန္းႏိုင္ရင္ ရွက္စရာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူကေစာဒက တက္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ လုပ္ငန္းမွာ အရက္က မေသာက္လို႔ကို
မရဘူး။ အရက္မေသာက္ရင္လူေတာ မတိုးသလို ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး သီလကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ လြန္က်ဴးရပါလိမ့္မယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ ေျပာႏိုင္တာက တပည့္ေတာ္ဟာအရက္ေသာက္ေပမယ့္ လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္၊ မူးေအာင္ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူးပါဘူး။ တပည့္ေတာ္လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ဆက္လက္လုပ္ႏုိင္တယ္။ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာရမယ့္ဧည့္သည္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ဆံု စကားေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္တပည့္ေတာ္ကို ငါးပါးသီလ၊ အရက္ေသာက္ျခင္းသီလကို ခ်ိဳးဖ်က္တယ္၊ က်ိဳးပ်က္ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါသလားဘုရားတဲ့။ကဲ … ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။
မရဘူး၊ မင္းဘယ္လိုပဲေသာက္ေသာက္၊ အရက္စက္ကေလး ပါးစပ္ထဲ၀င္သြားတာနဲ႔ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ႀကီး က်ဴးလြန္လိုက္ၿပီ၊သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္လြန္က်ဴးျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေတြ မင္း အကုန္ခံစားရေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရမလား။သူ႕ကိုေတာ့ အဲဒီလို မေျပာလိုက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေျပာလဲ ထူးမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ေတာ့အေကာင္းဆံုးေပါ့၊ မူးေအာင္ လြန္ေအာင္ မေသာက္နဲ႔လို႔ပဲ ေျပာျဖစ္လိုက္ပါတယ္။
အခု ဒကာေလးတစ္ေယာက္ကလည္းေမးလာတယ္။ မူးေအာင္ မေသာက္ရင္ အျပစ္က်ဴးလြန္ရာ က်ပါသလားတဲ့။ ဒါက ေမးသင့္ေမးထိုက္တဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ယေန႔ လူ႕ေလာကရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ပံုစံေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကလည္း႐ႈပ္ေထြးျပန္႔ေျပာလာေနတယ္ မဟုတ္လား။ စီးပြားေရး ပါတနာေတြ စုေပါင္းဧည့္ခံပဲြမွာ သူမ်ားေတြေမာ့လို႔ ကိုယ္က မေမာ့ရင္ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုး။ ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းလည္း မသိပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားပါပဲ။ သူကေတာ့ ဘယ္လို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ဘယ္လုိ ပဲြေတြပဲ တက္တက္အရက္ကို လံုး၀လံုး၀ မေသာက္ပါဘူးတဲ့။ ဒါမ်ိဳးလည္း ရွိေပးအံုးမွေပါ့ေနာ္။ ကဲ ဘာပဲေျပာေျပာေမးသူရွိေတာ့ အေျဖလည္း ရွိရတာေပါ့ေလ။ ဒီေတာ့ သုရာေမရယအေၾကာင္း ပိဋကတ္ေတြမွာ ဘယ္လိုေျပာထားေဟာထားသလဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
သုရာေမရယ-မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ အရာမ်ား၊ ေသရည္အရက္ အေၾကာင္း ဖြင့္ဆိုထားတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီေတာ့သုရာေမရယ ဆိုတာကို ေသာက္သူကို မူးယဇ္ေစတတ္၊ ပံုမွန္အသိဉာဏ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးတတ္ေသာအရာမ်ား၊အရက္၊ မူးယဇ္ေဆး၀ါး စသည္တို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ထားလုိက္ေပါ့။
အရက္ေသစာေသာက္သံုးျခင္းကို ပါဠိေတာ္ေတြမွာ “မူးယဇ္လာလွ်င္ အကုသိုလ္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္သံုးသပ္တတ္ေသာ အသိဉာဏ္ပညာကို အားနည္းေစတတ္ေသာေၾကာင့္၊ ပံုမွန္စိတ္ညစ္ႏြမ္းၿပီး သူတစ္ပါးေျပာတာကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္တတ္ေသာေၾကာင့္ ….”စသျဖင့္ ျပဆိုထားပါတယ္။ အထက္ပါ ဆိုးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္….? ဒီလိုဆိုေတာ့ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရႏိုင္တာေပါ့။
သုရာေမရယနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မွတ္ဖြယ္ေလးေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါအံုး။ သုရာေမရယအဂၤါ ေလးပါးရွိတယ္။ (၁) မဇၨဘာေ၀ါ- ေသအရက္ ကေဇာ္ျဖစ္ျခင္း(၂) ပါတုကမ်စိတၱံ- ေသာက္လိုစိတ္ ရွိျခင္း (၃) ၀ါယေမာ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ လံု႕လ ျပဳျခင္း၊(၄) အေဇၩာဟရဏံ- ေသာက္မ်ိဳခ်ျခင္း
အရက္အမ်ိဳးအစားေတြလည္းအမ်ားႀကီး ျပထားပါေသးတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဆန္၊ သစ္သီးသစ္ရြက္ စတာေတြကို က်ိဳခ်က္ေဖာ္စပ္ထားတဲ့အရက္ေတြပါပဲ။ ဘာမွ မထူးပါဘူး။
အရက္ေသာက္ျခင္းရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း စီးပြားပ်က္ျခင္း၊ လူအၾကည္ညိဳပ်က္ျခင္း၊ ကိုယ့္စကား သူမ်ား နားမေထာင္ျခင္း(ၾသဇာမရွိျခင္း)စတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းရွိတယ္။ “သုရာေမရယသခၤါတႆ မဇၨႆ ဗီဇေတာ ပ႒ာယ မဒဝေသန ကာယဒြါရပၸဝတၱာပမာဒေစတနာ သုရာေမရယမဇၨပမာဒ႒ာနံ”တဲ့။ မူးၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကာယပိုင္းမွာပါ မူးတတ္ေမ့တတ္တဲ့စိတ္ေစတနာကို သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ လြန္က်ဴးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြေနရာမ်ားစြာမွာ ဒီ အရက္အေၾကာင္းကို ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ လိုရင္း ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ(ဒီေလာက္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)
ဒီေတာ့ မိမိဘာသာ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ေျပာဆိုတဲ့ေနရာမွာ တစ္ခါတစ္ရံ အက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး (ဆိုးက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး) လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ဆံုးျဖတ္ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ဆံုးျဖတ္ရတယ္။
မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ၊ ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ေသာ ဆိုတဲ့ စကားကလည္း စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။မမူးရင္၊ မေမ့ရင္ ဆိုၿပီး ျပန္လွန္စဥ္းစားဖို႔ပါ။ အရက္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္လိုစဥ္းစားႏိုင္၊ သံုးသပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ … ဒီလိုလည္း စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့အရက္ေသာက္တုိင္း သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ မလြန္က်ဴးဘူးလို႔ ဆိုရမလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တရားေတာ္ေတြမွာဒီလို ဆိုထားတာေတြ မရွိပါဘူး။ နည္းနည္းေသာက္ရင္ နည္းနည္းထူးျခားမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ နည္းနည္းအကုသိုလ္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သိကၡာပုဒ္ကလည္း လြန္က်ဴးၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္လြန္က်ဴးရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးတရားေတြေတာ့ ရခ်င္မွ ရမွာေပါ့။
ဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ကို က်ဴးလြန္သြားၿပီလို႔မွတ္လိုက္ေပါ့။ မမူးရင္ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ဆိုတာဟာ မမွန္ပါဘူး။ မမူးရင္ သုရာရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုအေနနဲ႔ ဆိုလို႔ ရႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အရက္ေသာက္ရင္ လူအထင္ေသးမယ့္၊ ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကပိုမ်ားလာမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

အရွင္ေကာသလသာမိ(ေပ်ာ္ဘြယ္)

ေမး။ ။ ဦးဇင္းဘုရား လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း အက်ယ္တ၀င့္သိလုိ႔ပါ၍ သနားဂရုဏာထားျပီး ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။ ၀ိဇၹာသုံးပါး၊ ၀ိဇၹာရွစ္ပါး၊ စရဏတစ္ဆယ္႔ငါးပါးကုိ တပည္႔ေတာ္ သိလုိပါ၍ ရုိေသစြာေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား။ ဦးဇင္း စိတ္ခ်မ္းသာကုိက်န္းမာျပီး ဘာသာသာသနာအက်ိဳးေတြ ဒီထက္မကေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေစဘုရား။

တင္လြန္း၊ မေလးရွား။


ေျဖ။ ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္(၁၀)ပါးတြင္ တစ္ပါးျဖစ္သည့္ ၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္မ်ား၌ ပါ၀င္တဲ့ 

၀ိဇၨာ(၃)ပါးဆုိသည္မွာ

၁။ ပုေဗၺနိ၀ါသဉာဏ္-ေရွးျဖစ္ခဲ့ေသာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျပန္လည္မွတ္မိၾကည့္ရႈ႕ျမင္ႏုိင္ျခင္း။

၂။ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္-နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိေဖာက္ထြင္းျမင္ႏုိင္ျခင္း။

၃။ အာသ၀ကၡယဉာဏ္-ကိေလသာမ်ား ကုန္ခန္းျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တဖန္ ၀ိဇၨာ(၈)ပါးဆုိသည္မွာ

အထက္ပါ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္

၄။ ဣဒၶိ၀ိဓဉာဏ္-တန္ခုိးအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္ဆင္ႏုိင္းျခင္း။

၅။ ဒိဗၺေသာတ-နတ္နားကဲ့သုိ႔ အေ၀းမွအသံမွားကို ၾကားႏုိင္ျခင္း။

၆။ ေစေတာပရိယဉာဏ္-သူတစ္ပါးစိတ္အႀကံကုိ သိႏုိင္ျခင္း။

၇။ ၀ိပႆနာဉာဏ္-ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔ကုိ လကၡဏာေရးသံုးပါးျဖင့္ ျမင္ႏုိင္ျခင္း။

၈။ မေနာမယိဒၶိဉာဏ္-စိတ္လုိရာကုိသိႏုိင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တခါ စရဏ(၁၅)ပါးဆုိသည္မွာ

၁။ သံ၀ရသီလ-သီလတရားကုိ ေကာင္းစြာထိန္းျခင္း။

၂။ ဣၿႏၵိယသံ၀ရ-မ်က္စိစတဲ့ဣေျႏၵကုိ ေစာင့္ထိန္းျခင္း။

၃။ ေဘာဇနမတၱညဳတာ-အစားအေသာက္ကုိ မွ်တစြာသံုးေဆာင္ရန္သိျခင္း။

၄။ ဇာဂရိယာႏုေယာဂ-ႏုိးၾကားမႈရွိျခင္း။

၅။ သဒၶါ-သဒၶါတရားရွိျခင္း။

၆။ သတိ-သတိတရားရွိျခင္း။

၇။ ဟီရိ-မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာ ရွက္ျခင္း။

၈။ ၾသတၱပၸ-မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း။

၉။ ဗာဟုႆစၥ-ဗဟုသုတ အၾကားအျမင္ရွိျခင္း။

၁၀။ ၀ီရိယ-လံု႔လရွိျခင္း။

၁၁။ ပညာ-ေကာင္းေသာပညာရွိျခင္း။

၁၂။ ပထမစ်ာန္

၁၃။ ဒုတိယစ်ာန္

၁၄။ တတိယစ်ာန္

၁၅။ စတုတၳစ်ာန္

တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိ ရွင္းလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တခ်ိဳ႕က ျမတ္ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ဟာ(၉)ပါးပဲ ရွိတယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကပါဦးမယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္က (၁၀)ပါးရွိေၾကာင့္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လာရွိပါတယ္။ ဒါကုိ ေဗဒင္၀ိဇၨာသမားေတြက လူေတြဟာ ကုိးဂဏန္းဆုိ အေသႀကိဳက္တယ္ဆုိၿပီး လူေတြအား လိမ္လုိ႔ညာလုိ႔ေကာင္းေအာင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးဆုိၿပီး စာမ်ားေရးသားျခင္း၊ ေဟာေျပာေပးျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ရာမွ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ဟာ(၉)ပါးပဲရွိတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္လာၾကပါတယ္။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္(၁၀)ပါးမွာ

၁။ အရဟံ-ကိေလသာကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၂။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ-သိစရာအားလံုးကုိ ဆရာမကူ ကိုယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၃။ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ-၀ိဇၨာသံုးပါး ၀ိဇၨာရွစ္ပါး စရဏဆယ့္ငါးပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၄။ သုဂေတာ-ေကာင္းေသာစကားကုိသာ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၅။ ေလာက၀ိဒူ-သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက-ၾသကာသေလာကဆုိတဲ့ ေလာကသံုးပါးကုိ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၆။ အႏုတၱေရာ-အတုမရွိေသာဂုဏ္အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၇။ ပုရိသဒမၼသာရထိ-လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၈။ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ-လူနတ္တို႔ရဲ႕ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၉။ ဗုေဒၶါ-သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

၁၀။ ဘဂ၀ါ-မိမိစိတ္ကုိအစုိးရျခင္း၊ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း၊ အၿခံအရံေပါမ်ားျခင္း၊ က်က္သေရမဂၤလာႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း၊ အလုိရွိရာ ျပည့္စံုေတာ္မူျခင္း၊ အားလံုးလႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူျခင္းဆုိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

ဒီ(၁၀)ပါးမွ နံပါတ္(၆)ႏွင့္(၇)ကုိ တစ္ပါးတည္းေပါင္းၿပီး အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိလုိ႔ ေပါင္းယူ၍ လူေတြကုိးဂဏန္းယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္(၁၀)ပါးကေန (၉)ပါး ျဖစ္သြားရပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ မိမိက လာဘ္လာဘေပါလုိ၍လည္းေကာင္း၊ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈျဖစ္ေအာင္လည္းေကာင္း၊ ၀ိပႆနာကုိတုိက္ရုိက္ရႈ႕မွတ္ရန္ မလုပ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ သမထပြားျခင္းရင္လည္းေကာင္း ပုတီးစိပ္တဲ့အခါ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္(၁၀)ပါးကုိ ပါဠိျမန္မာႏွစ္ဘာသာရြတ္ဆုိျခင္းျဖင့္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မွသာ အက်ိဳးေပးထူးပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွလည္း မွန္ကန္တဲ့နည္းစနစ္ေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးဟာ အျပည့္အ၀ရမွာပါ။ ဦးဇင္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ ေကာင္းမႈလုပ္သေလာက္ အက်ိဳးေပးေတြ နည္းေနတာဟာလည္း မိမိလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈမ်ားဟာ နည္းစနစ္မွန္လား မွားလားဆုိတာကုိ ေသခ်ာက်နစြာ နားမလည္၍ ေသခ်ာမျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ပါ။

ဦးဇင္းလည္း ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စာေရးလုိက္တုိင္း ဟုိဟာေရးရမလုိ ဒါေရးရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ပညာေပးဗဟုသုတမ်ား ဘာေတြလုိအပ္သလဲ။ ဘာေတြေရးရင္ ေကာင္းမလဲလုိ႔ ဘေလာ့တင္တဲ့အခါ၊ ဂ်ာနယ္မွာေဆာင္းပါးေရးတဲ့အခါတုိင္းမွာ စဥ္းစားေနရပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိလည္း ေရးမယ္လုိ႔စိတ္ကူးေပၚလာတဲ့အခါ မေရးျဖစ္ဘဲ ေမ့ေမ့ေနတဲ့အတြက္ ခုမွပဲ ရွင္းျပေရးသားေပးလုိက္ပါတယ္။ အားလံုး ဗဟုသုတအသိဉာဏ္မ်ား တုိးပြားၾကၿပီး ေကာင္းမႈတရားမ်ား၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကပါေစ။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

တစ္ေန႔ အေရးေပၚ ႏုိင္ငံျခားကေခၚတဲ့ ဖုန္း၀င္လာလုိ႔ ကုိင္လုိက္ေတာ့ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား.. တပည့္ေတာ္ ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဘယ္သူပါဘုရား…၊ တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေန႔ကဘဲ ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားလို႔၊ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာကလည္း ဘုန္းႀကီးမရွိဘူး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ သရဏဂုံ တင္တာကုိ ဖုန္းနဲ႔တစ္ဆင့္၊ ဒါမွမဟုတ္ အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ တင္ေပးလုိ႔ ရသလားဘုရား”ဆုိတဲ့ အေမးနဲ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္တစ္ခု သိလုိက္ရပါတယ္။ ေခတ္မီလုိက္တာ သရဏဂုံကုိေတာင္ ဖုန္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြက တစ္ဆင့္ တင္လုိ႔ရသလားတဲ့။ “ေသတဲ့သူက ေသသြားမွပဲ သရဏဂုံ မတင္လည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မီးသၿဂိဳဟ္ၿပီး သူ႔အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ပဲ ေပးေ၀ေပးလုိက္ပါ..”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း အလဲြတစ္ခုအတြက္ အမ်ားဖတ္ၿပီး အသိတစ္ခု ရေစဖုိ႔ သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ျပျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြတကာ အလဲြေတြထဲမွာ ဒီေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အလဲြကလည္း ေဖ်ာက္ဖုိ႔ခက္တဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
သရဏဂုံဆုိတာ တင္ေပးလုိ႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာဆုိရင္ အသက္ရွိမွ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရမွာျဖစ္လုိ႔ သရဏဂုံတည္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာလည္း အသက္ရွင္ေနတဲ့သူပဲ လုပ္ႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိ ေသတဲ့သူအတြက္ သရဏဂုံဟာ တင္ေပးလုိ႔လည္း မရသလုိ တည္ေအာင္ေဆာက္လုိ႔လည္း မရဘူးဆုိတာ ရွင္းပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာေတြက လူေသရင္ သရဏဂုံ တင္ရတယ္ဆုိတာႀကီးက စဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာမွာ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သူေတြအတြက္ သရဏဂုံ ပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါး...


(၁) အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္
ကိေလသာမွေ၀းကြာၿခင္း၊ ကိေလသာရန္သူကို သတ္တတ္ၿခင္း၊ သံသရာလည္ပတ္ၿခင္းကို ဖ်က္စီးတတ္ၿခင္း၊ အပူေဇာ္ခံထိုက္ၿခင္း၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ပင္ မေကာင္းမွဳကို မၿပဳၿခင္း။

(၂) သမၼာသမၺဳဒၶ ဂုဏ္ေတာ္
တရားအားလံုးကို ဆရာ မ၇ွိဘဲ ပါရမီစြမ္းအားေၾကာင္႔ မိမိအလိုလို မွန္ကန္စြာ သိေတာ္မူၿခင္း။

(၃) ၀ိဇၨာစရဏ သမၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္
အသိဥာဏ္ (၀ိဇၨာ)၊ အက်င္႔တရား (စရဏ) တို႔ႏွင္႔ ၿပည္႔စံုၿခင္း။

(၄) သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္
နိဗၺာန္သို႔ ေကာင္းစြာ သြားတတ္ၿခင္း၊ ေကာင္းစြာေဟာေၿပာတတ္ၿခင္း။

(၅) ေလာက၀ိဒူ ဂုဏ္ေတာ္
သတၱ၀ါ (သတၱေလာက)၊ သတၱ၀ါတို႔၏ တည္ေနရာ (ဩကာသေလာက)၊ အရာအားလံုး တို၏ ၿဖစ္ပ်က္မွဳ (သခၤါရေလာက)၊ ဤေလာက အေၾကာင္းတို႔ကို သိၿခင္း။

(၆) အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ ဂုဏ္ေတာ္
မယဥ္ေက်းသူ၊ ဆံုးမထိုက္သူတို႔ကို ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ေအာင္ ဆံုးမတတ္ၿခင္း။

(၇) သတၱာ ေဒ၀မႏုႆာနံ ဂုဏ္ေတာ္
နတ္ လူ အားလံုးတို႔၏ ဆရာၿဖစ္ၿခင္း။

(၈) ဗုဒၶ ဂုဏ္ေတာ္
အမွန္ (သစၥာ) တရား ေလးပါးကို သိၿခင္း။

(၉) ဘဂ၀ါ ဂုဏ္ေတာ္
ဘုန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၿခင္း။


တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆)ပါး...


(၁) သြာကၡာတ ဂုဏ္ေတာ္
ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားၿခင္း။

(၂) သႏိၵဌိက ဂုဏ္ေတာ္
က်င္႔ၾကံသူအတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ရွဳၿမင္ႏိုင္သည္႔ စြမ္းအားရွိၿခင္း။

(၃) အကာလိက ဂုုဏ္ေတာ္
ရွဳပြားေနေသာ ေယာဂီအတြက္ မဂ္ၿပီးလွ်င္ ဖိုလ္တရားသည္ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ၿဖစ္ေပၚႏိုင္ၿခင္း။

(၄) ဧဟိပႆိက ဂုဏ္ေတာ္
လာေလာ၊ လက္ေတြ႔က်င္႔ၾကည္႔ေလာ ဟု တရားေတာ္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႕ ဖိတ္ေခၚခံႏိုင္ၿခင္း။

(၅) ဩပေနယိ်က ဂုဏ္ေတာ္
မိမိသႏၱာန္၌ အစဥ္အၿမဲ ကပ္၍ ေဆာင္ထားသင္႔ၿခင္း။

(၆) ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတဗၺ ဂုဏ္ေတာ္
မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ တရားအရသာကို အ၇ိယာ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ အသီးသီးလက္ေတြ႔ ခံစားႏိုင္ၿခင္း။


သံဃဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါး


(၁) သုပၸဋိပေႏၷာ
အက်င့္ျမတ္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူပါေပေသာအရိယာသံဃာေတာ္။

(၂) ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ
အက်င့္ျမတ္ကို ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူပါေပေသာ အရိယာသံဃာေတာ္။

(၃) ဥာယပၸဋိပေႏၷာ
နိဗၺာန္အက်ဳိးငွာသာ က်င့္ႀကံေတာ္ မူပါေပေသာအရိယာသံဃာေတာ္။

(၄) သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ
ရိုေသမႈႏွင့္ ေလ်ာ္ကန္ေအာင္ က်င့္ႀကံေတာ္မူပါေပေသာအရိယာသံဃာေတာ္။


(၅) အာဟုေနေယ်ာ
အေ၀းမွေဆာင္ယူၿပီး လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ပစၥည္း ၀ထၱဳတို႕ကိုလည္းေကာင္းစြာခံေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ အရိယာသံဃာေတာ္။


(၆) ပါဟုေနေယ်ာ
ဧည့္သည္အလို႕ငွာ စီမံထားအပ္ေသာ ပစၥည္း၀ထၱဳတို႕ကိုလည္း ေကာင္းစြာခံေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ အရိယာသံဃာေတာ္။

(၇) ဒကၡိေဏေယ်ာ
တမလြန္ဘ၀အတြက္ ရည္မွန္းလ်က္ လွဴဒါန္းအပ္ေသာအလွဴေကာင္း အလွဴမြန္တို႕ကိုလည္း ေကာင္းစြာ ခံယူေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ အရိယာသံဃာေတာ္။

(၈) အဥၨလိကရဏီေယာ
လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးျခင္းငွာလည္း ေကာင္းစြာခံယူေတာ္မူထိုက္ပါေပေသာ အရိယာသံဃာေတာ္။


(၉) အႏုတၱရံပုညေကၡတၱံေလာကႆ
ေလာကသားတို႕၏ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မ်ဳိးေစ့စုကို စိုက္ပ်ဳိးႀကဲခ်ရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္
ျဖစ္ေတာ္မူအပ္ပါေပေသာအရိယာသံဃာေတာ္။

မေန႕က သီတင္းကၽြတ္လျပည္႕ေနမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ အလွဴအဒါန္းေလးတစ္ခုလုပ္ဖို႕ ေရာက္ရိွခဲ႕
တဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုကို ျပန္ျပီး မွ်ေ၀ခ်င္လို႕ပါ... အဲဒီ ေနရာေလးကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လက္ရိွ အလုပ္နဲ႕
ေရာက္ရိွေနတဲ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ေနရာျဖစ္တဲ႕ (၆)မိုင္ေတာင္ ဆိုတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုပါ... အဲ႕ဒီ
ေတာင္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓါတ္ေတာ္မ်ားစြာထဲမွ တစ္ဆူျဖစ္တဲ႕ ၀ဲဖက္ဖေနာင္႕ေတာ္ ဓါတ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္ထားတဲ႕ ေစတီျဖစ္ပါတယ္... (ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ဓါတ္ေတာ္နဲ႕ တည္ထားတဲ႕ ေစတီမ်ားစြာရိွပါတယ္ အခ်ိန္ရရင္ တင္ျပပါဦးမယ္... ဓါတ္ေတာ္ေတြေရာက္ရိွလာပံုနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ အေထာက္အထား စာအုပ္စာေပမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ္ရရိွထားပါတယ္ အခ်ိန္ရရင္ တင္ေပးပါ႕မယ္...) ဒီပို႕စ္ေလးကိုေတာ႕ ဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ တင္ျပလိုက္တယ္...

(၆)မိုင္ေတာင္ေစတီ မုခ္ဦးအေ၀းျမင္ကြင္း
(၆)မိုင္ေတာင္ေစတီမုခ္ဦး အနီးကပ္ျမင္ကြင္း
ေတာင္ေပၚမွ လွပတဲ႕ ျမင္ကြင္းတစ္ခု
 ေတာင္အလယ္ေလာက္မွာရိွတဲ႕ နားေနတဲ႕ဇရပ္ေလးတစ္ခုမွာ ပူျပီး ပင္ပန္းလြန္းလို႕တဲ႕
လာပါျပီ ျပိဳင္စံရွား အေမာအပန္းဒဏ္ ခံႏိုင္သူၾကီး :D
 လက္၀ဲဖေနာင္႕ဓါတ္ေတာ္ေစတီ (ေတာင္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးမွာတည္ထားတာပါ...)

 ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြသီတင္းကၽြတ္လျပည္႕အလွဴဒါန နဲ႕ ဥပုသ္သီလ ယူခဲ႕တဲ႕ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းေလး...
ဥပုသ္သီလယူဖုိ႕ ေစာင္႕ေနၾကတဲ႕ ဥပုသ္သည္မ်ား...
 ေန႕ဆြမ္းအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ႕ ေ၀ယာ၀စၥအဖဲြ႕...
 ဆရာေတာ္ရဲ႕ သီလေပးကို ခံယူေနၾကခ်ိန္... (ကိုးပါးသီလ ေပးပါတယ္...)
ဆြမ္းအတြက္ အျပင္ဆင္...
 ဘုန္းၾကီးဆြမ္းဘုန္းျပီးတာနဲ႕ ဥပုသ္သည္ေတြအလွည္႕...

သူငယ္ခ်င္းအားလံုးရဲ႕...

ဇင္မ်ဳိး...