HAZY LIFE

ေစတီပုထုိးပံုေတာ္မ်ား

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ရန္ကုန္

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ မြန္ျပည္နယ္

ဥမင္သံုးဆယ္ေစတီ စစ္ကိုင္း

စႏၵမုနိဘုရား မႏၱေလး

ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား မႏၱေလး

ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးဂူတြင္း ရခိုင္ျပည္

လူအမည္ = သိဒၶတၳ

ဘုရားဘဲြ႕အမည္ေတာ္ = ေဂါတမဗုဒၶ

ေမြးသကၠရာဇ္ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ (BC- 623 ခန္႔)

မိဘအမည္ = ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္း၊ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရား

ေနျပည္ေတာ္ = ကပိလဝတ္မင္းေနျပည္ေတာ္ (ယခုေခတ္ နီေပါနယ္)

အမ်ိဳးအႏြယ္ = သက်သာကီဝင္ မင္းမ်ိဳး

အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္ = အသက္ ၁၆ႏွစ္အရြယ္

ဇနီး = ဖြားဖက္ေတာ္ ဘဒၵကဥၥနာ ယေသာဓရာ

သားေတာ္ = ရာဟုလာ

နန္းစည္းစိမ္စံႏွစ္ = ၂၉ႏွစ္ (ေမြးကတည္းက ေတာထြက္ခ်ိန္အထိ)

ေတာထြက္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၂၉ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇ခုႏွစ္၊ ဝါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔ (BC- 594 ခန္႔)

ဒုကၠရစရိယက်င့္သည့္ကာလ = ၆ ႏွစ္ (ခဲရင္းစြာက်င့္ရသည့္ အက်င့္ျဖစ္သျဖင့္ ဒုကၠရစရိယဟုေခၚသည္၊ ဒုကၡစရိယ မဟုတ္ပါ။)

ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၃၅ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ (BC- 588 ခန္႔)

တရားေဟာသည့္ကာလ = ၄၅ႏွစ္ (သက္ေတာ္ ၃၅မွ သက္ေတာ္ ၈၀အထိ)

ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည့္ႏွစ္ = သက္ေတာ္ ၈၀၊ ဝါေတာ္ ၄၅ဝါ၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ (BC- 543 ခန္႔)

ဒါကဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ အက်ဥ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးသိထားဖုိ႔လုိတာက ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သိသင့္တာေလးေတြ သိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဗုဒၶ

ဗုဒၶဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ေမးရင္ ဒီစကားလုံး အဖြင့္အတုိင္း “သိသူ”လုိ႔ အလြယ္ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတယ္ဆုိေတာ့ ဘာကုိသိတာလဲ ဆုိရင္ သစၥာေလးပါး အပါအဝင္ သိစရာမွန္သမွ် အားလုံးကုိ သိတာလုိ႔ ေျဖရမွာေပါ့။ အဲဒီသစၥာကုိ ဘယ္သူကသင္ျပေပးလုိ႔ သိတာလဲ၊ သူပဲသိၿပီး တျခားသူေတြကုိ သိေစႏုိင္သလားလုိ႔ ထပ္ၿပီးေမးခြန္း ထုတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ေတြဟာ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမရွိဘဲ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈနဲ႔ သိရွိေတာ္မူတာျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူတဲ့သူလုိ႔ အလြယ္နားလည္ မွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိေတာ့ ဒီေနရာမွာ

၁။ သမၼာသမၺဳဒၶ


၂။ ပေစၥကဗုဒၶ ဆုိတဲ့ ဗုဒၶ ႏွစ္မ်ိဳးကုိ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။


သမၼာသမၺဳဒၶ ဆုိတာ ေလးအသေခ်ၤ နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း (ပညာ၊ သဒၶါ၊ ဝိရိယ တရားအားသာမႈကုိ လုိက္ၿပီး ကဲြျပားမႈရွိ) ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္မ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ကာ ပါရမီေတာ္ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့အခါမွာ သိစရာမွန္သမွ် အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ကုိ သိေတာ္မူႏုိင္တဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့ သစၥာတရားအတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူႏုိင္တဲ့ ဘုရားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။


ပေစၥကဗုဒၶ ဆုိတာ  ႏွစ္အသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလၾကာေအာင္ ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္တုိ႔ကုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူကာ ပါရမီေတာ္ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့အခါ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမကူ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သိေတာ္မူခဲ့ေပမယ့္ သတၱဝါေဝေနယ်ေတြကုိ သိရွိေအာင္ ေဟာေတာ္မမူႏုိင္တဲ့၊ သာသနာပကာလမွာ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ ဘုရားငယ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။


ဒီဗုဒၶႏွစ္မ်ိဳးမွာ အခုႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ သာသနာေတာ္ဟာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕ သာသနာထြန္းကားရာ ကာလကုိ သာသနာတြင္းကာလုိ႔ေခၚၿပီး သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ထြန္းေတာ္ မမူတဲ့ကာလကုိေတာ့ သာသနာပ ကာလလုိ႔ေခၚကာ အဲဒီသာသနာပ ကာလမွာပဲ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္မ်ား ပြင့္ေပၚေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြအတြက္ မဆုိးဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္းႏွင့္ ဗုဒၵဘာသာ

အရာရာတုိင္းတြင္ အသြင္သဏၭာန္ႏွင္႔ အႏွစ္သာရဟူ၍ ရွိၾကသည္ ။ အသြင္သဏၭာန္သည္ အႏွစ္သာရကုိ ပုံေဖာ္ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးရသလုိ ၊ အႏွစ္သာရသည္ အသြင္သဏၭာန္တည္ရွိမႈအား အဓိပၸါယ္ ၿပည္႔၀ေစေပသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တစ္စုံတစ္ရာကုိ အကဲခတ္တန္းဖုိး ၿဖတ္မည္ ဆုိပါလွ်င္ အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရကုိပါ ၿခံဳငုံမိရန္ အေရးၾကီးလွေပသည္ ။ လူသားတုိ႔၏ ဘ၀တစ္ခုလုံးႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ တုိ႔အား ေလ႔လာဆန္းစစ္မႈၿပဳရာတြင္လည္း အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာ ၾကည္႔ၿပီး အႏွစ္သာရ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္၍ မရႏိူင္သည္ကုိ လူသားတုိင္း အေလးဂရုၿပဳအပ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကမၻာ႔လူသားထု တစ္ရပ္လုံး ကုိးကြယ္အားထားရာ ဘာသာၾကီး ေလးခုအနက္မွ တစ္ခုအပါအ၀င္ ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ သုေတသီတုိ႔က ဘက္စုံေထာင္စုံမွ ေလ႔လာစူးစမ္းမႈမ်ားၿပဳလုပ္ခဲ႔ၾကရာ အခ်ိဳ ႔မွာအေပၚယံ အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာၾကည္႔ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္ၾက ၊ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ေရးသားၿပဳစု ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္ ။ ထုိသုိ႔အကဲၿဖတ္သူမ်ားထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကုိ သိနားလည္ၿခင္းမရွိသူအခ်ိဳ ႔က ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထကုိ ရုပ္ထုကုိးကြယ္မႈ အၿဖစ္ အစဥ္တစုိက္ေ၀ဖန္ ရႈတ္ခ်ခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းအေလ႔အထသည္ သူတုိ႔ အၿမင္တြင္ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေကာင္း မဲ႔ေနေပလိမ္႔မည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ ဘာသာတရားအဆုံးအမႏွင္႔အညီ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ ဘ၀တစ္ခုအားမည္သုိ႔ ေဆာက္တည္ ရမည္ကုိ သင္ၾကားၿပသေပးခဲ႔သည္႔ ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ တစ္ဦးအား အရုိအေသေပး ဂါရ၀ၿပဳၿခင္း၏ ထူးၿခားခ်က္ကုိကား သိနားလည္ၿခင္း မရိွၾကေခ် ။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္တုိ႔အား ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထသည္ ဗုဒၶ၏ သစၥာဥာဏ္ ၊ ပါရမီ ၊ အသိပညာ ၊ ဂုဏ္ေက်းဇူး မ်ားႏွင္႔ လူသားတုိ႔ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ စြန္႔လႊတ္မႈတုိ႔အား အသိအမွတ္ၿပဳ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းၿပသသည္႔ နည္းလမ္းတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္သည္ ။ အဆုိပါ အေၾကာင္းတရားတုိ႔အား သိနားလည္မႈမရွိသည္႔အတြက္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ပူေဇာ္ၿခင္းအေပၚ ေ၀ဖန္ေၿပာဆုိ ေရးသားၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး အေနႏွင္႔ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူအားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ မၿဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ ရမည္႔ကိစၥေပေလာဟုၿပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည္႔သင္႔ေပသည္ ။ ဆင္းတု ၊ ရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အၿဖစ္ခံယူေရးအတြက္ မရွိမၿဖစ္လုိအပ္ခ်က္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အား ပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိၿပီး အက်ဳိးယုတ္စရာ မရွိသည္႔ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈဆုိင္ရာ အေလ႔အထတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ၿမင္႔ၿမတ္စင္ၾကယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုအား ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်ရန္အလုိ႔ငွာ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤကိစၥကုိ ေ႔ရွတန္းတင္ အသုံးခ်ေနၾကသည္ဆုိၿခင္းကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအဖုိ႔ နားလည္ရန္ခက္ခဲလွေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူၿဖင္႔ ကုိယ္စားၿပဳထားသည္႔ သူတို႔၏ ဆရာသခင္အားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႔အစည္း၏ ကုိယ္႔က်င္႔တရား ဆုိင္ရာမူ၀ါဒ တစ္စုံတစ္ရာႏွင္႔ တစ္ပါးသူတုိ႔၏ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈအား ထိပါးခ်ဳိးေဖာက္ရာေရာက္ေနပါသေလာ ။ အကယ္စစ္စစ္ ဗုဒၶၿမတ္စြာသည္ ပကာသနလႊမ္းေသာ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ားက်င္းပရန္ မည္သည္႔အခါကမွ်အဆုိမၿပဳခဲ႔ပဲ ဓမၼကုိၿဖန္ၿဖဴးရန္ႏွင္႔ မွန္ကန္ၿမင္႔ၿမတ္ေသာဘ၀တစ္ခုအား ေဆာက္တည္ေရး လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ ညႊန္ၿပရန္သာ အာရုံစုိက္ခဲ႔ေပသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဗုဒၶ ကုိယ္စား ရုပ္ပြားဆင္းတုမ်ားထုလုပ္ကုိးကြယ္ ၾကရန္လည္းမည္႔သည္႔ အခါကမွ် တုိက္တြန္းမႈမၿပဳခဲ႔ေပ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ၿပဳၿပီးေနာက္ အနည္းဆုံး ရာစုသုံးစုခန္႔ၾကာမွ ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားက အရုိအေသၿပဳစရာ အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ ဗုဒၶကုိယ္စား ရုုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ခဲ႔ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားက ဗုဒၶ၏ ၿပီးၿပည္႔စုံေသာ ၿဖဴစင္မႈ ၊ ဂရုဏာတရား ၊ ပညာဥာဏ္ ႏွင္႔ လူယဥ္ေက်းတုိ႔ အေလးထားပူေဇာ္ၿခင္းကုိ ခံယူထုိက္ေသာ ၿမင္႔ၿမတ္သည္႔ အရည္အေသြးမ်ားအား ကုိယ္စားၿပဳလ်က္ရွိသည္ ။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ကမၻာ႔အႏုပညာရွင္တုိ႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အလွပဆုံး ၊ အေကာင္းမြန္ဆုံး လက္ရာတုိ႔အနက္ တစ္ခုလည္းၿဖစ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္ေစကာမူ ဘာသာေရးအစြဲအလမ္း မၾကိးသူတစ္ခ်ိဳ႕မွာမူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔က ၾကည္ညဳိသူ၏ စိတ္ဘ၀င္တြင္ နက္ရႈိင္းေသာတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ဖန္တီးေပးႏူိင္စြမ္းရွိေၾကာင္း သိရွိၾကသည္ ။ သုိ႔ၿဖစ္ရာ သူတုိ႔၏ ေနအိမ္ ၊ ရုံးခန္းစသည္တုိ႔တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ အၿမတ္တႏူိးထားေလ႔ရွိၾကသည္ ။ ထုိသုိ႔လူ႔စိတ္အာရုံကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပးစြမ္းႏူိ္င္သည္႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား မိမိတုိ႔ အနီး၀န္းက်င္တြင္ ထားရွိဖူးေၿမွာ္ အာရုံၿပဳၿခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း တန္ဖုိးရွိေသာ လုပ္ရပ္တစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ အၿခားတစ္ဖက္တြင္ကား အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႔သည္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္မႈအား ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အေရးၾကိးဆုံး အႏွစ္သာရ အၿဖစ္ သေဘာထားကာ သူတုိ႔၏ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈအားလုံးကို ဤၾကည္ညဳိကိုင္းရႈိင္းမႈဆုိင္ရာ အသြင္ သဏၭာန္၌သာ အဓိကဗဟုိၿပဳ အားထားေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔ကုိမူ ရုပ္တုဆင္းတု ကုိးကြယ္သူမ်ားမဟုတ္ပါဟု ၿငင္းဆုိ ေၿပာၾကားရန္ခက္လွေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔သည္ ဒဏၰာရီဆန္ေသာ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ အသိတရားကင္းမဲ႔စြာ တီထြင္ခဲ႔ၾကသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ၏ မ်က္ႏွာေတာ္အသြင္အၿပင္ ၊ လက္ဟန္ေၿခဟန္ ၊ မ်က္လုံးႏွင္႔ ဦးေဆာင္းေတာ္တုိ႔ကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင္႔ ထုလုပ္ၾကသည္ ။ မဟာလူသားတည္းဟူေသာ ၿမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ေကာင္းကင္ဆန္ေစခဲ႔သည္ ။ တန္ခုိးရွင္ ၊ ဖန္ဆင္းရွင္နတ္ဘုရားအသြင္ သုိ႔ေၿပာင္းေစခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းရုပ္ပြားေတာ္မ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္း ပတၱနာၿပဳၿခင္းၿဖင္႔ သူတုိ႔၏ ေလာကီေရးရာ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ၿပည္႔၀လာလိမ္႔မည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကသည္ ။ ထုိရုပ္ပြားေတာ္မ်ားသည္ ယင္းတုိ႔ကုိတီထြင္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ သူတုိ႔၏ အသိဥာဏ္ေခါင္းပါးမႈ ႏွင္႔ ကစဥ္႔ကလ်ား ၿဖစ္ေနသည္႔ စိတ္ေနသေဘာထားတုိ႔၏ ေရာင္ၿပန္ဟပ္မႈမွ်သာၿဖစ္ေပသည္ ။ ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ဓမၼအစစ္အမွန္ကုိအေလးအနက္ထား အာရုံၿပဳလ်က္ အဆုိပါရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအေပၚ အစြဲအလမ္းၾကီးမႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ႔ခ်ရမည္႔ကာလ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္သူတုိ႔၏ စုေ၀း၀တ္ၿပဳရာ ဗဟုိခ်က္မအၿဖစ္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား ထိန္းသိမ္းသြားရေပမည္ ။ ယင္းသုိ႔ၿပဳႏူိ္င္မည္ဆုိလွ်င္ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ ေကာင္းၿမတ္ေသာ ဂုဏ္သတင္းကုိ ဆက္လက္ထိ္န္းသိမ္းသြားႏူိင္ေပလိ္မ္႔မည္ ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ရုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာကုိထိန္းသိမ္းရင္း ဗုဒၶ၀ါဒအား ခံယူက်င္႔သုံးသြားႏူိင္ပါသည္ ။ သုိ႔ေသာ္မိမိတုိ႔၏ မိရုိးဖလာ ဓေလ႔ထုံးတမ္းမ်ားကုိ ဗုဒၶ၀ါဒ အတြင္းသြပ္သြင္းၿခင္းၿဖင္႔ အရုိးကုိ အရြက္ဖုံးေစရန္ကား မၿပဳအပ္ေပ ။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက သူတုိ႔၏လူမ်ဳိးဓေလ႔ထုံးတမ္းႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းအနားမ်ားအား သားစဥ္ေၿမးဆက္ ခံယူက်င္းပၾကသည္ကုိ ဘာသာၿခားတုိ႔က ဗုဒၶ၀ါဒ၏ လမ္းညႊန္မႈအရ ၿပဳလုပ္ေနသည္ဟု လြဲမွားစြာမွတ္ယူတတ္ၾကေသာ ေၾကာင္႔ၿဖစ္သည္ ။ ဘာသာေရးအယူသီးသည္႔ အစြန္းေရာက္ဘာသာၿခားအဖြဲ႔အစည္း အခ်ိဳ႔ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပညာမဲ႔တုိ႔အား သူတုိ႔၏ဂုိဏ္းဂဏအတြင္းသုိ႕႔ ကူးေၿပာင္း၀င္ေရာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ ပရိယာယ္ဆင္လ်က္ဗုဒၶ၀ါဒအား သေရာ္ေလွာင္ေၿပာင္ ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်မႈၿပဳရာတြင္ ယင္းအေၿခအေနအား အသုံးခ်အၿမတ္ထုတ္ေလ႔ရွိၾကသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သတိၿပဳအပ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အဆုိပါအခမ္းအနား ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကုိ ရုိးရာ ဓေလ႔ထုံးစံ၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အၿဖစ္က်င္းပလုိသူမ်ားအေနၿဖင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ႏွင္႔ေထြးေရာယွက္တင္မၿဖစ္ေစရန္ ယင္းတုိ႔ကုိဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္တုိ႔၏ ၿပင္ပတြင္သာက်င္းပသင္႔သည္ ။ ဗုဒၶ၀ါဒကုိလူထုအၾကား အထင္အၿမင္လြဲမွားမႈႏွင္႔ ထိပါးဖ်က္ဆီးမႈကုိ ဖန္တီးႏိူင္ရန္ အခြင္႔သာေစမည္႔ အဆုိပါအေလ႔အထမ်ားအား ခြင္႔မၿပဳမိရန္ သတိၾကီးစြာထားၾကရမည္ ။ ေဒသတစ္ခု လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတြင္ ေရွးကာလကပင္ အၿမစ္တြယ္တည္ရွိခဲ႔ေသာ မိရုိးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔ထုံးတမ္းတစ္ရပ္ေၾကာင္႔ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာတရားအေပၚ အထင္အၿမင္ လြဲမွားေစၿခင္းသည္ မိမိတုိ႔ယုံၾကည္ကုိးစားရာ ဘာသာတရား အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္႔တံၿပန္႔ပြားေရးအတြက္ ၾကီးမားေသာ အႏ ၱရာယ္တစ္ခုၿဖစ္သည္ဆုိၿခင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အေလးဂရုၿပဳသင္႔ေၾကာင္းေရးသား တင္ၿပလုိက္ရပါေတာ႔သည္ ။

၀င္းသိန္းဦးေရးသားသည္႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းၾကၿပီေလာ ႏွင္႔ ဓမၼစာစုမ်ား ဆုိသည္႔စာအုပ္မွ ကုိးကားေရးသားၿခင္းၿဖစ္သည္ ။

သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ကုသုိလ္ပ်က္ပါသလား

အေမး။ ။သက္သတ္လြတ္စားတဲ႔ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္က မိသားစုေတြအတြက္ အသားဟင္းခ်က္ေပးတာ သတ္သတ္လြတ္စားတဲ႔ ကုသိုလ္ ပ်က္သြားသလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိတာက သတ္သတ္လြတ္စားတယ္ဆိုတာသတၱ၀ါေတြကိုေဘးမဲ႔ေပးတယ္ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ စားတယ္လို႔ သိထားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ အသိ မွန္မမွန္ကို ေျဖေပးေတာ္မူပါဘုရား။
သန္းသန္းနိုင္
ရန္ကုန္


အေျဖ။ ။ သက္သတ္လြတ္စားရံုနဲ႔ ကုသိုလ္ မရႏိူင္တဲ့အတြက္ ဘယ္ အသားဟင္းျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္ေပးလို႔ရပါတယ္။ အကုသုိလ္မျဖစ္ပါဘူး။
သက္သတ္လြတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သန္းေခါင္ယံအေမးအေျဖစာအုပ္မွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ကုသုိလ္ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပုညႀကိယာ၀တၳဳ ဆယ္ပါးအနက္ ႀကိဳက္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ျပဳလုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ကုသုိလ္ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္စားပါလို႔ မေဟာထားပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေရာဂါကင္းတဲ့အက်ဳိးေတာ့ ရရွိပါတယ္။ တစ္ခါက ဆရာေလးတစ္ပါးေျပာဖူးတယ္။ သူဟာ ၀ါတြင္းမွာ သက္သတ္လြတ္စားပါတယ္။ အသားနဲ႔စားတုန္းကထက္ အခုေရာဂါကင္းရွင္းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား လို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကလဲ သူတစ္ပါးက သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ဘာအတြက္လဲလို႔ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က “ သြားၾကားထိုးရတာ သက္သာေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားရတာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူဖူးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါကင္းဖို႔အတြက္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စားတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ ကိုယ္စားတဲ့အသားဟာ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တဲ့အသားမဟုတ္ရင္ သက္သတ္လြတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သက္သတ္လြတ္စားျခင္းျဖင့္ သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာေရာက္ပါတယ္ ..ဆိုတာနဲ႔စပ္ၿပီးေျပာပါ့မယ္။ ဒီလိုအသားမစားရံုနဲ႔ သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာမေရာက္ပါဘူး။ တကယ္တန္း သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ငါးပါးသီလထဲက ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ သူတစ္ပါးအသက္မသတ္ပဲ ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ေဘးမဲ့ေပးရံုမက သီလေစာင့္ထိန္းတဲ့ အတြက္ကုသိုလ္ေတာင္ ရပါေသးတယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

လူ လူခ်င္း တူပါလ်က္ ………….


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အသက္တိုျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အသက္ရွည္ၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အနာေရာဂါ ထူေျပာျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အနာေရာဂါ ကင္းရွင္း က်န္းမာၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လွပျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ ၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံ ေပါမ်ားျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံ နည္းပါးၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ျပည့္၀ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲမြဲေတ ခ်ိဳ႕တဲ့ၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳး၌ လူျဖစ္ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳး၌ လူျဖစ္ၾက၏။


အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဥာဏ္ထိုင္း ပညာမဲ့ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဥာဏ္ေကာင္း ပညာရွိၾက၏။


လူေတြ ဘာေၾကာင့္ မတူကြဲျပား ေနၾကရပါသနည္း …………………..???

သည္ေမးခြန္းမ်ားကို လူတိုင္း စိတ္ထဲက ေမးမိၾကပါသည္။ အေျဖကို သိခ်င္ၾကပါသည္။ သိသလိုလိုႏွင့္ တကယ္ သေဘာမေပါက္ၾကေသးသူမ်ား မ်ားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိခ်င္သလို သိခ်င္လြန္း၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ခန္႔က သုဘလုလင္ ဆိုေသာ လူငယ္တစ္ဦးက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသို႔ အထက္ပါ အေမးပုစၦာမ်ားကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသည္။

ထိုအခါ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမကူ သယမၻဴဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရွာေဖြ သိရွိခဲ့ေသာ သံုးေလာက ထြတ္ထား ျမတ္စြာဘုရားက ထိုအေမးမ်ားကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားေသာ အားျဖင့္ စူဠကမၼသုတ္ေတာ္ ကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

ထိုသုတၱန္အရ ဘ၀အဆက္ဆက္ က်င္လည္ရာ သံသရာတြင္
(၁) သူတစ္ပါး အသက္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သူမ်ားသည္ အသက္တိုျခင္း ၊
(၂) သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းဆဲခဲ့သူမ်ားသည္ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္တတ္ျခင္း ၊
(၃) ေဒါသအမ်က္ ၾကီးသူမ်ားသည္ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ျခင္း ၊
(၄) မိမိထက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူး စသည္ သာသူမ်ားအေပၚ မနာလိုစိတ္ ေမြးၾကသူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္၀န္းရံသူ အေျခြအရံ မရွိနည္းပါးျခင္း၊
(၅) ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို တြန္႔တိုႏွေမ်ာသျဖင့္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း မျပဳခဲ့သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း ၊
(၆) မာနၾကီးျပီး ဂါရ၀တရား (ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသျခင္း) ၊ နိ၀ါတ တရား (မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ္႔ခ်ျခင္း) တို႔ကင္းသူမ်ားသည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳး၌ ျဖစ္ရျခင္း ၊
(၇) မိမိ မသိမတတ္သည္မ်ားကို ပညာရွိမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္း၍ ဘ၀အဆက္ဆက္ ပညာပါရမီ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ျခင္း မရွိသူမ်ားသည္ ဥာဏ္ထိုင္း အသိပညာနည္းျခင္း

စသည့္ အျပစ္မ်ားကို အသီးသီး ရရွိၾကျပီး
ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေသာ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း ျပဳခဲ့သူမ်ားသည္ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္သည့္
(၁) အသက္ရွည္စြာ ေနရျခင္း
(၂) အနာေရာဂါ ကင္းစြာ ေနရျခင္း
(၃) ရုပ္ရည္ အဆင္း လွပျခင္း
(၄) ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံမ်ားျခင္း
(၅) ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ ျပည့္စံုျခင္း
(၆) ျမင့္ျမတ္ သန္႔စင္ေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္၌ လူျဖစ္ရျခင္း
(၇) ဥာဏ္ပညာ အသိတရား ၾကီးမားျခင္း စသည္တို႔ကုိ အက်ိဳးအျဖစ္ ယခုဘ၀၌ ပိုင္ဆိုင္ရရွိၾကေပ၏။

ထိုအက်ိဳးဆက္သည္ ျမတ္စြာဘုရား လမ္းညႊန္ ေဟာၾကားခဲ့သည့္ မဂၤလသုတ္လာ ေကာင္းမြန္ေသာ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည့္ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ ဟူေသာ ေရွးက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အထူးရွိျခင္း မဂၤလာတရားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္မွစ၍ ေလာကုတၱရာ ကိစၥမ်ားတိုင္ေအာင္ အေတာ္ေလး အေရးၾကီးလွသည္႔ မဂၤလာတစ္ပါးဟု ဆိုလွ်င္ မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ပါ။
ထိုသို႔ေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ “ကံသာလွ်င္ အမိ ၊ ကံသာလွ်င္ အဖ” ဟူေသာ စကား ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဓိပၸာယ္ေကာက္ မလြဲေအာင္ ယူသင့္ေပသည္။

သိုးေဆာင္းစကားပံု တစ္ခုလည္း ရွိပါသည္။ ထိုစကား၏ အဓိပၸာယ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘ၀တြင္ မၾကာခဏ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခံစား အားငယ္ေနရတတ္ေလ့ ရွိပါသည္။ ထိုစကားကေတာ့ “ကံတစ္ေအာင္စသည္ ဥာဏ္တစ္ေပါင္ထက္ ပိုေကာင္းသည္” ဟူေသာ စကားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္တြင္ ျပဳလုပ္ေနေသာ ကံမ်ားကေရာ အေရးမပါဘူးလားဟု ေမးစရာ ရွိသည္။ ထိုကံမ်ား ၾကိဳးစားမွဳမ်ားသည္ အေရးမပါမဟုတ္ ၊ ပါပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္တကယ္ အေရးၾကီးဆံုး အျမင့္မားဆံုးေသာ ဆိုေသာ ေနရာမ်ား အရာ၀တၳဳမ်ားကို ဥာဏ္တစ္ေပါင္ ၊ ၀ီရိယတစ္ေပါင္ေလာက္ မကပဲ တန္ခ်ိန္ႏွင့္ခ်ီ၍ က်ားကုတ္က်ားခဲ သံုးခဲ့ပါေသာ္လည္း ကံတစ္ေပါင္သမားမ်ားကသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ရရွိဆြတ္ခူး သြားၾကသည္ကို ခဏခဏ ေတြ႔ေနရပါသည္။ တစ္ခါက အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးသလို ပုေဗၺစ ကတပုညတာ မဂၤလာတရားႏွင့္ မျပည့္စံုသူမ်ား အတြက္ကေတာ့ သံသရာသည္ သံပုရာထက္ အျပန္တစ္ရာ ခ်ဥ္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် အျပစ္တင္၍ ရမည္ မထင္ပါ။ စိတ္ကို ဆက္၍ ျဖဴေအာင္ထားကာ ေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္မ်ား ျပဳျခင္းျဖင့္ ကံကို ျပင္ရန္သာ ရွိပါသည္။

(ဤေနရာတြင္ ၾကားျဖတ္ ေျပာလိုသည္မွာ ဘ၀ျခားမွ အက်ိဳးေပးေသာကံ၊ ကာလတို အတြင္း အက်ိဳးေပးေသာ ကံ၊ ကာလရွည္အတြင္း အက်ိဳးေပးေသာ ကံ စသည္ျဖင့္ ဗုဒၶအလိုက် ကုသိုလ္ကံအမ်ိဳးအစားမ်ား ခြဲျခားထားပံုမွ ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ပံုကို အလ်ဥ္းသင့္၍ တကယ္ တတ္ကြ်မ္းနားလည္သူမ်ားေတြ႔လွ်င္ ဆည္းကပ္၍ ေမးျမန္း ထားသင့္သည္ဟု ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္)

ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးစရာ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခ်က္ ရွိပါေသးသည္။ သံသရာ တစ္ေလ်ာက္တြင္ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွေသာ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရမည္ ျဖစ္ျပီး ေကာင္းေသာ ဘ၀ေတြလည္း ပါခဲ့ဖူးမွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယခု ထိုကံေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီတုန္း။

ယခုလက္ရွိ ေကာင္းေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသည္ ၊ ဆက္လက္၍ ေကာင္းလိုလွ်င္ ဘာဆက္လုပ္ ရမည္နည္း။
ယခုလက္ရွိ ဆိုးလွေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသည္ ၊ ဆက္လက္၍ မဆိုးလိုေတာ့လွ်င္ ဘာဆက္လုပ္ ရမည္နည္း။
ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ မ်ားထဲမွ ယူ၍ ပညာရွင္မ်ား သီကံုးထားေသာ လကၤာအပိုင္းအစေလး တစ္ခုသာ ရြတ္ျပလိုက္ပါမည္။

“ေရွးကေကာင္းလို႔ အခုေကာင္းပါတယ္
အခုေကာင္း ေနာင္ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္”
“ေရွးကဆိုးလို႔ အခုဆိုးပါတယ္
အခုဆိုး ေနာင္ ပိုဆိုးပါလိမ့္မယ္” ဟူ၏။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ဆရာမ်ား သင္ေပးခဲ့သည့္ စူဠကမၼသုတ္ေတာ္၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာေလးကို မွတ္သား သတိရဖြယ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

သတ္ျဖတ္ခဲ့လွ်င္ ၊ သက္တိုရလို႔
ေရွာင္ၾကရွားၾက ၊ သက္ရွည္လို။

ညွဥ္းဆဲခဲ့လွ်င္ ၊ ေရာဂါမ်ားလို႔
ေရွာင္ၾကရွားၾက ၊ က်န္းမာလို။

ေဒါသၾကီးလွ်င္ ၊ ရုပ္ရည္ဆိုးလို႔
သည္းခံအက်ိဳး ၊ လွမည္ကို။

မနာလိုလွ်င္ ၊ ေျခြရံနည္းလို႔
နာလိုသူပဲ ၊ ေျခြရံပို။

မလွဴခဲ့လွ်င္ ၊ ဥစၥာမြဲလို႔
ခ်မ္းသာဖို႔လည္း ၊ ဒါနလို။

မာနၾကီးလွ်င္ ၊ မ်ိဳးႏြယ္ယုတ္လို႔
မာနကိုျဖဳတ္ ၊ မ်ိဳးျမတ္လို။

မေမးျမန္းလွ်င္ ၊ ပညာနည္းလို႔
ေမးျမန္းသူပဲ ၊ ပညာပို။

ဆိုးေအာင္ျပဳက ၊ ဆိုးတာရ
ေကာင္းမွ ၊ ေကာင္းမည္ဆို။

အဲဒါက စူဠကမၼသုတၱ အမိန္႔ေတာ္ကို။

ဆက္လက္၍ အေတြးေ၀ဖြယ္ ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

“အခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ ဒါနကုသိုလ္ ပါ၍ ခ်မ္းသာခဲ့ပါလ်က္ / ေကာင္းေသာ ကုသိုလ္ကံမ်ား ခံစားခဲ့ရပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကာရွည္မခံ ပ်က္စီး ေလ်ာ့ပါး ဆံုးရွံဳးကုန္ၾကရပါသနည္း”

၁။( ေမး ) ( သိကၡုာပုဒ္မညီေသာ ရဟန္းမ်ား )


အရွင္ဘုရား၊ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္မညီေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ေ၀ဖန္ေျပာဆို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်လွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသလား၊
( ဥပမာ ) ဓားျပတိုက္ရာတြင္ လက္ေထာက္ခ်ျခင္း၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမၾကည့္၊ မတရား ဘက္လိုက္သျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆင္းရဲသား ပိုမို နစ္နာဆံုးရႈံးျခင္း )
( ဥိးခင္ေမာင္သိန္း-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦသီလ ေထရုပၸတၱိ-၌
ဟဲ့-ငတိုး၊ ရွင္ဘုရင္ႀကီးတဦးမွာ သားေတာ္ ၂-ပါးရွိတယ္။
အႀကီးက တရားရွိတယ္၊ ခင္မင္ၾကည္ညိဳသူ မ်ားတယ္၊
အငယ္က တရားမရွိဘူး၊ မုန္းတီးသူေတြ မ်ားတယ္၊

ထိုလူယုတ္မာေလးကို လက္ျဖင့္သြားလုပ္လွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။
( သူ႔အေဖ ရွင္ဘုရင္ႀကီးက လက္ျဖတ္ပါလိမ့္မယ္ ဘုရား။)

ဆဲေရးတိုင္းထြာလွ်င္ေကာ၊
( အာဟက္ခံရပါလိမ့္မယ္ဘုရား )

ေအးေအး၊ မင္းတို႔ ဒီလိုသိရင္ေတာ္ျပီ။
ဘုရားရွင္ သားေတာ္ေတြအေပၚလဲ နင္တို႔ သတိထားတတ္ေရာ့ေပါ့-ဟု မိန္႔တယ္။

ဆူးေပၚဖက္က်မို႔ ငါျဖင့္ လန္႔လိုက္ေလကြယ္၊ ေမာင္ဘိုးအင္ရယ္-ဟု
ေညာင္ေလးပင္ျမိဳ႔၌ ဦးဘိုးအင္ ဆိုသည့္ သူ၏မိတ္ေဆြအား ေရွ႔ေန ဦးတိုးႀကီးက ျပန္၍ ေျပာျပဖူးသည္ဆို၏။-ဟု ပါရွိသည္။
ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလ စကားေတာ္အတိုင္း မွတ္သားအပ္ပါသည္။
................................................................................................

၂။ ( ေမး ) ( ရဟန္း ႏွင့္ သံဃာ )


အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းႏွင့္ သံဃာ ကြာျခားမႈ ရွိပါသလားဘုရား၊
အခ်ိဳ႔က ရဟန္းသံဃာ-ဟု တြဲေခၚပါသည္၊
ရဟန္းခံပြဲဟုသာ ေခၚၾကျပီး သံဃာခံပြဲ-ဟု မေခၚၾကပါ၊
သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ ပစၥည္း၀တၳဳ လွဴသည္ဟုသာ သံုးၾကပါသည္၊ ရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။
( တင္တင္ယု-ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္ )

( ေျဖ )
ပုဂၢိဳလ္တပါးခ်င္းကို ရဟန္း-ဟုေခၚ၍ ေလးပါးႏွင့္ ေလးပါးမွအထက္ကို သံဃာ-ဟု ေခၚပါသည္။
သံဃာဟူ႐ာ၌ မွတ္သားရန္မွာ သံဃာဟုဆိုလွ်င္ ရဟန္းေတာ္တို႔၏ အစုအဖြဲ႔ အေပါင္းအစည္းဟု မွတ္သား၍ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က
အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပမွစ၍
သာသနာ တေလွ်ာက္လံုးႏွင့္ ယခုမ်က္ျမင္ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအထိ ျမင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။

ထိုသို႔ျမင္ထားမွသာလွ်င္ သံဃာေတာ္ဟုဆို၍ လွဴဒါန္းရာ၌ ရဟန္းသာမေဏတပါးကို ဆြမ္းေလာင္းရာ၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃႆ ေဒမ-ဟု
ဆို၍ လွဴလွ်င္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို လွဴရာေရာက္ပါသည္။ ယင္းသို႔ သံဃာေတာ္ အားလံုးကို အာရံုျပဳ၍ လွဴရာ၌ ဒုႆီလ၊ အလဇၨီ-ဟူ၍ မရွိေတာ့ပါ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း သံဃာေတာ္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္တတ္ရန္ႏွင့္ ရဟန္းႏွင့္သံဃာကို ကြဲျပားရန္ အထူးပင္ အေရးႀကီးေပသည္။

...................................................................................................................................

၃။ (ေမး )
လူႏွစ္ဦးတို႔သည္ ဤလူ႔ျပည္က တျပိဳင္နက္ေသ၍ တဦးက ျဗဟၼာ့ျပည့္၌ ျဖစ္၍
တဦးက ဤလူ႔ျပည္၌ ျဖစ္ၾကရာ အဘယ္သူက အလ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပသနည္း။

( ေျဖ )
မည္သည့္ဘ၀၌ပင္ျဖစ္ေစ အဘိဓမၼာအရ စုတိစိတ္ ေနာင္-ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ရ၍ ျဗဟၼာျပည္ႏွင့္ ဤလူ႔ျပည္ ႏွစ္ရပ္၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ပဋိသေႏၶယူႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ဤအေၾကာင္းကို ထင္ရွားရန္ မိလိႏၵပဥႇာမွ ေလာကႏွစ္ခု ျဖစ္ရမႈ၌ တူမွ်ပံု ျပႆနာကို ေဖာ္ျပပါမည္။

မိလိႏၵမင္းသည္ -အရွင္ဘုရား နာဂေသန ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔တြင္ အဘယ္သူက ၾကာျမင့္၍ အဘယ္သူက လ်င္ျမန္ပါသနည္း-ဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္

မင္းျမတ္-ထိုသူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ အညီအမၽွ်ပင္ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါ၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အရွင္ဘုရား၊ ဥပမာျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့
မင္းျမတ္၊ သင္သည္ အဘယ္ျမိဳ႔၌ ေမြးဖြားပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ ကလသိမည္ေသာ ရြာ၌ ေမြးဖြားပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ၄င္းကလသိရြာသည္ ဤသာဂလျမိဳ႔မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ ယူဇနာအားျဖင့္ ႏွစ္ရာတိုင္တိုင္ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ကသၼီရတိုင္းသည္ ဤသာဂလျပည္မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္ မင္းျမတ္သည္ ကလသိရြာကို ၾကြစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ့။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္မင္းျမတ္သည္ ကသၼီရတိုင္းကို ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ အဘယ္အရပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အဘယ္အရပ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ အညီအမွ်ပင္ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရပါသည္ဘုရား။

မင္းျမတ္၊ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔သည္ အညီအမွ်ပင္ (အတူတူပင္) ျဖစ္ၾကရပါကုန္၏-ဟု ေျဖေတာ္မူေလ၏။

ဤအေမးအေျဖ၌ မိလိႏၵမင္းက အခ်ိဳ႔လူမ်ား ယူဆသကဲ့သို႔ ေသသူ၏အသက္၀ိညာဥ္သည္ ဤဘ၀က ေသဆံုးျပီးလွ်င္
မိမိပဋိသေႏၶတြယ္ေနရမည့္ ဘ၀သို႔ ရွာေဖြ၍ သြားေနရသည္၊ ဘ၀တခုႏွင့္တခု အၾကား၌ ၀ိညာဥ္သည္ တြယ္စရာမရွိ၊ လြင့္ပါးသြားလာေနရေသးသည္
-ဟု ယူဆ၍ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။

အရွင္နာဂေသန-က အဘဓမၼာအရ စုတိစိတ္ အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္လွ်င္ (ေသဆံုးလွ်င္) ထိုစုတိစိတ္၏ အျခားမဲ့၌သာလွ်င္
ပဋိသေႏၶစိတ္ ဆက္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ဘ၀ မည္မွ်ေလာက္ ေ၀းသည့္ ဘံုသို႔ပင္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေစ၊ သာဂလေနျပည္ေတာ္မွ ကလသိရြာကို စိတ္ကူး၍ ခ်က္ခ်င္းထင္ျမင္ရသလိုပင္
စိတ္ျမန္သေလာက္ အျမန္ပင္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ဥပမာျပ၍ ေျဖဆိုေတာ္မူေလသည္။

ဤအေမးအေျဖကို ေထာက္ဆ၍ ေသလြန္သူသည္ ဘ၀တခုသို႔ မေရာက္မီ ၾကားဘ၀တခုရွိေနေသးသည္၊ ခုႏွစ္ရက္ခန္႔ လြင့္ပါးေနရေသးသည္၊
အိမ္အနီးမွာပင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသးသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ တန္ခိုးရွင္တို႔ကဲ့သို႔ အရာခပ္သိမ္းကို ျမင္ႏိုင္သည္။
မိမိအေလာင္းအနီး၌ ေဆြမ်ိဳးတို႔ ငိုေနသည္ကုိပင္ ေတြ႔ေနရသည္၊ လိုရာအရပ္သို႔ ခဏခ်င္း သြားေရာက္ႏိုင္သည္ဟူေသာ
၀ိညာဥ္၀ါဒ ရွိသူတို႔၏ အယူကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေပေတာ့သည္။


၄။ ( ေမး ) ၀ိဓူရဇာတ္လာ ပုဏၰက-၏ သိေႏၶာျမင္းသည္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုပါသည္၊ နတ္ျမင္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔စိတ္ ျမန္သည္ထက္ ပို၍ ျမန္ႏိုင္ပါမည္ေလာ။

( ေျဖ )
နတ္က ဖန္ဆင္းထာေးသာ ျမင္းျဖစ္၍ လူ႔စိတ္ထက္ျမန္ေအာင္ သြားႏိုင္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ နတ္ျပည္၌ တိရစၧာန္မရွိ၊
သိၾကားမင္း၏ ဧရာ၀ဏ္ဆင္၊
မာရ္နတ္၏ မဏိေမခလာဆင္၊
ေ၀ဇယႏၲာရထား၌ ကထားၾကေသာ သိေႏၶာျမင္း၊
ပုဏၰက-၏ မေနာမယ သိေႏၶာျမင္းတို႔မွာ နတ္သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဆိုင္ရာနတ္မင္းမ်ား ဆင္ျမင္းတို႔ႏွင့္ သြားလာရန္ကိစၥေပၚမွ ဆင္၊ ျမင္း သ႑ာန္ ဖန္ဆင္းၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
၄င္းနတ္ဆင္ နတ္ျမင္းတို႔ သြားၾကသည္ ဆိုရာမွာလည္း ပကတိေျချဖင့္ သြားၾကသည္မဟုတ္၊ စိတ္ျဖင့္သြား၍ စိတ္ျမန္သေလာက္ ျမန္စြာေရာက္ၾကသည္။

ဤ၌ စိတ္သြားသည္ ဆိုရာမွာလည္း တင္စား၍ဆိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ စိတ္က သြားသည္မဟုတ္၊ အေ၀း၌ရွိေသာ အာရံုကို ယူျခင္း၊
ေတြးဆျခင္း၊ ေတြးဆတိုင္း စိတ္ကေရာက္ျခင္းကိုပင္ စိတ္သြားသည္-ဟု ဆိုရပါသည္။

ပုဏၰက-နတ္ျမင္းမွာ မေနာမယ သိႏၶ၀ျမင္းဟု ဆိုေပရာ စိတ္ျဖင့္ျပီးေသာ သိေႏၶာျမင္းဟု ဆိုသျဖင့္ လူ႔စိတ္ထက္
အဆမ်ားစြာျမန္ေသာ နတ္တို႔စိတ္ျဖင့္သြား၍ သိေႏၶာျမင္း ျဖစ္လ်က္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


၅။ ( ေမး ) ၾကယ္ လ နကၡတ္မ်ား စံုခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ရာ ၾကယ္ လ နကၡတ္ အမ်ားအျပားကို ျမင္ရာ၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ျမင္ေလသေလာ၊ တခုျပီးတခု ျမင္ေလသေလာ။

( ေျဖ )
တခုျပီးမွ တခုကို ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။
စိတ္ အျဖစ္-အခ်ဳပ္ ျမန္သျဖင့္ တျပိဳင္နက္ ျမင္သည္-ဟု ထင္ရပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ စကၡဳပသာဒ (မ်က္စိ) က အဆင္းအာရံု တခုခုကို ၾကည့္ရႈလွ်င္
ဦးစြာ စကၡဳဒါြရ၀ီထိက်၍ ဘ၀င္စိတ္မ်ား ထိုက္သင့္သေရြ႔ ျဖစ္ျပီး မေနာဒြါရ၀ီထိမ်ား ေလး၀ီထိမွ် ဘ၀င္ျခား၍ ျဖစ္ျပီးမွ
မိမိၾကည့္ရႈေသာ ရုပါရံုတခု (ၾကယ္တလံုး) ကို သိျမင္ႏိုင္သည္။

ထို၀ီထိမ်ား ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္မွ ေနာက္ထပ္ ၾကယ္တလံုးအတြက္ ေရွးနည္းတူ ၀ီထိမ်ားျဖစ္ရသည္။
စိတ္၏ ျဖစ္မႈ ခ်ဳပ္မႈမွာ လ်င္ျမန္လြန္းလွသည္၊ ၾကယ္-တလံုးျပီးမွ တလံုး ျမင္ရသည္ကို တျပိဳင္နက္ တခ်က္တည္း ျမင္သကဲ့သို႔ ထင္ရေလသည္။

မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္အတြင္း၌ စိတ္ ေစတသိက္ နာမ္တရားမ်ား ကုေဋတသိန္းမက ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္ကို
သတိျပဳ၍ အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားမ်ားကို သေဘာက်ႏိုင္စရာ ရွိေပသည္။

...............................................................................................................................................
၆။( ေမး ) ( ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား ၀ိပါက္မွာ အမွန္-ေဇာမွာအျပန္-ဟူေသာ စကားကို ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( လင္းထိုက္-လမ္းမေတာ္ ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
အဘိဓမၼာသေဘာအရ အလြန္လိုအပ္ေသာ ဘုရားအစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရျခင္းသည္ ကုသလ၀ိပါက္
( ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးတရား ) ပင္ ျဖစ္သည္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔အဖို႔ ထိုဘုရား အစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရလွ်င္ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆေဇာမ်ား ျဖစ္ပြားၾကသည
္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအမွန္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ မိစၧာဒိ႒ိအယူရွိသူတို႔အဖို႔ကား ကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ ေတြ႔ၾကံဳဖူးေတြ႔ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆင္းသ႑ာန္၌

ကုသိုလ္ေဇာ မေစာႏိုင္ဘဲ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာမ်ား ေစာရေလသည္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။

မစင္ပုပ္ စေသာ မေကာင္းေသာအာရံုကို ေတြ႔ၾကံဳရျခင္းမွာ အကုသလ၀ိပါက္ျဖစ္၍ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာ ေစာရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ေခြးတို႔အဖို႔ကား ႏွစ္သက္၀မ္းသာ သာယာမက္ေမာ ေသာမနႆေဇာ ျဖစ္ေလရာ ယင္းမွာလည္း ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းတမ်ိဳးပင္။
...................................................................................

၇။ ( ေမး ) ( သိမ္၀င္ စိပ္ပုတီး )
အရွင္ဘုရား၊ ရိုးရိုး ပုတီတကံုးထက္ သိမ္၀င္ထားတဲ့ ပုတီးက ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ပိုပါသလဲဘုရား။
ဘာအတြက္ ေကာင္းပါသလဲ ဘုရား။
( မသႏၲာဦး-ပုဏၰားကုန္းေတာင္ပိုင္း၊ တာေမြ-ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
သိမ္၀င္ ပုတီး၊ သိမ္၀င္ အပ္၊ သိမ္၀င္ သပိတ္ကြဲ စသည္တို႔မွာ အထက္ဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အသံုးအႏႈန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
သိမ္၀င္ပုတီးျဖင့္ ပေယာဂပူး၀င္ေနေသာ လူနာအား စြပ္ေပးျခင္း၊ သိမ္၀င္အပ္ျဖင့္ နတ္ရဲ သစ္ပင္အား စိုက္ျခင္း၊ သိမ္၀င္
သပိတ္ကြဲ၌ အင္းခ်၍ ျမႇဳပ္ျခင္းတို႔မွာ ယင္းဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အလုပ္အေဆာင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးပါသည္။

သာသနာဆိုင္ရာကိစၥမ်ား၌ သိမ္၀င္ပုတီးစသည္ မလိုအပ္ပါ၊ သိကၡာကာမ သီလ၀ႏၲ လဇၨီေပသလ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း
ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ရာ၌ ပုတီးမ်ားထည့္ျခင္းတို႔ကို အားေပးေလ့မရွိပါ၊ ဒါယကာတို႔အလိုအားေလ်ာ္စြာ မဆန္႔က်င္ လိုက္ေလ်ာသည့္သေဘာျဖင့္
တားျမစ္ျခင္းမျပဳဘဲသာ ေနၾကပါသည္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္ရာ၌ သိမ္၀င္ပုတီးျဖစ္၍လည္း မည္သို႔မွ အက်ိဳးေက်းဇူး ပိုမိုလာမည္မဟုတ္၊
ရိုးရိုးပုတီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေတာ္၌ သမာဓိရေအာင္ ပြားမ်ားႏိုင္လွ်င္ အက်ိဳးထူးလွပါသည္။
......................................................................

၈။ ( ေမး ) ( ရဟန္းဒါယိကာမႏွင့္ အသက္အရြယ္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား လာမည့္ႏွစ္တြင္ ကိုရင္တပါးႏွင့္ ေမာင္ေလးမ်ားကို ရဟန္းခံေပးခင္ပါသည္၊
ယခု တပည့္ေတာ္မ အသက္မွာ ၂၈-ႏွစ္ပါ။ ၄၅-ႏွစ္မျပည့္လွ်င္ ရဟန္းအမ မလုပ္ရဘူး-ဟု ေျပာၾကပါသည္၊
အဲဒါ- ဟုတ္ပါသလား၊ တပည့္ေတာ္မ ရဟန္းဒါယိကာမ သိပ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ အျမန္ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
( မနီနီေအး-ေရႊငါးကိတ္မုန္႔တိုက္၊ ကန္ဦးရပ္-ေက်ာက္ဆည္ )

( ေျဖ )
မည္သည့္အသက္အရြယ္ ေရာက္မွ ရဟန္းဒါယိကာမ၊ ေက်ာင္း-ဘုရား ဒါယိကာမ ျဖစ္ရမည္ဟု စာေပအေထာက္အထားမရွိပါ။
ေရွးဘုရင္မ်ားသည္ ပထမေက်ာ္ သာမေဏမ်ား၊ စာေပတတ္ကၽြမ္းေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သမီးေတာ္ေလး မ်ားအား
ဒါယိကာမျပဳ၍ ရဟန္းခံေစ သိမ္ထပ္ေစပါသည္။ ေက်ာင္းေဆာက္ လွဴဒါန္းေစပါသည္၊
သာယာ၀တီမင္း၏ သမီးေတာ္ႀကီး ( ေနာင္-မင္းတုန္းမင္း၏ မိဖုရားႀကီး ) စၾကာေဒ၀ီ၊ မင္းတုန္းမင္း၏ ပင္တိုင္စံ သမီးေတာ္ စလင္း မင္းသမီးတို႔သည္
မင္းသမီးငယ္ကေလး ဘ၀ကပင္ ခမည္းေတာ္မ်ားက ခ်ီးေျမႇာက္၍ ရဟန္းဒါယိကာမမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

သီေပါမင္း၏ မိဖုရား စုဖုရားလတ္သည္လည္း မင္းသမီးငယ္ဘ၀ကပင္ ရဟန္းအမ ေက်ာင္းအမ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္လိုစိတ္ ေပၚေပါက္သည္မွာ ေရွးေရွးဘ၀မ်ားစြာက အထံုပါရမီ ပါခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
အေကာင္းအထည္ေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားင သာသနာ့မိခင္တဦး ျဖစ္လာပါေစဟု တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
..................................................................................(
၉။ ( ေမး ) ( အလွဴခံႏွင့္ အဖိုးအခ )
အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ ဘုရားအတြက္၊ ေက်ာင္းအတြက္၊ ကထိန္အတြက္ ဆိုျပီး အလွဴခံဌာနေတြ ျပဳလုပ္ကာ
အေျပာအေဟာေကာင္းစြာျဖင့္ အလွဴခံေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါသည္။
အခ်ိဳ႔အလွဴခံဌာနမ်ားမွာ ေဟာေျပာ၍ အလွဴခံေပးသူအား အလွဴခံ၍ ရရွိသည့္ ေငြထဲမွ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ေပးရသည္-ဟုသိရပါသည္၊
ဘုရား ေက်ာင္း ကထိန္အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး လွဴဒါန္းထားေသာ ေငြထဲမွ ထိုသို႔ျဖတ္ယူ သံုးစြဲျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား။
အျပစ္ရွိလွ်င္ အတိမ္အနက္ ေဖာ္ျပေပးပါရန္ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္။
( ဦးတင္အုန္း-မင္းဒင္လမ္း၊ သု၀ဏၰ )

( ေျဖ )
ေစတနာ့၀န္ထမ္း နိဗၺာန္ေဆာ္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အခစားနိဗၺာန္ေဆာ္မ်ားလည္း ေရွးေရွးကပင္ ရွိခဲ့ပါသည္။
မူလကပင္ ဤေရြ႔ဤမွ်ယူရန္ အခေၾကးေငြ ေန႔တြက္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ရာခိုင္ႏႈန္းအေနျဖင့္ ျဖစ္ေစ ျဖတ္ထားျပီး
ထိုအတိုင္း မွန္ကန္စြာ ယူသူတို႔အဖို႔ အျပစ္ရွိဖြယ္ မျမင္ပါ။
ေစတီတဆူ တည္ေဆာက္ရာ၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာတို႔၌ ကုန္က်စရိတ္တြင္ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခ မ်ားလည္း
အပါအ၀င္ျဖစ္သကဲ့သို႔ အလွဴခံ၍ ရေသာေငြေၾကးတြင္လည္း အခစား နိဗၺာန္ေဆာ္တို႔အတြက္ အဖိုးအခလည္း ပါရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းတို႔၏ အေျပာအေဟာ လုပ္အားခမွာလည္း ဘုရား ေက်ာင္းကန္ တည္ေဆာက္ရာ၌ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခတို႔ႏွင့္ အလားတူပင္ ယူဆႏိုင္ပါသည္။

၁။( ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား )


( ေမး ) ဆရာေတာ္ဘုရား ဗုဒၶ-အေလာင္းအလ်ာသည္ အႏၲိမဘ၀ ေနာက္ဆံုးကာလ၌ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏအမ်ိဳးတို႔၌သာ ျဖစ္ရသည္-ဟု စာအုပ္တအုပ္၌ ေတြ႔ပါသည္။
သို႔ပါ၍ ျမန္မာလူမိ်ဳး ဘုရားျဖစ္ႏိုင္-မျဖစ္ႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( မ်ိဳးညႊန္႔-ျမန္မာခရီးသြားလုပ္ငန္းဌာန၊ ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
ဓမၼတာအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ား လူ႔ျပည္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူခါနီး၌ ၾကည့္ျခင္းႀကီး ငါးပါးျဖင့္ ၾကည့္ေလ့ရွိသည္။
ယင္းတို႔မွာ ၁။ ကာလ-ဘုရားျဖစ္ရာ ကာလ ( အသက္တသိန္းတန္းႏွင့္ တရာတန္း ၾကားကာလ )
၂။ ဒီပ-ကၽြန္းေလးကၽြန္းတြင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း
၃။ ေဒသ-ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း၏ အခ်က္အခ်ာ မဇၩိမေဒသ
၄။ ကုလ-အမ်ိဳးေလးပါးတြင္ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏမ်ိဳး
၅။ မာတု အာယုပရိေစၧဒ-မယ္ေတာ္၏ ဆယ္လႏွင့္ ခုနစ္ရက္ အသက္အပိုင္းအျခား-ဟူ၍ ငါးပါးျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မဇၩိမေဒသ၏ အျပင္ဘက္၌ က်ေနျခင္း
( ေဗာဓိပင္ကို ဗဟိုထား၍ အိႏၵိယျပည္ ဗီဟာနယ္တြင္ အေရွ႔လားေသာ္-ဇဂၤလနိဂံုး။
အေရွ႔ေတာင္လားေသာ္-သလႅ၀တီျမစ္။
အေနာက္လားေသာ္-ထူနပုဏၰားရြာ။
ေျမာက္လားေသာ္-ဥသိရဒၶဇေတာင္။
အတြင္း အ၀န္း ယူဇနာ ကိုးရာ အတြင္း၏ အျပင္ေဒသ ျဖစ္ေနျခင္း ) ေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဘုရားဟူ၍ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။
သို႔ေသာ္ လူ႔သမိုင္းအရ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သက်သာကီ၀င္မ်ိဳးမွ ဆင္းသက္လာေၾကာင္း အဆိုရွိသျဖင့္ တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်နပ္အားရဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
.....................................................................................................................................

၂။( လက္၀တ္ရတနာ ဌာပနာသြင္းျခင္း )


( ေမး ) ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ား ထည့္သြင္း ဌာပနာျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ေမာင္စိုးလတ္-ထား၀ယ္ျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ဌာပနာရာ၌ အဓိပၸါယ္ ၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။
၁။ အဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေစတီေတာ္အတြင္း ဌာပနာတိုက္၌ ကိန္းေအာင္း စံပယ္ေတာ္မူကုန္ေသာ သရီရဓာတ္ေတာ္
ေမြေတာ္မ်ားႏွင့္ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္မ်ားအား မိမိ၏အသံုးအေဆာင္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္သည္။

၂။ အျခားအဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေနာင္ ဤဓာတုေစတီေတာ္ ပ်က္စီးသြားလွ်င္ မိမိဌာပနာလိုက္ေသာ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ထုခြဲ၍ ရရွိလာေသာ ေငြအသျပာတို႔ျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ထားရန္ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ယင္းအမွတ္ ၂-အဓိပၸါယ္ကို အေသာကမင္းႀကီး ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ားကို ျမႇဳပ္ႏွံဌာပနာရာ၌ ႀကီးမားလွစြာေသာ ပတၱျမားႀကီးကို ဌာပနာသြင္းကာ ေနာင္ေသာအခါ မင္းဆင္းရဲသည္ ဤပတၱျမားကိုယူ၍ ထုခြဲေရာင္ခ်ျပီးေသာ္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားအား ပူေဇာ္မႈ ျပဳေစသတည္း-ဟု ကမၸည္းေရးထိုးခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ ထင္ရွားသည္။

ထို႔ျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္း ျမိဳ႔တျမိဳ႔တြင္ ေရွးေဟာင္းေစတီတဆူ ျပိဳပ်က္ရာတြင္ ဌာပနာတိုက္မွ ၁၇ိ/သားခန္႔ရွိေသာ ေငြတံုးတတံုးကို ေတြ႔ရေၾကာင္း ထိုေငြတံုးႀကီးတြင္ ေနာင္ ဤေစတီ ျပိဳပ်က္ပါက ဤေငြတံုးႀကီးကို ထုခြဲေရာင္းခ်၍ ရရွိေသာ ေငြျဖင့္ ျပန္လည္တည္ထားၾကပါကုန္-ဟု ကမၸည္းေရးထိုးထားေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးေပသည္။
မည္သည့္အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ဌာပနာသြင္းသည္ျဖစ္ေစ အလြန္ထက္သန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေစတနာမ်ားျဖစ္သည္၊
ကုသိုလ္အထူး ဆည္းပူးျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ အလြန္အက်ိဳးရွိသည္ဟူ၍သာ မွတ္သားသင့္ပါသည္။

...................................................................................................................................................

၃။( ေမး ) ( ေသာတာပန္ႏွင့္ အရက္ )


ဘုရားလက္ထက္က အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ ရွိခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္၊ ဟုတ္ မဟုတ္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( မလွလွ-မႏၲေလး )

( ေျဖ )
အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာ သရဏာနိ သာကီ၀င္ မင္းသားအား ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာ၍ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားသည္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ကား အရက္မေသာက္ေတာ့ေခ်၊
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တို႔မည္သည္မွာ ငါးပါးသီလကို မည္သည့္အခါမွ် ေဖာက္ဖ်က္သည္မဟုတ္။
ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္စေသာ အရိယာတရားတို႔သည္ ေလာကတြင္ အယဥ္ေက်းဆံုး တရားေတာ္မ်ား
ျဖစ္သည္၊

အရက္သည္ ေလာကတြင္ အရိုင္းစိုင္းဆံုး၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္၊
လြန္စြာဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္သျဖင့္ အရက္ႏွင့္ ေရ ေရာေႏွာ၍ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္၏ ပါးစပ္တိြင္းသို႔ ထည့္လွ်င္
ေရသာ၀င္၍ အရက္မ၀င္ေၾကာင္း သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာတြင္ ဖြင့္ဆိုပါသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ မရွိႏိုင္ေၾကာင္း အထူးမွတ္သားသင့္ပါသည္။
........................................................................................
၄။( ေမး ) ( သီလရွင္၀တ္ျခင္း )


သီလရွင္ ၀တ္ျခင္းသည္ ၀တ္သူႏွင့္ ၀တ္သူ၏မိဘမ်ား၌ မည္ကဲ့သို႔ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိႏိုင္သည္ကို ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ႏုႏုခိုင္-ျမိဳ႔နယ္စာရင္းရံု၊ အိမ္မဲျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဗုဒၶစာေပတြင္
၁။ ဥပသမၸဒ ပဗၺဇၨ
၂။ သာမေဏရ ပဗၺဇၨ
၃။ ဣသိ ပဗၺဇ
............................................................................................

၅။( ကုသို္လ္ျဖစ္ရန္ လိမ္လည္ လွည့္စားျခင္း )

( ေမး )။ ၁။ လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းအက်ိဳးငွါ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုလိမ္သူမွာ မုသာ၀ါဒကံ ထိုက္ပါသလား။
၂။ သာသနာေတာ္ စည္ပင္ေစရန္ လူငယ္လူရြယ္တို႔အား ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ အာရံုစိုက္လာေစရန္ ၄င္းတို႔အႀကိဳက္ ( ဥပမာ-နစၥ၊ ဂီတ၊ စသည္တို႔ႏွင့္ ) ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား ဘုရား။
( ေမာင္ေဆြတင့္-ျမိဳ႔နယ္ပညာေရးမွဴးရံုး၊ ေရႊေတာင္ျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္း မုသာ၀ါဒကံမွာ
၁-မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳလည္းျဖစ္ေစ၊
၂-ခၽြတ္ယြင္းေစလိုေသာ စိတ္ရွိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊
၃-ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတြင္ တပါးပါးျဖင့္ သိေအာင္လည္းျပဳေစ၊
၄-တပါးသူက ျပဳသည့္အတိုင္း သိလည္းသိေစ-
ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ညီလွ်င္ မုသာ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအက်ိဳးပ်က္စီးမႈ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြားျခားႏိုင္ပါသည္။

လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းငွါ-ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိ၍ ေျပာဆိုျခင္းမွာ အျပစ္မႀကီးဟု ဆိုႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ လိမ္လည္မႈအစား ပရိယာယ္ျပဳျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
သာဓကမွာ-တမၺဒါဌိက ခိုးသားႀကီးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား တပည့္ေတာ္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး လူသတ္ ခဲ့သည္မွာ ကိုယ္သတ္ခ်င္၍ သတ္သည္မဟုတ္၊ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ရပါသည္၊ တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလား-ဟု ဆိုသည္၊
ဤတြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ၄င္းခိုးသားႀကီး စိတ္လႈပ္ရွား၍ တရားမနာႏိုင္ျဖစ္ကာ ေကာင္းက်ိဳးမရျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ျခင္း၌ သင့္မွာ အျပစ္ရွိႏိုင္ပါ့မလား-ဟူ၍ ရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ မရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ ပရိယာယ္အေမးစကားျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္၊ ပညာနည္းေသာ ခိုးသားႀကီးစိတ္တြင္ ငါ့မွာ အျပစ္မရွိဘူး-တဲ့ ဟု သိျမင္သြားကာ ေကာင္းစြာ တရားနာႏိုင္၍ တမလြန္ဘ၀တြင္ တုသိတာနတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြာရေပသည္။

၂။ ဇနပဒကလ်ာဏီအား စြဲလမ္း၍ ရဟန္းတရား အားမထုတ္ႏိုင္ေသာ ညီေတာ္ နႏၵ-ရဟန္းအား ျမတ္စြာဘုရားက နတ္ျပည္ေခၚသြားကာ နတ္သမီးမ်ားကိုျပရာ ဇနပဒကလ်ာဏီ အစြဲေပ်ာက္ျပီး နတ္သမီးမ်ားအား စြဲလမ္းသြားသည္၊ ဤတြင္ ရဟန္းတရားအားထုတ္လွ်င္ ဤနတ္သမီးမ်ားကို ရႏိုင္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက နတ္သမီးျဖင့္ ေသြးေဆာင္၍ တရားအားထုတ္ေစသည္၊ ညီေတာ္နႏၵလည္း တရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္၊ ဤသို႔ ဆူးတေခ်ာင္းစူးသည္ကို ဆူးတေခ်ာင္းျဖင့္ ထြင္သည့္သဖြယ္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ ေရာက္ေစသည္မွာ အျပစ္ရွိသည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။
........................................................................................................................................
၆။( ငရဲ ႏွင့္ ၀ဋ္ )


( ေမး)။ ငရဲမွာ အပ ၀ဋ္မွာအျမဲ-ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားရွိပါသည္၊ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ငရဲမွာ ကုသိုလ္ျဖင့္ ေဆးေၾကာလို႔ရျပီး ၀ဋ္က်ေတာ့ မရပါသလဲဘုရား၊ ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေပးပါရန္။
( မႏိုင္ႏိုင္ေမာ္-ပုေလာျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ ငရဲဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပဋိသေႏၶက်ိဳးျဖစ္၍
၀ဋ္ဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပ၀တၱိအက်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားက သုဂတိဘ၀မ်ား၌ ပဋိသေႏၶ အက်ိဳးမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေပးသြားလွ်င္ ငရဲပဋိသေႏၶမ်ား ၾကားမ၀င္ႏိုင္ပါ၊
ဘ၀တခုခု၌ မဂ္တရား ဖိုလ္တရားမ်ားကို ရရွိသြားလွ်င္ ငရဲဟူေသာ ပဋိသေႏၶက်ိဳးမွာ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားရသည္။
၀ဋ္ဟူသည္မွာ ပဋိသေႏၶက်ိဳး မဟုတ္ပါ၊ သုဂတိဘ၀၌ပင္ ကုသိုလ္က်ိဳးမ်ား အၾကား၌ အျခားအကုသိုလ္ကံ တခုခု၏ ဥပထမၻက-ေထာက္ပံ့မႈကို ရလွ်င္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးတို႔ ကြာဟ လစ္ဟင္းေနရာ၌ အႏၲရာယ္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္၍ အက်ိဳးေပးႏိုင္ပါသည္။
.....................................................................................................................................
၇။ (ဘုရားခန္းႏွင့္ ေအာက္ထပ္ )

( ေမး )။ ေအာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၌ ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္ရာ အေပၚထပ္ အိမ္ေထာင္စုတို႔၏ ေအာက္မွာ ျဖစ္ေနတတ္၍ ဘုရားခန္း၏အေပၚ၌ သြားလာေနထိုင္သူမ်ား၌ အျပစ္ရွိပါသလား၊
သို႔မဟုတ္ ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားခန္း ထားသူမ်ားမွာ အျပစ္ရွိပါသလား၊
ေျဖၾကားေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။
( ေဒၚတင္တင္-ရန္ကင္း )

( ေျဖ )။ အထက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ေအာက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၌ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပီပီ ဘုရားခန္းကို တခမ္းတနားထား၍ ကိုးကြယ္ၾကျခင္းမွာ ဓမၼတာျဖစ္ရသည္။
ေအာက္ထပ္ျဖစ္၍ ဘရားခန္း မထားသင့္-မကိုးကြယ္သင့္ဟူ၍ မျဖစ္သင့္ပါေခ်။
မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ ေနရာ၌ အထြတ္ျမတ္ဆံုးထား၍ ကိုးကြယ္ၾကရန္သာ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားထား၍ ကိုးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အထက္ထပ္၌ ေနသူတို႔အတြက္လည္း မရိုမေသ ျပဳမူသည္မမည္။ ပကတိေနျမဲအတိုင္း ေနပါ၊ အျပစ္ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။

သာဓကအေနျဖင့္ ဆိုရေသာ္
ဥတၱရသတို႔သမီးသည္ မိမိခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ကိုးကြယ္သူမဟုတ္၍ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား မိမိကုိယ္စား သီရိမာအား အထက္ထပ္၌ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေစခဲ့သည္၊ မိမိက ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာျပီး ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးခဲ့ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ဥတၱရာရွိရာ ျပသာဒ္ေအာက္ထပ္၍ ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္၌ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္သင့္သည္သာ ျဖစ္ပါ၏၊ ဘုရားခန္းသို႔ အမႈန္အမႈိက္မ်ား မက်ေရာက္ႏိုင္ရန္ အ၀တ္မ်က္ႏွာၾကက္စသည္ လွလွပပ ျပဳလုပ္ပူေဇာ္ထားၾကရန္ကား လိုေပလိမ့္မည္။
................................................................................................................................................................

၈။(လူ၀တ္ေႀကာင္ ႏွင့္ ဆယ္ပါးသီလ)


ေမး။ လူ၀တ္ေႀကာင္မ်ား ဆယ္ပါးသီလေဆာက္တည္လွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ က်င့္ႀကံေနထိုင္ရမည္ကို ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ဟသၤာတ-ဦးေအာင္ေဖ၊ ဟသၤာတျမိဳ႔ )

ေျဖ။ ဆယ္ပါးသီလသည္ ခံယူ၍ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ မခံယူပဲ ေဆာက္တည္ျခင္း ဟူ၍ ၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။ လူ၀တ္ေႀကာင္ (လူ၀တ္လူစား) ျဖင့္ ရဟန္းသံဃာစသည္မ်ားထံ၌ ခံယူ၍ေဆာက္တည္လွ်င္လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
သို႔မဟုတ္ ရေသ့စသည္တို႔ကဲ့သို႔ ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္၍လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္လွ်င္ ဆယ္ပါးသီလ အထူးခံယူဖြယ္မလို၊ အလိုလို ခ့ယူျပီးျဖစ္၍ မေဆာက္တည္ မေစာင့္ေရွာက္ပဲ မေနရေတာ့ေပ၊
ရေသ့၊ ေယာဂီ၊ သီလရွင္ စေသာ ဖန္ရည္ဆိုး၀တ္ပုဂၢိဳလ္တိုင္းပင္ ဆယ္ပါးသီလကို နိစၥသီလအျဖစ္ ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးရေတာ့သည္။

လူ၀တ္ေႀကာင္ျဖင့္ ခံယူေဆာက္တည္မႈမွာ နိစၥသီလမဟုတ္၊ ခံယူေသာ ေန႔တေန႔တာ၊ သို႔မဟုတ္ မိမိေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သမွ် ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၏၊ သို႔ေသာ္ ရွစ္ပါးသီလထက္ပို၍ ေဆာက္တည္ထားသမွ် ကာလပတ္လံုး အိမ္မႈေရးရာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ထားႏိုင္ရမည္၊ ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ ၀တ္းထားသူကဲံသို႔ က်င့္သံုးႏိုင္ရမည္။
လယ္ၽတီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဤဆယ္ပါးသီလသည္ နိစၥ-အနိစၥ ႏွစ္မ်ိဳးရ၏၊ အိမ္မႈေရးရာကို စြန႔္လႊတ္၍ အ၀တ္ေႀကာင္ဟူေသာ ပကတိလူတို႔အ၀တ္ကို ပယ္၍ အရဟတၱဓဇ အ၀င္အပါ ေညာင္ေခါက္ စသည္ ဆိုးအပ္ေသာ ေယာဂီအ၀တ္ကို ၀တ္သူ လူသူေတာ္ေကာင္းတို႔အား ထိုဆယ္ပါးသီလသည္ နိစၥသီလမ်ိဳး ျဖစ္၏။
ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တိမိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ထိုသူအား ဆယ္ပါးသီလသည္ တည္ေလေတာ့၏၊ ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တ္မိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ မျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း၊ ေနလြဲ ညစာ စားျခင္း၊ ေရႊေငြကိုင္ျခင္း၊ စသည္တို႔ကို မျပဳလုပ္ရေတာ့ျပီ၊ လြန္က်ဴးမိလွ်င္ အျပစ္ရွိ၏-ဟု သီလ၀ိနိစၧယ၌ ဆိုေတာ္မူထားေပသည္။
အထူးမွာ-လူ၀တ္ေႀကာင္တိူ႔သည္ ဆယ္ပါးသီလကို ေဆာက္တည္ထားက မိမိပိုင္ဥစၥာျဖစ္ေသာ အိမ္မွာရွိသည့္ ေရႊေငြဘ႑ာမ်ား၌ အာလယျဖတ္ထားသင့္သည္၊ ယင္းတို႔ကိစၥကို မေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ယင္းတို႔၌ သာယာမႈကို ပယ္ရွားျခင္းႏွင့္ လူမႈကိစၥမ်ားကို လံုး၀ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဆယ္ပါးသီလရွင္သည္ ၀တ္ေႀကာင္ကိုစြန္႔၍ ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ႏွင့္သာ ေလွ်ာ္သည္ဟု ေရွးဆရာတို႔ ဆိုေပသည္၊ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ၄င္းသီလခံယူထားက အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ေက်ာင္းကန္တို႔တြင္သာ ေနထိုင္အိပ္စက္သင့္ပါသည္။

၉။( အလွဴဒါန မႈကိစၥ )
ေမး။
၁။ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဆုေတာင္းမွ ရပါသလားဘုရား၊ မည္သည့္ဆုမ်ိဳး ေတာင္းရပါသနည္း။
၂။ အလွဴဒါန စုေပါင္းျပဳလုပ္ရာတြင္ ေစက္ခ်သူ ( ေရစက္ခြက္ကိုင္သူ ) ႏွင့္ မကိုင္သူ မည္သူပို၍ ကုသိုလ္ရပါနည္း
၃။ အျမတ္ဆံုးအလွဴသည္ မည္သည့္အလွဴျဖစ္ပါသနည္း ေျဖႀကားေတာ္မူပါရန္။
( ဦးျမင့္ေမာင္ ေက်း/ဂ်ာ ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း၊ ကန္ဘလူျမိဳ႔ )

ေျဖ။ ( ၁ ) လူမိုက္ အလွဴ၊ ေပးပါမူလည္း၊ ရြယ္ခ်ဴဖိုလ္မဂ္၊ မပႏၷက္တည့္-ဟု အရွင္မဟာသီလ၀ံသက စပ္ဆိုပါသည္၊ အလွဴဒါနျပဳလုပ္ႀကရာတြင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆုကို မေတာင္းဆိုလွ်င္ လူမိုက္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဒါနျပဳမႈ၊ သီလေဆာက္တည္မႈ၊ ျပဳလုပ္တိုင္းပင္ ဆရာေတာ္မ်ားက ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု-ဟူေသာ ဆုေတာင္းကို တိုင္ေပးေလ့ရွိပါသည္၊ ဤကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းမွလည္း မိမိျပဳေသာ ဒါနမႈ၊ သီလမႈမ်ားမွာ ပါရမီဒါန၊ ပါရမီသီလ ျဖစ္၍ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္အထိ အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။
ဆုမေတာင္းဘဲ ျပဳေသာ ဒါနမႈစသည္မ်ားမွာ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ျဖစ္သည့္ ၀ဋ္အတြင္းမွာသာအက်ိဳးေပးေပ
လိမ့္မယ္၊ ထို႔ေႀကာင့္ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းျဖစ္ေအာင္ ေတာင္းသင့္ပါသည္။

( ၂ ) စုေပါင္း၍ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ တဦးဦးကသာ ေရစက္ခြက္ကို ကိုင္၍ ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ အိမ္တအိမ္မွ အလွဴလုပ္ရာတြင္လည္း အိမ္၏ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္၊ ပဓာနပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ လူေစ့ လက္ေစ့ ေရစက္ခြက္ မကိုင္ေသာ္လည္း ေစတနာအတူတူ ထားႀကသူမ်ားျဖစ္က အတူတူပင္ ကုသိုလ္ရပါသည္။

( ၃ ) သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ-ဟုျမတ္စြာဘုရား သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌ ေဟာေတာ္မူသည့္အတိုင္း
အလွဴဒါန ဟူသမွ်တြင္ ဓမၼဒါနက ျမတ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္၊
ဓမၼဒါနဟူသည္မွာ တရားေဟာျခင္း၊ ပါဠိအ႒ကထာ က်မ္းဂန္မ်ားကို ပို႔ခ်ျခင္း၊ ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္း၊ ကမၼ႒ာန္းတရားကို ညႊန္ႀကားျခင္း စသည္မ်ားႏွင့္ ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိ သာသနာေတာ္မ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေသာ ရွင္ျပဳျခင္း။ ရဟန္းခံျခင္း၊ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ကထိန္ခင္း လွဴဒါန္းျခင္း စသည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
                                                                                                                          • .


၁၀။( ေမး )။ အသုဘယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု အဘယ့္ေႀကာင့္ ေခၚပါသနည္း၊ ယင္းသို႔ ေခၚျခင္းေႀကာင့္ ဘာသာမတူသူမ်ားက နိဗၺာန္ဆုေတာင္းသည္ကို တမ်ိဳးထင္ေနႀကပါသည္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ အမည္အစား အသုဘယာဥ္ဟု ျပင္ဆင္သင့္၊ မသင့္ ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ေမာင္စိုးျနင့္-လမ္းမေတာ္ျမိဳ႔နယ္ )

( ေျဖ )။ ေရွးဆရာျမတ္မ်ားက
ေသျခင္းတပါး၊ ဤတရားကား၊ မ်ားျပားလူ႔ေဘာင္၊ အက်ိဳးေဆာင္သည္၊ အိုေအာင္ေအာင္းေမ့၊ စီးျဖန္းႀက-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ေသျခင္းတရား မရဏာႏုႆတိကို အခါခပ္သိမ္း ဆင္ျခင္းပြားမ်ားေနလွ်င္ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ကို အျမန္ဆံုး မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေႀကာင္း ေဟာႀကပါသည္၊ အလြန္မာန္မာနႀကီးေသာ ေခမာမိဖုရားႀကီး စသည္တို႔ကို ေသျခင္းတရားျပ၍ တရားထူးကို ရေစပါသည္၊
သားေသ၍ ေသာကမ်ားေနေသာ ကိသာေဂါတမီအားလည္း ေသျခင္းတရားကို ျမင္ေအာင္ျပ၍ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာပါသည္၊
ယသသူေဌးသားႏွင့္ အေဖာ္ ၅၅-ဦးတို႔သည္ ဇရပ္တြင္ အလိုလိုေသ၍ ပုပ္ေနေသာ အသုဘအေလာင္းေကာင္ကို ေဆာင္ယူသျဂႋဳဟ္ခဲ့ပါသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ယသသူေဌးသားဘ၀တြင္ သူငယ္ခ်င္းတစု မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္တရားကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရႏိုင္ခဲ့ပါသည္၊
ထိုပေႀကာင့္ မိမိတို႔အနီးတြင္ တဦးဦးေသလြန္၍ အသုဘႀကံဳလွ်င္ ေသျခင္းတရာကို ပြားမ်ားျခင္း၊ ရႈဆင္ျခင္ျခင္းႏွင့္ အသုဘကို ၀ိုင္း၀န္းပို႔ေဆာင္ သျဂႋဳဟ္ေပးျခင္းျဖင့္ နိဗၺာန္တရားကို ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ ျမင္သိေစႏိုင္ေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀တို႔တြင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ျမင္သိႏိုင္ေအာင္၊ ပါရမီျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ လူေသ အသုဘတင္ ယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္၊ က်န္ရစ္သူမ်ား နိဗၺာန္ရေရး အားေပးျဖစ္ေပၚေစေသာ ယာဥ္-ဟု ေရွးက ေ၀ါဟာရျပဳခဲ့ဟန္ တူပါသည္။ ေရွးက အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္ အသုဘပို႔ေသာယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေသာလည္း ယင္းေ၀ါဟာရအတိုင္း ေခၚေ၀ၚေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္တြင္ အသုဘယာဥ္ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚေနႀကပါသည္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ေဖာ္ျပပါအတိုင္း နက္နဲေသာသေဘာကို ေဆာင္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာတို႔အဖို႔ ေတြးေတာစဥ္းစား သံေ၀ဂပြားႏိုင္သျဖင့္ အက်ိဳၚရွိေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါသည္
........................................................................................................
၁၁။( ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း )


( ေမး )။ ၁။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
၂။ ေက်ာင္းတိုက္ပိုင္ ဆရာေတာ္က ဖိနပ္စီးခြင့္ ျပဳႏိုင္ မျပဳႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ရွင္ပုည-အရိယ၀ံသေက်ာင္းတိုက္ ဘာအံျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္စီေကာင္း မစီးေကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုးကာေဖာ္ျပႀကရေသာ အေထာက္အထားမွာ ရာဇာ ကိရ ပုေဗၺ ေစတိယဂၤေဏ သဥပါဟေနာ အဂမာသိ၊ နိသဇၨနတၳာယ ပညတၱကဋသာရကဥၥ အေဓာေတဟိ ပါေဒဟိ အကၠမိ။ ( ဒီ-႒ ၁-၁၂၆ ) ပါဠိျဖစ္သည္။
ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါး ဓားခြဲခံရျပီး နတ္ရြာစြရသည္မွၾ ေရွးေရွးဘ၀က ေစတီ ယင္ျပင္ေတာ္၌ ဖိနပ္စီး၍ သြားခဲ့ဖူးျခင္းႏွင့္ ရဟန္းသံဃာတို ထိုင္ရန္ခင္းထားေသာ အခင္း (ဖ်ာ) ေပၚကို ေျခမေဆးဘဲ (ေပက်ံေသာ ေျချဖင့္) နင္းသြားဖူးေသာေႀကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္၊ ေစၽႊယင္ျပင္ဟုသာဆို၍ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္ဟုကား မဆိုပါ၊ ေက်ာင္းႏွင့္စပ္၍ကား သံဃာမ်ား ေနထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာဖ်ာ စသည့္ အခင္းေပၚ၌ ေျခမေဆးဘဲ ေပေပက်ံက်ံ ေျချဖင့္ နင္းသြးျခင္းကို ဆိုေပသည္။
ဤဖိနပ္ကိစၥမွာ အမ်ိဳးသာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေနဟန္ တူပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ေလးစားအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ေရွ႔သို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္၍ သြားရသည့္ထံုးစံ ရွီေပသည္၊ ယင္းျမန္မာယဥ္ေက်းမႈမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ မူရင္းမွ သက္ဆင္းရာ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈႏွင့္လည္း ဆက္စပ္လာပံုရပါသည္၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အအံုမ်ားသို႔ ၀င္တိုင္းပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ဖိနပ္ခၽြတ္ အေလ့ရွိေနေပသည္၊ အိႏၵိယနည္းတူပင္ သီရိလကၤာ၊ နီေပါလ္ စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားမွာလည္း ဤအတူ ဖိနပ္ခၽြတ္ေလ့ရွီသည္၊ အေရွ႔ဘက္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ကား ဤဓေလ့မရွိႀကပါ၊ အထူးတလည္ ရိုေသေလးစားမႈ ဂါရ၀နိ၀ါတ တရားအရ ျမန္မာ့ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္တို႔မွာသာမက မိမိတို႔အိမ္ေပၚ တိုက္ခန္းတို႔မွာပင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းေသာအမူအရာမ်ားျဖစ္၍ လက္ခံထိုကေသာကိစၥပင္ ျဖစ္ပါ၏၊ အထူးမွာ သံဃာေတာ္မ်ားထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာအခင္းတို႔တြင္ ေပက်ံေသာေျခတို႔ျဖင့္ မနင္းမိရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းေပၚတက္ရာ၌ ေျခကိုစင္ႀကယ္ေအာင္ သုတ္သင္ရန္ အေရးႀကီးေႀကာင္းကိုပါ သတိျပဳႀကရန္ပင္၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စပ္လ်င္း၍ ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းျဖစ္၍ ေက်ာင္းဆရာေတာ္တို႔၏ ခြင့္ျပဳမႈ မျပဳမႈတို႔ကို ဤတြင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုေတာ့မည္ မထင္ပါ။
( အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာေက်ာင္းတိုက္ စသည့္ အခ်ိဳ႔ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးတို႔တြင္မူ ေက်ာင္းေပၚမွာသာ ဖိနပ္စီးခြင့္ မေပးပဲ၊ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္စီးခြင့္ ေပးထားပါသည္။)
...........................................................................................
၁၂။( ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ )


( ေမး ) အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ လင္ရွိမယားကို က်ဴးလြန္၍ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သကဲ့သို႔
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မယားရွိလင္ႏွင့္ က်ဴးလြန္က ကာေမသုမိစၧာစာရ ထိုက္ပါသလားဘုရား။
ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ မည္သို႔ထူးပါသလဲဘုရား။
ဒု သ န ေသာ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ေမာင္ေလးျမင့္-ဥကၠံျမိဳ႔ )။ ဦး၀င္းေဆြ-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )။ ဦးေစာထြန္း-ေတာင္သာျမိဳ႔ )။

( ေျဖ ) အမ်ိဳးသားမ်ားဆိုင္ရာ ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုင္ရာ ကာေမသုမိစၧာစာရကို ရွင္းလင္းသိသာရန္ ေဖာ္ျပလတံ့ပါ မိန္းမႏွစ္က်ိပ္ကို ေလ့လာမွတ္သားထားပါ။

၁။ မာတုရကၡိတာ-အမိေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၂။ ပိတုရကၡိတာ-အဖေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၃။ မာတာပိတုရကၡိတာ-မိဘႏွစ္ပါး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၄။ ဘာတုရကၡိတာ-ေမာင္ႀကီး ေမာင္ငယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၅။ ဘဂိနိရကၡိတာ-အမ ညီမ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၆။ ဉာတိရကၡိတာ-ေဆြမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၇။ ေဂါတၱရကၡိတာ-အႏြယ္တူ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၈။ ဓမၼရကၡိတာ-တရားက်င့္သံုးဖက္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
( ဤမိန္းမ ရွစ္ေယာက္မွာ ကာမပိုင္သူ မရွိ၊ မိမိကာမ မိမိပိုင္သူတို႔သာျဖစ္၍ အထူးမွတ္သားထားပါ )

၉။ သာရကၡာ-ထိမ္းျမားထိုက္သူ အေစာင့္ရွိေသာ ( ေၾကာင္းလမ္းျပီး ) မိန္းမ။
၁၀။ သပရိဒ႑ာ-မင္းတို႔ ဒဏ္ထားအပ္ေသာ မိန္းမ။ ( အျခားသူႏွင့္ လက္မထပ္ရန္ မင္းမိန္႔အာဏာျဖင့္ တားျမစ္ထားေသာ မိန္းမ။)
၁၁။ ဓနကၠိတာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ထားေသာ မိန္းမ။
၁၂။ ဆႏၵ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ အလိုတူ၍ အတူေနေသာ မိန္းမ။
၁၃။ ေဘာဂ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက စည္းစိမ္ေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၄။ ပဋ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက အ၀တ္ပုဆိုးေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၅။ ၾသဒပတၱကိနီ-ေရခြက္၌ ခက္စံုေခ်၍ ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ ထိမ္းျမားထာေးသာ မိန္းမ။
၁၆။ ၾသဘဋစုမၺဋာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ေခါင္းခုကိုခ်ေစ၍ သိမ္းယူထားေသာ မိန္းမ။
( အလြန္ဆင္းရဲ၍ ေခါင္းရြက္ လုပ္ကိုင္စားရေသာ မိန္းမကို မရြက္ေစရဘဲ သိမ္းယူထားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။)
၁၇။ ဒါသီ စ ဘရိယာ-ကၽြန္လည္းျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ။
၁၈။ ကမၼာကာရီ စ ဘရိယာ-အမႈလုပ္လည္း ျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
၁၉။ ဓဇာဟဋာ-စစ္ေျမမွ ေဆာင္ခဲ့ေသာ ( သုံ႔ပန္း ) မိန္းမ။
၂၀။ မုဟုတၱိကာ-တဦးဦး၏ ေခတၱမယားျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
ထိုမိန္းမ ႏွစ္က်ိပ္လံုးပင္ အမ်ိဳးသားတို႔အဖို႔ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သျဖင့္ လံုး၀က်ဴးလြန္ျခင္း မျပဳရေပ။
၁-မွ ၈-အထိမွာ ကာမပိုင္ မရွိ၊ အပ်ိဳစင္မ်ားျဖစ္၍ အမ်ိဳးသမီးတို႔အဖို႔ အျခားေယာက်္ားတပါးႏွင့္ က်ဴးလြန္မိသည့္တိုင္ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္။
၉-မွ ၂၀-အထိ မိန္းမတိဳပမွာ ကာမပိုင္ရွိသူမ်ားျဖစ္၍ မိမိ ကာပိုင္ေယာက်္ားမွတပါး မည္သည့္ ေယာက်္ားႏွင့္မွ် ကာမက်ဴးလြန္မႈ မျပဳရေတာ့ေပ။

ဒု သ န ေသာ-ဟူသည္မွာ ကႆပဘုရား လက္ထက္က သူေဌးသား ေလးဦး ကာေမသုမိစၧာစာရၾကာင့္ ေလာဟကုမီ ၻေခၚေသာ ငရဲသို႔ က်သြားရာ ငရဲသက္ အႏွစ္သံုးေသာင္း နစ္၍ ငရဲအိုးမွ တႀကိမ္ေပၚလာစဥ္ ဟစ္ေအာ္ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ား၏ အစ စကားလံုးမ်ားျဖစ္သည္။
စကားလံုး တလံုးစီသာ ေအာ္ဟစ္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ျပန္နစ္သြားသည္၊ ထိုအသံကို လင္ရွိမယားတဦးအား မတရားသိမ္းပိုက္ရန္ ၾကံစည္ေနေသာ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး ကံအားေလွ်ာ္စြာ ၾကားရသည္၊ ဘုရားရွင္အား ေမးေလွ်ာက္သျဖင့္ ဘုရားရွင္က ေဟာျပ၍ ထင္ရွားလာရျခင္းျဖစ္သည္။ယင္း ဒု သ န ေသာ-မွာ သူေဌးသားေလးေယာက္ ( ငရဲသား ေလးဦး ) ရြတ္ဆိုေျပာၾကားေသာ ပါဠိဂါထာတို႔၏ အစ,စကားလံုးမ်ား ျဖစ္သည္၊ ေနာင္တရ၍ ေနာင္ ဤအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစရဘဲ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို ပြားမ်ားပါေတာ့မည္ စေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားပင္တည္း။

ဦးေလာကတိႆေျဖသည္

၁။ အက်ိဳးရွိေသာအလုပ္

ေရရွားေသာအရပ္၌ မိုးရြာျခင္းသည္လည္းေကာင္း
ငတ္မြတ္သူအား အစာေပးျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အက်ိဳးရွိေလ၏။
ထိုနည္းအတူ၊ ဆင္းရဲသူအား ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းသည္
အက်ိဳးရွိေလ၏။

၂။ စာနာမႈ၊ ကရုဏာသက္မႈ

ကိုယ့္အသတ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသကဲ့သို႔၊ အျခားသတၱ၀ါတို႔သည္လည္း
သူတို႔အသက္ သူတို႔ျမတ္ႏိုးၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္
ကိုယ္ခ်င္းစာလ်က္ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔၏အေပၚ၌ သနားကရုဏာထားၾကကုန္၏။

၃။ ပညာရွိ

သူတစ္ပါး၏သားမယားကို အမိကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊
သူတစ္ပါးပစၥည္းကို ေျမႀကီးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါအားလုံးကို မိမိကိုယ္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊
ေအာက္ေမ့ေလ့ရွိေသာသူသည္ ပညာရွိမည္ေလ၏။

၄။ လုပ္သင့္ေသာအရာ

ဆင္းရဲသူကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္သင့္ေလသည္
ခ်မ္းသာသူကို ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ရန္မသင့္ေပ။
ေရာဂါအတြက္သာလွ်င္ ေဆးသည္အက်ိဳးရွိေလ၏။
က်န္းမာသူအတြက္ေဆးသည္ အခ်ည္းႏွီးသာလွ်င္တည္း။

၅။ အျပစ္ေျခာက္ပါး

ေလာက၌ ႀကီးပြားတိုးတက္လိုေသာသူသည္
အအိပ္ၾကဴးျခင္း၊ ထိုင္းမႈိင္းျခင္း၊ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊
ပ်င္းရိျခင္း၊ အလုပ္ကိစၥ၌ေလးကန္ဖင့္ႏြဲ႔ေနျခင္းတည္းဟူေသာ
အျပစ္ေျခာက္ပါးကိုပယ္စြန္႔သင့္၏

၆။ ေသခ်ိန္ေရာက္လာမူ

ယူဇနာတစ္ရာထက္ေ၀းကြာေသာ အရပ္မွပင္၊ မိမိအစာကို ျမင္ႏိုင္ေသာလင္းတငွက္သည္၊
ေသခ်ိန္ေရက္လာမူ၊ အပါးတြင္ရွိသည့္ ေက်ာ့ကြင္းအေနွာင္အဖြဲ႔ကို မျမင္ေပ။

၇။ လူေကာင္းမ်ား

ေဘးေရာက္ေသာအခါ၌ မိတ္ေဆြေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
စစ္ပြဲ၌ သူရဲေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
ေၾကြးၿမီတင္ရွိေသာအခါ၌ မွန္ကန္ရိုးေျဖာင့္သူကို သိႏိုင္ေလသည္။
ဥစၥာပ်က္စီးဆုံးရႈံးေသာအခါ၌ မယားေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေသာအခါ၌ ေဆြမ်ိဳးေကာင္းကို သိႏိုင္ေလသည္။

၈။ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကို မေပးႏိုင္ပါ

ရွာေဖြစုေဆာင္းစဥ္အခါ ဆင္းရဲဒုကၡကိုျဖစ္ေစတတ္၏။
ပ်က္စီးဆုံးရႈံးေသာအခါ ပူပန္ေသာကကို ျဖစ္ေစတက္၏။
ျပည့္စုံၾကြယ္၀ေသာအခါ မာန္မာနကိုျဖစ္ေစတက္၏။
ဤသို႔သေဘာရွိေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔သည္
အဘယ္မွာလွ်င္ ခ်မ္းသာမႈကို ေပးႏိုင္ပါအံ့နည္း။

၉။ ကံအက်ိဳးေပး

ယာဥ္ရထားသည္ ဘီးတစ္ဘီးတည္းျဖင့္ မသြားႏိုင္သကဲ့သို႔
ထိုနည္းအတူ လုံ႔လႏွင့္ကင္း၍ ကံသည္ အက်ိဳးမေပးႏိုင္။

၁၀။ မိသားတစ္စု

ဤလူကား ငါ့လူ၊ ဟိုလူကား သူ႔လူ၊ ဤလူကား ရင္းႏွီးသူ၊
ဤလူကား သူစိမ္းဟု ေရတြက္စီစစ္ျခင္းသည္ သေဘာထားေသးႏုပ္သူတို႔၏
အလုပ္ျဖစ္၏။
သေဘာထားျမင့္ျမတ္သူ၊ သနားညွာတာသူတို႔အဖို႔မွာမူကား၊
ေျမျပင္တစ္ျပင္လုံး တစ္အိမ္ေထာင္တည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေလ၏။

ခင္ပြန္းၾကီးဆယ္ပါးကန္ေတာ့ခန္း

ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္သံသရာအစမွစ၍ ယေန ့တိုင္ေအာင္


၁။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို ့၏ အေပၚ ၌ လည္းေကာင္း၊

၂။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၃။ ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာသာ၀ကရဟႏၱာအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
 
၄။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာအဂၢသာ၀က၊မဟာသာ၀ကရဟႏၱာအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၅။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ ရဟႏ ၱာအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၆။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာမိခင္တို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၇။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာဖခင္တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၈။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ လိမၼာေစရန္ က်ိဳးေၾကာင္းျပ၍ ဆံုးမတတ္ေသာဆရာသမားတို ့၏
အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၉။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ သီလဂုဏ္၊သမာဓိဂုဏ္၊ပညာဂုဏ္တို ့ကို ဆည္းပူးျဖည့္က်င့္လ်က္ရွိၾကကုန္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္၊ရဟန္းပုဂၢိဳလ္၊အရိယာပုဂၢိဳလ္ တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊

၁၀။ထမင္းတစ္လုတ္ ေရတစ္မုတ္စသည္ျဖင့္ ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္ေထာက္ပံ့ဖူးေသာ ေက်းဇူးရွင္ ပုဂၢိဳလ္တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
ကာယကံ၊၀စီကံ၊မေနာကံတစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပစ္မွားမိသည္ရွိခဲ့ပါက ထိုအျပစ္တို ့ကို
ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွာရိုေသျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။

ဤသို ့ ရွိခိုးပူေဇာ္ဖူးေမွ်ာ္မာန္ေလ်ာ့ကန္ေတာ့ရေသာ ေကာင္းမႈကံေစတနာတို ့ေၾကာင့္ အလံုးစံုေသာ
ေဘးေရာဂါအႏ ၱရာယ္အေပါင္းတို ့မွ ကင္းေ၀းျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ
သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကိုေကာင္းစြာသိျမင္၍နိဗၺာန္သို ့စံ၀င္ႏိုင္ေသာကိုယ္ျဖစ္ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
ေလာကီမဂၤလာအျဖာအျဖာတို ့သည္လည္း စိတ္ၾကံတိုင္း၊ေတာင္းတတိုင္းလြယ္ကူလ်င္ျမန္စြာျပည့္စံု၍
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။




ခင္ပြန္းၾကီး ( ၁၀ ) ပါးအားျပစ္မွားသူတို႔ၾကံဳရမည့္ဒဏ္ ( ၁၀ )ပါး

၁။ ျပင္းထန္ေသာ ဦးေခါင္းနာ စသည့္ ေ၀ဒနာမ်ားျဖစ္ျခင္း
၂။ ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းမ်ား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္း
၃။ လက္၊ ေျချပတ္ျခင္း၊ ကုိယ္အဂၤါပ်က္စီးျခင္း
၄။ ကုသလုိ႔ မရႏိုင္ေသာ ၾကီးေလးသည့္ေရာဂါမ်ားျဖစ္ျခင္း
၅။ ရူူးသြပ္ျခင္း၊ စိတ္မတည္ျငိမ္ျဖစ္ျခင္း
၆။ မင္းျပစ္၊ မင္းဒဏ္ခံရျခင္း
၇။ မတရားသျဖင့္ စြပ္စြဲခံရျခင္း
၈။ ေဆြမ်ိဳးေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းမရွိျခင္း
၉။ စည္းစိမ္ဥစၥာ အေျခြအရံမ်ား ပ်က္စီးျခင္း
၁၀။ ေနရာ တိုက္ အိမ္မီးေလာင္ပ်က္စီးျခင္း

ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ ႐ိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။
နိဗၺာန္ဆိုတာ လူ႔ဘဝ၌ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းကို ေခၚပါသလား။ ဘဝကုန္ဆံုးၿပီး
ဘာမွမရွိျခင္းကို ေခၚပါသလား။ ေကာင္းကင္မွာ ရွိပါသလား။
(မစိုးမိုးသူ၊ ဒုတိယႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)


ေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းကို ေခၚပါတယ္။ ဘာမွ
မရွိတာကို နိဗၺာန္လို႔ မေခၚပါဘူး။

အဘာဝပညတ္ လို႔ ေခၚပါတယ္။

နိဗၺာန္ဟာ ေကာင္းကင္မွာ မရွိပါဘူး။ ဘယ္မွာမွ မရွိပါဘူး။ နိဗၺာန္ဟာ အမွန္
ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္မွာမွ မရွိပါဘူး။ နားေထြးသြားပါသလား။

ဆိုလိုတာက ဆင္းရဲမရွိျခင္းဆိုတဲ့ အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီးဟာ တည္ရာဌာန မရွိပါဘူး။
ဒီ သဘာဝႀကီးဟာ အေၾကာင္း တစံုတရာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ (သခၤတ)သဘာဝ
မဟုတ္ပါဘူး။
မူလကတည္းက သဘာဝအေလ်ာက္ ရွိေနတဲ့ အရွိ(အသခၤတ) သဘာဝႀကီးပါ။

ဒီေနရာမွာ သခၤတနဲ႔ အသခၤတရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို သေဘာမေပါက္ေသးသူမ်ားအတြက္
အနည္းအက်ဥ္း ရွင္းျပဖို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။

‘သခၤတ’ဆိုတာ “အေၾကာင္းတို႔ စုေပါင္း ျပဳလုပ္ေပးလို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တရား”
လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
တိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ “အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ တရားဟာ သခၤတတရား”ပါပဲ။
႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကို သက္ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာမို႔
‘သခၤတတရား’လို႔ ေခၚရပါတယ္။

မေဖာက္မျပန္ အမွန္တကယ္ ရွိတဲ့ တရားမ်ားျဖစ္လို႔ “သခၤတပရမတ္”တရားမ်ားလို႔ ေခၚရပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ‘အျဖစ္တရား’မ်ားမို႔ သူတို႔ဟာ ပ်က္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ပ်က္သလဲဆိုတာ့ ျဖစ္လို႔ ပ်က္တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ‘သခၤတနယ္’ ဟာ ျဖစ္ပ်က္နယ္ပါ။
ျဖစ္ပ်က္နယ္ထဲမွာ ရွိလို႔ သခၤတျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္မွန္သမွ်ဟာ ျဖစ္ပ်က္ဆင္းရဲ
သခၤါရဒုကၡခ်ည္းပါပဲ။

‘အသခၤတ’ ဆိုတာကေတာ့ သခၤတရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ သဘာဝပါ။

“အေၾကာင္းတို႔ စုေပါင္း မျပဳလုပ္အပ္တဲ့ သဘာဝ”လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
တိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ “အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အျဖစ္တရား
မဟုတ္ဘူး”လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

အျဖစ္တရားမဟုတ္တဲ့ ဒီ အသခၤတ သဘာဝဟာ မေဖာက္မျပန္ အမွန္တကယ္ ရွိတဲ့
တရားျဖစ္လို႔ မူလ သဘာဝ အေနနဲ႔ ရွိေနတဲ့ “အရွိပရမတ္”တရားပါ။
“အသခၤတပရမတ္”ေပါ့။

အဲဒီ အရွိတရားဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူဟာ သခၤတရဲ႕ ေျပာင္းျပန္သေဘာျဖစ္လို႔ သခၤတ
ေခၚတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ၿငိမ္းေနျခင္း၊ ႐ုပ္နာမ္ မရွိျခင္း သေဘာပါပဲ။

႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ရွိေနသမွ် ဆင္းရဲေနတယ္။
႐ုပ္နာမ္ၿငိမ္းသြားေတာ့ ဆင္းရဲ မရွိေတာ့ဘူး။

အဲဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတာဟာ တကယ္ရွိတဲ့ အရွိသဘာဝပါပဲ။
ဒါကိုပဲ နိဗၺာန္လို႔ ေခၚရပါတယ္။
အဲဒါဟာ အသခၤတတရားပါပဲ။

ဒီေန႕ေလးဟာ ကမာၻလံုးဆုိင္ရာလူသားခ်င္းစာနာမႈႏွင္႕ဆုိင္ေသာအထိန္းအမွတ္ေန႕ေလးျဖစ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္တဲ႕ WFP ေမာင္ေတာရံုးခဲြမွေနျပီးေတာ႕ ဒီႏွစ္ WHD မွာ ဦးေဆာင္က်င္းပမွာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္ေနမိပါတယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ UN အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနရတာဟာ တျခား ေနရာေတြမွာ အလုပ္လုပ္ရတာထက္ ကုသိုလ္ရလြယ္ႏိုင္သလို အကုသိုလ္လည္းျဖစ္လြယ္လြန္းလွပါတယ္ (ကိုယ္ပိုင္အျမင္ပါ)...  တခါတေလ ကိုယ္အဖဲြ႕အစည္းက ဆန္ေတြ ဆီေတြ ဆားေတြ အာဟာရမႈန္႕ေတြေ၀တဲ႕အၾကိမ္ေပါင္းလည္း ၾကံဳရတာမ်ားပါျပီ...တျခားအဖဲြ႕အစည္းကေနျပီး ေဆးေတြလြယ္အိတ္ေတြ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြ
ေနစရာအိမ္ငယ္ေတြ ျပဳလုပ္ လွဴဒါန္းေနရတာလဲ ေတြ႕ေနရတာမ်ားပါျပီ... ကုသိုလ္ရလြယ္တယ္ဆိုတာ ဒီပစၥည္းေတြကို လိုအပ္တဲ႕သူေတြ ေ၀ေပးလုိက္တာ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႕အလွဴရွင္ေငြေတြျဖစ္ေပမယ္႕ ကိုယ္တုိင္က အဲ႕ဒီအဖဲြ႕ရဲ႕ မန္ဘာတစ္ေယာက္ (၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္) ျဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ စိတ္ထပ္တူထားရင္ ကုသိုလ္အလွဴလည္း ထပ္တူရတယ္ဆိုတဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာထားတဲ႕ အခ်က္ေၾကာင္႕ေျပာတာပါ... အကုသိုလ္ရလြယ္တယ္ ဆိုတာကေတာ႕ မေျပာေတာ႕ပါဘူး... လုပ္တဲ႕သူေတြသိပါလိမ္႕မယ္... လုပ္တဲ႕သူေတြက ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ၾကေပမယ္႕ ကံတရားက မေနပါဘူး... ခိုးရင္ ခုိးတာနဲ႕တန္တဲ႕ ကံတရား သင္႕ထံျပန္လာပါလိမ္႕မယ္... (ကၽြန္ေတာ္ အဲ႕ေလာက္ပဲေျပာပါရေစ...) အဲလို ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကိစၥေတြကေတာ႕ ေနရာတုိင္းမွာ ရိွေနႏိုင္ေပမယ္႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနတဲ႕ လက္ရိွေနရာကေန ရရိွႏိုင္တဲ႕ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကိုပဲ ေ၀ဖန္ၾကည္႕တာျဖစ္တာပါ... ဘယ္သူဘယ္၀ါရယ္လို႕ အမည္ ေဖာ္ျပျပီး ေျပာေနတာမဟုတ္တဲ႕အတြက္လည္း အားလံုး နားလည္ႏုိင္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္...

World Humanitarian Day 19 August 2011 ရဲ႕ Message ေလးကို ဖတ္ၾကည္႕ၾကရေအာင္...

“Let those we honor today inspire us to start our own journey to make the world a better place and bring our human family more closely together.”

                                                                     Secretary-General Ban Ki-moon
                                                                     Message for World Humanitarian Day 2011

အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးရဲ႕...


ဇင္မ်ဳိး

ဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတဥာဏ္ကုိ ရရွိသည္႔ သက္ေတာ္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္မွ သက္ေတာ္ (၈၀)

အရြယ္တုိင္ေအာင္ (၄၅) ၀ါ ပတ္လုံး ေလာကအက်ဳိးကုိ သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

ေန႔စဥ္ပင္ မေနမနားၾကဳိးစားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္ေန႔စဥ္ ျပဳလုပ္ေနက်

လုပ္ငန္းစဥ္ ငါးရပ္ရွိပါသည္။


(၁) နံနက္ပုိင္း လုပ္ငန္းစဥ္


ေန႔စဥ္ ဆြမ္းဘုန္းမေပးမီ ဗုဒၶျပဳေတာ္မူေသာ လုပ္ငန္းကို “ ပုေရဘတၱကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

နံနက္ပုိင္းတြင္ ဗုဒၶသည္ ဆြမ္းခံၾကြေလ႔ရွိသည္။ ရံခါ၌ ဆြမ္းခံမၾကြျဖစ္ေသာ္ ေက်ာင္းစဥ္

စစ္ေဆးေလ႔ရွိသည္။ ဆြမ္းခံရာမွ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ေျခေဆးခုံ၌ ေျခေဆးေနစဥ္မွာပင္

ဒုလႅဘတရား ငါးပါး ကုိ ေဟာၾကားေလ႔ရွိသည္။


(၂) ေန႔လည္ပုိင္း လုပ္ငန္းစဥ္


ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေနာက္ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ပစၦာဘတၱကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေနာက္ လုိအပ္လွ်င္ ေခတၱမွ် တပါးတည္းေနထုိင္ကာ အနားယူသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ေရာက္ရွိလာေသာ လူ၊ ရွင္၊ ရဟန္း ပရိသတ္အား တရားေရေအး အျမဳိက္ေဆးကုိ

ေန႔စဥ္ တုိက္ေကၽြးေလ႔ ရွိသည္။


(၃) ဥာဥ္႔ဦးယံ လုပ္ငန္းစဥ္


ဥာဥ္႔ဦးယံ၌ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ပုရိမယာမကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

လူဒါယကာ၊ ဒါယိကာမႏွင္႔ ဘိကၡဳနီပရိသတ္တုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားျပီးေနာက္ ဥာဥ္႔ဦးယံ အခ်ိန္တြင္

ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆုံးမသြန္သင္ေတာ္မူသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားေမးေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေျဖၾကားရွင္းလင္းေတာ္မူသည္။


(၄) သန္းေခါင္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္


ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာၾကာျပီးေနာက္ သန္းေခါင္ယံတြင္ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ

လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ မဇၥ်ိမယာမကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။


ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာၾကားျပီးေနာက္ သန္းေခါင္ယံတြင္ ေရာက္ရွိလာေသာ

နတ္၊ ျဗဟၼာတုိ႔အား တရားေဟာျပ ဆုံးမေတာ္မူသည္။

ေမးလာေသာ ျပႆနာတုိ႔ကုိ ေျဖၾကားရွင္းလင္းေတာ္မူသည္။


(၅) မုိးေသာက္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္


နတ္၊ ျဗဟၼာမ်ားအား တရားေဟာၾကားေတာ္မူျပီးေနာက္ ဘုရားရွင္သည္ မုိးမေသာက္မီ က်န္သည္႔အခ်ိန္ကုိ

သုံးပုိင္းပုိင္း၍ ပထမပုိင္းတြင္ ခႏၶာကုိယ္ၾကံ႔ခုိင္မွ်တေရးအတြက္ စၾကၤန္ၾကြေတာ္မူသည္။

ဒုတိယပုိင္းတြင္ သတိႏွင္႔ ယွဥ္လ်က္ တစ္ခဏတာမွ် က်ိန္းစက္ အနားယူေတာ္မူသည္။

အနားယူျပီးေနာက္ အာရုံတက္ခ်ိန္တြက္ က်ိန္းစက္ရာမွ ထေတာ္မူကာ၊ မည္သူတုိ႔အား

ဆုံးမေခ်ခြ်တ္ရအံ႔နည္းဟု တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းကုိ စတင္ရန္ ေမွ်ာ္ေခၚဆင္ျခင္ၾကည္႔ရွဴ႔ေတာ္မူသည္။

ဤ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကုိပင္ မုိးေသာက္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္ “ပစ ၦိမယာမကိစၥ” ဟုေခၚသည္။

ဗုဒၶ၏ တေန႔တာဘ၀၊ တေန႔တာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေလ႔လာၾကည္႔ပါက မိမိအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊

နားေနျခင္း မရွိ၊ ေလာကအက်ဳိးအတြက္ မေနမနားေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။

ဤသုိ႔ေဆာင္ရြက္သည္မွာ တေန႔တရက္မွ်သာ မဟုတ္ဘဲ (၄၅) ၀ါ ပတ္လုံး ျဖစ္ေလသည္။

ဤသုိ႔ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဦးေဆာင္ကာ မေနမနား ၾကဳိးစားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ပင္ ထုိေခတ္

မဇၥ်ိမေဒသ နယ္နိမိတ္ကုိ ေက်ာ္လြန္ကာ ဗုဒၶသာသနာသည္ စည္ပင္ထြန္းကားလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေထရ၀ါဒတို႕တိုင္းျပည္ဘေလာ႕ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။

ဆင္းတုရွိခိုးတာ ဘာအတြက္လဲ? ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ဆင္းတုေတြ
ရုပ္ပံုပန္ခ်ီကားေတြကို ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာလား? ဆင္းတုေတြ
ရုပ္ပံုေတြကိုရွိခိုး ကိုးကြယ္ေနလို႕ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ?



ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြဟာ အေနာက္ႏို္္င္ငံသားေတြ ဘာသာျခားေတြ အမ်ားဆံုး
ေမးတတ္တဲ့ေမးခြန္းေတြပါ။ သူတို႕ထင္တာက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္
စံလြန္သြားတာ ႏွစ္ (၂၅၀၀) ေက်ာ္သြားျပီဆိုေတာ့ မရွိေတာ့တဲ့ ဗုဒၶကို
ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လို႔ ရေသးသလား?.. ကိုးကြယ္ေနလို႕ေကာ အက်ိဳးရွိပါ့မလား?
ဆိုတာေတြပါ။ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္တဲ့အတြက္
ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးလိုက္တာပါ။ သူတို႕ေတြေမးလို႕ ေသခ်ာမသိရင္
ကိုယ့္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ေနတာကိုေတာင္မွ ယံုမွားသံသယေတြ ၀င္လာဖို႕
မ်ားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆင္းတုရွိခိုးေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ေလးကို
ေသခ်ာသိေစခ်င္ပါတယ္။

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားျပီးျဖစ္ေပမယ့္ ဘုရားရွင္
ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားအဆံုးအမေတြဟာ ကြယ္ေပ်ာက္မသြားေသးပါဘူး။
တရားအဆံံုးအမေတြဟာ ပဂတိအတိုင္း ရွိေနျပီး လိုက္နာက်င့္သံုးေနတဲ့သူေတြ
ယေန႕ထက္တိုင္ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ဗုဒၶျမတ္စြာပြင့္လာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း
တရားအဆံုးအမေတြေဟာျပဖို႕.. ေနာက္ျပီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ
က်င့္စဥ္တရားေတြကို ညြန္ျပေပးခဲ့ဖို႔ပါ။ တရားအဆံုးအမေတြဟာ
ယေန႔တုိင္ရွိေသးတာမို႕ လိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္လည္း
ျမတ္ဗုဒၶရွိစဥ္တုန္းကလိုပဲ ထပ္တူထပ္မွ် အက်ိဳးထူးမ်ားကို
ခံစားရမွာမလြဲပါဘူး။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွာ
ဧကန္အမွန္ပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶဆံုးမတဲ့တရားေတြရွိေနသ၍
ျမတ္ဗုဒၶသက္ရွိထင္ရွားရွိေနတယ္
ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာအျမဲကိန္းထားဖို႕
အရးၾကီးပါတယ္။ ဘုရားရွင္အဆံုးအမေတြတည္ေနတာ.. ဘုရားရွင္ကိုယ္စားထားခဲ့တဲ့
ေစတီ(၄)မ်ိဳး တည္ေနတာဟာ ဘုရားရွင္သက္ရွိထင္ရွားအတုိင္း
ရွိေနသလိုမ်ိဳးပါပဲ။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ပရိနိဗၺာန္မစံမီမွာ ဗုဒၶကိုယ္စားကိုးကြယ္ဖို႕အတြက္
ေစတီ(၄)မ်ိဳးကို သတ္မွတ္ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေစတီ(၄)မ်ိဳးကေတာ့ (၁)
ဓာတုေစတီ - ဗုဒၶရဲ႕ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို မီးသျဂိဳလ္တဲ့အခါ က်န္ရစ္တဲ့
ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္တဲ့ ေစတီပါ။ (၂) ဓမၼေစတီ -
ဗုဒၶျမတ္စြာ (၄၅)၀ါ ကာလပတ္လံုး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတြကို
ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ ေစတီပါ။ (၃) ဥဒၵိႆေစတီ -
သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကိုရည္မွန္းျပီး ေရးသားတဲ့ပံုေတာ္၊
ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေတြ၊ သစ္သား၊ ဆင္စြယ္ စသည္တို႕ကို ထုလုုပ္ထားတဲ့
ဆင္းတုေတာ္ေတြ၊ အုတ္၊ သဲ၊ အဂၤေတစသည္တို႕ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
ေစတီပုထိုးေတြ.. ဒီအရာေတြအားလံုးဟာ ဘုရားရွင္ကုိယ္စား ရွိခိုးပူေဇာ္
ဆည္းကပ္ႏို္င္တဲ့ ေစတီပါ။ (၄) ပရိေဘာဂေစတီ - မဟာေဗာဓိပင္အပါအ၀င္
ဘုရားရွင္ အသံုးျပဳခဲ့ေတာ္မူခဲ့တဲ့ သပိတ္သကၤန္း၊ ေတာ္ေ၀ွးစသည္တို႕ကို
ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ႏုိင္တဲ့ ေစတီပါ။

အဲ့ဒီေစတီ(၄)မ်ိဳးထဲမွာ က်ေနာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕
အိမ္တိုင္းအိမ္တုိင္းမွာ.. ဘုရားေစတီတုိင္းမွာ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဆင္းတု၊
ရုပ္ထု၊ ပံုေတာ္ ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေတြဟာ ဥဒၵိႆေစတီထိုက္တဲ့
ေစတီမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ခ်ီကား ရုပ္ထုဆင္းတုမ်ားကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေနတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ- ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိဘမ်ားရဲ႕ဓါတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့
ေနတဲ့သူဟာ စကၠဴဓာတ္ပံုမ်ားကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕မိဘရဲ႕
ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ရည္မွန္းျပီး ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
မိဘဓာတ္ပံုဟာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက မိဘတို႕ရဲ႕ ရုပ္ပံုကို
ထင္ျမင္လာေအာင္ အေထာက္အပံ့ျပဳေပးတယ္.. ေနာက္ျပီး မိဘရဲ႕
ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို ထင္ေပၚလာေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပးတဲ့ သေဘာပါ။ တကယ္တမ္းက
စကၠဴဓါတ္ပံုကိုေက်ာ္လြန္ျပီး မိဘတို႕ရဲ႕ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ႕ မိဘတို႕ရဲ႕
ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ေပၚလြင္ေအာင္ ၾကည့္ရႈျပီးေတာ့ မိဘရဲ႕ဂုဏ္ကို
ဦးညြတ္ရွိခိုးရတာပါ။

ဒီအတိုင္းပါပဲ.. က်ေနာ္တို႕ ရုပ္ထုကိုးကြယ္တယ္ ဆိုတာလည္း
ဘုရားပန္းခ်ီရုပ္ပံု မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့
ဘုရားရွင္ရဲ႕တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား.. ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို
ေပၚလြန္ေအာင္ ၾကည္ရႈပူေဇာ္သလိုမ်ိဳးပါပဲ.. ဆင္းတု ရုပ္ထုဆိုတာေတြဟာ
အေထာက္ အပံ့မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ
ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ဦးညြတ္ပူေဇာ္တဲ့သေဘာပါ။ ပံုေတာ္ဆင္းတုေတာ္ေတြ
မရွိေပမယ့္လည္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို ရည္မွန္းျပီး
ရွိခိုးပူေဇာ္ရင္လည္း ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိသလိုမ်ိဳး
အက်ိဳးေက်းဇူး ထပ္တူရမွာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားဆီသို႕
စိတ္ကိုဦးညြတ္တာခ်င္းတူရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း တူမွာပါပဲ။
ကိုယ့္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ရုပ္ထုကို ရွိခိုးေနတယ္ဆိုတာ ရုပ္ထုကို
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေနတယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာထားျပီး
ဂုဏ္ေတာ္မ်ားနဲ႕ စုေပါင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ဥာဏ္နဲ႕ျမင္ေအာင္
အာရံုျပဳတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရုပ္ပံုရုပ္တုေတြ
ရွိခိုးကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာမဟုတ္ပါဘူး.. အရဟံအစ ဘဂ၀ါအဆံုး အတုမရွိတဲ့
ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ ပိုင္ရွင္ ျမတ္ဗုဒၶကိုပါပဲ။

က်ေနာ္တို႕ဗုဒၶဘာသာေတြ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ရွိခိုးကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ…
ဆင္းတုေတာ္ေတြႏွင့္ ရုပ္ထုမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့ အဓိက
ရည္စူးထားျခင္းနဲ႕ ထပ္တူညီတဲ့… အတုမရွိတဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ႕
ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ.. ေနာက္ျပီး ဘုရားရွင္
ေဟာၾကားညႊန္ျပဆံုးမခဲ့တဲ့ မဂ္ေလးတန္ ဖိုလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္ပရိယတ္လို႕ဆိုတဲ့
အတုမရွိ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဓမၼတရား.. သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို သိျမင္ၾကျပီးတဲ့
အရိယသံဃာမ်ားနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမၾသ၀ါဒအတိုင္း
က်င့္ၾကံေနၾကတဲ့ သမုတိသံဃာေတာ္ျမတ္ အေပါင္းတို႕ကိုပဲ
ဦးတည္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္.. က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ ဆင္းတုေတာ္သက္သက္
ရွိခိုးေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ကိုယ္တုိင္လည္း
သေဘာေပါက္နားလည္ျပီးေတာ့.. သူတစ္ပါးတို႕ မွားေနတဲ့ အလြဲမ်ားကိုလည္း
ျပဳျပင္ေပးႏိုင္ၾကပါေစျခင္း အလို႕ငွာ ဆႏၵျပဳေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ဦးဇင္္းကနယ္ကပါ၊ရန္ကုန္ဗုဒၵတကၠသိုလ္မွာ ေနာက္ဆံုးနွစ္ပညာသင္ယူေနတဲ႕အခ်ိန္ကေပါ့…

တစ္ေန႕ဦးဇင္းရဲ႕ဒကာမတစ္ေယာက္ရဲ႕သမိးရန္ကုန္လာတဲ႕အခိုက္နယ္ကေနလူၾကံဳပါးလိုက္လို႕

ပစၥည္းလူၾကံဳထည့္ေပးလိုက္တာ..အဲဒီဒကာမကလည္းဦးဇင္းေနတဲ႕ေက်ာင္းကိုမလာတက္ေတာ့

ဦးဇင္းကပဲစိးရမယ့္ကားနံပါတ္ေတြ၊ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေတြအေသအခ်ာေၿပာၿပၿပီး..

ေရာက္ေလာက္မယ့္အခ်ိန္ေလာက္ကိုဦးဇင္းလည္းကားမွတ္တိုင္ကေနေစာင့္ေနပါ့မယ္လို႕

အေသအခ်ာကတိေပးလိုက္တယ္ေလ၊ခ်ိန္းထားတဲ႕ေန႕ ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့

ဦးဇင္းလည္းကမာၻဘုရားမွတ္တိုင္မွာခ်ိန္းထားေတာ့ေနကပူေနေပမယ့္လာမယ့္ဒကာမကလည္းလည္

လည္ဝယ္ဝယ္ကားမစီးတက္တဲ႕သူၿဖစ္တာေၾကာင့္ ေစာင့္ေနရမွာဆိုးတာနဲ႕နည္းနည္းေစာေစာေလးသြားၿပိး

ေစာင့္မယ္ဆိုတဲ႕စိတ္ကူးနဲ႕ေပါ့။သိတဲအတိုင္းရန္ကုန္ေနကလဲပူလိုက္တာမွအရမ္း၊ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့

အဲဒီဒကာမကလည္းေရာက္သင့္တဲ႕အခ်ိန္ထပ္အမ်ားၾကီးေနာက္က်ေနတာေတာင္ ေရာက္မလာေသးေတာ့

ဦးဇင္းလည္းေဒါသထြက္တာေပါ့။ ကားေတြသာတစ္စီးၿပီးတစ္စီးလာေနတာအဲဒီဒကာမကေပၚမလာေသးဘူးေလ။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲအဲဒီလိုကားမွတ္တိုင္မွာ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတဲ႕ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကဦးဇင္းနားလာၿပီး ဘုန္းဘုန္းရယ္သားထမင္းမစားရေသးလို႕

သားကိုပိုက္ဆံငါးဆယ္ေလာက္ေပးပါတဲ႕သားေတာင္းပန္ပါတယ္ ဗိုက္ဆာေနလို႕ပါဆိုၿပီးပိုက္ဆံလာေတာင္းေတာ့ ဦးဇင္းလည္းရန္ကုန္မွာ

အဲလိုမ်ိဳးလုပ္စားေနတဲ႕ကေလးေတြကိုေစတနာမရွိလို႕ရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ္ဘူး ဒါေပမယ့္မလွဴတက္ဘူး။

ကေလးေတြပ်က္စီးရာကိုတြန္းမပို႕ခ်င္ဘူးေလ..အဲဒီေန႕ကစိတ္ေတြကလည္းတိုေနတဲ႕အခ်ိန္

အဲဒီကေလးကလည္းအဲလိုမ်ိဳးလာေတာင္းေတာစိတ္ကလည္းတိုေနတာနဲ႕ အဲဒီကေလးကိုခပ္တည္တည္ပဲ

ေအာ္ေယာက္လြတ္လိုက္တယ္ေနာက္တစ္ခါလည္း လာမေတာင္းနဲ႕ထပ္လာရင္မင္းကိုထုပစ္မယ္လို႕

ၿခိမ္းေၿခာက္ရင္းခ်ိန္းထားတဲ႕ဒကာမကိုဆက္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ဦးဇင္းကအဲဒီကေလးေၾကာက္ၿပီး

ထြက္သြားမယ္ထင္တာမထြက္ပဲဦးဇင္းနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာပဲဦးဇင္းကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ

့ဦးဇင္းစိတ္ထဲကထင္မိတယ္…ေၾသာ္ကေလးေတြလည္းမေၾကာက္တက္ပါလား..

အင္းဒီတစ္ခါထပ္လာေတာင္းရင္ေတာ့တစ္ကယ္ပဲခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္လို႕စိတ္တိုေနတာနဲ႕ကလည္းေရာၿပိး

ေတြးထားမိတယ္။လာရဲလာၾကည့္ေပါ့ေလလို႕ၾကံဳးဝါးရင္းေပါ့။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာသည့္တိုင္ေအာင္

အဲဒီကေလးကလည္းဘယ္မွမသြားပဲဦးဇင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနဦးဇင္းကိုပဲကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ့…

ဦးဇင္းမွာဘာရယ္မဟုတ္ပိုလို႕ေဒါသထြက္မိေနတယ္။မွတ္တိုင္တစ္ခုလံုးမွာလည္ေနလည္ခင္းၾကီးၿဖစ္ေနတာ

ေၾကာင့္ဦးဇင္းရယ္အဲဒီေကာင္ေလးရယ္နွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာေပါ့။သိပ္မၾကာဘူးအဲဒီေကာင္ေလးဦးဇင္း

နားကိုမရဲတရဲနဲ႕တၿဖည္းၿဖည္းတိုးလာတာ..ဦးဇင္းကလည္းစိတ္ထဲကေနလာခဲ႕နင့္ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့

ခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္ေပါ့လို႕စိတ္ထဲကအသာက်ိမ္းေမာင္းရင္းၾကည့္ေနတုန္းပဲအဲဒီကေလးက

ဦးဇင္းနဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ေႏြပူပူေခ်ြးေစးေတြေၾကာင့္ေရာေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕အတြက္ အေရာင္ေတာင္မွိန္ေနတဲ႕ငါးဆယ္တန္နွစ္ရြက္ကိုအသာၿဖန္႕ၿပီးဘုန္းဘုန္းတဲ႕သားေတာင္းတာ

အခုဆိုရင္(၁၀၀)ပဲရွိတယ္တဲ႕အဲဒါဘုန္းဘုန္းကားခမရွိရင္သားေတာင္းထားတဲ႕(၁၀၀)ထဲက(၅၀)ယူပါလားတဲ႕။

ဦးဇင္းရင္ထဲဘာၿဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးမွန္းမသိဘူး.ကိုယ္စိတ္ထဲကေတာ့ေဒါသေတြနဲ႕ဒီကေလးအေပၚမွာ

မၿဖဴစင္ခဲ႕သေလာက္ဒီကေလးကေတာ့မွတ္တိုင္မွာအၾကာၾကိးေစာင့္ေနတာကားခမရွိရွာလို႕ဆိုၿပီး

မေၾကာက္မရြံ႕နဲ႕ေတာင္းတားတဲ႕ပိုက္ဆံထဲကတစ္ဝက္ယူပါလို႕လာေပးတဲ႕အဲဒီကေလးရဲ႕

နွလံုးသားေလာက္ေတာင္ကိုယ္ရဲ႕နွလံုးသားမၿဖဴပါလားေတြးရင္းဒီေန႕အထိေတြးမိတိုင္းအမည္မသိတဲ႕

အသိတရားတစ္ခုက်န္ရစ္ခဲ႕တယ္…ကဲစာဖတ္သူတို႕ကိုလည္းဦးဇင္းလိုမ်ိဳးေလးတစ္ခုခုက်န္ခဲ႕ေစခ်င္တဲ႕

ဆႏၵေၾကာင့္အခုလိုတင္ၿပေပးလိုက္ရတာပါ

(ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳၿဖစ္ရပ္မွန္အားၿပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)