မိဘ ၀တၱရား ၅ ပါး

မေကာင္းျမစ္တာ
ေကာင္းရာညႊန္လတ္
အတတ္သင္ေစ
ေပးေ၀ႏီွးရင္း
ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္
၀တ္ငါးအင္ ဖခင္မယ္တုိ႕တာ။

(၁) မေကာင္းမႈမွတားျမစ္ျခင္း၊
(၂) ေကာင္းမႈ၌ သက္၀င္ေစျခင္း၊
(၃) အတတ္ပညာကုိ သင္ေစျခင္း၊
(၄) ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ သူႏွင့္ထိန္းမ်ားလက္ထပ္ေပးျခင္း၊
(၅) ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ အခ်ိန္၌ အေမြဥစၥာကုိ အပ္ႏွင္းေပးျခင္း။

သားသမီး ၀တၱရား ၅ ပါး

ေကၽြးေမြးမပ်က္
ေဆာင္ရြက္စီမံ
ေမြခံထုိက္ေစ
လွဴမွ်ေ၀၍
ေေစာင့္ေလမ်ဳိး ႏြယ္
၀တ္ငါးသြယ္
က်င့္ဖြယ္သား/သမီး တို႕တာ

ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ပုခံုးလက္ႏွစ္သစ္ လူျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစုခဲ့တဲ့ အေမ အေဖတုိ႔ အုိမင္းမစြမ္း ရွိလာရင္ တုန္႔လွည့္တစ္ဖန္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ ေရွာက္ရမယ့္တာ၀န္က သားသမီးေတြအေပၚမွာ ရွိပါတယ္။မိဘရဲ႕ လက္ငုတ္ လက္ရင္းလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကုိင္ဖုိ႔၊ မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကုိ စီမံခန္႔ခြဲ လုပ္ကုိင္ဖုိ႔ ၀တၱရားအျပင္၊ ေမြခံထုိက္ေစဆုိတာက ေကာင္းေမြ ဆုိးေမြ ႏွစ္ခု စလံုးကုိ တာ၀န္ယူၾကရမွာ ဓမၼတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ဥစၥာဓနအေမြထက္ ကုိယ္က်င့္တရားအေမြ၊ ဘာသာတရားအေမြတုိ႔ကိုပါ ဆက္လက္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


လင္ က်င့္၀တ္ ၅ ပါး

မထီမဲ့ကင္း
အပ္ႏွင္းဥစၥာ
မိစၦာမမွား
၀တ္စားဆင္ယင္
ျမတ္ႏိုးၾကင္
ငါးအင္ လင္က်င့္ရာ။

(၁) ဇနီးမယားအား မထီေလးစား မျပဳျခင္း၊
(၂) ဇနီးမယားအား ရွာေဖြရသမွ် ဥစၥာမ်ားကို အပ္ႏွံျခင္၊
(၃) မိမိ ဇနီးမယားမွ တစ္ပါး အျခားမိန္းမမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပား က်ဴးလြန္မႈ မရွိျခင္း၊
(၄) ဇနီးမယားအား အခါအားေလ်ာ္စြာ အ၀တ္အစားအသစ္အဆန္းမ်ား ဆင္ယင္ေပးျခင္း၊
(၅) ဇနီးမယားအား ျမတ္ႏိုးၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံျခင္း။


မယား က်င့္၀တ္ ၅ ပါး

အိမ္တြင္းမႈလုပ္
သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ
မိစၦာၾကဥ္ေရွာင္
ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ိ
ပ်င္းရိမမူ
၀တ္ငါးဆူ အိမ္သူ က်င့္အပ္စြာ။

(၁) အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို အဆင္ေျပေစရန္ စီမံခန္ ့ခြဲ ျပဳလုပ္ျခင္း၊
(၂) မိမိလင္ေယာက်္ား အပ္ႏွံလာေသာ ဥစၥာမ်ားကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္း ထိန္းသိမ္းျခင္း၊
(၃) မိမိေယာက်္ားမွ တစ္ပါး အျခားေသာ ေယာက်္ားတို႔ႏွင့္ ကာမအမႈ ကိစၥတြင္ ေဖာက္ျပန္မႈ မရွိျခင္း၊
(၄) မိမိဘက္မွေဆြမ်ိဳး ၊ လင္သားဘက္မွ ေဆြမ်ိဳးတို႔၌ မွ်မွ် တတ ေပးကမ္းရျခင္း၊
(၅) လုပ္ငန္းကိစၥ အ၀၀၌ ပ်င္းရိျခင္းကင္း၍ ကၽြမ္းက်င္ရျခင္း။


ဆရာ ၀တၱရား ၅ ပါး

အတတ္လည္း သင္
ပဲ့ျပင္ဆံုးမ
သိပၸမခ်န္
ေဘးရန္ဆီးကာ
သင့္ရာအပ္ဖုိ႔ ဆရာတုိ႔ က်င့္ဖုိ႔၀တ္ငါးျဖာ


ဆရာကလည္း တပည့္အေပၚ ဆံုးမစရာရွိတာ ဆံုးမပဲ့ျပင္သလုိ၊ လုိအပ္ တဲ့ခရီးေရာက္ဖုိ႔ ေျခာက္တစ္ခါ ေခ်ာ့တစ္ဖံု၊ ထန္သင့္ရင္ ထန္၊ မာန္သင့္ရင္ မာန္၊ အေပ်ာ့ဆြဲသင့္ရင္ အေပ်ာ့ဆြဲၿပီး လုိရာပန္းတုိင္ေရာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ လိမၼာစြာ ပဲ့ျပင္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းထံမွာ အပ္ႏွံေပးရမွာ ျဖစ္သလုိ၊ သင္ၾကားစရာမွန္သမွ် ဆရာစားမခ်န္ လုိအပ္သေလာက္ သင္ၾကား ေပးရမွာပါ။
ေနာက္ဆံုးအရြယ္ေရာက္လာရင္လည္း အလုပ္အကုိင္ ရွာေဖြေပး တာ၊ စား၀တ္ေနေရး သမၼာအာဇီ၀နဲ႕ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ဘ၀တစ္သက္တာ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရသည္အထိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမယ့္ တာ၀န္၀တၱရားရွိပါတယ္။



တပည့္ ၀တၱရား ၅ ပါး

လာမူႀကိဳဆီး
ထံႏွီလုပ္ေကၽြး
သင္ေထြးအံရြတ္
တပည့္၀တ္ မခၽြတ္ငါးခု သာ


တပည့္ျဖစ္သူက ဆရာ၏စကားကုိ ေျမ၀ယ္မက် မွတ္သား၊ နားေထာင္ ႐ိုေသေလးစားၿပီး၊ ဆရာ၏ အမႈကိစၥ မွန္သမွ် လုိအပ္သလုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ေပးရမွာျဖစ္သလုိ၊ အတတ္ပညာကုိလည္း ႐ိုေသေလးစားစြာ သင္ၾကား ေလ့က်က္ၾကရပါမယ္။

အဂၤုလိမာလသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ဳိးတရား

မီးအဖြားရခက္ေနေသာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေလာင္းတို႔အား သားဖြားရလြယ္ ကူေစသည္။ ဤပရိတ္ေရကို တိုက္ေပးႏိုင္သည္။ ဖြားခါနီးမွ ရြတ္ဖတ္သည္ထက္ ေန႔ေစ့ လေစ့ ဖြားခါနီးလာလွ်င္ မျပတ္ ရြတ္ဖတ္ေပးသင့္သည္။ တိရစၧာန္မမ်ား ေမြးဖြားရလြယ္ေအာင္လည္း ဤပရိတ္ျဖင့္ပင္ ကူညီႏိုင္ေပသည္။

၁။ ပရိတၱံ ယံ ဘဏႏၲႆ၊ နိသိႏၷ႒ာနေဓာဝနံ။
ဥဒကမၸိ ဝိနာေသတိ၊ သဗၺေမဝ ပရိႆယံ။

၁။ ဤအဂၤုလိမာလ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ေသာ မေထရ္ျမတ္တို႔၏ ထိုင္သည့္ ေနရာကို ေဆးေၾကာသည့္ေရသည္ပင္လွ်င္ ေဘးရန္ဟူသမွ်ကို ေျပာက္ကင္း ေစတတ္၏။

၂။ ေသာတၳိနာ ဂဗၻဝု႒ာနံ၊ ယဥၥ သာေဓတိ တခၤေဏ။
ေထရႆ'ဂၤုလိမာလႆ၊ ေလာကနာေထန ဘာသိတံ။
ကပၸ႒ာယႎ မဟာေတဇံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။

၂။ အဂၤုလိမာလ ပရိတ္ေတာ္သည္ ကိုယ္ဝန္သားကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ ခ်က္ခ်င္း ဖြားေစႏိုင္ေသာအစြမ္းရွိ၏၊ အဂၤုလိမာလအမည္ရွိေသာ မေထရ္ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ပရိတ္ေတာ္ျဖစ္၏၊ အာယုကပ္ ပတ္လံုးတည္၏၊ တန္ခိုးလည္း အလြန္ႀကီး၏၊ ထိုပရိတ္ေတာ္ကို ယခုအခါ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စုေပါင္း ရြတ္ဆိုၾကပါစို႔။

၃။ ယေတာ'ဟံ ဘဂိနိ အရိယာယ ဇာတိယာ ဇာေတာ။
နာဘိဇာနာမိ သဥၥိစၥ ပါဏံ ဇီဝိတာ ေဝါေရာေပတာ။
ေတန သေစၥန ေသာတၳိ ေတ ေဟာတု ေသာတၳိ ဂဗၻႆ။

၃။ ''အို-ႏွမ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ ရဟန္းျမတ္ျဖစ္ေသာအခါမွစ၍ ေသေစလို ေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါ တစ္ေကာင္ေကာင္ကို သတ္ဖူးသည္ဟုငါမသိေပ'' ထိုသို႔မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္အားခ်မ္းသာပါေစ၊ ကိုယ္ဝန္သား လည္း ခ်မ္းသာပါေစ။

အဂုၤလိမာလသုတံၱ နိ႒ိတံ ။ အဂုၤလိမာလသုတ္ ျမန္မာျပန္ ျပီး၏။

ရေနာင္းဘေလာခ္႕

ဓါတ္ပံု - ဒီဇိုင္နာ နဂါး

ဗုဒၶက ဘာလို႔ ေရွးဘဝ ေနာက္ဘဝ ယံုခိုင္းသလဲ

ေေ
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)

စာေရးသူမွာ ဥေရာပသား မိတ္ေဆြ ရွိပါတယ္။ သူတု႔ိလည္း လူငယ္ေတြ ျဖစ္ၾကျပီး ဘာသာေရး အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တဲ့ အခါ သူတို႔ဟာ ဘယ္ဘာသာကိုမွ မကိုးကြယ္ေၾကာင္း သိရေတာ့ အင္မတန္ အံ့ၾသ မိပါတယ္။ ဒါက သက္သက္ပါ။ ဗုဒၶ ဘာသာနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ေျပာဆုိမိတာ ကေတာ့ ေရွးဘဝ ေနာက္ဘဝ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ အေနနဲ႔ ေရွး ဘဝ (Past Existence of life) နဲ႔ ေနာင္လာမယ့္ ဘဝ (Future Life) အေပၚမွာ အယံုအၾကည္ မရွိပါဘူးတဲ့။ လက္ရွိ ဆင္းရဲေနသူေတြ အင္မတန္ ဆင္းရဲျပီး ဒါဟာ ေရွးဘဝ အကုသုိလ္ေၾကာင့္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြ က်ျပန္ေတာ့လဲ ဒါက ေရွးဘဝ ကုသုိလ္ ေကာင္းမွုေၾကာင့္လို႔ ေျပာေနၾကတာ လံုးဝ မတရား ပါဘူးတဲ့။ သူဒါကို လံုးဝ လက္မခံ ပါဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ စာေရးသူလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွင္းျပ ေပးေတာ့ သူလည္း လက္ခံ သြား ပါတယ္။ စာဖတ္သူ တုိ႔ကုိ ျပန္လည္ မွ်ေဝ ေပးရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ …

ေရွးဘဝ ဘာေၾကာင့္ ယံုသင့္သလဲ

က်ေနာ္တုိ႔ ေမြးဖြားလာတယ္။ ၾကီးျပင္းလာတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ခ်မ္းသာေတြ၊ ၾကြယ္ဝ သူေတြ လုပ္ငန္း ကိုင္ငန္း အဆင္ေျပသူေတြ မ်ားစြာ ရွိတာကို ျမင္ေတြ႔ ရမွာပါ။ တစ္ဖက္မွာလည္း ဆင္းရဲ သူေတြ၊ အနာေရာဂါ ထူျပားသူေတြ မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကုိ ျပန္ၾကည့္က်ေတာ့လဲ အေျဖက တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ဒီေတာ့ ဆင္းရဲသူေတြက ခ်မ္းသာသူေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ မုဒိတာ မပြားႏိုင္ပဲ မနာလို အူတုိ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ မျဖစ္ရင္ မျဖစ္ဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ၾကိမ္းေသ ျဖစ္မွာက မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ ႏွိပ္စက္ ညဥ္းဆဲတဲ့ (Self Insulting) ကေတာ့ ၾကိမ္းေသ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ေဒါသ (Anger) စိတ္၊ အမုန္းစိတ္ (Hatred) ေမြးဖြား ေစျပီး ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ထိခိုက္တာတင္ မကပဲေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က အျခား သူတစ္ပါး ေတြအေပၚ သက္ေရာက္ ပါေတာ့တယ္။ အလြယ္ အားျဖင့္ ၾကည့္ရင္ ခိုးမယ္။ သတ္မယ္။ လုယက္မယ္၊ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္လာ မွာ ကေတာ့ ကမၻာ ပ်က္တဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာ ဘုရားက ေဟာပါတယ္။ ဒါဟာ ေရွးဘဝ အကုသုိလ္ ကံေတြ အက်ိဳးေပးေနျခင္း ေၾကာင့္ပါတဲ့။ ယင္း အကုသုိလ္က သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ (Cycle of Rebirth) မွာ က်င္လည္ (repeat) ျဖစ္ေနေသး သေရြ႕ ကေတာ့ ခံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ေကာင္းမွုေတြနဲ႔ ျပန္ အစားထိုး ၾကိဳးစားရင္၊ တရား ဓမၼ က်င့္ၾကံရင္ လြတ္ေျမာက္မယ္လို႔ ဆုိခဲ့ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားေဟာ တရားကို လက္ခံျပီး က်င့္ၾကံ သူတို႔ဟာ လက္ရွိမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲ ဆင္းရဲ၊ ဒုကၡ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရာက္ေရာက္၊ အဆုိးဆံုး အေနနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ဖယ္ခြာ ခံရရင္ေတာင္ ဒါဟာ ငါျပဳတဲ့ ေရွးဘဝ အကုသုိလ္ ကံေၾကာင့္ ပါလားလို႔ သံေဝဂဥာဏ္ကို တည္ေစ ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေယာနိေသာ မနသိ ကာယ လို႔ေခၚတဲ့ Positive Point of View and Thinking ( အေကာင္းဘက္မွ ရွဳျခင္း၊ ျမင္ျခင္း) ဆုိတဲ့ စိတ္ကို ေပၚေပါက္ ေစပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒါသ ျဖစ္မယ့္ အစား ေဒါသ ကို ေျဖမယ့္ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာ တာေၾကာင့္ ေကာင္းမွု မျပဳ ရင္ေတာင္ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ မေကာင္းမွု မျပဳေတာ့ဘူး။ ျပဳရင္ေတာင္မွ သတိ လက္လြတ္မွပဲ ျပဳလုပ္လိမ့္မယ္။ သတိ တစ္ခု ျပန္ယွဥ္တဲ့ အခါ သူ သတိထား သြားလိမ့္မယ္။ အားလံုးသာ ေရွးဘဝကို ယံုျပီး Positive Point of View and Thinking ကို အျမဲေတာ့ remind လုပ္ႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ ကမၻာက အျမဲေအးခ်မ္းမွာပါပဲ။ ဒီအခ်က္က ေရွးဘဝကို ယံုသင့္ေၾကာင္း ထဲမွာ အေသးစိတ္ မွ်ေသာ တစ္ခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ နက္နဲတာ ကေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ ေနာက္မွ ေလ့လာ ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာင္ဘဝ ယံုသင့္ေၾကာင္း

လူေသလူျဖစ္ ထက္ လူေသ ဘာမွ မျဖစ္ (End of life) ကို ယံုၾကည္သူ မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ ယင္းသို႔ ယံုၾကည္သူ အမ်ားစုမွာ ေတြ႔ရွိရတဲ့ ျပသနာက Action and Reaction အေပၚ လက္ခံမွု နည္းပါး သြားျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ျပဳလုပ္ လိုက္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ တိုင္းမွာ တူညီတဲ့ သက္ေရာက္မွု ကို ျပန္လည္ ခံစား (Suffer) ရမယ္ လို႔ ျမတ္စြာ ဘုရားက ေဟာၾကားခဲ့ ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ျငင္းစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ေသြးထြက္ ေလာက္ေအာင္ မွန္တာကို အမ်ားစု လက္ခံ ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္မ်က္စိ ေရွ႕မွာ ေကာင္းမွု လုပ္သူေတြကို ျမင္ေတြ႔ ရျပီး သူတို႔ေလးေတြ ဆက္ျပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ကံေတြ၊ အေျခအေနေတြ ၾကံဳေတြ႔ ေနရတာကို အားလံုး ျမင္ၾက မွာပါ။ ကိုယ္တိုင္လည္း ၾကံဳပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ မေကာင္းတဲ့ အမွုကိစၥ ဘက္ကို လွည့္ရေအာင္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကေန စၾကည့္မယ္။ မေကာင္းမွု တစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ျပဳသူ က်ႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ စိတ္အသြင္ သ႑ာန္ ထဲမွာ ကိန္းေအာင္း ေနတတ္ျပီး မရွဳတတ္ရင္ မေသမခ်င္း အခ်ိန္အထိ စိတ္ကို ႏွိပ္စက္ ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါက အလြယ္ဆံုး ရွင္းျပ မူပါ။ မေကာင္းမွုေတြ ၾကီးၾကီး မားမား လုပ္လို႔ မေကာင္းတဲ့ အျပစ္ကို ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း ျပန္ခံ ရတာေတြကလည္း သာဓကေတြ မနည္း ပါဘူး။

သုိ႔ေပမယ့္ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အဆန္း။ အခု အျပစ္လုပ္တယ္။ စိတ္ေကာင္း မထားဘူး။ မဟုတ္တာ လုပ္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္ ညဥ္းဆဲတယ္။ ဘာမွ ဆုိးက်ိဳး မခံးစားရတဲ့ အျပင္၊ လက္ရွိမွာ ဆက္ျပီးေတာ့ေတာင္ ေကာင္းစား ေနပါေသးတယ္။ အဲ့လို လူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါဟာ ေရွးဘဝ ေကာင္းမွုေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားဖို႔ အခါ အခြင့္ သင့္ေနေသးလို႔ ျဖစ္ျပီးအဲဒီ မေကာင္းမွု ကံကို ၾကံဳဖို႔ အခါအခြင့္ မသင့္ ေသးလို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာ ဘုရားက အဘိဓမၼာမွာ တိတိ က်က် ေဟာၾကားခဲ့ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတစ္ ဘဝ မၾကံဳရင္ေနာင္ ေနာင္ ဘဝ သံသရာ အဆက္ဆက္မွာ ဒီအတြက္ အေၾကြး ဆပ္ရမယ္.။ ဝဋ္လည္ ရမယ္လို႔ ၾကိမ္းေသ ေဟာခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ ဒါကို သိျပီး ဥာဏ္ျဖင့္ ရွုျမင္တဲ့ သူေတြရဲ႕ စိတ္သ႑ာန္ ထဲမွာ ေယာနိေသာ မနသိကာရ လို႔ေခၚတဲ့ Positive thinking and viewing ကပဲ ျပန္လည္ ကိန္းေအာင္း အံုးမယ္ ဆုိရင္ ဒါဟာ အေတာ္ေလး ေကာင္းသြား ျပီ။ သူ မေကာင္းတာေတြ လက္ရွိမွာ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ အနာဂတ္မွာ ၾကိမ္းေသ ခံစားရမယ္ အေၾကြးဆပ္ရမယ္ ဆုိတာကို သိသြားတယ္။ ေနာင္ဘဝမွာ ဆပ္ရမယ္ ဆုိတာကို သိသြား တယ္။ အကယ္၍ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ရင္လည္း ဒီဘဝ မခံစား ရရင္ေတာင္ ေနာင္ဘဝ ခံစားရမယ္ ဆုိတာ ကိုလည္း သိသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ေကာင္းတာေတြပဲ ဆက္တိုက္ လုပ္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္

အႏွစ္ခ်ဳပ္ အားျဖင့္ ဆုိရရင္ ဒီဘဝ ေကာင္းေနတာေတြ၊ ဆုိးေနတာေတြဟာ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ပဲ ေရွးဘဝ အဆက္ဆက္က ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ အမွု ကိစၥ (Wholesome and Unwholesome deeds) ေၾကာင့္ ျဖစ္ျပီး ခု ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနတာ၊ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနရတာဟာ Cycle of Rebirth ျဖစ္ေနတဲ့ ၃၁ ဘံု (31 Planes of Existence) မွာ ျပန္လည္ ဝဋ္ေၾကြး ဆပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ျမတ္စြာဘုရားက ေၾကာက္ဖို႔ အတြက္ ေျခာက္လန္႔ခ့ဲတာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဥာဏ္နဲ႔ သိျပီး သတိ (Mindful) အျမဲ ယွဥ္လို႔ ေကာင္းတာေတြသာ လုပ္ေဆာင္ သြားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ ဆုိရင္ ျမတ္စြာ ဘုရားက ေရွးဘဝ၊ ေနာင္ဘဝ ကို ဘာေၾကာင့္ ယံုခိုင္း သလဲ ဆုိတာ အၾကမ္းအားျဖင့္ သိရွိျပီလို႔ ေမ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ 

https://www.facebook.com/yoyarlaydotcom

 

ေမတၱာသုတ္သမိုင္း(သုိ႔) ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔(ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔)
***********************************************

 ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ကမၼ႒ာနေယာဂီရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံကမၼ႒ာန္း ယူၾကၿပီး၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ၾသ၀ါဒအတိုင္း ဟိမ၀ႏၲာေတာအရပ္ကိုမွီကာ ဂႏၶဓူရေခၚ ရဟန္းတရားကို အားထုတ္ၿပီး သီတင္းသံုးေနၾကကုန္၏။

အရွင္အာနႏၵာကား သာသနာ့သမုိင္းတြင္ အထူးတလည္ ေမာ္ကြန္းတင္ရမည့္ “တသာသနာတြင္မွ တေယာက္” ဆိုေလာက္ေသာ မေထရ္ျမတ္ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ၄၅-၀ါကာလပတ္လံုး ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေဒသနာ အားလံုးကို သူမတူ နာယူမွတ္သားႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ ၀ီရိယ သတိ သမာဓိတရား အားေကာင္းသူျဖစ္သည္။ မ်က္ကြယ္တြင္ ေဟာအပ္ေသာ တရားတို႔ကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားက အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပန္ေဟာျပသျဖင့္ တရားဓမၼေရးရာ သူမသိတာမရွိ အျပည့္အစံု စုေဆာင္းထားေသာ ဓမၼဘ႑ာတုိက္ၾကီးပင္ျဖစ္သည္၊ “ဓမၼဘ႑ာဂါရိက = တရားဘ႑ာစုိးၾကီး”ဟုပင္ ဂုဏ္ျပဳခံရသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ အနယ္နယ္မွ ေရာက္လာေသာ ဘုရားဖူးမ်ားကိုလည္း ကာလေဒသ ပုဂၢိဳလ္လုိက္၍ စနစ္တက် ဖူးေတြ႕ခြင့္
ရေအာင္ စီစဥ္တတ္သူလည္းျဖစ္သည္၊ အမ်ိဳးသမီးတို႔အတြက္ နိဗၺာန္လမ္းပြင့္ေစမည့္ ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္တစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ခြင့္ရေအာင္ အားေပးကူညီခဲ့သူ လည္းျဖစ္သည္။ နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားမ်ားကိုလည္း သာသနာႏွင့္ယဥ္ပါးေအာင္ တရားဓမၼသင္ျပေဟာေျပာေပးရသူလည္း ျဖစ္သည္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိစၥအ၀၀ကို မျငီးမျငဴ တေလးတစား အခါအားေလ်ာ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲတတ္သူလည္း ျဖစ္သည္၊ သာသနာေတာ္အရွည္တည္တံ့ေရး အတြက္ ပထမသံဂါယနာပြဲၾကီးတြင္ သုတၱႏၱပိဋကႏွင့္ အဘိဓမၼပိဋက ၀ိႆဇၨက(အေျဖရွင္)အျဖစ္ တာ၀န္ယူေတာ္မူခဲ့သည္။

အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္မွာ တပည့္သာ၀ကတို႔တြင္ "အျမတ္ဆံုး အဂၢသာ၀က မေထရ္ၾကီး" ႏွစ္ပါးအနက္
လက္ယာေတာ္ရံ အဂၢသာ၀ကၾကီးျဖစ္သည္၊ ျမတ္စြာဘုရားမွတပါး ပညာအရာတြင္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ မေထရ္ၾကီးျဖစ္သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားမင္း(ဓမၼရာဇ္) ျဖစ္ေတာ္မူ၍ အရွင္သာရိပုတၱရာကား တရားစစ္သူၾကီး(ဓမၼေသနာပတိ)
ျဖစ္ေတာ္မူသည္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားအထားရဆံုးေသာ တပည့္ၾကီးျဖစ္သည္၊ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဘ၀ကပင္
ေလာကီေ၀ဒက်မ္းမ်ားႏွင့္ ၀ါဒေရးရာက်မ္းမ်ား၌ ျပိဳင္ဘက္မရွိ ကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္သည္၊ သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာေသာအခါ လူမ်ိဳးစံုတုိ႔ကို အသိဉာဏ္ အလင္းေရာင္ ေပးေ၀ခဲ့သည့္ သာသနာ့အာဇာနည္ၾကီးတို႔ကို အသိဉာဏ္ အလင္းေရာင္ ေပးေ၀ခဲ့သည့္ သာသနာ့အာဇာနည္ၾကီး ျဖစ္ေပသည္။ ထုိအရွင္ျမတ္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ တစ္အသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလက"အရွင္သာရိပုတၱရာ" အေလာင္းလ်ာသည္ ပုဏၰားသူေဌးမ်ိဳး၌
ပုဏၰားသူေဌးမ်ိဳး၌ "သရဒ" ဟူေသာ အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ "အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္" အေလာင္းလ်ာသည္ သူၾကြယ္မ်ိဳး၌
"သီရိ၀ၯန" ဟူေသာ အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း ထင္ရွားခဲ့ၾကသည္။

“အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ မေထရ္”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္သည္ “လက္၀ဲေတာ္ရံ အဂၢသာ၀ကမေထရ္ျမတ္” ျဖစ္သည္။
မေထရ္ျမတ္မွာ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ၾကီးမားလွသျဖင့္ျမတ္စြာဘုရား အားထားရေသာ ေခါင္းေဆာင္မေထရ္ၾကီး
တစ္ပါး ျဖစ္သည္။ နေႏၵာပနႏၵာနဂါးကို မာန္စြယ္က်ိဳးေအာင္ ဆံုးမေတာ္မူျပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ ေခၚေဆာင္ခဲ့ကာ သရဏဂံုတည္ေစခဲ့သည္။
နတ္ျပည္သို႔ႂကြ၍လည္း နတ္သားနတ္သမီးတုိ႔၏ ဘ၀အေၾကာင္း လူ႔ရြာ၊လူသား ဒကာ ဒကာမမ်ားအား အျဖစ္မွန္ကို ျပန္လည္ေဟာျပ အားက်ေစခဲ့သည္၊ ငရဲဘံု ၊ ျပိတၱာဘံုသို႔ ႂကြေရာက္၍လည္း ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားေနၾကရေသာ ငရဲ ၊ျပိတၱာတုိ႔၏ ဘ၀ကို လူ႔ေလာကမွ ဒကာ ဒကာမတုိ႔အား အကုသိုလ္မူမျပဳၾကရန္ ျပန္လည္ေဟာျပေတာ္မူသည္။
အဂၢသာ၀ကမေထရ္ႏွစ္ပါးသည္“ေနႏွင့္လ” ပမာ လြန္စြာ ထင္ရွားသည့္ သာသနာက်က္သေရေဆာင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္အေလာင္းလ်ာသည္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္အေသေခၤ်ႏွင္ ့ကမၻာတစ္သိန္းကာလက “သီရိ၀ၯ” ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ဥစၥာၾကြယ္၀သည့္ သူႂကြယ္မ်ိဳး၌ ျဖစ္ခဲ့သည္။
အရွင္သာရိပုတၱရာအေလာင္း သရဒလုလင္ႏွင့္ အတူတကြ ကစားေဖာ္ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊
“အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား” ထံေတာ္တြင္ “သရဒရေသ့” သည္ လက္ယာေတာ္ရံ အဂၢသာ၀ကဆုပန္ဆင္ျပီးေသာ အခါ သရဒရေသ့၏ တုိက္တြန္းခ်က္အရ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တစ္သိန္းတုိ႔အား ၇-ရက္လံုးလံုး ဆြမ္းသကၤန္းမ်ားလွဴဒါန္းကာ “လက္၀ဲေတာ္ရံ အဂၢသာ၀ကဆု”ကို ပန္ဆင္ခဲ့ေလသည္။
“အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား”က “ေနာင္အခါ ပြင့္လတၱံ႕ေသာ ေဂါတမမည္ေသာ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္၌ “ေမာဂၢလႅာန္”ဟူေသာအမည္ျဖင့္ အဂၢသာ၀ကမေထရ္ျမတ္ ျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ ေလသည္။

အဂၢသာ၀က ေလာင္းလ်ာ ႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ သံသရာ၀ယ္ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ အတူတကြ
ျဖည့္ခဲ့ၾကျပီး ေနာက္ဆံုးဘ၀၌လည္း အတူတကြ လက္တြဲခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးဘ၀၌ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ေတာ္အနီး ေကာလိတရြာတြင္ ေမာဂၢလိအမည္ရွိေသာ ပုေဏၰးမ၏၀မ္း၀ယ္ ပဋိသေႏၶယူခဲ့သည္။
ေကာလိတရြာတြင္ အၾကီးအကဲအမ်ိဳး၏ သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ေကာလိတ” ဟု အမည္မွည့္ၾကကုန္၏။ “အရွင္သာရိပုတၱရာအေလာင္း ဥပတိႆႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္အေလာင္း ေကာလိတ” တုိ႔သည္ ေ၀ဒသံုးပံု အတတ္ပညာမ်ိဳးစံု တုိ႔ကို တတ္ကြ်မ္းခဲ့ၾကသည္။
ေကာလိတလုလင္တြင္ အာဇာနည္ျမင္းကေသာ ရထားငါးရာ အေဆာင္အေယာင္ ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ေတာင္ထိပ္ပြဲသဘင္ကို ႏွစ္စဥ္ အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာၾကည့္ခဲ့ၾကျပီး ေနာက္ဆံုးႏွစ္တြင္ သံေ၀ဂတရားရရွိက သိဥၥည္းပရိဗုိဇ္ ဆရာၾကီးထံ ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကသည္။
ေနာင္အခါ အရွင္အႆဇိထံမွ နာယူခဲ့ရေသာ တရားဂါထာကို ဥပတိႆ ျပန္လည္ေဟာျပ၍ ေကာလိတလည္း ေသာတာပန္ျဖစ္လာသည္၊ ထုိ႔ေနာက္ ရာဇျဂိဳဟ္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္ရွိလာၾကကာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း ၁-ရက္ေန႔၌ ဧဟိ ဘိကၡဳရဟန္းျဖစ္လာသည္၊
တပို႔တြဲလဆန္း ၈-ရက္ေန႔တြင္ မဂဓတုိင္း ကလႅ၀ါလရြာကို အမွီျပဳ၍ ရဟန္းတရားအားထုတ္ကာ သာ၀က ပါရမီဉာဏ္၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူျပီး ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူသည္။ တပို႔တြဲလျပည့္၌ က်င္းပေသာ
ပထမသာ၀ကသႏၷိပါတ သံဃာ့အစည္းအေ၀းၾကီးတြင္ “အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္”ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ လက္၀ဲေတာ္ရံ
အဂၢသာ၀ကအရာ ရေတာ္မူသည္။
ေနာင္အခါ သာ၀တၳိျမိဳ႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ သံဃာ့အစည္းအေ၀းပြဲၾကီးတြင္ “တန္ခိုးအရာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ ဣဒၶိမႏၱ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕”ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ေ၀ရဥၨာျမိဳ႕၌ ၀ါဆုိေတာ္မူစဥ္ မာရ္နတ္၏ ေႏွာင့္ယွက္မူေၾကာင့္
သံဃာေတာ္တုိ႔အား ဆြမ္းေလာင္းလွဴရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသျဖင့္ ဆြမ္းအခက္အခဲၾကံဳခဲ့ဖူးသည္၊ ထုိအခါ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလႅာန္မေထရ္က “လက္တစ္ဖက္ကို ကမၻာေျမအသြင္ ဖန္ဆင္းကာ ကမၻာေျမၾကီးေပၚရွိ သတၱ၀ါ ေရ ေျမ ေတာ ၊ေတာင္ ၊ သမုဒၵရာ ျမိဳ႕ရြာ နယ္ပယ္တုိ႔ကို ေျပာင္းေရႊ႕ထားျပီးမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေျမၾကီး၏ အတြင္းပိုင္းကို လွန္ေလ်ာကာ ေျမဆီၾသဇာကိုေဆာင္ယူ၍ သံဃာေတာ္တုိ႔အား ဆက္ကပ္ပါမည္။” ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မမူေခ်။
ဘုန္းတန္းခိုးနည္းေသာ ရဟန္းတုိ႔လက္ထက္တြင္ ဒကာ ၊ ဒကာမတုိ႔ အျပစ္တင္ကာ အကုသိုလ္ျဖစ္ၾကမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ စာတုမျမိဳ႕ သွ်ိသွ်ားေတာေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ တုိ႔သည္ စာတုမရြာသုိ႔ ရဟန္းငါးရာႏွင့္ အတူ ဆုိက္ေရာက္လာၾကသည္။ အာဂႏၱဳရဟန္းမ်ားႏွင့္ အာ၀ါသိကရဟန္းတုိ႔ က်ယ္ေလာင္ဆူညံစြာေျပာဆုိေနၾကသည္ကို ျမတ္စြာဘုရားၾကားေတာ္မူလွ်င္ “တံငါသည္တုိ႔ ငါးလုသကဲ့သို႔ ဆူညံစြာ ေျပာဆုိေနၾကဘိသည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီး နွင္ထုတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
စတုမျမိဳ႕သား သာကီ၀င္မင္းသားမ်ားက “ျမတ္စြာဘုရား - ဤရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ သာသနာေတာ္သို႔
၀င္ေရာက္လာသည္မွာ မၾကာေသးပါ၊ ရဟန္းသစ္မ်ားသာျဖစ္ၾကပါသည္။
သာသနာေတာ္၏ အဆံုးအမကို ရရွိရန္ ျမတ္စြာဘုရားထံ လာေရာက္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေပါက္သစ္စ ေကာက္ပင္ငယ္သည္ေရကို မရလွ်င္ ပ်က္စီးႏုိင္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ႏြားသားငယ္သည္ ေပ်ာက္ေနေသာ မိခင္ႏြားမၾကီးကို ရွာမေတြ႕လွ်င္ အားကိုးမဲ့ကာ ပ်က္စီးရာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ၊ျမတ္စြာဘုရားကို မဖူးေတြ႕ၾကရသည္ရွိေသာ္ နစ္နာဆံုးရွံဳး သြားႏုိင္ၾကပါသည္၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္ လက္ခံေတာ္မူပါ ျမတ္စြာဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကသျဖင့္ျပန္လည္ လက္ခံေတာ္မူသည္။
ထုိကိစၥကို “သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီး”ပင္ ၀င္ေရာက္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရေလသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ တုိ႔သည္ ထုိရဟန္းသစ္သံဃာငါးရာကို ေခၚေဆာင္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္သို႔ အဆံုးအမခံယူရန္ ေရာက္လာၾကရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က -
“သံဃာမ်ားကို ငါဘုရားႏွင္ထုတ္ေသာအခါ သင္သည္ မည္သို႔ သေဘာထားသနည္း”ဟု အရွင္သာရိပုတၱရာကို
ေမးေတာ္မူေသာအခါ မေထရ္ၾကီးက “ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာေတာ္အေပၚ၌ တစံုတရာ ေၾကာင့္ၾက စိုက္ေတာ္ မမူေတာ့ဘဲ ဖလသမာပတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာေနေတာ္မူလုိသည္ ျဖစ္မည္။
ငါလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကဲ့သို႔ပင္ ဖလသမာပတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနေတာ့မည္။” ဟု ေအာက္ေမ့ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။
တဖန္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ကို မည္သို႔သေဘာထားေၾကာင့္ ေမးေတာ္မူရာ “ျမတ္စြာဘုရားသည္ သမာပတ္ခ်မ္းသာျဖင့္
ျငိမ္းေအးစြာစံေနေတာ္မူလုိဟန္ရွိသည္၊ ယခုအခါ ငါသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္အတူ သံဃာေတာ္တုိ႔ကို
ေစာင့္ေရွာက္ဦးေဆာင္ရန္ အခ်ိန္တန္ေနျပီ”ဟု သေဘာထားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အရာရာ၌ တာ၀န္ကိုမေရွာင္၊ဦးေဆာင္သည့္စိတ္ဓာတ္မ်ား ျဖစ္ပြားေစေတာ္မူလုိသျဖင့္
ဤကိစၥ၌ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ ေလွ်ာက္ထားသည္ကိုသာေကာင္းခ်ီးသာဓု ေပးေတာ္မူေလသည္။
တခါက “ေဒ၀ဒတ္”၏ သင္းခြဲ ဆြဲေဆာင္မူေနာက္သို႔ လမ္းမွားစြာ လုိက္ပါသြားေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို
ျပန္လည္သိမ္းသြင္းရန္ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။
အရွင္သာရိပုတၱရာက ပညာျဖင့္စည္းရုံသကဲ့သို႔ ၊ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္က တန္ခိုးျဖင့္သိမ္းသြင္းကာ ညာလက္ရုံး အားထားရသူမ်ား ပီပီ တာ၀န္သိသိ လြဲမွားသူမ်ားကို ျပန္လည္သိမ္းသြင္းျပီး လမ္းမွန္ေရာက္ေစခဲ့သည္။
ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔အေရာက္ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။
“အရွင္ေမာဂၢလႅာန္မေထရ္ျမတ္”၏ နတ္ျပည္ကိုယ္ေတြ႕ ၊ငရဲျပည္ကိုယ္ေတြ႕ တရားေတာ္မ်ားေၾကာင့္ လူတုိ႔သည္
အလွဴဒါန ဥပုသ္သီလ သမထ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ ထက္သန္လာၾကသည္။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို
ပို၍ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာၾကသည္။
သာသနာေတာ္ စည္ပင္ျပန္႔ပြား ထြန္းကားတုိးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဘုရားအမည္ခံထားၾကေသာ တိတၳိဆရာၾကီး မ်ား အဖုိ႔ ကိုးကြယ္သူနည္းပါး လာဘ္သပၸကာ ရွားလာျပီး ေနမင္း၏ ေရာင္၀ါေအာက္၀ယ္ ပုိးစုန္းၾကဴးပမာ
ေမွးမွီန္ေပ်ာက္ကြယ္စ ျပဳလာၾကသည္။
ထုိ႔ထက္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္မေထရ္သည္ ဒကာ ၊ဒကာမတုိ ့အား ငရဲျပည္အေၾကာင္း ေဟာျပေတာ္မူရာ၌
မိစၦာဒိ႒ိအယူရွိသူမ်ားသည္ မည္သို႔မည္ပံု ငရဲ၌ ဆင္းရဲၾကီးစြာခံေနၾကရေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူ၍
အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ အေပၚ “တတၳိ” တုိ႔သည္ အညိႇဳးထားလာၾကသည္။
သာသနာျပင္ပ ဂုိဏ္းအသီးသီးမွ တတၳိတုိ႔သည္ “သုႏၵရီ ပရိဗုိဇ္မ၊ စိဥၥမာန၀ိကာ” စေသာ အသိဉာဏ္နည္းသည့္
မိန္းမသားမ်ားကိုပင္ အသံုးျပဳ၍ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္သေရကို ဖ်က္ဆီးရုံမွ်မက တန္ခိုးၾကီးသည့္အရာတြင္ နာမည္ေက်ာ္လွသည့္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ၾကီးကိုပင္လွ်င္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၾကံစည္လာၾကသည္။
ထုိအၾကံအစည္ထေျမာက္ရန္ မေထရ္ျမတ္၏ အတိတ္ကံကလည္း ဖန္လာခဲ့သည္။
အရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ သံသရာက်င္လည္စဥ္ ဘ၀တစ္ခုကမယားမုိက္၏ စကားကို နားေထာင္ကာ ေက်းဇူးၾကီးလွ
မိႏွင္ဘတုိ႔ကို သူခိုးဓားျပေယာင္ေဆာင္၍ ရုိက္ႏွက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထုိအကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးေပးရန္ အခြင့္ေရာက္လာ၍
တန္ခိုးအရာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းသူျဖစ္ေသာ္လည္း ေရွးၾကမၼာ၀ဋ္ကား မလြတ္သာခဲ့ေခ်၊ “၀ဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ” ဟူေသာ
ဆုိရုိးစကားအရ ငရဲကို အရိယာမဂ္ျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္ေသာ္လည္း အတိတ္ဘ၀ ၀ဋ္ေၾကြးကိုမူ ေရွာင္လြဲ၍မရ၊ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရသည္။
တိတၳိတုိ႔၏ ေငြေၾကးေပး ခုိင္းေစမူေၾကာင့္ ခိုးသားငါးရာတုိ႔သည္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကို
ရုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ရန္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနၾကသည္၊ ပထမအၾကိမ္ ၊ ဒုတိယအၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ စ်ာန္တန္ခိုးျဖင့္
ေကာင္းကင္ပ်ံကာ ေရွာင္တိမ္းႏုိင္ေသာ္လည္း ၊ တတိယအၾကိမ္မွာမူ ၀ဋ္ေၾကြးၾကံဳလာျပီျဖစ္သျဖင့္ အေတာင္က်ိဳးေသာ ငွက္ငယ္ပမာ စ်ာန္အစြမ္း မျပႏုိင္ေတာ့ဘဲ ကံတရား၏ စီမံမႈကို ခံရေလေတာ့သည္။
အရွင္ေမာဂၢလႅာန္မေထရ္ျမတ္ၾကီး၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ေတာ္က ကံတန္ခိုး ၊ စ်ာန္တန္ခိုးႏွင့္ ဉာဏ္တန္ခိုးတုိ႔ကို
ခ်ိန္ထုိးညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ေလျပီ။
ခုိးသားငါးရာတုိ႔ စိတ္တုိင္းက် ေထာင္းထုသျဖင့္ ဖြဲအိပ္ပမာ ညက္ညက္ေၾကေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို မေထရ္ျမတ္သည္
သမာပတ္တန္ခိုးျဖင့္ ျပန္လည္ထိန္းျပီး ျမတ္စြာဘုရားထံအေရာက္ ႂကြေတာ္မူခဲ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွိခိုးျပီး ၊ပရိနိဗၺာန္ျပဳခြင့္ေတာင္းေလရာပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ဘုရားရွင္၏ တိုက္တြန္းေတာ္မူခ်က္အရ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ တရားေဟာေတာ္မူရသည္။
ျမတ္စြာဘုရားကို ေနာက္ဆံုး ရွိခိုးျခင္းျဖင့္ ရွိခိုးျပီး ေဇတ၀န္ေက်ာငး္ေတာ္မွထြက္ကာ၊ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ေတာ္
ဣသိဂိလိေတာင္ယံ ကာဠသိလာေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္ေန႔၌
ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသြားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္တုိ႔သည္ ရာဇျဂိဳဟ္သို႔ၾကြေလေတာ္မူၾကျပီး အရွင္ျမတ္၏ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို မီးသျဂၤိဳဟ္ေတာ္မူကာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို “ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ တံခါးမုခ္အနီး” ၌ ဓာတုေစတီ တည္ထားေစေတာ္မူေလသည္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္မေထရ္ျမတ္ၾကီး က်ဴးရင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူေလ့ရွိေသာ ၾသ၀ါဒတရားေတာ္ -
ေယ စ ပႆႏၱိ သခၤါေရ၊ ပရေတာ ေနာ စ အတၱေတာ။ပစၥဗ်ာဓိ ံသု နိပုဏံ၊ ၀ါလဂၢံ ဥသုနာ ယထာ။
ရုပ္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဏ္ဟူေသာ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔ကို “အႏွစ္သာရရွိ၏၊ အလုိသို႔လုိက္ပါ၏၊ အစိုးရ၏(အတၱ)”ဟု မ႐ႈျမင္ဘဲ ထုိခႏၶာငါးပါးတုိ႔သည္ အႏွစ္သာရမရွိ၊ အလုိသို႔မလုိက္၊ အစိုးမရ(အနတၱ)ဟု ရူျမင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အစိတ္တစ္ရာစိတ္၍ ထားအပ္ေသာ သာျမီးဖ်ား၏ တစ္စိတ္မွ်ကိုပင္ ျမားျဖင့္ မွန္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္စြမ္းရွိသူကဲ့သို႔ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာ အနက္ အဓိပၸာယ္ သေဘာတရားကို ထုိးထြင္း၍ သိႏုိင္ေပ၏။
နယိဒံ သိထိလမာရဗၻ၊ နယိဒံ အေပၸန ထာမသာ။နိဗၺာန မဓိဂႏၱဗၺံ၊ သဗၺဂႏၳပေမာစနံ။
အလံုးစံုေသာ ဂႏၳတရားတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကို ေပါ့ေပါ့ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ အားထုတ္ရုံမွ်ျဖင့္
မရရွိႏုိင္၊ နိဗၺာန္ကို အနည္းငယ္မွ်ေသာ ၀ီရိယအစြမ္းျဖင့္ မရရွိႏုိင္။
န ေ၀ အဂၢိ ေစတယတိ၊ အဟံ ဗာလံ ဍဟာမီတိ။
ဗာေလာ၀ ဇလိတံ အဂၢိ ံ၊ အာသဇၨ နံ ပဍယွတိ။
မီးသည္ “လူမုိက္ကို ပူေလာင္ေစအံ့”ဟု လံု႔လမျပဳေပ။
အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေသာ မီးကို
လူမုိက္ကိုယ္တုိင္က ကိုင္တြယ္ထိေတြ႕ျခင္းေၾကာင့္သာ ပူေလာင္ေစ၏။

[ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန
ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ - ]


မွ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။

(စိမ္႕စမ္းေရ ဆိုဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...)