ေမး။ ။ တပည့္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိခ်င္တာေလးေတြရွိပါတယ္ဘုရား။ နည္းနည္းေလး ႀကီးေတာ့လည္း စာအုပ္ေတြထဲမွာ ရွာဖတ္ေပမယ့္ နားမလည္ႏိုင္ဘူးဘုရား။ လူတစ္ေယာက္က ေသခါနီးမွာသူလုပ္ဖူးတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကို ျမင္ေယာင္ျပီး ေသသြားရင္
ေကာင္းရာသုဂတိ လားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ဘုရား။ ဒါဆို သူလုပ္ခဲ့တဲ့မေကာင္းမႈေတြကေရာ ဘယ္ေတာ့မွ ခံရမွာလဲဘုရား။
ေျဖ။ ။ ဒီေမးခြန္းေလးကလည္း သိသလုိလုိနဲ႔ ေယာင္း၀ါး၀ါးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ အလြန္အင္မတန္ ေသခ်ာက်နစြာ သိထားသင့္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈနဲ႔ဆုိင္လုိ႔ပါ။ ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္ေတာင္ ငယ္ငယ္က ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ၀ါးတားတား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခု ေနာက္ပုိင္းက်မွ စာအုပ္ေတြဖတ္၊ ဉာဏ္မီွသေလာက္ စဥ္းစားေတြးေခၚၾကည့္မွ အေတာ္အတန္ နားလည္လာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူသားအားလံုး သိရွိနားလည္ထားၾကရန္အတြက္ ေရးသားတင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
သတၱ၀ါမွန္သမွ် ဘ၀ကုိလုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘတဏွာရွိေနသမွ်၊ ဘ၀ကုန္ဆံုးရာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိသိၿပီး ဘ၀တစ္ဖန္ မျဖစ္လာေအာင္ အားမထုတ္ထားေသးသမွ် တစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းျဖစ္ေနၾကရဦးမွာပါ။ တခ်ိဳ႕က ဘ၀ဆုိတာ ဒီဘ၀ေသရင္ ေနာက္ဘ၀မျဖစ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ အယူရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိအယူရွိသူမ်ားဟာ လူ၀င္စားမ်ားကုိ မျမင္မၾကားလုိ႔ အေၾကာင္းတရား အက်ိဳးတရားတုိ႔ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတာကုိ ေသခ်ာက်နစြာ နားမလည္ထားေသးလုိ႔ပါ။
လူတစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ ဘ၀တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႔ ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ေသခါနီးကာလတြင္ ကံ၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္ (၃)မ်ိဳးအနက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚကာ ေနာက္ဘ၀သစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ဟာ အင္မတန္ျမန္တာေၾကာင့္ အဲဒီနိမိတ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔ သီးသန္႔ေစာင့္ဆုိင္းေပးေနခ်ိန္ရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ ကားတုိက္လုိ႔၊ ဓါးထုိးခံရလုိ႔၊ ဗံုးမွန္လုိ႔စတဲ့ ခ်က္ခ်င္းေသႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားေသာ္မွလည္း ထုိနိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စိတ္ရဲ႕လ်င္ျမန္မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ေနရာကုိျဖစ္ေစ အာရံုျပဳႏုိင္ပါတယ္။ နီးတဲ့ေနရာလည္း ခ်က္ခ်င္းေရာက္ႏုိင္သလုိ ေ၀းတဲ့ေနရာကုိလည္း ခ်က္ျခင္းေရာက္ႏုိင္တာဟာ စိတ္ရဲ႕လ်င္ျမန္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ေျပာင္းသုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာရွိတဲ့ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြ ပ်က္ကာ ဘ၀သစ္ကုိ ရုပ္သစ္စိတ္သစ္ သြားျဖစ္တာပါ။ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြဟာ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ အၿမဲလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ယခုဘ၀ရုပ္နာမ္ေတြ ပ်က္ၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဘ၀သစ္ကူးကာ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ခ်က္ခ်င္းတန္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူသီးသန္႔ခ်ည္း ျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ အရင္ဘ၀ေဟာင္းက ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ရုပ္နာမ္ေတြရဲ႕
အေထာက္အပံ့နဲ႔ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀သစ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ရုပ္သစ္နာမ္သစ္ခ်ည္း ျဖစ္တာမဟုတ္သလုိ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္ေတြ ပါလာတာလည္း မဟုတ္ပါ။
ဥပမာ-ေက်ာက္လိႈင္ဂူထဲမွာ ေအာ္လုိက္တဲ့အခါ မိမိေအာ္သံဟာ နံရံကုိရုိက္ခတ္ကာ အသံတစ္ခုျပန္လည္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီေပၚလာတဲ့အသံဟာ မိမိရဲ႕အသံလားဆုိ မိမိအသံမဟုတ္သလုိ မိမိရဲ႕မူရင္းအသံနဲ႔ကင္းၿပီး အဲဒီအသံျဖစ္လာတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိပဲ သတၱ၀ါတစ္ဦး ယခုဘ၀ေသလြန္ၿပီး ရုပ္နာမ္တရားမ်ား ခ်ဳပ္သြားသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘ၀သစ္မွာ ဆက္တုိက္ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရုပ္နာမ္တရားမ်ားဟာ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားလည္း မဟုတ္သလုိ ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားနဲ႔လည္းကင္းၿပီး ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ဘ၀ေဟာင္းက ရုပ္နာမ္တရားေၾကာင့္ အခုဘ၀သစ္မွာ ရုပ္နာမ္သစ္ ျဖစ္လာရျခင္းပါ။ တကယ္လုိ႔မိမိက ရုပ္နာမ္တရားေတြ မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ဘ၀ေတြကုိ လုိခ်င္တဲ့အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာစတဲ့ ကိေလသာမ်ား ပယ္သတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရုပ္နာမ္သစ္ေတြ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
တခ်ိဳ႕က လူတစ္ေယာက္ေသရင္ (၇)ရက္မကၽြတ္ဘဲ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနေသးတယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေနႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း တစ္ခုခုဆြဲေသသြားၿပီး ၿပိတၱာျဖစ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ သာဓုေခၚရန္ ေစာင့္ေနတတ္ပါတယ္။ အရင္ဘ၀က ေသခါနီးကာလမွာ တစ္ခုခုကုိစြဲၿပီးေသသြားသူမ်ားတဲ့သူမ်ားဟာ ၿပိတၱာဘံုသုိ႔ ေရာက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အစြဲလမ္းနဲ႔ေသရင္ ၿပိတၱာဘံုျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားရပါတယ္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရွိတဲ့သူမ်ားဟာ မိမိ၏ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး အမွ်ေ၀ရင္ သာဓုေခၚလုိက္တာနဲ႔ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ နတ္ဘံုသုိ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေကာင္းမႈလည္းမရွိဘဲနဲ႔ ေသသြားၿပီး ၿပိတၱာဘံုျဖစ္ရင္ေတာ့ သာဓုေခၚရံုျဖင့္ ဘ၀ေျပာင္းမသြားႏုိင္ပါ။ အစားအစာ အ၀တ္အစား ေနစရာမ်ား ျပည့္စံုရံုသာ ရရွိပါလိမ့္မယ္။
လူတစ္ေယာက္ေသၿပီး မိမိအိမ္ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ေစ၊ မိမိအိမ္အတြင္းမွာျဖစ္ေစ ေသသြားသူရဲ႕ အတၱ၀ိညာဥ္ေလး (၇)ရက္ေနတယ္ဟု ယူဆသူမ်ားဟာ မိမိခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ အတၱ၀ိညာဥ္ေကာင္ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆေနၾကတဲ့ အတၱ၀ါဒမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အနတၱ၀ါဒျဖစ္တာမုိ႔ မည္သည့္အရာမွ် ၿမဲၿမံတည္ရွိေနတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြ ဒီေလာက္လ်င္ျမန္စြာ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္လုိလုပ္အတၱေကာင္က ရွိေနႏုိင္ပါ့မလဲ။
ဒီဘ၀ေသရင္ ေနာင္ဘ၀ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ အယူရွိၾကတဲ့လူေတြအား (၂)ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္ထိ မိမိျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေဟာင္းကုိ ျပန္လည္မွတ္မိေနတဲ့ ကေလးမ်ားနဲ႔သက္ေသျပရပါမယ္။။ အဲဒီကေလးမ်ားဟာ အရင္ဘ၀က မိမိခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡကုိစြဲလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ မိမိပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ အမွတ္သေကၤတႀကီးစြာနဲ႔ ထားခဲ့တာကုိ စိတ္စြဲခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သမာဓိအားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ အသိဉာဏ္အားေကာင္းခ်ိန္ ကေလးဘ၀မွာ သူတုိ႔အရင္ဘ၀က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ျပန္လည္ေျပာျပႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသိဉာဏ္အားနည္းလာတဲ့ အသက္ႀကီးေသာအရြယ္တြင္ ျပန္လည္မေျပာျပႏုိင္ေတာ့ပါ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ မိမိျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကုိ ဇာတိႆရဉာဏ္ရရွိသူမ်ားသာ ျပန္လည္ေျပာျပေပးႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ေျပာင္းတဲ့ခါ စိတ္ဟာခ်က္ျခင္းဆက္တုိက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ယခုဘ၀က ခ်ဳပ္ပ်က္ၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ေနာက္ဘ၀မွာ ဆက္တုိက္စိတ္သစ္ရုပ္သစ္ေတြ သြားျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားကာလရယ္လုိ႔ သီးသန္႔မရွိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စိတ္တရား ရုပ္တရားတုိ႔ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ လ်င္ျမန္လြန္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္တရားရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ျမန္မႈကုိ ၀ိပႆနာမရႈ႕လုိ႔ မသိရင္ေတာင္မွ စိတ္တရားရဲ႕ လ်င္ျမန္မႈကုိေတာ့ လူတုိင္းသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျမန္ဆန္လွတဲ့ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြမွာ ဘယ္လုိလုပ္ၾကားကာလရယ္လုိ႔ ရွိႏုိင္ပါမလဲ။
တကယ္ေတာ့ သတၱ၀ါတစ္ဦး ဘ၀ေျပာင္းတယ္ဆုိတာ မိမိတုိ႔ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြေျပာင္းသလုိခ်က္ျခင္းေျပာင္းလဲေနတာပါ။ (၂၀၁၀)ဒီဇင္ဘာ(၃၁)ရက္ေန႔ ည(၁၂)နာရီေက်ာ္လြန္သြားလုိ႔ (၂၀၁၁)ျဖစ္သြားသလုိ တစ္ဘ၀က ရုပ္နာမ္တရားေတြကုန္လုိ႔ ေနာက္ဘ၀သစ္ရုပ္နာမ္တရားေတြ ဆက္ျဖစ္သြားတာပါ။ (၂၀၁၀)ကေန (၂၀၁၁)လုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားသလုိ လူ႔ဘ၀ကေန နတ္ဘ၀ သုိ႔မဟုတ္ အပါယ္ဘ၀တစ္ခုခုသုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းပါ။ (၂၀၁၀)မွာလည္ပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလဟာ ၾကားကာလရပ္နားမႈမရွိဘဲ ေျပာင္းလဲသြားသလုိ ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြဟာလည္း အရင္ဘ၀ကပ်က္ၿပီးတာနဲ႔ ၾကားကာလမရွိဘဲ အသစ္တစ္ဖန္ ဆက္တုိက္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ရဟန္းတစ္ပါးဟာ တရားအားထုတ္ရင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့အခါ နတ္ျပည္ကုိေရာက္ၿပီး နတ္သားသြားျဖစ္တာကုိ မသိရွာခဲ့တာပါ။ သူကေတာ့ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားျဖစ္ေနေသာ္လည္း တရားကေတာ့ ထုိင္လ်က္ပါပဲတဲ့။ လူ႔ျပည္က ထုိင္းလ်က္ေသသြားျခင္းေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာလည္း ထုိင္လ်က္ပဲ နတ္သားျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတရားထုိင္ေနတာကုိ နေဘးနတ္သမီးေတြက ထူးဆန္းျဖစ္ကာ ဒီနတ္သားဟာ ဘယ္လုိလဲ။ နတ္ျပည္လာၿပီး မေပ်ာ္ပါးဘဲနဲ႔ တရားထုိင္ေနပါလားဆုိၿပီး သူနားမွာ ပူညံပူညံလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ နတ္သမီးေတြသူနားမွာ ပူညံလုပ္ေနတာကုိ နတ္သားကေတာ့ တရားအားထုတ္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိလာတဲ့ ဒကာမေတြ စကားေျပာေနတာလုိ႔ ထင္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး နတ္သမီးေတြက သူ႔ေရွ႕မွာ မွတ္တစ္ခ်က္ေထာင္ျပၿပီး မ်က္လံုးေလးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ပါဦးလုိ႔ ေျပာတဲ့အခါက်မွ သူ႔ကုိယ္သူ ရဟန္းဘ၀ကေန နတ္သားဘ၀ျဖစ္ေနတာပါလားလုိ႔ သိသြားပါတယ္။ အဲဒါကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သတၱ၀ါေတြတစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သုိ႔ ေျပာင္းတဲ့အခါ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြဟာ ဆက္တုိက္လုိက္ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ဆုိတာ သိသာပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ဘ၀ေျပာင္းတဲ့ခါ စိတ္တရားရုပ္တရားေတြရဲ႕ လ်င္ျမန္စြာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ပ်က္ေနမႈကုိ သိေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဦးဇင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္းဟာ အဲဒီျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့စိတ္တရား ရုပ္တရားေတြ ရပ္တန္႔သြားရာနိဗၺာန္ကုိေရာက္ဖုိ႔ပါ။ ဒါကုိ လူေတြက ယခုရေနတဲ့ဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀ကုိကူးေျပာင္းရမွာ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ဟာ ရုပ္တရားစိတ္တရားေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ဘ၀ကုိလုိခ်င္မႈ ေလာဘ၊ ျဖစ္လာတဲ့ဘ၀ကုိ ႏွစ္သက္တြယ္တာမႈျဖစ္ၿပီး အမွန္တရားကုိ မျမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ အ၀ိဇၨာတရားတုိ႔ ကင္းရွင္းေအာင္ လုပ္ရမွာပါ။ အဲဒီလုိ သစၥာတရားသိရွိေအာင္ အားမထုတ္ထားေသးသမွ် ဘ၀ေတြဟာ ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိတုိ႔က တကယ္ ေသရမွာေၾကာက္တယ္ဆုိရင္ အဝိဇၨာအစရွိတဲ့ကိေလသာတရားေတြကုိ သစၥာတရားနဲ႔ ပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ဒီဘ၀တစ္ခုတည္းသာ ေသရမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီဘ၀ေလးပဲ ေသရမွာေၾကာက္မေနၾကဘဲနဲ႔ အၿမဲမေသရေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါလိမ့္မယ္။
သတၱ၀ါတစ္ဦး ေသခါနီးကာလမွာ နိမိတ္(၃)မ်ိဳးတြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚၿပီး ဘ၀ေျပာင္းၾကပါတယ္။ အဲဒီေသခါနီးကာလမွာ ေပၚလာတဲ့နိမိတ္(၃)မ်ိဳးကေတာ့ ကံနိမိတ္၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ(၃)မ်ိဳးတြင္ ကံနိတ္မိတ္ဆုိသည္မွာ ယခုဘ၀အတိတ္ကျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံႏွင့္ အရင္အရင္ဘ၀ေတြက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြကုိ ျမင္မိတာပါ။
ဥပမာ-မိမိစိတ္ထဲမွာ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ ျပန္လည္အာရံုျပဳမိေနတာ၊ ေမတၱာပုိ႔မိေနတာ၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားမိေနတာ၊ ၀ိပႆနာအားထုတ္ေနမိတာစတဲ့ ကုသုိလ္အာရံုမ်ား ေပၚေနႏုိင္သလုိ ပစၥည္းဥစၥာအေပၚ စြဲလမ္းေနတာ၊ သားသမီးစတဲ့သံေယာဇဥ္မ်ားေပၚ စြဲလမ္းေနမိတာစတဲ့ အကုသုိလ္စိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚေနႏုိင္ပါတယ္။
ကမၼနိမိတ္ဆုိတာက မိမိမ်က္ေမွာက္မွာျဖစ္ေစ၊ အတိတ္ကျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳေတြကုိ ျမင္မိတာပါ။ ဥပမာ-မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအလွဴ၊ တံတားအလွဴ၊ ဘုရားေစတီအလွဴစတဲ့ ကုသိုလ္နိမိတ္ေတြျဖစ္ေပၚႏုိင္သလုိ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးကုိ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးပစၥည္းကုိ ခုိးခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္မွားမိခဲ့တာစတဲ့ အကုသိုလ္နိမိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနႏိုင္ပါတယ္။
ဂတိနိမိတ္ဆုိတာကေတာ့ မိမိဘ၀ကူးတဲ့အခါ ေရာက္ရွိခံစားရမဲ့ ဘံုဌာနသတၱ၀ါေတြကုိ အာရံုထင္တာပါ။ ဥပမာ-လူ႔ဘ၀ေရာက္မဲ့သူဆုိ မိခင္၀မ္းတြင္း၊ တိရစၦာန္ျဖစ္မဲ့သူဆုိ တိရစၦာန္အေကာင္ပံု၊ နတ္ျဖစ္မဲ့သူဆုိ နတ္ဘံုနတ္သား၊ ငရဲက်မဲ့သူဆုိ ငရဲဘံုဆင္းရဲမ်ား၊ ၿပိတၱာအသူရကာယ္ျဖစ္မဲ့သူဆုိ ေတာေတာင္ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေတြ ၿပိတၱာပံုစံေတြကုိ မိမိအာရံုမွာ လာေပၚေနပါတယ္။
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ ေသခါနီးမွာ နိမိတ္(၃)မ်ိဳးထဲက တစ္ခုခုကုိျမင္ၿပီး သူျမင္ရာအလုိက္ ဘ၀ေျပာင္းလဲ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ကုသုိလ္နိမိတ္တစ္ခုခုကုိျမင္ရရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ ေကာင္းတဲ့လူျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိ ေရာက္ရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ျမင္ရရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ မေကာင္းတဲ့ အပါယ္ေလးပါးကုိ က်ေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေသခါနီးကာလမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္ဆံုးျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈကုိ အာရံုထင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကုသုိလ္ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေသာပုဂၢိဳလ္ဟာ ကုသုိလ္ဆုိင္ရာ နိမိတ္မ်ား ျမင္တတ္သလုိ မေကာင္းမႈေတြ အၿမဲျပဳလုပ္ၿပီး မေကာင္းမႈကုိပဲ အာရံုစုိက္ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြကုိ ျမင္လာမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အသက္ထြက္ရန္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ သူ႔အနီးအနားမွာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားက မေကာင္းတဲ့နိမိတ္မထင္ဖုိ႔ရန္ ေကာင္းမႈေလးျပဳေပးကာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ဥပမာ-အသက္ထြက္ခါနီးလူေရွ႕မွာ ဘုရားစာရြတ္ေပးတာ၊ တရားနာခုိင္းတာ၊ ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ဒါဟာ မင့္အတြက္ လုပ္ေပးတာမုိ႔ သာဓုေခၚကာ ၀မ္းေျမွာက္ေပးပါ၊ ဒါေလးကုိ အာရံုျပဳၿပီး လွဴေပးပါ။ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းတာကုိ အာရံုမျပဳဘဲနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အာရံုကုိပဲ ျပဳေပးပါစတာေတြ ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ေပးမည္ဆုိရင္ အသက္ထြက္ခါနီးပုဂၢိဳလ္ဟာ ထုိေကာင္းမႈစိတ္ေလး အာရံုျပဳရင္းေသသြားပါက ေကာင္းတဲ့ဘံု ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ေသခါနီးမွ ေကာင္းမႈလုပ္လုိက္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိ အက်ိဳးေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ အရင္က မေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ေတာ့ ခဏတာသာ ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိေရာက္ၿပီး သူမေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ျပန္လည္ခံစားရပါမယ္။ ဥပမာ-ေသခါနီးမွာ ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အာရံုေၾကာင့္ လူျပည္ေရာက္သြားေသာ္လည္း အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အရင္က မေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ခဲ့ရင္ လူျဖစ္ၿပီး လူခ်င္းမတူတဲ့ စြံ႔အနားမၾကား၊ ဒုကၡိတ၊ ေရာဂါမ်ားျခင္း၊ ေမြးၿပီးခဏေသျခင္း၊ ဆင္းရဲႏံုျခာတဲ့ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဉာဏ္ထုိင္မႈိင္ျခင္းစတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ လူျပည္မဟုတ္ဘဲ နတ္ျပည္ ေရာက္သြားရင္လည္း နတ္ျခင္းမတူဘဲ စည္းစိမ္းနည္းပါးျခင္း၊ အၿခံအရံနည္းပါးျခင္း၊ ရုပ္ေရႏံုျခာျခင္းစတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါမယ္။
တခ်ိဳ႕က အထင္မွားေနၾကတဲ့အယူေလးေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေသခါနီးမွလုပ္တဲ့ကုသုိလ္က အရင္အက်ိဳးေပးသလဲ၊ ေသခါနီးမွ ေကာင္းမႈလုပ္ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေကာင္းတဲ့ဘံုေရာက္တယ္ဆုိေတာ့ ေသခါနီးမွလုပ္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးၾကသူမ်ားလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ေသခါနီးမွ ေကာင္းမႈလုပ္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့ဘံုကုိအက်ိဳးေပးေသာ္လည္း မိမိေသခါနီးတြင္ ေကာင္းမႈလုပ္ဖုိ႔ရန္ ဘယ္လုိေသျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေသမလဲဆုိတာ မသိႏုိင္ပါ။ ဥပမာ-ရုတ္တရက္ေသသြားႏုိင္တဲ့ ေသျခင္းမ်ားနဲ႔ေသသြားရင္ ဘယ္မွာေကာင္းမႈလုပ္ႏုိင္မလဲ၊ မိမိဘယ္ခ်ိန္ဘယ္ေနရာ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြေရွ႕မွာ ေသရမယ္ဆုိတာေရာ ဘယ္သူကႀကိဳတင္သိႏုိင္မလဲဆုိတာေတြ ရွိေသးသည့္အတြက္ မေသခင္ အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေန႔စဥ္လုပ္ၿပီး မိမိစိတ္မွာ ကုသုိလ္အာရံုမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
မိမိတုိ႔ဟာ ယခုလူ႔ဘ၀ရေနလုိ႔ ယခုဘ၀အတြက္ သိပ္ပူပန္စရာမလုိေတာ့ပါ။ အနာဂတ္ျဖစ္လာမဲ့ ဘ၀ေတြေကာင္းဖုိ႔ကုိသာ အဓိကထားလုပ္ေပးရပါမယ္။ မ်က္ေမွာက္တစ္ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္ရမဲ့ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းစားဖုိ႔တုိ႔ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ကာ ဘယ္အရာက ပုိအေရးပါသလဲ ဘယ္အတြက္ကုိ အဓိကထားလုပ္ေပးရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးမေကာင္းမႈမ်ားကုိ ဒီဘ၀အတြက္နဲ႔ေတာ့ မလုပ္ဘဲနဲ႔ေကာင္းမႈမ်ားကုိသာအနာဂတ္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ေကာင္းဖုိ႔ရန္ လုပ္ေပးၾကဖုိ႔ အဓိကလုိအပ္ပါေပတယ္။
ေနာက္ဆံုးေသခါနီးမွျပဳလုပ္တဲ့ကုသုိလ္ဟာ အဘယ့္ေၾကာင့္အရင္အက်ိဳးေပးသလဲဆုိရင္ ေသခါနီးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စိတ္ဟာ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ သဘာ၀တရားနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ေနာက္မွလုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ အရင္အက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ သေဘာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။
ဥပမာ-ႏြားၿခံထဲမွာ ႏြားသြင္းတဲ့အခါ ငယ္ရြယ္ၿပီးခြန္အားရွိတဲ့ ႏြားကေလးမ်ားဟာ အုိမင္းရင့္ေရာ္ေနတဲ့ ႏြားႀကီးမ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႔ၿပီး ေရွ႕ကေန အရင္၀င္ေနၾကတဲ့အခါ ႏြားအုိႀကီးမ်ားဟာ ေနာက္ဆံုးမွ၀င္ရတာေၾကာင့္ ႏြားၿခံတံခါး၀သာ ေနရာရတတ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ႏြားၿခံအျပင္သုိ႔ ထြက္ရတဲ့အခါ ေနာက္မွ၀င္ရတဲ့ ႏြားအုိႀကီးမ်ားက အရင္ထြက္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီဥပမာလုိပဲ ဘ၀ေဟာင္းမွ ဘ၀သစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲေတာ့မဲ့အခ်ိန္တြင္ ေသခါနီးမွလုပ္တဲ့ကုသုိလ္က ေရွးကေနအရင္အက်ိဳးေပးလုိက္တာပါ။
တခ်ိဳ႕က အေဖမုဆုိးသားသတ္သမားႀကီးကုိ သားျဖစ္သူရဟႏၱာက ေကာင္းမႈလုပ္ေပးလုိ႔ မုဆုိးႀကီးနတ္ျပည္ေရာက္သြားတဲ့ တရားဇာတ္လမ္းဖတ္ၿပီး သံသယျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မုဆုိးႀကီးဟာ ေသခါနီး(၁)လေလာက္အလုိမွ သားျဖစ္သူရဟႏၱာမေထရ္ထံ ေရာက္လာၿပီး ရဟန္း၀တ္ကာ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသခါနီးေနာင္တတရားရလုိ႔ တရားအားထုတ္ေသာ္လည္း သူလုပ္ခဲ့အကုသုိလ္ေတြမ်ားတာေၾကာင့္ အဲဒီအကုသုိလ္ေတြကုိပဲ စိတ္ကအာရံုေရာက္ၿပီး အကုသုိလ္တရားေတြက သူကုိလာေျခာက္ေနသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မုဆုိးရဟန္းႀကီး တရားအားထုတ္လုိ႔ မရရွာပါဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ ေသခါနီးလည္းေရာက္ေရာ မုဆုိးႀကီးဟာ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ျဖစ္တဲ့ ေခြးဆြဲတာေတြ ေခြးႀကီးေတြလုိက္ေနတာေတြျမင္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူရဟန္းက အင္း-ငါ့ခမည္းေတာ္ေတာ့ သူလုပ္ခဲ့တဲ့မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြျမင္ကာ အပါယ္ကုိသြားရေတာ့မွာပဲ။ ငါလုိ သားရဟန္းတစ္ပါးေရွ႕မွာ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့နိမိတ္ေတြျမင္ၿပီး အပါယ္ကုိမသြားရေအာင္ ငါလုပ္ေပးမွျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး သားရဟန္းက သူဖခင္မုဆုိးႀကီးကုိ ေစတီရင္ေပၚသုိ႔မေရြ႕ၿပီး ပန္းမ်ားရွာေပးကာ ဖခင္ ဒီပန္းမ်ားဟာ ဖခင္အတြက္ ပူေဇာ္ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ ပန္းမ်ားကုိ ျမတ္ဗုဒၶအား ပူေဇာ္ေနတယ္လုိ႔ အာရံုျပဳေပးပါလုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ့အခါ မုဆုိးႀကီးအာရံုျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ကာ နတ္ျပည္မွ နတ္သမီးလာေခၚတဲ့ ေကာင္းတဲ့နိမိတ္ျမင္ၿပီး နတ္သားသြားျဖစ္ပါတယ္။
ခဏတာဘုရားလွဴတဲ့ အာရံုေလးျပဳမိတာနဲ႔ ေကာင္းတဲ့နတ္ျပည္ကုိေရာက္သြားတဲ့ မုဆုိးႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး လူတခ်ိဳ႕က ေကာင္းကံမေကာင္းကံတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးကုိ သံသယမရွင္း ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အဲဒါကုိ ရွင္းျပေပးခ်င္လုိ႔လည္း ဒီပုိ႔စ္ကုိ ၿပီးေအာင္ ေရးလုိက္တာ။ တကယ္ေတာ့ မုဆုိးႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကံေလးေၾကာင့္ နတ္ျပည္ကုိေရာက္သြားတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အထက္က ႏြားၿခံဥပမာလုိ သဘာ၀တရားအတုိင္း ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ေနာက္ဆံုးကုသိုလ္က အရင္အက်ိဳးေပးလုိက္လုိ႔ပါ။
မုဆုိးႀကီးနတ္ျပည္ေရာက္သြားေပမဲ့ နတ္ျပည္မွာ ၾကာၾကာအသက္ရွည္ဖုိ႔ စိည္းစိမ္ခ်မ္းသာျပည့္စံုဖုိ႔မရွိပါဘူး။ ခဏေနၿပီးရင္ သူ႔ဟာနတ္သက္ေၾကြရမွာပါ။ ဒါကုိ သားျဖစ္သူရဟန္းကသိလုိ႔ သူ႔ဖခင္ရွိရာ နတ္ျပည္သုိ႔သြားၿပီး တရားေဟာေပးလုိက္တဲ့အခါ မုဆုိးႀကီး ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္သြားပါတယ္။
ဦးဇင္းကသာ ယခုဘ၀ဟာ လူ႔ဘ၀ကုိရေနၿပီးမုိ႔ ဒီဘ၀အတြက္အဓိကမထားဘဲ ေနာက္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ အဓိကထားလုပ္ပါလုိ႔ ေျပာဆုိေပးေနေပမဲ့ တခ်ိဳ႕က လူ႔ဘ၀ဆုိတာရဖုိ႔မလြယ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူျဖစ္တုန္းေလး ကိုယ္ေနခ်င္သလို ေနလိုက္မယ္ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ျပန္လည္ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီဘ၀ပဲ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေတာ့မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားၿပီး ေကာင္းမႈမလုပ္ဘဲ မေကာင္းမႈမ်ားကုိပဲလုပ္တာကမွ အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းသြားပါမယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ဒါနေရာ သီလေရာ ၀ိပႆနာပါလုပ္မယ္ဆုိရင္ လူ႔ဘ၀ကုိရဖုိ႔က အလြယ္ေလးပါ။ မိမိမွာသာ အယူမွားျခင္း၊ အမိသတ္၊ အဖသတ္၊ ဘုရားျပစ္မွား၊ ရဟႏၱာသတ္တာ၊ ရဟန္းေတြသင္းကြဲေအာင္လုပ္တာဆုိတဲ့ ကုသုိလ္နဲ႔ေခ်ေဖ်ာက္လုိ႔မရတဲ့ ဒီအျပစ္ေတြမရွိဘူးဆုိရင္ ဒီဘ၀နဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ထိ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ဆုိတာကေတာ့ ပုိေတာင္လြယ္ပါေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔ မိမိအရင္က မသိတတ္နားမလည္လို႔ျဖစ္ေစ၊ နားလည္ၿပီး မုိက္မဲခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈမ်ား လုပ္မိခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထုိမေကာင္းမႈမ်ားကုိ မိမိသိတတ္နားလည္ခ်ိန္၊ တရားသေဘာသိခ်ိန္တြင္ ေကာင္းမႈလုပ္ကာ ေခ်ဖ်က္ရင္ ရပါတယ္။ ေရမ်ားေရႏုိင္ မီးမ်ား မီးႏုိင္ဆုိသလုိ မေကာင္းမႈရွိခဲ့ရင္ အဲဒီမေကာင္းမႈထက္ ေကာင္းမႈမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးေပါ့ေလ။
အထက္ေဖာ္ျပခဲ့ပါ မုဆုိးႀကီးဟာလည္း မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့မေကာင္းမႈမ်ားဟာ အျပစ္ႀကီးမားၿပီး ေခ်ဖ်က္လုိ႔မရတဲ့ အျပစ္မ်ားမဟုတ္လုိ႔ အရိယာမဂ္ကုသုိလ္နဲ႔ ပယ္သတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔လူသားမ်ားလည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ ေခ်ဖ်က္လုိ႔မရတဲ့ အျပစ္(၆)မ်ိဳးမရွိပါက ၀ိပႆနာအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရုိးရုိးအကုသုိလ္မ်ားကုိ ေခ်ဖ်က္လုိ႔ ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ႀကံဳခဲလွတဲ့ ဘုရားသာသနာ၊ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀၊ ရွိခဲလွတဲ့ဗုဒၶအသိဉာဏ္ရွိခ်ိန္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ဒီဘ၀ေလးခဏတာ ေကာင္းစားေရးကုိၾကည့္ၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားကုိမလုပ္ဘဲ ေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ကာ အေအးခ်မ္းဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလ်င္ျမန္စြာရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း ဤမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။
အရွင္ေကာမလ (ခ) ဆန္နီေနမင္း
Categories:
ဆရာေတာ္အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း,
ဘာသာေရး
