ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပုခံုးေျပာင္းတာ၀န္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့..
လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြၾကားမွာ.. စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အယူအဆတစ္ခုကိုမၾကာခဏ ေတြ႔ရွိေနရပါတယ္..
အဲဒါကေတာ့ ဘုရားေဟာ တရားစာေပမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး..
ကိုယ္နားမလည္ႏိုင္တဲ့အယူအဆ၊ ေခတ္ကာလ.. အေတြးအျမင္နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အေတြးအေခၚ..
ကိုယ့္အျမင္မွာ တိတၱရသ ဆန္တယ္ထင္တဲ့.. အေရးအသားေတြ.. စာေပေတြ..ေတြ႔ရင္၊ ျမင္ရင္..
ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာျခားေတြက ေမးျမန္းလာရင္..ဒါ.. အ႒ကထာထဲက ဟာေတြပဲ.. ဘုရားေဟာ
ပါဠိတိုက္ရိုက္မဟုတ္ဘူး.. ရွင္မဟာဗုဒၶေဂါသရဲ့ လက္ရာေတြပဲ.. ဒါေတြကို က်ဳပ္တို႔က လက္မခံဘူး..
စသျဖင့္ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြကို ခါးသီးစြာ လူလိမ္ေတြက ျပဳစုထားတဲ့ က်မ္းစာေတြပမာ..
ေျပာတတ္၊ ဆိုတတ္ၾကတယ္..
တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြကလည္း.. အ႒ကထာဆိုတာ.. ပါဠိေတာ္ေတြကို ပံုျပင္ေတြနဲ႔
တန္ဆာဆင္ ေဟာေျပာထားတာပဲ.. ဘုရားေဟာ တိုက္ရိုက္မဟုတ္ဘူး စသျဖင့္..
အ႒ကထာဟူသည္.. မုသာ၀ါဒ အေပါင္းတို႔ စုေ၀းရာ စာေပသဖြယ္.. မိမိဘာသာစာေပ
အႏွစ္သာရကို ေသးသိမ္ေအာင္၊ ခ်ဳိးႏွိမ္ေျပာဆိုေလ့ ရွိတာကို မၾကာခဏ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္...
ဒီအေတြးအေခၚေတြ.. ဘယ္ကေရာက္လာၿပီး ဘယ္လိုက်ယ္ျပန္႔လာတယ္ဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့..
ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ.. ဆန္းသစ္မႈ။ ေရွးရိုးစြဲအယူအဆမ်ားကို
ဆန္႔က်င္လိုမႈ၊ သဘာ၀ယုတၱိကိုပဲ လက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္မႈစတဲ့ အမူအက်င့္ေတြရွိတတ္ပါတယ္..
ဘာသာျခားေတြနဲ႔ ဘာသာေရးကိစၥ ျငင္းခုန္ေျပာဆိုၾကတဲ့အခါ..ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
သမိုင္းမွာ အခိုင္အမာရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ကြင္းအေရးေတာ္ပုံလုိ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေတြကို ေလ့လာကိုးကား
မိတတ္ၾကတယ္..ဒါကေတာ့အခုမ်ဳိးဆက္မွမဟုတ္ပါဘူး.. ေရွ႕ကမ်ဳိးဆက္မွာလည္း ဒီလိုပဲ ရွိခဲ့တာပါပဲ..
ဒီစာေတြ ဖတ္ၿပီး မိမိဘာသာဖက္က ပိုင္ႏိုင္စြာ ေခ်ပေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ ရွင္ဥကၠဌ-ဟာ
စာဖတ္သူရဲ့ အေတြးပံုရိပ္မွာ..တကယ့္လူစြမ္းေကာင္း ဟီးရိုးၾကီးပမာ ထင္ျမင္ယူဆမိတတ္တာ သဘာ၀ပါ..
ဒီကိစၥမွာ တကယ္လည္း ေတာ္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးဆိုတာကိုေတာ့ လက္ခံရမွာပါပဲ..
ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရကို ေလ့လာခ်င္သူ လူငယ္ေတြဟာ
စာအုပ္စင္မွာ ဘယ္စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔..
စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေတြကို အရင္ေလ့လာၾကည့္တာအခါ..ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ဟာ
မိမိသိလိုတာေတြကို သိရွိႏိုင္မယ့္ စာအုပ္လို႔ စာအုပ္နာမည္ကို ၾကည့္ၿပီး
ထင္ျမင္ယူဆမိတတ္ၾကတယ္..
ဒီလိုနဲ႔.. ဘာသာေရးစာေပမ်ဳိးစံုကို ေထာင့္စိေအာင္ မေလ့လာမီ..တနည္းအားျဖင့္.. စာဖတ္ပါးမ၀ခင္..
ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရေတြကို ျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ အသိဥာဏ္ မရင့္က်က္မီ..
ဘာသာ၊ သာသနာအေပၚထားအပ္တဲ့ သဒၶါတရား အားမေကာင္းမီ.. အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ရႈမိသူ
လူငယ္ေတြဟာ..အဲဒီစာအုပ္ေတြရဲ့ အယူအဆမွားေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ၿပီး.. တကယ့္ကို
လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ စာအုပ္ေတြလို႔ ထင္ျမင္ယူဆသြားတတ္ၾကတယ္..
တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ေရးသားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာကို သညာသိ၊ စာသိမွ်နဲ႔
လမ္းဆံုးေနၾကသူမ်ား ျဖစ္တဲ့အျပင္.. ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးအေပၚ သဒၶါတရား လြန္စြာနည္းပါးလွတဲ့
အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္.. သူတို႔ဟာ ဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရကို လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈ
လံုး၀ မျပဳလုပ္ပဲ အေနာက္တိုင္းက ဘာသာျခားစာေရးဆရာမ်ားရဲ့ လိုရာဆြဲေရးတဲ့စာအုပ္၊ စာေပေတြကိုသာ..
တကယ့္အားကိုးအားထားျပဳဖြယ္ အႏွစ္သာရအစစ္အမွန္မ်ားပမာ.. ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ကိုးကားခဲ့ၾကတာပါ..
ျပည္တြင္းက ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္စြယ္စံု တတ္ကၽြမ္းသူ.. လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံ ၿပီးေျမာက္ၾကသူေတြ ေရးသားျပဳစုတဲ့
စာေပေတြကိုေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္..အႏွစ္သာရကို အထဲထိ ႏိႈက္ၿပီးရွာေဖြဖို႔ သဒၶါတရား အေျခခံေတာင္ မရွိ၊
မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး.. အဲဒီဘာသာျခား စာေရးဆရာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရ၊ သေဘာသဘာ၀အမွန္ကို
လက္ေတြ႔က်င္ၾကံမႈအပိုင္း.. လံုး၀မရွိပဲ.. ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာေဖြသလို
ဗုဒၶဘာသာကို ခုႏွစ္သကၠရာဇ္၊ သမိုင္းအမွတ္အသားေတြထဲမွာ..ရွာေဖြသံုးသပ္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္..
တကယ္ေတာ့ လက္ရွိအထင္အရွား ရွိေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အျဖစ္မွန္ေတြကို အမွန္တကယ္သိခ်င္ရင္..
အရင္အားထုတ္ေလ့လာ ၾကည့္ရမွာပါ.. ေလာကရဲ့ အမွန္တရားေတြကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္
အထိုက္အေလ်ာက္ ရလာေတာ့မွ.. ဗုဒၶရဲ့မဟာဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို အရိပ္အျမြတ္
သိနားလည္လာႏိုင္တာပါ.. အႏွစ္သာရကို သင့္တင့္ေအာင္ႏွလံုး သြင္းႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္ရွိမွ
ျပင္ပဗဟိဒၶိကိစၥေတြကို သမာသမတ္က်စြာ ဆင္ျခင္ႏိုင္မွာပါ..
အခုေတာ့ ေလ့လာသိရွိထားတဲ့ သမိုင္းနယ္ပယ္ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုပဲ ဗဟိုျပဳၿပီး
